arabowie to lud koczowniczy zamieszkujący początkowo na obszarze w większości pustynnego półwyspu arabskiego trudniący się nade wszystko hodowlą oraz uprawą w ziemi w nielicznych oazach czyli miejscach na obszarach pustynnych gdzie występuje woda arabowie początkowo jak większość okolicznych ludów wyznawali politeizm ważną rolę w tych wierzeniach odgrywała mekka w której znajdowała się świątynia nazywana kabom W jej ścianę wmurowano czarny kamień, będący obiektem kultu dla arabskich plemion. Bliskie sąsiedztwo Żydów oraz chrześcijańskiego od IV wieku Cesarstwa Rzymskiego umożliwiło Arabom poznanie monoteistycznych religii. Około 610 roku jeden z mieszkańców Mekki, Mahomet, zaczął głosić, że doznał objawień, które przekazał mu Archanioł Gabriel. Ogłosił się prorokiem i zaczął twierdzić, że istnieje tylko jeden Bóg, po arabsku Allah, który przesądza o losach każdego człowieka. Obowiązkiem każdego człowieka było podporządkować się woli Bożej, co po arabsku znaczy Islam. Był to początek nowej, monoteistycznej religii, którą nazwano Islamem, a jej wyznawców muzułmanami. Początkowo nauki Mahometa nie zostały przyjęte zbyt przychylnie. W 622 roku obabie o swoje bezpieczeństwo opuścił Mekkę i udał się do pobliskiej Medyny. Tam jego działalność padała na bardziej podatny grunt, a liczba wyznawców zaczęła rosnąć. Po kilku latach na czele swoich zwolenników Mahomet opanował Mekkę. Data ucieczki Mahometa z Mekki do Medyny stała się dla muzeumanów początkiem nowej ery, od której zaczęto od nowa liczyć czas. mahomet podobnie jak jezus nie spisywał swoich nauk dopiero po jego śmierci zostały one zebrane w koranie czyli świętej księdze islamu Podstawowymi zasadami było pięć filarów islamu, czyli publiczne wyznanie wiary słowami nie ma Boga oprócz Allaha, a Mahomet jest jego wysłannikiem, modlitwa pięć razy dziennie, jałmużna i post. Ostatnim obowiązkiem było odbycie przynajmniej razy w życiu pielgrzymki do Mekki. Zapisy Koranu umożliwiają posiadanie kilku żon oraz zakazują spożywania alkoholu i mięsa wieprzowego. Po śmierci Mahometa przywódcami muzeumanów zostali Kalifowie, uważani za następców proroka. Pod ich wodzą Arabowie ruszyli na podbój sąsiednich krajów. Nakazywał im to dżihad, czyli obowiązek umacniania wiary rozumiany przez nich jako walka zbrojna. W połowie VII wieku Arabowie podbili Imperium Perskie oraz odebrali Bizancjum jego posiadłości na Bliskim Wschodzie. W VII wieku opanowali północną Afrykę oraz większość terytorium dzisiejszej Hiszpanii. Tak szybki podpój był możliwy dzięki kilku czynnikom. Po pierwsze, atak na Bizancjum i Persję nastąpił w momencie, gdy te kraje były wyczerpane długą i wyniszczającą wojną, jaką toczyły między sobą. Po drugie, armia arabska była zdecydowanie bardziej mobilna od wojsk przeciwnika. Składała się głównie z kawalerii, a piechotę starano się przewozić na wielbłądach. Również taktyka walki, polegająca na osłabianiu przeciwnika przed decydującą bitwą ciągłymi atakami i ostrzałem prowadzonym przez jazdę, przynosiła pożądane efekty. Dodatkowo na zajmowanych terenach Arabowie nie niszczyli kultury ani tradycji podbitych ludów, co powodowało, że nie buntowały się one przeciwko nowym władcom Wkrótce podbity przez Arabów obszar był tak duży, że nie był nim w stanie rządzić samodzielnie jeden władca To doprowadziło do rozpadu państwa na kilka mniejszych zwanych kalifatami Kres potęgi Arabów przypadł na XI wiek Cywilizacja arabska odegrała ważną rolę w rozwoju kultury europejskiej. Oprócz wypracowania swoich własnych, oryginalnych rozwiązań, stała się pomostem, dzięki któremu do Europy dotarły wynalazki kultury Indii i Chin, takie jak porcelana czy papier. Na wysokim poziomie stała matematyka. To dzięki Arabom stosujemy do dzisiaj system cyfr, które nazywamy arabskimi. Arabowie rozwinęli również medycynę oraz alchemię, przodka dzisiejszej chemii. Z Syrii pochodziła niezwykłej jakości stal damascyńska. Na język arabski tłumaczono dzieła starożytnych filozofów oraz medyków. Dzięki tym przekładom często przetrwały one do czasów dzisiejszych, gdyż ich łacińskie oryginały zaginęły.