Pag-aaral ng mga batang nagsisitakbuhan ay ngayon binabalot ng nakakabinging katahimikan. Palibhasa, kami mga guro ay inuna rin muna ang pansariling kaligtasan at na mga mahal namin sa buhay. Halos lahat naman tayo tila tumigil ang mundo dala ng pandemyang ito.
Halos lahat tayo na lugmok, tila nakakubli sa isang kawalan, naghihintay ng tiyak na kaligtasan at pawiin ang naipong kalungkutan. Pagsasakang pangunahing hanap buhay ng mga taga San Pedro. Bihirang palayan dito, madalas mani at maisan.
Kulang kasi ang supply ng tubig sa lugar, dahilan para huwag nang magtanim ng palay sapagkat nangangailangan nito ng maraming tubig. Mas mainam na magtanim ng mane at mais na hindi gaanong nangangailangan ng maraming supply ng tubig. Sa maisan ko rin natagpuan ang nanay na si Arlene at ang batang si Gerald. Isa lamang si Gerald sa mga batang napilitang maghanap buhay sa murang edad para matulungan ang mga magulang matustusan lang ang mga pangangailangan nila sa araw-araw. Isa sila sa mga dahilan kung bakit pinili ko ang manatiling magturo sa San Pedro upang tulungan ang mga bata sa kanilang pag-aaral, magkuroon ng mataas na pangarap, at makaahon sa kahirapan.
Yung ibang mga bata mapalad. Ang pinoproblema nila, mahina ang internet, kulang ang allowance, walang Christmas party. Samantalang ang mga bata dito sa amin, kahit cellphone wala.
Ang mas iniisip nila, kung paano makatawid ng gutom sa araw-araw. Ate ano pong arawin mo? Arlene, bless you. Kumusta naman po Ate Arlene ako? Na nag lockdown, na mag-upot-upraise, kumusta na preparasyon mo?
Ang sakit mo kasi. Ako nga, ilutak na po ay buhay na po. Ano pa ang mga discarding feeling niyo? Ano ang mga surprise mo?
Sige, ito bak. Isa na po, An. Tara, go. Mga bakan. Bukod sa pag-upak po.
Ano sa may bang puwag? Hindi pa manibang at papatrabaho. Ah, asa na. Pagkakataon ng mga Sa mga kakataon, hindi ko pa naka-pasataon.
Ito ako, medyo, at patuloy pa ng ganyan. Sa tubo pa rin ninyo, papuway ko naman. Siya, ako masagpoy naman. Siya, pagkari, ako papuway. Ang sali na gumawa.
Saan kaiba mo? Ah, buwala ka mo? Mas kayo po sa ID ah. Ah, si Bernard? Oo, sa bago sa pagpapagal natin.
Ah, so nagtatago? Oo. Tatago. Oo pala, nandito.
Inihahanda namin ang mga sample module kits para sa dry run ng modular instruction sa bawat itinaktang drop-off at pickup stations ng barangay. Ang bawat bata ay makakatanggap ng envelope na naglalaman ng lapis, ballpen, module at mask. Ilan sa mga mask na gagamitin ng mga bata ay galing sa donasyon ng mga private sectors at ang iba naman ay tahimismo.
ng isa sa mga kapwa kuguro na si Ma'am Cecile Sadang. Okay. Itong ginugupit ko na ito, ito yung ginawa kong pattern.
Tapos gagawin natin itong face mask para sa mga mag-aaral ng San Pedro National High School. Kasi importante ang may mask. Sir, pwedeng ano, mga 20 kaya yun. Pero maximum, mga 20 na maximum. Kung ma-whole day ka gagawa.
Pero madali lang naman kasi. Sir ano yun? Sana nasa 50 na yun, kaya lang yung iba naipamigay ko na rin hindi sa San Pedro.
Kaya mga nasa more or less 35 yata yung nandoon na ginawa ko nung una. Kasi ano, ito yung alam kong kaya kong i-contribute. Kasi alam kong marunong ako manahe. Kaya kong gumawa ng face mask. Kunti lang yung magiging expenses ko.
So alam kong makakasal. gawa ako na makakatulong sa kanila. Kasi ito yung kakayaan ko. Hindi katulad ng ibang kakoteacher ko, meron naman silang ibang ability na wala ako.
Ito naman yung maitutulong ko sa kanila. Mayak na lang. Tapos na, ito yung tinatahi ko kanina.
So, ito yung finished product. Ito ang magiging isa sa face mask ng aming mga mag-aaral sa San Pedro National High School. Sana magustuhan nila.
Bilang isang magulang at guro ay hindi ganun kadali, lalo na sa sitwasyon namin na kapwa kami mag-asawa ay nagtatrabaho. Ang aking asawa ay security guard sa parehong paaralan na aking pinagtatrabahuan. Maaga kaming...
Umaalis ng bahay at iniiwan na lamang namin ang aming anak sa kanyang lola at hapon na kong umuwi. Madalas ang aming anak ay humihingi ng atensyon dahil halos wala na kaming oras na maibigay sa kanya. Pero sa kabila ng lahat, kami ay lubos na pinagbala dahil may maayos akong trabaho, kami ng aking asawa at may masaya kaming pamilya. Ako po si Sarah Jean C. Cavitana, 26 years old.
Ang aking pong asawa ay si Rafael A. Cavitana. Ako po ay may isang anak, siya po ay tatlong taong gulang na. Ang kanya pong pangalan ay Nick Israel C. Cavitana.
Ako po ay... Nagtatrabaho sa San Pedro National High School bilang isang guro. Bago po ako naging guro, ako po ay nagtrabaho bilang administrative aide sa pareho pong paaralan.
Ang aking mga naging karanasan ang humasa sa akin upang maging isang guro. isang mabuting guro, lalo na sa aming lugar, sa Antipolo, Irigas City, na medyo malayo sa syudad, na kapag may pangarap, determinado, ay makakapagtapos ng pag-aaral at balang araw ay makakakuha ng mabuting trabaho. Ang maipapayo ko lamang po sa aking mga kapwa-guro na napakahalaga po ng pagtutulungan, lalo na po sa panahon ng pandemia, para po sa ating mga mag-aaral. Tayo lamang po ay manampalataya at malalagpasan po natin.
So yun yung buhay ng isang teacher sa isang malayong lugar. Ngayon, ang aming mag-aaral, mas marami at nakahihigit ang talagang masasabi nating below average, ang level ng pamumuhay. Madalang doon ang nakakaangat at nakaka-apport na magkaroon ng mga gadget na kailangan nila sa kalapag-aaral.
So pinili namin yung modular, bakit kaya namin pipili? piliin ang modular. Siyempre, malayo kami. Saan kami hahanap ng signal?
Gusto namin ang mas madali? Hindi po pwede. Una-una, ang tirahan ng aming mga estudyante ay layo-layo, napakalayo. Madalang lang sa kanila ang nandito sa kasentrohan ng San Pedro. Marami sa kanila yung bundok ang nilalakad, tumatawid pa nga ng mga sapa.
Hindi kami pwede na papuntahin sila sa isa. school para kumuha ng module. Anong gagawin? Siyempre, ang mga teacher ang lalapit para sa mga estudyante. Kaya nagkaroon kami ng by station.
May lima kaming station. Yung station na Station 1 sa Mampili, kung saan hindi na abot ng sasakyan talaga ang mga bahay-bahay doon. Kailangan maglakad ng mga teacher.
E mabuti sana kung umaaraw, paano kung umuulan? Talagang hanggang tuhod ang putik, pwede pa. Unang mga teacher, Mayroon naman lugar doon, yung Station 3 and 4 talagang maabot nga ng sasakyan pero napakalayo. Meron kami Station 2, nandoon sa gawing ni Jesus. At ang Station 3, kung saan malapit, pero kukunti naman ang mag-aaral.
So yun yung isa sa mga gagawing sakripisyon ng mga guro sa San Pedro National High School para lang ipagpatuloy ang pag-aaral ng mga bata. Mahalaga kasi sa amin ang kanilang edukasyon. Kaya kahit sakripisyon.
ang aabutin, baliwala yun sa amin. Basta maihatid namin sa kanila ang nararapat para sa kanila. Bagamat nalipat ang schedule ng pagbubukas ng klase, patuloy pa rin ang aming paghahanda para sa paparating na pasukan. Inipon namin ang mga magulang para ipaliwanag ang health protocol at sistema ng pag-aaral ngayong new normal. Ilan sa mga magulang na dumalo sa pagpupulong ay sinaginang Irene at ginang Amie.
Ako po si Amie Absalon. Ako po ako darwang igin na estudyante sa Nisampedro. Ano po mga ngaran ko?
Ang pong ngaran ka estudyante ko pong grade 9 si Janelle Banate, ang pong grade 7 si Jacent Kim Banate. Apo, ano po? Opo grade 7 po tsaka grade 9. Si Agung mo po saaring nguwan?
Da na po, kuha na po kami, hiwalay na po. Ah hiwalay po, okay po. Nguwan po, ano po ang pinagkakabuhay mo nguwan?
Nguwan po ang pinagkakaabalahan ko po nguwan, nagkukuha po ako ng babae. Buy and sell. Ano pong buy and sell po?
Mga gulay po. Tapos kamuti, bungkukan, saging po. Sa re po ikang sityo mo?
Sunpipe po ako. Ninyo Jesus man po? San Pedro po.
Ah, San Pedro. Kumusta po kung nag-lockdown na? Uno po sa baloy, ikaw mo lang po darawang igin, solo mo? Limang po aigin ko.
Tapos ikaw lang po? Ako lang po nagaanap mo. Kumusta po kung nag-lockdown na araw ka?
Ikaw sa nasandigan ko mga aigin mo. Hirap na hirap po talaga ako, sir. Ako sana po ulit makapahigin ko.
Hirap na hirap po talaga akong magkukwakad po sa lockdown. Nanghirap pong magbabaser. Ako po talaga nahihirapan sa lockdown.
Unang-una po, sulus-ulu ko na kaanap po ikaw makahigin ko. Tapos po, amin po, minsan po sa usada-simana, usada-bisnisa na kami kukuha po, nakakababa. Amin po nga ni Adi Kading dahil kading lockdown, Adi.
Nakatanggapan po ka masayuda, supporta po? Amin po. Partway ka nga, 4P.
Hindi po ako kaiba sa 4 piece, ay piece. Kaya mo po? Hindi po ako kaiba.
Iyan, paunapad po mag-lockdown. Mag-lockdown po talagang, pirit po akong pagagaling po sir sa centro pag nagsalit po akong Webes. Pagtukad ko po cancer, migbakal na ako sa mga paninda po. Arig po ako naga-ambrean ako.
Tapos po sir, nagluluto sa Arga Fish Bowl, Kitiam. Titinda ko po ang San Aranica. Bali minsan po, pigal ako ko.
Pigba parewas mo po? Oo po. Pigda tabangan po ako sa mga igin ko. Pati sa mga igin.
Sige, nagbabariwan. Opo, iiba po kami kan. Sa usadal doon po, meron po mga nakikita mo sa pagkukuwasan. Minsan po, pag-arag po ka nagtitindaan, mga egin, nagtatabang po kami.
Magbibintaman po kami sa 400, minsan po 300, depende po, minsan 500. Sapat na po ang para sa darwang simana o usada simana? Kulang po kaya po nga ni Argan, pag-aabot po kawebes, nag-talagang pirit po akong nag-aagipusan mga kuwa po, kabukiran, nagaanap po sa mga bakal kong mga arag po kan, mga gulay, kamuti, batag. Tama po ang tinadarako po pa yan sa sindro pagwebes po. Kung bulo pong webes, domingo. Service mo po pag magbaba, ano yan?
Arkilawan mo pa? Diri po, kuha po. Saan po ka na-cheap kami?
Nang kukurundisyon na po kami cancer na kuha. Aral na ka rin webes, ari merkulis sa gabi po. Ngayon mag-iriba kita.
Ano ba po po? Unang kami katawo. San jeepan? O saan po may masay po kami banga-banga ka-apliti po sa dasimana po. So, bukod po po pagbabay and sell, bago ding...
mag-lockdown, ano pa po mga discarding na gibo mo po? O mga hanap buhay? Amo man po talaga yan po. Amo na po talaga yan.
Nag-buy and sell po ako. Tapos, ano po, nagtitinda kami. Minsan po nagluluto ako sa ulam.
Arad po kan. Ngamin bala na? Ngamin po para po maka-survive kaming mag-erina. Kumusta po na naisianin yung gating-gating dirima dagos sa pag-eskwela?
Siyempre po, namamroblema kami. mga igin, excited naman po nga niya, dapat tayong i-resquilan nga yan, tapos araw po ka nangyari. Kaya po, sabi ko ka mga igin, kita mga igin magtaba nga tanganin, makakuha kita ka, di taba ka, sakaling nga naging magkuha rin pag-i-resquilan, makadago sa pag-i-resquilan ninyo.
Okay lang po ka na, na module lang kita? Okay man po, sabi po nara, ka mga igin, kumama, okay yan po, basta kita po safe, di rin makakuha sa kamatian, araw ka rin kuha po araw ka na to. Tama, tama. Ngunit po, one.
Kung ako lang po ano po natapusan mo? Nakatag... Grade 6 lang po ako, Sir. Hindi po nga natatag high school?
Hindi po. Ano po naisip mong paraan pag aigin nga ako? O nga sa dumot yun? Ano po nga niya, Sir.
Sabi ko kaya mga aigin nga ako. Ako talaga, hindi ako nakatag high school nga ako. Aigin grade 6 po sa nakatag ako. Kaya gusto ko kama makatapos po nga ako. sa pag-eskwila.
Pero ako man po nga, ako ungod na naka-eskwila man. Pag di po nga nakuha ninyo, kaya hindi ko naiintindi yan. O nga, tata mo, tito. O kaya po sa teacher po, habi ko. Mag-approach lang po, kamukha nyo mo.
Ngun po, tawan mo po sa advice sa mga nagsisilunguan, lalo na sa mga single mother na nagsusulong nagtataguyod ka, pamilya, lalo na nang krisis. Uno po, may tatakamang payo ka, kapwa mo, ina. lalo na parehas po kalaking single parent.
Sana po, gusto ko pong sabihin ka ninyo na daba po kita single parent, magsikap po kita na ang mga eginta mapatapos pag-eskwila, at saka po, kayanin ta na makasurvive kita kaning nangyayari, kaning kuha tanin nguan. Pag magsubok po ka na to, ano po ang masabi ko kanin nyo. Ako po si Irene Birinia. Ako po ako, darawang igin, na mag-iskwela po sa Adesang Pedro National High School. Si Regine po, Birinia, at si Rachel Birinia po.
May iskwela po sa atin. Pagustaman po ka mo sa San Pedro kung nag-lockdown? Nag-lockdown po.
Mahirap. Taano po kaya di makapasintro. Tapos, so... Ano po paano may gamit ko mga igin, mga pagkaan po naman. So, ganoon po po naman, ano na lang, si Agumta nagtitindaman pong tinapay.
Iyan nasa na po nag-uno minsan sa tindahan, nagbabakal kung mga gamit po naman sa balay, pagkaan. Ano po ito? Ano po, ano po ang pinakahanap buhay ninyo? Ano po, ano po, ako po, nagtrabaho po ako. Kaso, di man po ako nag-ano, tagal.
Ta, dadaran po kayo ako sa katandoanis. Anong trabaho po? Sa bali po, nagaling pong igil.
Kaso po, abo ko pong mag-iba sa katanduanis. Narag po nga ni Kady nangyayari na nakatatakot ako baka maanoan ako sa ilang. Sabi ko, mami, uli nasa na po nga nakaako. Tapos mga igil ko nasa namang noon ko din na po nga na kumikiba sa katanduanis. Kaya mo po, adi-sadi kong nguwan.
Ano po, ano naman sa bali, para makatawang-tawang po kaagong ko, nagtatanong po kaming gulayon. Tapos po, kung available pong pabakal, panadara ko po kaagong santupad. po, ngunit po naagom sa San Isidro.
Okay. Kumusta po ang transportation naman sa day San Pedro pa Sentro? Di man po, abid, di ko pa po mag-ano ta, di man po ako naglulunad ka sa jeep, sir. Katatakot ako. Pero agon na po jeep naman?
Agon po, mga agon man po, plastic-plastic na nakaano, kaso di pa ako nakakaano po, sure na magpa-Sentro pa. Mag-try. Ano po, tinitindan niyong gulay sa deri ninyong tanong? Ah, wapo, sa deri po naman. Usually po, pag-angkat ninyo pa. kung gulay, pira nagiging kita ninyo sa Usadaldo pag pinabakal?
Pag pinabakal po, kalimbawa po, nakakasampulo pong bugas sa 20, 200 man po. 200 sa Usadaldo? Opo. Sa Usada Simana po, mga pira budget mo?
Sa Usada Simana? Siguro, sir, ano. Anpong 200an, takami po kaya pag nagauno sa bugas, ako po kami inuutangan. Anpong 200an, 200an, kaiba na po sabon, tapos po siyang po na mga sibulyas, bawang, tapos nga yan sa dagat, aragkan. Sana po, kaiba na po nga, may lagpuan sa isa na simana.
Budget po naman. Gaano po kadalas magbaba si Agong mo? Ano po, halos araw-araw po nagbababa.
Nagpipick up po iyang tinapay, paghapon na po, pababa na siya. Pag umaga, pabalik naman po, mag-deliver po siya sa mga tindahan. Ganyan po.
Ano po? Ano ang reaction mo sa kakuigin mo na naring naging diri maidago sa eriskwilan ng mga taon? Ano po, parang naano po siya rana.
Arag po nga ni Kady Mingyari na ngayon mama may lockdown. Paano po ngayon pag-school po ngayon naman. Sabi ko, arag nga na po katuko. Nag-ano po kami to kay Sajeric, nag-meeting.
Ang upad to na ano, na may module na sana. Kaya po siya na. na nariwanagan na arag ka dito. Pero okay man po kanina, modular mo na kita ng mga taon?
Okay man po. Migsaga po para mas pwedeng mga igin po na mo dirima ori po ka ding pag-ireskwilan. Opo, ato.
Ano naman. Kumusta po a preparasyon ka igin? Ano na namamang namukanda? Okay man kanda na arag ka di? Sabaloy lang?
Okay man po. Ano po nga niya, sir. Pag arag po ka ding nakuha na po mga sumudyon, may tugro po kaming kubo.
para isiparit man po sara-sarto, kubo man lamang isa, sarto man sara-sarto. Sarto man sara. Di sa rin may isturbo.
Pag-uras na mag-iskwela, mag-module po pala. Saan rin po nga nang sityo ka muna? Saan rin yung SS po?
Sa Suna, sa IS po kami. Balik kay Sir Jerry kay kang istasyon. Opo.
An pong kuha? Ang paano ang school supplies ka? Okay na po ba? Ngunit medyo nahihirapan pa po kami sa ano.
Kaya kami pigulugan, utang, kaya biglang nag-ipon-ipon pa, pa konti-konti. Pero excited naman na, igina, mag-ereskwilanya. Excited na po.
Kumusta man po, anababan ninyong preparasyon ka ni mga ati-tserto sa Adisan Pedro? Dawa modular lang. Ano po?
Mayigit po sa rakam mo. Magpupukan. O plus five, ganda ni Sir Jerry. Bale, ano po, ano po masasabi mo sa mga kapwa mo kagiging nguwan na nagsisilong? Ang makagiging alalay sana po, supportahan po kagiging tanguan, naroon po ka din ang nyayaring kuwata.
Na magkawasera ka na, modular, tabangan po sera. Aral ko po ako maluya ko na maguno ka modular, baka kuha makapag-eta ko mga pagkabayan ko na matabangan ako, na magtuturo ka igina so din na po maintindihan. Ang po sanayan, magtarabangan po kita nga min para mas po maano po narapag-module.
Higit na isang taon pa lang na makilala ko sa paaralan si Kuya Rafi. Siya ang aming security guard. Pero madalas, siya rin ang aming tagapagluto, tagaigib ng tubig, taga cross cutter, halos lahat. Sa higit na isang taon kong nakatrabaho si Kuya Rafi, ilang linggo pa lang naging isa na siya sa mga una kong naging kaibigan. Iba din kasi ang sipag at itikasyon ni Kuya Rafi bilang isang magagawa at bilang isang ama.
Marami rin akong natutunan kay Kuya Rafi kung paano mamungay sa buli. Sa araw na ito, nakatakda si Kuya Rafi na magluto sa kusina. Kinulang kami ng niyog para sa gata ng gulay, kaya sinamahan ko siya habang papanhik sa puno ng niyog na nasa likod lang ng classroom. Mayroon sa mga... Kis-kisan mo.
Pupunta kami ng mga teachers, pupunta dun sa bahay nung napili namin graph of adit, pickup points para sa motor. Dito na yung GMA Basta pong na, itagat po na sa mga igin. Ano sa langit mo sabi ko wa ang mga igin?
Kimangalista kin, isa-isa na migkoko. Tapos po, migkoko, tapos migbalik. Tanhang mga modules.
Saan man po si Daneta po? Huwag mo kung nasa nakuha na mag-check in. Isa yung mga eskwela, nag-submit na, saka sa nagkukuha na. Tapos po ang mga module, agupuan number. Kinunupuan ang number nila sa, alibang kaya math, module number 20. Ngayon, nga may na-subject po, puro sa na-20 kanya, estudyante.
Malawak ang Barangay San Pedro. Nahahati ito sa mga sityo. Isa lang ang mampili sa pinakamalayo na tinitirhan ng mga estudyante namin.
Sa layo nito ay kinailangan naming sumakay ng motorsiklo at minsan namay maglalakad na lang lalo na kapag maputik ang daan. Ito ang araw-araw na binabaktas ng aming mga estudyante papuntang eskwelahan. Natsyempuhan pa na natrap sa malalim na putik ang motorsiklo ng isa sa mga kasama ko. Bago po kita magpun, nagpapasalamat po ano San Pedro National High School sa mainit na pag-akomodate ninyo kading mga teacher sa adi, kading pag-iana mo.
Short notice, talagang nagpreparara ka mukhading isnaka, nagkapaantak. Kaya nagpapasalamat kami, kanin nyo nga min, ng mga taga sa adi. Lalong-lalo na po sa adi ana General PTA Presidenta, si Miss Marivic Rivera. Kamu pa adi ana General PTA Presidenta. Sa kanin nyo po nga min, maray na aramrag kanin nyo nga min.
Siguro sa party ng isang guro, kung iisipin, talagang mahirap. Hindi ito madali. Pero nagiging madali kasi nga, positibo ang pananaw namin na mayroon itong magandang idudulot para sa ikabubuti ng aming mag-aaral.
Siguro ganun kalaki ang pagmamahal namin sa aming mga estudyante kasi hindi namin, titisin namin yung mga bagay na hindi ginagawa ng mga, na hindi... Mararanasan ang mga guro dito sa iba ba kasi sila may mga malapit ang mga sasakyan, may mga, kung lalakarin lang kami, may mga bundok na aakyatin. At saka iba ang buhay namin doon sa taas. Pero ganunpaman, masaya namin na gagawa yung trabaho namin. Bakit?
Kasi ang komunidad namin doon ay makikita mo rin yung pakikisa sa amin. Makikita mo rin na ang mga magulang, ang mga stakeholders namin, yung mga official ng aming barangay, talagang makikita mo yung taus-puso nilang pagsuporta sa mga guro. Kaya kami naman kahit papano talagang nagiging masigla rin yung pagtupad namin sa aming tungkulin.
Ngayon, ayan ang aming module ipiniprepare namin para sa kanila. Araw-araw ang iba sa mga kasamahan namin talagang araw-araw na nasa paaralan para masiguradong maayos ang lahat pagdating ng pasukan. Ako si Gin. ng Cecilia V. Sadang. Isa akong guro sa San Pedro National High School.
Ito na yung ikasyam na taon ko ng pagtuturo sa San Pedro National High School. Okay. Nung mag-lockdown, nalungkot ako noon. Kasi napiprepare na kami para sa completion ng mga bata.
Ka-excited pa naman nila. Tapos, akala ko two weeks lang yun. Sabi ko, ah, pwede pa kami mag-completion. Kaya lang, nalungkot ako nung tuloy-tuloy na...
hanggang sa i-declare na nga na wala ng completion. Alam kong malulungkot yung mga estudyante ko kasi nga, syempre yun ang pinakahintay nila, 4 years nila inantay, tapos suddenly, wala na. Yun sa totoo lang, namimiss ko yung mga bata sa San Pedro kasi nga, sa haba ng panahon doon ko na halos ginugol yung oras ko ng from Mondays to Fridays. Saka iba yung saya na nandoon ka sa paaralan na alam mo, papasok ka, nandoon yung mga estudyante mo, nag-iintay sa'yo.
Now, Na alam niya pag umaga, pag before bell, nandun ka na. Tapos, yung nga pag pumupunta kami sa school ngayon, wala malang nakikitang bata. Iba yung feeling.
Nakakalungkot, nakakamis. Iba talaga yung nandun yung mga bata. Na alam mong kahit papano, inaantay ka.
Sila din, nagtetext. Namimiss na rin nila ang mga teacher nila. Miss na miss doon lang yung klase. Siyempre, iba naman talaga yung ano.
Ayan. yung normal na situation sa paaralan kaysa yung ganito na mahirap. Pero yun kasi, hindi tayo pwedeng, hindi sumunod sa kung ano man ang mayroon tayo ngayon.
Ako, sa mga kapwa-guru ko, alam mo, sir, tutuwa ako dun sa maraming marami sa inyo natutuwa ako kasi nakikita ko yung dedikasyon nyo na kahit na bago lang yung iba dun sa, pero talaga namang nakakatuwa sila kasi hindi. makikita mo sa kanila yung sigasig, yung determinasyon, yung pagmamahal sa trabaho nila. Iyon naman ang talagang dapat na taglayin ng isang guro.
Kasi nga, ang guro, ano yan, parang jack of all trade. Kahit sa mudalin, dapat ginagawa ang lahat. Hindi lang dahil nga tungkulin natin yun. Kasi dapat gawin din natin yun kahit hindi yun sinasabing tungkulin.
Dahil hindi... Responsibilidad na gawin natin kasi yun ang nararapat. Gawin ng buong puso, hindi lang dahil kailangan gawin ko kasi ayokong mabuwasan yung sweldo ko.
Hindi yun. Nagtatrabaho tayo kasi kailangan. Kailangan ng mga bata ang gurong katulad ninyo, katulad natin lahat.
Ngayon sa mga kapwa kong guro, ako naman... natutuwa talaga. Ako deep inside natutuwa ako dun sa mga sa mga nakikita ko sa eskwelahan kasi nga yung nadagdagan ng masisipag na guro. Sa lahat ng guro?
Ngayon sa lahat ng guro. Guru, kahit sinong guru, tayo, nangharap tayo sa isang napaka-bigat na sitwasyon. Kahit na nga sinasabi minsan na guru lang daw tayo, wala daw tayong ginagawa.
Uy naman, Diyos ko, alam ba nila talagang tunay na trabaho natin? Hindi. Kahit minsan nakakahive lang yung nababasa natin sa Facebook, hindi na lang natin paka-apek, hindi tayo dapat na-apek na, kasi alam naman natin na hindi yun ang totoo. Ngayon, sa mga...
mga katulad ko din guro, hindi madali ang haharapin natin. Nag-uumpis na pa nga lang tayo, talaga namang alam natin, nagsasakripisyo natin, ano pa kaya yung darating na mga araw. So sa mga darating na araw, dagdagan lang natin yung ating tiyaga, yung ating pasensya, lubos-lubosin ang pagmamahal sa trabaho, yung ating sinumpaan.
At sigurado naman na kung makakaya natin sa pagtutulong-tulong natin. Magtulungan lang tayo madali ang lahat. Kaya gawin lang natin na may saya sa puso natin lahat ng gagawin natin.
At sobradong magaan ang lahat. Ang mga kwento ni na Mam Cecil at Mam Sara, ang mga magulang na si Irene at si Amie, at ang mga batang tulad ni Gerald, ay ilan lamang sa mga buhay na sumasalamin sa panahon ito. Tunay nga na kahit anong ibigay na pagsubok sa mga Pilipino, di basta-basta sumusuko. Lalo na sa mga taong may puso at malasakit na tinatawag nating guro.
Ako po si Jaime Corralde, isang guro, at ito ang aming krusada.