"Wesele" Stanisława Wyspiańskiego - Notatki do Lektury

Dramat "Wesele" to trzyaktowa sztuka Stanisława Wyspiańskiego, której akcja rozgrywa się podczas listopadowej nocy w roku 1900. Dzieło skupia się na weselu, będącym wydarzeniem integrującym różne warstwy społeczne Polski początku XX wieku. Wyspiański na samym wstępie szczegółowo opisuje dekoracje, podkreślając wiejski i tradycyjny charakter miejsca akcji.

Akt I

Scena 1

• Czepiec i Dziennikarz: Czepiec pyta o sprawy polityczne, ale Dziennikarz go zbywa, uważając, że wieśniak nie rozumie świata.

Scena 2

• Dziennikarz i Zosia: Dziennikarz kokietuje Zosię, która drwi z jego wielkich słów.

Scena 3

• Zosia, Hania i Radczyni: Dziewczęta chcą tańczyć z drużbami, a Radczyni początkowo odmawia, ale w końcu się zgadza.

Scena 4

• Radczyni i Klimina: Klimina chciałaby swatać syna Radczyni z wiejskimi dziewczętami, ale Radczyni jest sceptyczna.

Scena 5

• Zosia tańczy z Kasprem: Kasper opowiada o Kasi, z którą wszyscy chcą go zeswatać.

Scena 6

• Haneczka i Jasiek: Haneczka zaprasza Jaśka do tańca.

Scena 7

• Radczyni i Klimina: Rozmawiają o sianie i żniwach, wzajemnie się komplementując.

Scena 8

• Pan młody i Ksiądz: Rozmawiają o awansach, a Panna młoda wtrąca się, krytykując mieszczuchów.

Scena 9

• Pan młody i Panna młoda: Rozmawiają o miłości i pocałunkach, a pan młody cieszy się swoim szczęściem.

Scena 10

• Maryna i Poeta: Poetycka rozmowa o uczuciach i związkach.

Scena 11

• Ksiądz z Państwem młodym: Ksiądz obawia się o trwałość ich miłości, a Pani młoda reaguje emocjonalnie na temat zdrady.

Scena 12

• Pan młody i Panna młoda: Pan młody zachwyca się żoną, Panna młoda narzeka na ciasne buty.

Scena 13

• Pan młody i Ksiądz: Rozmowa o sięganiu po szczęście i niepewności przyszłości.

Scena 14

• Radczyni i Maryna: Maryna zmęczona tańcem, rozmowa o życiu codziennym.

Scena 15

• Maryna i Poeta: Poetycka rozmowa i flirtowanie.

Scena 16

• Zosia i Haneczka: Rozmowa o miłości i cierpieniu.

Scena 17

• Pan młody i Żyd: Dyskusja o przyszłości, Żyd mówi o swojej córce Rachel.

Scena 18

• Żyd i Rachel: Rachel przychodzi na wesele, Poeta ją przyjmuje.

Scena 19

• Rachel i Pan młody: Rozmowa o estetyce i wiejskich krajobrazach.

Scena 20

• Poeta i Pan młody: Poeta mówi o zaproszeniu Chochoła.

Akt II

Scena 1

• Isia i Gospodyni: Prośba o położenie dzieci spać.

Scena 2-3

• Chochoł: Przemawia do Isi, mówi o gościach weselnych.

Scena 4-5

• Marysia i Widmo: Marysi ukazuje się duch byłego narzeczonego.

Scena 6

• Wojtek i Marysia: Marysia przytula się do Wojtka, nie przyznaje się do widzenia.

Scena 7

• Dziennikarz i Stańczyk: Dyskusja o duchu narodu i przeszłości Polski.

Scena 8

• Poeta i Dziennikarz: Rozmowa o rozczarowaniu i poszukiwaniach sensu.

Scena 9

• Poeta i Rycerz: Wizyta rycerza, wezwanie do walki.

Scena 10

• Poeta i Pan młody: Rozważania o Polsce i wielkich czynach.

Scena 11-12

• Hetman i Chr: Rozmowy o pieniądzach i zdradzie narodowej.

Scena 13-14

• Hetman i Pan młody: Dyskusja o zdradzie i piekielnych cierpieniach.

Scena 15-16

• Dziad i Upiór: Rozmowa o przeszłości i rzezi galicyjskiej.

Scena 17

• Rozmowy miłosne: Jasiek, Kasper i Kasia.

Scena 18-19

• Nos i Kasper: Flirtowanie i picie.

Scena 20-21

• Pan młody i Panna młoda: Rozmowa o przyszłości.

Scena 22-23

• Dziennikarz i Zosia: Dyskusja o ojczyźnie.

Scena 24-25

• Gospodarz i Wernyhora: Spotkanie z Wernyhorą, przekazanie misji.

Scena 26-28

• Jasiek i Gospodarz: Jasiek dostaje złoty róg do wezwania chłopów.

Akt III

Scena 1-33

• Gospodarz, Poeta, Jasiek i Inni: Kulminacja dramatu, wszyscy wpadają w trans chocholi.
• Jasiek gubi złoty róg: Błąd symbolizujący straconą szansę.
• Chocholi taniec: Zakończenie dramatu, przedstawienie tańca jako metafory narodowej stagnacji.

Nota końcowa: "Wesele" to dramat, który wykorzystuje wesele jako alegorię polskiego społeczeństwa, pokazując jego podziały, nadzieje i marzenia. Wyspiański łączy elementy realistyczne z symboliką, by przedstawić kondycję narodu polskiego na początku XX wieku.