Հերի ատաճին տեսներ Հուզեն Ձերի կարսիթյան և Սասանյան պարսկաստանի կարսիթյան միջև, որտեղ թակավորում էր բարհամ հինգերորդը, ընդվեց հաշտության պայմանագիր, Հայոս թակավորությունը պաժանելով երկու մասի, արևերյան և արևմոծան։ 428 հուսականից մինչ էր 442 հուսական։ Հայերը միակ Քրիստունի ազվը չէ ինը այդ տեղ։ Ամբող ծասանյան կարսիցում են և դա շատ էս այլարստում բարահամը հնգերորդին։ Իրավիճատը սկսեց հողվել, երբ բարահամը հնգերորդը մահացավ և կարս տանցներդին ավորդի ասկերտի որդու։ Աստկերթի բրորդյա նյուպես շարհում է իր հոր կարպախոսում, որ բոլորով պետք են թունեն զրադաշտականությունը։ Նա իրենց խսեց համեմատել, կիոս մեծի հետ եղմատացուղ է լոգա, կարող է նույանաման մեզ որիցանք ու կաղմի, ինչ ասպատալտել ու նոր աս� Այդ տարգախոսով շարժվելով, հաշպության պայմանակրի կնկումից 23 տարի անքս, 440 վագանին հասկերպի գորդը սկզվում մեծ ավերածիցումի է առեց գուզանդյան։ Վուզյանդյայի թակավոր Պերոդոսյան ասկերտի գորհին տալով մեծամեզ նվերիցներս ու վերջուն նրան հեռու պահեց բուզյանդյայի վրա հարցակվելու մոտքից։ Եվ ասկերտը սկսվեց ուվեղորվել տեպի իր արևելյան ռազմաճակատում։ Հառևելյան ռազմաճակատում կաշության վրա ինհարցակվել հեպթաղները կամ սպիտակոները և գիտարները, ովքեր եվրոպական հնդիկն իմեն։ Սակայն նրան դեռտանջում էր այնպաստը որ իր տեղության մեջ կան այլ գրոններ։ Վային չորս այլ գրոններ կամ գրոնական կենտրոններ, Քրիստոնիոթյուն, Հուդայիզմ, Ուդիզ, իր արդեմ նոր յոտեր սրատաշտ կենտրոններ։ Նա մտածեց, որ ճիշտ պահ եկել է որ իր տեղության մերսում հաստատիվ ոպես պետական գրոն գրադաշտականություններ։ Եվ առաջին հարվածը ծանգացավ կալ ենց Հայաստանի։ Ներկանը մի համար եմ մի համար Կանի որ Հայաստանում 428 գվականին հաստատվել է մասպանությունը, 442 գվականին ծվեհ մի հշապում հետոր արդեն պնվային են ծվահասակ սունի։ եվ բարդեմ բացել հիտվայությունները հայերի հանգեցի բոկեզին դունեն նրադաշտակություն։ Համեմատություն պալող Հայարթանի առումեցան մասիր հետ, միրանք հետ ես ապում ել ամեն առումեցան ու խայմանները, սական կորինապություն չպա։ 449 դրատանին Ասկերդ եկոր հաղտութ պատրիակություն բուվարդպիս Հայաստան, աղվանք եղայաստան, ով եղասում է, որ Հայաստան, աղվանք եղայաստանը ոպես պարսկաստանի դիրապետությունը հատկութներ ու խերուսնում էր, պետք է ե Այս վրոշման վերաբերի այդ հայկական կողմը 419 է թվականին արտաշատոն գումարեց կաղթնի ժղով, որին ներկային մարսպան վասակսունին սպարապետ վարդվը մանություննան կաթորիկոս հովսեպ կամ հովնան վայոցուրեցուն� Հայաստանի հային վրած եղա աղվանած իշխանումավորները կանչվեցին տիսպոն, որտեղ պետք է երթվեն որ ընդունում են զրադաշտականությունը։ Մրանք կեղց երթուն տվեցին, ծագայն հասկերդը չա հավատած երկերի պայց վաստակ սյունու որդիներին։ Հայաստանում սկսեց արդեն ապստամվություններ անդեմ հասկիրկի հորդի, որ սասանի է Վարսկաստանի հաջորսարդուսկում գոտանում։ Ապստամվությունը ծավալով ու տետավ լոգ չայաստաներ մեկ, որտեղ Հայոցորդի հրամանատար նիշալակ� Առաջինք հայնև լարթան Մամերկոնյան մեր ուխույցում հիտրեց բիզանգ է հիտաց է հուստինյան ուսից։ Որի երջ կատարվեց, կանեն որ Մենում եկպետներն մոյով իստանդություն։ Այս դանհար, ոգսսումք համպես այս ամիսկիր հավմանք ես։ Սա կայն լողիս ոչ Վասակ շնույն ճիշտ չէ ամարելով պարտար հազող ասկաստանի տեմ, պացիակ մտածելով, որ հասկերտը կսպանու նրավորդիներին, անսավ հասկերտի գողմոր, դարթան հիմանալով Վասակի դիսկորովոշման մասում, շտավ վերադա Միջորսավիցում մեր խլականի կանգանը պարսկական հաղոտություն հազանանոց բանակը պատերազմի համար վարժեցված պղելով մեխ հուժեց Հայաստանք եթե գրխավովեց արտաս գավարում տրմութ կետի ակնում, ավայարի տաշտում� Եստեղ սարժույս նարհայտական 66 հազառաներ զբանակը և ճամբար համարդվություններ համարդվություններ համարդվություններ համարդվություններ համարդվություններ համարդվություններ համարդվություններ համարդվությ Վատրերով իստ հրականակով երեկ անգան գերազանցող դշնամութ իմանց, դրմությունի համբիպակած հաղական։ Վատրերով իստ հրականակով երեկ անգան գերազանցող դշնամութ իմանց, դրմությունի համբիպակական։ հորեն-հոր-հորեն են, հատուլ վանանդերս են, մերսես հաշբերում են, արտակ մոգացին, արսըն ընծայեցին են ու հիշտիր։ Մի զուրախում դել կխավոյից Վարթանը եղթոր հաստող համազաստություն եկնաս։ Մեծ սինեն ինկ ամնահակում այդ սանդում ու լաղթականց վերի։ Գեկը տամարդը շանլակում այդ մանուշվետ ու շիլի։ Դերկտանից դա Այունահեղ տրոն եհուտ ուղում եմ ենք արեցանց գալիք ուստներ։