Siema oglądacze YouTube'a Siema wszyscy obserwacze Siema wszyscy youtuberscy oglądacze obserwujący YouTuberów którzy nagrywają dla was filmy Ten odcinek, a raczej ten temat zostanie podzielony na przynajmniej przynajmniej 4 odcinki Ten i następny będzie takim ogólnym odcinkiem na temat historii Rzymu Później porozmawiamy sobie na pewno o społeczeństwie rzymskim I na pewno o zmianach ustroju rzymskiego. Zobaczymy, na ile będę chciał się przy tym Rzymie zatrzymać, ale są pewne rzeczy, które trzeba sobie powiedzieć. No dobra, po tym krótkim wstępie zaczynajmy.
753 to taka legendarna data założenia Rzymu, przed naszą Merą oczywiście. Rzymu, który znajduje się mniej więcej w środku Półwyspu Apeńskiego. Co do daty, no nie jesteśmy, nie możemy być pewni. Taka jest legenda, że założył ją, założyli go bracia Romulus i Remus, którzy w ogóle, których matka była... Wilkiem.
Rzym rozwija się tak samo jak każda inna monarchia, którą możemy kojarzyć, na przykład Babilon, czy polis greckie, takie jak na przykład Macedonia. No po prostu rozwijają się, zaczynają poszerzać swoje wpływy wokół jakiegoś tam pierścienia, pierścienia wpływów. Ważne, żeby pamiętać, że ten lud, który założył miasto, które miało się stać stolicą imperium, to był lud Etrusków.
Każda monarchia musi być rządzona przez jakiegoś króla, który najczęściej pochodzi z jednej linii dynastycznej. W plemieniu Etrusków przywodziła dynastia Tarkwiniuszy. Przez ponad 200 lat rządzą sobie tym rozwijającym się spokojnie miastem. Rzym bardzo dynamicznie się rozrasta.
Ta przytłaczająca liczba ludności już nie za bardzo chce być rządzona przez Tarkwiniuszy. No i w roku 509 dochodzi do przewrotu i Rzym staje się... pierwszą taką bardzo sensownie prowadzoną republiką.
Czym jest republika i jak wyglądało to konkretnie w Rzymie? Więcej w odcinku o ustrojach starożytnego Rzymu. No ale w skrócie władza odchodzi od króla.
Ostatnim królem Rzymu był król Tarkwiniusz Pyszny. No i przechodzi w ręce różnych urzędów i instytucji prowadzonych przez przynajmniej w założeniach większość obywateli. Ale tak jak w przypadku Aten, już na samym początku mieliśmy bardzo mocne tarcia społeczne.
pomiędzy patrycjuszami, czyli takim odpowiednikiem szlachty i arystokracji, a plebeliuszami, czyli większością, która nie posiadała szczególnych praw. Ich głównym zadaniem było pracowanie dla dobra właśnie patrycjuszy. No i to ta wyższa warstwa patrycjuszy rozdaje między sobą urzędy, zaczyna decydować o tym, gdzie ma iść republika, a plebeliusze, no nie mają żadnego wyboru, mogą się tylko buntować i próbować walczyć o swoje. No ale mają w tym sukcesy, na przykład wypracowanie... tak zwanego prawa dwunastu tablic, które w 449 roku przed naszą erą zostaje opublikowane.
To jest taki bardzo ważny element sukcesu właśnie plebeliuszy w walce z patrycjuszami. O to, żeby jakoś systemowo rozwiązywać problemy, które narastają. Prawo dwunastu tablic zakazuje patrycjuszom zmieniać ziemię, która do nich nie należy, albo reguluje stosunki małżeńskie, w sumie rozdzielając te dwie grupy, bo zakazuje małżeństwa plebeliusza z patrycjuszką i na odwrót.
To jest bardzo ważne w Rzymie, że od samego początku mieliśmy te tarcia na linii wpływowi obywatele i większości obywateli. Nieważne czy jako monarchia, czy później jako republika, Rzym ma olbrzymie sukcesy, jeżeli chodzi o walki. Na początku w okolicach Półwychłapy Nińskiego, który bardzo szybko zajmuje, no i staje się takim w sumie lokalnym przynajmniej imperium. No i później też Rzym decyduje się na ekspansję na zewnątrz.
Takim pierwszym dobrym przeciwnikiem jest Kartagina. Mocarstwo, które skupia się głównie na podbojach kolonialnych i właśnie dlatego jest całkiem bogate i jest atrakcyjne z punktu widzenia Republiki Rzymskiej. Po znalezieniu idealnego rywala rozpoczyna się I Wojna Płynicka, która zakończy się dość szybko wygraną Imperium Rzymskiego. Zaraz później będziemy mieć II Wojnę Płynicką, która po kilku bitwach, które zakończą się przegraną Rzymu, taką najważniejszą bitwą pod Kannami? To wtedy?
Nie pamiętam, nie pamiętam jaka to była bitwa, ale jedną bitwę przegrali. Chyba to były kanny. No musiały to być kanny, tak, więc w II wojnie płynickiej, mimo częściowych przegranych, ostatecznie Rzym również wygrywa z Kartaginą.
No i wreszcie III wojna płynicka, też wygrana przez Rzym i wywołana przez Rzym, który ostatecznie równa Kartaginę z ziemią i już nie może być IV wojny płynickiej, bo musieliby jakby sami nie wiem, przebrać część swoich żołnierzy za kartaginczyków, po prostu już nic tam nie ma. Nie został nawet kamyczek jakiś jeden. po Kartaginie, bo wszystko...
znaczy kilka zostało, ale mało. Po tych trzech wojniach Rzym jest niesamowicie potężnym krajem, no i ma wszystko, czego potrzeba, żeby stworzyć imperium, więc zaczynają się dalsze podboje. W najbliższych stuleciach Rzym zajmie różne narody. Większość starożytnej Grecji, Macedonię, Persję, Hiszpanię, Egipt, Galię, Francję, część Wielkiej Brytanii i jeszcze pewnie bardzo dużo innych krajów, które mógłbym pewnie wymienić, gdyby nie fakt, że czytałem książkę kulinarną i nie ma tutaj żadnej informacji, więc mówię... Z głowy.
Ten odcinek jest niezwykle taki zabawowy, dlatego, że temat jest super ciężki, więc ja też staję na wysokości zadania. Okej, po tych wszystkich podbojach, kiedy wszystko idzie super, no, czas, żeby coś poszło nie tak. No więc, proszę bardzo, zaczynają się walki wewnętrzne, to znaczy generałowie, którzy z jednej strony podbijają Hiszpanię, a z drugiej walczą gdzieś na krańcach Persji z jakimś dziwnym plemieniem Huno, Huno-podobnym, przestają się kojarzyć ze sobą. przestają walczyć w jednej sprawie, tylko powoli zaczynają reprezentować swoje interesy, po pierwsze polityczne, bo większość dowódców jest jednocześnie politykami w rzymskim senacie, ale też po prostu reprezentują swoje regiony. No i tak zaczynają się właśnie walki wewnętrzne, których generałowie wspierani przez swoje legiony, przez swoje armie walczą o to, kto ma tak naprawdę najwięcej do powiedzenia w polityce starożytnego Rzymu.
Do tego naszego historycznego spektaklu wkracza dumnie Juliusz Cezar, czyli generał i senator, który dowodzi legionami w Hiszpanii. Juliusz Cezar wygrywa te wstępne walki o władzę tak naprawdę ze wszystkimi i zawiązuje się tak zwany pierwszy triumvirat. Triumvirat, czyli od trzy, trójeczka, czyli trójprzymierze swego rodzaju pomiędzy właśnie Juliuszem Cezarem, Markiem Krazusem, który jest niezwykle bogatym obywatelem Rzymu i Gnejuszem Pompejuszem.
No z nim mam największy problem, nie wiem jak go scharakteryzować, no ale on się przyda tylko do tego, żeby zdenerwować zaraz Cezara. No ale po kolei. Pierwszy triumvirat zostaje stworzony wedle zasady, żeby wszelkie rzeczy i działania, które będą miały miejsce od momentu zawiązania triumviratu, nie godziły w interesy żadnego z tych trzech polityko-generałowładców.
Marek Krasus umiera niedługo później w bitwie. Agnejusz Pompejusz stwierdza, że ok, no skoro już poukładaliśmy sobie relacje ze wszystkimi wrogami, to warto się znowu pokłócić jeszcze bardziej wewnątrz, czyli między sobą w triumwiracie. No po prostu z incepcji to wziął po prostu chłop.
I zaprasza Cezara, który obecnie podbija Galię, czy tam Wielką Brytanię, gdzieś robi coś wojskowego. Zaprasza go z powrotem do Rzymu, w takim celu, żeby go pojmać i przejąć po nim pełnię władzy i zostać cesarzem. Juliusz Cezarz zdaje sobie doskonale sprawę, że jeżeli wróci do Rzymu, no to zostanie przez Gnejusza pojmany.
więc stwierdza, że okej, wróci, ale bierze ze sobą swoje legiony, z którymi obecnie stacjonuje. W tym, właśnie w tym okresie dzieje się ta słynna scena nad rzeką Rubikon, gdzie Cezar mówi, że kości zostały rzucone, czyli albo mnie uniewinnią i ja zostanę największym władcą, albo Gnejusz... Grzejusz. Albo Grzejusz Pompejusz mnie po prostu pokona.
No, jak się okazuje, Gnejusz Pompejusz ucieka z Rzymu na wieść o tym, że Cezar wchodzi ze swoimi legionami. Cezar mianuje się pierwszym, najpierw konsulem, a później dyktatorem. No i jest to tak naprawdę okres cesarstwa, tylko jeszcze nikt o tym nie mówi wyraźnie.
Juliusz Cezar jak przejął pełnię władzy, znalazł się w tej takiej dziwnej sytuacji, że niby jest to republika, ale tak naprawdę to od niego zależy większość decyzji, on kontroluje armię. Jego reformy i jego działania później mają na celu uniezależnienie możliwie największej ilości osób, nie wiem, krajów od Senatu, a uzależnienie od siebie. I dlatego wprowadza takie reformy jak nagradzanie legionistów ziemią za ich służbę, albo umarza długi obywateli względem senatorów. Wszystko właśnie po to, żeby nikt nie czuł się zobowiązany do służby senatowi, ale wszyscy albo byli mu wdzięczni, albo się go bali, albo po prostu mieli jakąś relację z nim, a nie z innymi organami w państwie.
I to jest bardzo dobry plan. Naprawdę Julek tutaj dobrze pomyślał, żeby stworzyć takie dość silne fundamenty pod cesarstwo, ale niestety nie wyszło. bo zostaje bardzo szybko zamordowany w imię obrony republiki, prawda? Bo na pewno nie swoich interesów, tylko chodziło o piękną ideę republiki. W roku 44 Cezar zostaje zamordowany no i zaczyna się następny okres, o którym powiemy sobie już w drugiej części filmu o Rzymie.
No tak stwierdziłem, że to... Część ogólną, historyczną musimy sobie jakoś rozwiązać, bo po prostu to będzie ciężkie dla mnie do nagrania, do spamiętania i też do montażu później, więc zapraszam do części drugiej. Zaczynasz powoli być ekspertem od Rzymu, ale jeszcze potrzebujesz kilku filmów ode mnie.
Więc do zobaczenia, dzięki.