Dzień dobry. Temat na dzisiaj to powinien być rozwój faszyzmu i nazizmu, ale jak już mówiłem przy okazji faszyzmu, podzieliłem to na dwie części, więc dzisiaj będziemy sobie ogarniać początki i rozwój nazizmu w Niemczech. Oglądamy.
Niemcy po upadku monarchii, po I wojnie światowej ogłosili się republiką. I miejsce, w którym zostały właściwie tą republiką, gdzie ona była proklamowana, to widzimy na zdjęciu, był Weimar. Dlatego też przygnęła im nazwa Republiki Weimarskiej.
I republika... Republika Weimarska do 1923 musiała naprawdę walczyć z tym, żeby przetrwać tak na dobrą sprawę, ponieważ miała bardzo duże problemy, o których już poniekąd sygnalizowałem na lekcjach poprzednich, ale od początku. Przede wszystkim w każdym razie.
W każdym właściwie państwie dochodziło do próby przejęcia władzy przez komunistów. To było to, co było założeniem w Cominternie, czyli tego, żeby wszędzie wybuchła rewolucja proletariacka. I np.
z Republice Weimarskiej w roku 1920 będziemy mieli tzw. powstanie Związku Spartakusa, które przeprowadziło taki pucz wojskowy, który zakończył się klęską. Kolejnym problemem była trudna sytuacja gospodarcza, która uniemożliwiła spłacanie reparacji wojennych, które niestety doprowadzały do kolejnych kroków, czyli do inflacji, do hiperinflacji. I to będzie... będzie wiązało się z tym, że kiedy Niemcy przestaną spłacać Francji reparacje wojenne, to ta rozpocznie okupację, zagłębia rury, więc generalnie nic dobrego.
Tam dobre pieniądze z tego były, więc Franza sobie je później bardzo szybko wykorzystała. Takim punktem przełomowym będą dwa kolejne lata. Po pierwsze, Niemcy są izolowani, więc w roku 1922 dochodzi do podpisania traktatu w Rapallo ze Związkiem Sowieckim, ja już o nim mówiłem wiele razy, więc powtórzę jeszcze raz, żeby się zapamiętali. Chodziło o to, żeby Niemcy, jako poładzie wersalskim na mocy traktatu wersalskiego, nie mogli mieć większej armii, czy też technologii, więc oni dostali od Związku Sowieckiego możliwość testowania na ich poligonach swojej broni, a Sowieci dzięki temu otrzymywali od Niemców technologię. Więc to będzie Rapallo 1922 rok.
W roku następnym, pojmą tego, że będzie to punkt dosyć sporny, jeżeli chodzi o państwo niemieckie, dochodzi do puczu monachijskiego. My do niego sobie za chwilkę jeszcze wrócimy, ale ten pucz monachijski to jest ten pucz, w którym mieliśmy Adolfa Hitler oraz znanego nam z I wojny. wojny generała Ericha Ludendorff.
Generalnie Ludendorff po procesie został uwolniony, a Hitler dzięki temu, że nie przyznał się i szedł dalej w zaparte, no właściwie stało się to początkiem jego przyszłej politycznej kariery. Ale do tego sobie jeszcze później wrócimy. Musimy pamiętać jeszcze o tym, że bardzo ważną postacią, ale od 1925 roku będzie prezydent Republiki Weimarskiej, czyli Paul von Hindenburg, który też był generałem wojennym, przecież mówiłem o tym przy okazji bitwy pod Tannenbergiem.
Razem z Ludendorff przecież funkcjonowali jako ci, którzy pokonali Rosjan. Ale dobrze, idziemy sobie teraz do samego Hitler. Hitler urodził się w 1889 roku, urodził się w Austrii, czyli nie jest Niemcem, myślę, że to już przynajmniej wiecie, jednak po ukończeniu szkoły średniej, gdzie w dzieciństwie nie był zbytnio lubiany przez swojego ojczyma, podobno tam były pewne problemy domowe, ale o tym już nie będziemy wchodzić jakoś mocno w szczegóły, bo szkoda czasu, na pewno był utalentowany artystycznie. Malował całkiem przyjemne obrazy, ja o takich mogę pomarzyć. Tutaj macie próbkę, która miga gdzieś obok.
obok mnie, natomiast on dwukrotnie bez powodzenia starał się dostać do Akademii Sztuk Pięknych w Wiedniu. Później przeniósł się do Monachium, gdzie spotkał się z wybuchem I Wojny Światowej. Zgłosił się na ochotnika do armii niemieckiej. Tu widzimy zdjęcie Hitler z czasów I Wojny.
Jednak w późniejszych latach on nie był jakimś bohaterem, on głównie był kapralem, czyli najczęściej przenosił rozkazy z okopu do okopu, ale podczas jednego z takich akcji, takiego powiedzmy, że wykonywania rozkazu doszło do użycia brzmienia. broni chemicznej i został ranny. Czasowo stracił wzrok. W czasie, kiedy był w szpitalu, zastał go koniec wojny. Czyli jak on i zresztą bardzo duża grupa niemieckich żołnierzy, też dowództwa, była niezadowolona z tego, że Niemcy zakończyły wojnę.
Ponieważ oni uważali, że dalej przecież będzie można tę wojnę prowadzić. Między innymi takie teorie snuł Ludendorff, o którym już przed chwileczką wspomniałem. Po wojnie zasilił, mówię o Hitler teraz, w 1919 roku niemiecką partię robotniczą. Tam po kilku miesiącach tak naprawdę z jego inicjatywy partia zmienia nazwę. Będziemy mieli z DAP, czyli z Deutschlandarbeit Albert Partei, będziemy mieli NSDAP, czyli Nationalsozialistische Deutschlandarbeitlandarbeit Partei.
To będziemy mieli już partię stricte podporządkowaną Hitler, ponieważ on w 1921 roku przejmuje w niej przywództwo. Obejmuje właściwie w niej przywództwo. Generalnie głównym hasłem NSDAP była mowa o tym, że takim miciem właściwie niezwyciężonej armii nie... która bez sensu, właściwie ze swoim potencjałem musiała z wojny się wydostać, uciekać z niej. Następnie negowano, krytykowano trakt adwersalski niemal każdy jego punkcik, nawoływano do bojkotu rządu oraz budowano, co chyba najbardziej się tak chwyciło, nastroje antysemickie, ponieważ to nie było powiedzmy czymś nowym i nie było tylko w partii, tak jak w partii.
właściwie w partiach narodowych, tych prawicowych, obecne. To było obecne niemalże w całym społeczeństwie niemieckim. W związku z tym trzeba było iść dalej. Będziemy mieli przede wszystkim bojówki NSDAP, czyli Sturmabteilung, czyli SA.
To będzie taka organizacja raczej paramilitarna, takie ramię zbrojne NSDAP i ona będzie nazywana brunatnymi koszulami, oczywiście od koloru koszul, które nosili na sobie. Oni angażowali się przede wszystkim w rozruchy uliczne, napadali na działaczy komunistycznych. Generalnie podczas puczu monachijskiego to oni tak naprawdę będą mieli tutaj największe znaczenie. Generalnie na czele SA będzie stał Ernst Rehm, o którym warto pamiętać, bo do niego sobie jeszcze dzisiaj wrócimy. To jest człowiek, który jest dosyć ciekawą postacią.
postacią. Na początku wielki przyjaciel Hitler, przecież dzięki niemu doszło do puczu. To on panował nad jednostkami, ale w pewnym momencie byli ważniejsi od niego.
I to oni tak będą wiercić to, co mówiłem wcześniej. Dziurę w brzuchu Hitler, że RM straci życie. Ale o tym za chwilę. Na pewno po nieudanym puczu Hitler trafia do więzienia na 5 lat.
Podczas rozprawy sądowej, o czym mówiłem wcześniej, on nie wyraził skruchy. Jak na przykład Ludendorff, który został uniewinniony i w jakiś tam sposób się wybronił. Natomiast on mówił wprost. o tym, co myślał o Żydówach, a ta rozprawa była transmitowana w radio, więc dzięki temu zyskał sobie przychylność.
Trafił do więzienia, napisał tam Mein Kampf, czyli przede wszystkim tą Biblię nazistów, czyli moją walkę i zaprezentował w niej pogląd... które stały się później podstawą jakby ideologii narodowego socjalizmu, czyli nazizmu. Ale zajmiemy się jeszcze chwilkę tym więzieniem, bo tam mamy parę ciekawostek. Mówi się, że generalnie w tym więzieniu Hitler nie miał tak źle.
Miał swoją własną celę, miał właściwie to swojego własnego takiego sekretarza, którym był Rudolf Hess, który będzie później prawą ręką Hitler przez wiele, wiele lat. Natomiast tam powstaje ta Mein Kampf i tak dalej. On siedział w więzieniu Landsberg i już wcześniej było takie charakterystyczne, obecne oczywiście w partii NSDAP, powitanie dla Hitler, czyli Heil Hitler albo Sieg Heil.
Ja nie będę tego prezentował, bo zaraz mnie coś oskarży o jakąś sympatię. Natomiast generalnie każdy wie o co chodzi. Chodzi o wyprostowaną rękę, prosta też w nadgarsku. To było coś, co będzie niezwykle charakterystyczne.
charakterystyczne dopiero w późniejszym okresie czasu. Natomiast już można było zaobserwować, że niektórzy strażnicy w Landsbergu, jak nikt nie patrzył, oni mu hajlowali. I generalnie chodziło o to, że jakby pokazywali ten solidaryzm z nim.
Mówili, że on mówi to, co oni sami mają w głowie, tylko że nie mają za bardzo możliwości, żeby to powiedzieć publicznie. Więc to pierwsza rzecz. Druga rzecz jest taka, że otrzymał on tony słodyczy. Podobno w samym więzieniu miał przytyć kilka kilogramów i nawet zakazał strażnikom to. Czekajcie, Hitler jest więźniem w tym momencie, żebyśmy to kojarzyli, ale to on zakazał strażnikom, którzy teoretycznie go pilnują, żeby mu dostarczali tych słodyczy, no bo przecież ciągle tyje.
Więc nie dostarczali ich. I tak można powiedzieć, że Hitler był właściwie panem na tym więzieniu Landsbergu. Jeszcze jedna ciekawostka odnośnie tego hajlowania. W roku 1933, czyli już po objęciu władzy przez samego Hitler, każdy miał ustawowo obowiązek hajlowania.
I tutaj jest takie bardzo sławne zdjęcie, które myślę, że kojarzycie. Jest całe stado ludzi, którzy mu hajlują, ale jedna osoba tego nie robi. nie robi.
Stoi z założonymi rękami. To był August Lenzmasser. To jest człowiek, który będzie tutaj taką, powiedzmy, że ostoją tego, że jednak nie wszyscy byli w stanie zaakceptować pewnego rodzaju zmiany w państwie.
Ale one dotyczyły dokładnie jego samego. Ponieważ w roku 1935 już oficjalnie zabrano prawa Żydówom, o czym zaraz będę jeszcze mówił, a on chciał się z Żydówówką ożenić. Prawo mu tego zakazało.
W związku z tym powiedział, że on nie będzie tutaj w żaden sposób właściwie funkcjonował jako jeden z wielu, tylko będzie sam sobie mówił, co będzie chciał robić. Oczywiście to odbije mu się czkawką, ponieważ kiedy w roku 1939 dochodzi do wybuchu wojny, jego żona, wreszcie ciężarna, chyba w siódmy czy szósty miesiącu ciąży, trafia do obozu koncentracyjnego. Tam urodziła i dziecko, ale też zmarła.
Dziecko również zmarło. On sam będzie uwięziony w 1939 roku w obozie ciężkim, obozie pracy. Przeżyje.
Później będzie walczył w Chorwacji i w 1944 roku, jak dobrze pamiętam, to umrze, zginie. Więc generalnie sytuacja była o tyle nieciekawa, że stracił życie, ale zapisał się w historii. Wracamy sobie do Mein Kampf, do tego co tam było zawarte.
Oczywiście to nie była jedna rzecz, która była ideologią właściwie całej III Rzeszy, ponieważ należy pamiętać o Alfredzie Rosenbergu i jego micie XX wieku. Nazizm miał wszystkie cechy faszyzmu, a ponadto był ideologią rasistowską. I to właśnie w tych dwóch knigach było wszystko zapisane. Mówiło się o tym, że Niemcy mają statystykę.
status nadludzi, tak zwana rasa arejska. Inne ludy, typu Żydówzi, Romowie, Słowianie, to byli podludzie, którzy mają im służyć, tym nadludziom, czyli rasie arejskiej. Generalnie chodziło o to, że cechą charakterystyczną nazizmu był ten antysemityzm i to tutaj będzie taką rzeczą dosyć istotną, o czym należy pamiętać.
Jednak należy podkreślić to, że Maykamp nie od razu chwycił. On dopiero znalazł podatny grunt do tego, żeby te wszystkie teorie, które były tam zapisane, w jakiś sposób wrzucać do głów. ludziom w okresie wielkiego kryzysu, bo to właśnie wtedy ten wielki kryzys Hitler wykorzystuje do tego, żeby przejąć władzę.
Generalnie, jeżeli chodzi o... Kwestie przejęcia władzy. Ja tu nie będę wchodził w szczegóły, bo tego jest zbyt wiele, a i tak już tych szczegółów dosyć dużo tutaj wrzucam, więc żeby to wszystko ogarnąć. NSDAP nie odnosiła na początku niemal żadnego sukcesu. Wchodziła do parlamentu, ale nie miała takiego poparcia, żeby rządzić samodzielnie.
I nawet wtedy, kiedy wygrywa wybory i uzyskuje... i 33% głosów, to nie daje jej większości. Dlatego też musiała stworzyć rząd koalicyjny.
I w ten sposób w styczniu roku 1933 prezydent Paul von Hindenburg mianował Hitler na kanclerza rządu koalicyjnego. Generalnie chodziło o to, żeby w jakiś sposób sposób połączyć się i między innymi takim łącznikiem miała być partia centrum, gdzie mieliśmy Franza von Papena. Ten człowiek uważał, że jak Hitler będzie kanclerzem, on będzie tuż obok niego, to będzie w stanie zapanować nad Hitler.
I znowu rozmija się z prawdą. Pamiętajcie, co mówiłem o Stalinie. Wybrano go dlatego, że był słaby. Okazało się, potencjalnie, a okazało się zupełnie inaczej. I tutaj też wszyscy myśleli, że Hitler, jego kariera się szybko skończy, a Papen będzie tutaj zwycięzcą.
Okazało się, Ponieważ Hitler nie zamierzał się władzą z nikim dzielić i podejmował takie działania, które pozwalały mu pozbyć się politycznych rywali i finalnie objąć samodzielne rządy. To coś trzeba było zrobić. I w niedługim czasie, bo w lutym 1933 roku, teoretycznie nieznani sprawcy podpalili Reichstag, czyli budynek parlamentu Republiki Weimarskiej. Hitler oczywiście oskarżył o to komunistów. Zorganizowano taki pokazowy proces, na który zaprosił zagranicznych dziennikarzy.
I generalnie chodziło o to, że... Chodziło o to, żeby tę winę zrzucić na komunistów. I tak też się stało. Komunistów oskarżono pod paleniem Reichstagu, co doprowadziło do tego, że przekonał on Hindenburg, żeby podpisał dokument, nową ustawę, w którym zdelegalizowano partie komunistyczne.
Wielu działaczy negatywnie nastawionych do NSDAP, nawet spoza partii komunistycznych, aresztowano i osadzono w jednym z pierwszych obozów koncentracyjnych, podstawowym w 1933 roku, czyli Hitler działał szybko, było to w Dachau. Więc generalnie było to pierwszym krokiem do tego, żeby przejąć... później pełnię władzy. Idziemy sobie do roku 1934. Jest on bardzo ważny z dwóch powodów.
Pierwszy to będzie Noc Długich Noc. O tym należy pamiętać. O co chodziło? Dowództwo SA z Ernst Rehm, między innymi, żądało od Hitler nadania SA, jednostkom SA, statusu głównych sił zbrojnych Niemiec ważniejszych, nawet niż armia.
Hitler oczywiście nie potrzebował już bojówkarzy, którzy będą tempo wykonywać jego rozkazy, tym bardziej, że Rehm coraz bardziej się buntował. Nie wszystko pasowało w polityce Hitler. W związku z tym, że był ten Rehm bardzo radykalny, ale... mógł zrazić tym, że będzie popierał Remaa i będzie go trzymał blisko siebie. Przede wszystkim ludzi, którzy mogą dać mu przede wszystkim pieniądze.
Chodzi o przemysłowców. Dlatego też postanowił, że w roku 1934 dokładnie to będzie w nocy z 29 na 30 czerwca wyeliminuje przywódców SA. Ale jeszcze ciekawostka, bez tego bym tutaj nie był sobą. Generalnie chodziło o to, żeby się Remaa pozbyć.
I tutaj takimi zwolennikami pozbycia się Remaa byli Göring, Hitler i Haider. To są te trzy osoby, które są niezwykle istotne, które będą drążyły dziurę w brzuchu Hitler, żeby pozbyć się Remaa. Przede wszystkim ten Rema był tutaj im niepotrzebny do niczego i oni chcieli mieć swoją kontrolę nad jakąś jednostką bojową w swoich rękach.
A może w ten sposób powiem. Generalnie chodziło o to, żeby oskarżyć go w taki sposób, żeby Hitler nie stracił też wizerunkowo. Więc pojawiały się informacje, bo oni przynosili oczywiście spreparowane bardzo często informacje o samym Remaie, w którym oskarżono go o homoseksualizm, a to jest przecież...
przecież choroba, więc trzeba ją wyleczyć, a jak się nie da wyleczyć, to trzeba tych homoseksualistów w tamtym czasie usunąć. To są teorie nazistów, że była jak coś nie moje. Generalnie chodzi o to, że Rema o ten homoseksualizm był oskarżony to po pierwsze, a po drugie, że szykował pucz wojskowy, czyli zdradę stanu wobec Hitler.
Znowu spreparowano dokumenty, w którym miał kupić broń, która miałaby służyć do tego, żeby tego Hitler pozbawić władzy. Generalnie Rema został pochwycony, osadzony w więzieniu i dano mu szansę na wyjście z twarzy. na honorową śmierć. Daną mu w celi podobno pistolet oczywiście z amunicją, z jednym nabojem, żeby popełnić samobójstwo. Jak się okazuje nie popełnił samobójstwa i dwóch SS-manów, którzy oddają strzał w jego klatkę piersiową kończą jego życie.
W ten sposób kończą bliscy współpracownicy Remaa. Ci, którzy nie chcieli się podporządkować nowym jednostkom, które będą przez Hitler utworzone będą zabijani. Ci, którzy się podporządkują wchodzą w skład jednostek SS, czyli nowych jednostek, na których... których będzie stał Hitler i który będzie też miał pod sobą Gestapo, czyli tajną policję, która będzie wychwytywać wszystkich tych, którzy są źli, a dokładnie źli są wszyscy ci, którzy nie są nazistani, albo którzy po prostu ten nazizm krytykują.
Więc idziemy sobie dalej, bo rok 34 to jest też śmierć prezydenta Hindenburg. O tym należy pamiętać. Wszystko miało miejsce w sierpniu i Hitler generalnie jako kanclerz miał obowiązek to, żeby zwołać nowe wybory i żeby wybrać nowego prezydenta. Ale zaraz.
Skoro jestem ja jako Hitler, To po co mam prezydent? Hitler połączył tym sposobem urząd prezydenta i kanclerza i nakazał na siebie mówić Führer, czyli wódz. I przemianował nazwę państwa na III Rzeszę. Generalnie wszystko było robione według działań, które można nazwać takim hasłem, że Ein Volk, Ein Reich, Ein Führer. Czyli jeden naród, jeden państwo, jeden wódz.
To wszystko było podporządkowane oczywiście Hitler. Generalnie działania hitlerowskie były dosyć brutalne, ale przede wszystkim... chodziło mu o to, żeby każdą sferę życia prywatnego obywatela kontrolować. Każdy musiał należeć do jakiejś organizacji.
Organizacji, które są kontrolowane przez państwo oczywiście i to miało być już od najmniejszych lat. Generalnie chodziło o to, żeby wbijać ludziom do głowy określone przekonania. Często niekoniecznie zgodne z prawdą, ale takie, które są na rękę władzy. To jest indoktrynacja. I tą indoktrynację bardzo często wykorzystywano już w szkołach, gdzie mieliśmy przede wszystkim powstanie Hitlerjugend, czyli młodzieżówek NSDAP, gdzie członkowie później ginęli w trakcie II wojny.
na frontach, ponieważ przysięgali posłuszeństwo Führer. Kobiety miały też swoje zadania. Oczywiście było to rodzenie dzieci. Dzieci czystych rasowo. Jeżeli to, powiedzmy, teoretycznie zgadzało się z ideologią nazizmu, to...
trzeba było rodzić jak najwięcej dzieci. Ale trzeba było być zgodnym z duchem nazistowskim. Ci, którzy byli albo zbyt dobrze wykształceni i dzięki temu nie chcieli się podporządkować, byli praktycznie całkowicie wyrzucani z państwa. To dotyczyło naukowców, pisarzy, artystów i generalnie takim przykładem niech będzie Ein, który został zmuszony do tego, żeby państwo opuścić i później zamieszkał on w Szwajcarii.
Dziękuję. I tam generalnie nawet po opuszczeniu państwa niemieckiego, jedna z gazet niemieckich napisała, dała jego zdjęcie, ze statusem jeszcze nie wisiał, więc wszystko przed nim. Generalnie wyznaczał nawet nagrodę za jego głowę. A on sam mówił o tym, że, bo przyjmuje później obywatelstwo Szwajcarii, że jeżeli będzie wszystko zgodnie z jego teoriami względności później potwierdzone, to wszyscy się będą o niego upominać, być może nawet i Niemcy w przyszłości.
Do tego nie doszło, ale no mimo wszystko. Idziemy do propagandy. Propaganda to przede wszystkim Ministerstwo Propaganda i oficjalna publiczność. Na czele był Józef Goebbels. To jest bardzo istotna postać, ponieważ to był autor takich słów, które będą drążyć do dzisiaj właściwie całą historię.
Kłamstwo powtarzane tysiąc razy staje się prawdą. I tak samo możemy to przerzucić znowu na czasy współczesne, ale już pal licho, ponieważ mamy mało czasu, a nie chcę zamudzać. Goebbels był człowiekiem, który urodził się w sumie z niepełnosprawnością.
Miał zdeformowaną nogę. Przez co był odrzucony jako kandydat do wojska podczas pierwszej wojny. Ale później jak NSDAP dochodzi do władzy... władzy, nie można było być niepełnosprawnym w państwie niemieckim, więc on zmienił sobie swoją historię, uważał, że jednak walczył na pierwszej wojnie i tam został ranny, więc niedomaganie to rana wojenna, więc w czym problem?
Ty jesteś niepełnosprawny, bo taki się urodziłeś, nie potrafisz się wybronić, to zginiesz, a ja sobie poradziłem. Zresztą nikt o tym nie wiedział. Józef Goebbels to jest też człowiek, który no dosyć jest ważną postacią, ze względu na to, że będzie miał dzieci, bo jest taka teoria, że wszystkie jego dzieci będą nazwane Przez literkę H, czyli od Hitler. Tam będzie Haider, Haider, będzie Helmut, Hedwiga, będzie Holdin, Haider i tak dalej, ale prawda jest taka, że dzieci z pierwszego małżeństwa jego żony, czyli Magdą Goebbels, też były już na literkę H, więc to nie do końca jest zgodne z prawdą.
ale generalnie można taką teorię tutaj też wysnuć. Na koniec jeszcze. O Goebbels wrócimy sobie przy okazji II wojny, ponieważ wraz ze swoją żoną, ową Magdą, zabił swoją szóstkę dzieci.
Podano morfinę, a później... no niestety, ale... Wrzucono im jeszcze podczas snu ampułkę z cyjankiem potasu, więc nie mogą żyć w świecie bez Hitler. Dobra, idziemy dalej. Propaganda to też Leni Riefenstahl, o której warto wiedzieć, o której warto pamiętać.
Ona generalnie nakręciła film Triumf Woli, który był filmem dokumentalnym, gloryfikującym całkowicie ruch narodowo-socjalistyczny i co jest ciekawe, jest to jeden, uważany jest to, za jeden z najlepszych filmów w historii, filmów propagandowych w historii kina. Zresztą to jest kobieta, która... zmarła w 2003 roku, więc swoje przeżyła. I jeszcze jedna postać, Albert Spier, który nazywany jest architektem Diabo, architektem Hitler, ponieważ on jakby stworzył nowy system monumentalny obrazowych budowli, a mało tego rozbudował obóz koncentracyjny, nawet ten w Auschwitz.
Dobudował tam, mamy odręczne szkice jeszcze jego, krematoria, kostnice, generalnie również i wieżyczki strażnicze, drut kołczasty dookoła, to wszystko było jego pomysłem. Ale podczas procesu Noreberskiego uznał, że to nie jest jego winą, on tego nie zrobi. O co wam chodzi? Nawet dał dowody, że chciał zabić Hitler, więc generalnie dostał tylko długoletnie więzienie.
Zmierzamy powolutku do końca lekcji, ale powolutku. Wracamy do 1933 roku. Wtedy powstały pierwsze obozy koncentracyjne.
Wspomniałem o Dachau, ale był jeszcze Orianienburg, był Buchenwald, do którego bez wyroku sądowego trafiali właściwie przeciwnicy polityczni, związkowcy, księża, niepełnosprawni, homoseksualiści, Romowie, Żydówzi, Świadkowie Jehowy. Generalnie dochodzimy do punktu, w którym jest to bardzo ciężka rzecz. jeżeli chodzi o działania NSDAP i ich zbrodnie. Przede wszystkim niepełnosprawnych już od 1933 roku sterylizowano. Wysterylizowano razem prawie 400 tysięcy ludzi, a w 1939 roku zostali oni uznani za niegodnych do życia i poddani zostali masowej eutanazji.
Dokonywano na nich również zbrodniczych eksperymentów medycznych, a to wszystko działało się w ramach akcji T4. Generalnie uzasadnieniem takiego postępowania dla nazistów była... Ideologia eugeniki negatywnej, która miała, albo która nakazywała właściwie eliminację genów, które obciążają pulę genetyczną społeczeństwa.
Czyli mamy stworzyć idealnego człowieka. To wszystko będzie wiązało się z tym, co działo się w Niemczech w kwestii osób niepełnosprawnych. I to jeszcze będzie później obecne w trakcie II wojny światowej. Idziemy sobie do roku 1935, wtedy ma miejsce uchwalenie ustaw norymberskich.
Wszystko dzieje się w Norymberdze, więc ustawy norymberskie. Generalnie, chodziło o to, żeby uderzyć w Żydówów. Praktycznie zabrano im prawa obywatelskie.
Wszystko to miało wiązać się przede wszystkim z tym, że zakazano im zawierania mieszanych małżeństw, zakazano nawet uprawiania stosunków seksualnych z nieżydami, zakazano Żydówom używania flag o barwach narodowych niemieckich. bo Żydów to nie Niemiec. Generalnie chodziło o to, żeby w jakiś sposób dać im do zrozumienia, że ich historia za niedługo się będzie musiała skończyć.
I tak niestety, ale też będzie. Ponieważ w roku 1938 ma miejsce tak zwana Noc Kryształowa. To było apogeum. Właściwie... polityki antyżydowskiej.
Działo się to z 9 na 10 listopada roku 1938. Pretekstem do Nocy Kryształowej stało się zabójstwo niemieckiego dyplomaty dokonane w Paryżu przez Żydówa Herschela Grünspana. Generalnie to było coś, co i tak było zaplanowane wcześniej, tylko że trzeba było mieć jakiś zapalnik, a o to naprawdę nie jest ciężko. Noc Kryształowa zorganizowana była na terenie całych Niemiec, ale też i na terenach, które były państwu niemieckiemu poniekąd podległe. Będziemy też widzieli to w Gdańsku.
Między innymi... innymi. Zabito wówczas, właściwie to kilkudziesięciu Żydówów. Setki właściwie domów zostało zniszczonych.
Spustoszono i spalono prawie 300 synagog. Zniszczono, zdemolowano tysiące sklepów, domów towarowych, żydowskich mieszkań. Wszystko to było podporządkowane właśnie tym działaniom. A nawet zbezczeszczono żydowskie cmentarze. Więc generalnie sytuacja była bardzo nieprzyjemna, a doprowadziło to do takiej nazwy jak nadkrzyształowa, od tego że zbijano witryny w sklepach oraz zniszczono coś, co Żydówzi lubili, czyli takie szkło bardzo twarde, takie popielnice i tak dalej.
To było dla nich dosyć cenne. No i między innymi na tym się kończy polityka powiedzmy, że nazistowskich Niemiec. My do nich jeszcze wrócimy w kwestii tego, co działo się w Europie przed wybuchem II wojny, więc będę mówił jeszcze wtedy o Anschlussie Austrii, czy też będę mówił o konferencji Monachium, ale to w swoim czasie. Dzisiaj i tak już było tego dużo. Dziękuję i do widzenia.