Music Healthcare Access to healthcare is a human right. It must be universal. It must be physically accessible wherever and whenever needed.
It must be comprehensive. It must be affordable. But here in the Philippines, it isn't.
At least not for everybody. Tapos sa buhay, okay lang ang mga gamit? Hindi, hindi rin. Katulad ng community, pag wala kang kilala dyan, ang hirap pumasok, kaya lagi sinasabi nila, walang kwarto, walang ano. Kaya kung may pera ka, mag-private ka na lang.
Ang ano ng gobyerno talagang pag wala kang pera ngayon, mumaandar ngayon, panahon ngayon pera. Doon sa lugar namin, pag wala kang pera, hindi ka papapasukin. Kailangan may down ka.
Kahit may emergency? Oo, kahit may emergency, mamatay ka na. Hindi ka... Kung may pera ka, agad ka sasabihin na may daan po kayong gano'n.
Wala. Tatakbo mo na naman sa probinsyal naman. Umingi din pera.
Kung wala ka rin pera, hindi rin lalabas yung gamot. Gano'n ang mga ano doon. Ang buhay ngayon talagang pera-pera lang. Ako kahit malabas sa TV, hindi ako takot.
Pera-pera lang ang ano ngayon. Kung wala kang pera, mamamatay ka na. Kung may pera ka, oo, may sarili kang doktor, o yun. Eh yung anak ko nga. Hanggang ngayon, hirap na hirap nga kami.
Siya lang ang anak kong babae. Ako lang ang nag-aaralan ng buhay. Siyempre, eh, diyabete, ano?
O alos butot balat nga lang yung anak ko eh. Eh talagang... Napapayak na lang ako.
Ako na lang nagtatrabaho ngayon sa ano mo lang iniwan ng asawa yung anak ko. Tapos kung wala kang pera, wala wala. Napinta na yung bahay ko sa pagkagamot sa kanya.
Nakatira lang kami, nakikitira lang kami. Kung talaga may mga takbo na ako, talagang hinihiya ko ng tunong dahil kailangan ko yung anak ko, siya lang mag-isang babae ko. Pero tinataguyod ko. Anong hirap nang nagtitinda lang ganyan?
Pero pag wala kang pera, marami na akong experience. Alos kami tinatanggihan na ng hospital dahil wala kami pera. Kaya sa provinsya na lang kami nag-ano. Sa provinsya na lang, kung wala ka rin pera, hindi rin nilalabas yung gamot. Kaya naman may pera kami.
Ganyan ang gobyerno, ganyan ang patakaran ngayon. Gusto ko sana yung may hirap, yun ang tulungan talaga, yung may hirap. Dahil mamamatay lang tayo, di naman natin dadali ng mga pera.
Dapat yung may yaman, magtulong sa may hirap, yung kailangan. Yun ang gusto ko mangyari sa buhay ng mga taong may hirap. Kasi yung may pera, may pera na na ngayon, yung may hirap.
Mahirap na lang. Ganun ang gusto ko sana, yung may yaman. Mag-ibigay naman sa mga yung mahirap, yung mga yun na nangailangan talaga. Ganun ang ninaano ko sana sa patakaran ko. Kung ako sa alagayan nila, kung sobra-sobra yung pera, mabibigay ko.
Ang pag ngayon, pag mahirap ka na, mahirap ka na lang. Ganyan na lang ang buhay ngayon.