Το πρώτο που μου κάνει έτσι μεγάλη εντύπωση και από εδώ ήθελα να ξεκινήσουμε είναι το πώς διαδόθηκε η φήμη του Αγίου παγκοσμίως. Μιλάμε ότι έγινε μία έκρηξη, ένα μπούμ το οποίο αγκάλιασε όλο τον κόσμο. Υπάρχουν και άλλοι Άγιοι, οι οποίοι είναι όπως είναι η Αγία Σοφία της Κλεισούρας. οι οποίοι έχουν έτσι έναν τοπικό χαρακτήρα, η φήμη τους δεν εξαπλώνεται πολύ, όπως είναι, ξέρω εγώ, ο νεομάρτηρας ο Άγιος Γιώργος τα Ιωάννινα, και άλλοι, πολλοί, να μην τους αναφέρω με έναν ένα, που έχουν έναν τοπικό χαρακτήρα. Με τον Γέροντα, με τον Άγιο Παΐσιο, έγινε ένα εκπληκτικό φαινόμενο.
Μέσα σε ελάχιστο χρόνο η φήμη του διαδόθηκε παγκοσμίως. Τα βιβλία του έχουν μεταφραστεί σε όλες τις γλώσσες. Βουλγάρικα, Ρουμάνικα, Κορεάτικα, Αραβικά, Αγγλικά, Γαλλικά, Ρώσικα, που θέλετε. Στη Ρωσία, ξέρω εγώ, λένε ότι έχουν πουλήσει πάνω από 20 εκατομμύρια αντίτυπα, χώρες σε άλλες χώρες.
Και όλα αυτά γίνανε σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα. θεωρεί το Άγιος ακόμα όταν ζούσε Πλήθη κόσμο πήγαινα να τον επουσκευτούνε και στο κελάκι του στο Άγιο Όρος, αλλά και τις δυο φορές το χρόνο που έβγαινε εδώ έξω. Πλήθη κόσμο. Έστειλα μια φορά τη γυναίκα μου, τότε ήμασταν ανήπαντροι, μικρά παιδιά, φοιτητές, της λέω πάρ' να πάρεις την ευχή του. Τη συνάντησα μετά από δύο μέρες, πήρε συνευχή το όχι.
Τη λέω γιατί όχι, εγώ είμαι φαντάρος ότι. Λέει πήγα από τις πέντε το απόγευμα και φτάσαμε τρεις ώρα το βράδυ και ήμασταν λέει στην αυλή του μοναστηριού, μια πλατεία φανταστείτε η αυλή του μοναστηριού δέκα φορές σαν κι αυτή την αίθουσα και ήμασταν στριμωγμένοι σαν μέσα στο λεωφορείο που είχα κουραστεί λέει και έφυγα. και αναρωτιέται κανείς και λέει «Τι ήταν αυτό» που τραβούσε όλους αυτούς τους ανθρώπους να θέλουν να πάνε να το συναντήσουνε, να πάνε να σταθούνε μπροστά του πόσο, πόσο να σταθεί τέτοια τεράστια πλήθη.
Μιλάμε για 10.000 άνθρωποι ας πούμε. Τρία χιλιόμετρα κάνανε ουρά τα αυτοκίνητα τα παρκαρισμ ένα. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι σηκώντουσαν εκεί για να περιμένουν να βρεθούν μπροστά του λίγα δευτερόλεπτα.
Και τι στο καλό θα μπορούσε να συμβεί μέσα αυτά τα λίγα δευτερόλεπτα. Και τι ήταν αυτό που τραβούσε τους ανθρώπους πάνω στον Άγιο Παΐσιο. Γιατί πήγαιναν στον Άγιο Παΐσιο ας πούμε και δεν πήγαιναν σε κάποιον άλλον.
Μορφωμένος δεν ήταν, μέχρι τετάρτης δημοτικού είχε πάει. Μου λέγε η μάνα μου να τελειώσει το δημοτικό και εγώ δεν την άκουσα λέει. Μπόη δεν είχε, αξίωμα δεν είχε, ούτε παπάς ήταν ούτε δεσπότης τίποτα. Μόρφος είπαμε δεν είχε. Τι ήταν αυτό που τραβούσε τους ανθρώπους πάνω του.
Και όμως πήγαιναν σε αυτόν και πατριάρχες και επίσκοποι και ηγούμενοι και βουλευτές και πολιτικοί και γερουσιαστές από την Αμερική και μορφωμένοι και αμόρφωτοι και οικογενειάρχες και ναρκωμανείς και στρατιωτικοί και αναρχικοί. Δηλαδή όλος ο κόσμος πήγαινε εκεί πέρα. Και το περίεργο ήταν ότι όλοι αυτοί Φεύγανε από εκεί αλλαγμένοι, φεύγανε ωφελημένοι, φεύγανε ευχαριστημένοι, φεύγανε αναπαυμένοι από κοντά του. Τι είχε λοιπόν αυτός ο άνθρωπος τόσο έντονο που τραβούσε έτσι σαν μαγνήτη τους ανθρώπους πάνω του. Αυτό το οποίο είχε ο Άγιος Παΐσιος ήταν η χάρη του Θεού.
Αν θέλουμε να πούμε έτσι με μια λέξη ήταν η χάρη του Θεού. Αυτή η χάρη του Θεού λοιπόν ενεργούσε μέσα από το γέροντα πάνω στους άλλους ανθρώπους. Πολλές φορές συμβαίνανε περίεργα πράγματα.
Να ένα παράδειγμα σας πω. Καθόμασταν δίπλα και συζητούσαμε σε ένα πρόχειρο πανγκάκι εκεί που είχε στην αυλή του. Εκεί που σου ζητούσαμε, με χτύπησε μια ευωδία, σηκώθηκα πάνω, άρχισα να κοιτάζω δεξιά-αριστερά, να ψάχν ...να βρω πού καίει το θυμίαμα, από πού έρχεται αυτή η ευωδία. Και μάλιστα έτσι είχα βγει και λίγο... πώς να το πω, εκτός αυτού να το πούμε λίγο περίεργα.
Τι είναι αυτό που συμβαίνει, πού είναι, τι συμβαίνει. Οπότε με ρώτησε ο Γέροντας Ίσχα, μου λέει σου ευωδίασε και εγώ ντροπαλά... Κάθισα δίπλα του και του λέω ναι γέροντα ευωδιάζει πολύ γιατί κατάλαβα ότι αυτός ήταν η πηγή της ευωδίας.
Αυτή η ευωδία όμως δεν είναι απλώς έτσι σαν ένα άρωμα που μυρίζουμε και χτυπάει τη μύτη μας, έφερνε μέσα στη ψυχή του ανθρώπου μια αλίωση. ενώ το άρωμα δεν φέρνει, φτάνει μέχρι τη μύτη άντε το ευχαριστέσαι αυτό όμως πήγαινε βαθιά, πήγαινε μέσα στη ψυχή έφερνε μια ειρήνη, έφερνε μι α χαρά αλλιωνόταν ο άνθρωπος με ένα θετικό, με ένα καλό τρόπο τέτοιες ευωδίες φαντάζομαι θα έχετε ακούσει και μπορεί να έχετε ζήσει και πολλοί από εσάς Βιώνουμε πολλοί χριστιανοί όταν προσκυνάμε τα Αγιαλείψανα, όταν προσκυνάμε το Τίμιο Ξύλο, όταν προσκυνάμε θαυματουργές εικόνες. Είναι η χάρη του Θεού που δράει μέσα από τον Άγιο.
Θα προσπαθήσω να απαντήσω στο ερώτημα πώς ο Άγιος μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα μπορούσε να βοηθήσει έναν άνθρωπο. Γιατί πολλοί άνθρωποι που το συνάντησαν έτσι στο πόδι για λίγα δευτερόλεπτα μπροστά του, ξέρω εγώ περιπτώσεις που βγαίνουν και λένε ότι άλλαξε η ζωή μου. Πώς άλλαξε η ζωή του μέσα σε τόσο σύντομο διάστημα με μια τόσο μικρή συνάντηση. Θα σας πω μερικά παραδείγματα, θεωρίες δεν θα πούμε. Κοιτάξτε να δείτε, όπως εμείς το έχουμε τώρα φυσικό και βλέπουμε ο ένας τα μάτια του άλλου, το πρόσωπο, τα μαλλιά, τι χρώμα έχουνε, τα μάτια τι χρώμα έχουνε και το κάνουμε αυτό χωρίς κόπο.
Μας είναι φυσικό, όπως μας είναι φυσικό να μιλάμε. Έτσι ήταν φυσικό για τον Άγιο Παΐσιο να βλέπει τι έχει ο άλλος μέσα στη καρδιά του. Γνώριζε το περιεχόμενο του ανθρώπου. Να σας πω ένα παράδειγμα γι α να καταλάβετε τι εννοώ. Τη πρώτη φορά που συναντηθήκαμε, τη πρώτη φορά που συναντηθήκαμε, γίνανε αρκετά πράγματα, θα σας πω το ένα.
Γρήγορα τον αγάπησα. Γιατί κατάλαβε ότι αυτός με αγαπούσε. Έδειχνε τόσο ενδιαφέρον για τον άνθρωπο.
Ε, που έδιεχνε τέτοια αγάπη ας πούμε, ένιωθες μια τέτοια αγάπη, το δικό σου πρόβλημα γινόταν δικό του πρόβλημα, ο πόνος σου γινόταν δικό του πόνος και αυτό ήταν αληθινό, ήταν αυθεντικό, δεν ήταν προσπίες, ένα δίθεν ή κάτι ψυχαναγκαστικό. Εκεί που του μιλούσα γύρισα μια στιγμή και του έλεγα ένα πρόβλημα και τον κοίταξα ενώ κοιτούσα κάτω έριξα μια ματιά τον είδα στο πρόσωπο και είδα τέτοιο πόνο ζωγραφισμένο πάνω στο πρόσωπό του που μετάνιωσα που του το έπαλε. Λέω ρε παιδάκι μου πως σου στεναχωρήθηκε για το δικό μου πρόβλημα. Έτσι λοιπόν γρήγορα, πολύ γρήγορα κέρδισε την εμπιστοσύνη μου και την συμπάθειά μου οπότε το ανοίχτηκα. Και του λέω, γέροντα έχω ένα πρόβλημα.
Μου λέει, τι πρόβλημα. Να, του λέω, θυμώνομαι. Πιάνει ένας θυμός, λέω, μερικές φορές, έτσι, γερός. Μου λέει, θυμάσαι, λέει, που ο πατέρας σου είχε πάει ένα χρόνο στην Αθήνα και σε αυτόν τον χρόνο είχε γίνει αυτό και αυτό το περιστατικό.
Από τότε θύμωσες, μου λέει, και κάνεις έτσι. Και έχει ανοίξει το στόμα μου μία πιθαμή, γιατί μου θυμίζει ένα περιστατικό 15 χρόνια πίσω, που εγώ το είχα ξεχάσει, δεν το θυμόμουν, αυτός μου το θυμήσε, για να μου εξηγήσει τη ρίζα μιας συμπεριφοράς που είχα, τη ρίζα ενός προβλήματος. Εκείνη τη στιγμή λοιπόν τον είδα...
Και είπα ας πούμε μέσα μου αυτός λέω με ξέρει καλύτερα από ό,τι ξέρω εγώ τον εαυτό μου. Μπορούσε λοιπόν, τον πλησίαζε ένας άνθρωπος, μπορούσε να πάει κατευθείαν εκεί που πονούσε, στη καρδιά του ας πούμε τι πρόβλημα είχε, να του πει δύο κουβέντες και να συγκλονιστεί, όπως συγκλονίστηκα και εγώ. Μου λέει κοίταξε να δεις δεν είναι τίποτα, θα κάνεις αυτό και αυτό και θα σε φύγει. Μου δώσε δηλαδή και μια συγκεκριμένη συνταγή, ας το πούμε έτσι, πώς να συμπεριφερθώ, πως να αντιμετωπίσω το πρόβλημα και να σε φύγει μου λέει δεν είναι τίποτα Πόσο βαθιά γνώριζε δηλαδή την καρδιά του ανθρώπου.
Μια άλλη φορά ήμουνα καθισμένος εκεί στην αυλή, στη πίσω αυλή της Παναγούδας και είχαν είκοσι άνθρωποι περίπου και είχα πάει λίγο πιο μακριά για να μιλάνε πιο άνετα, να του πούν τα δικά τους. Εγώ τους έδινα τη σειρά μου, πάντε πάντε λέω να τον δείτε, γιατί ήθελα όσο ήταν δυνατό να παρατείνω την παραμονή μου δίπλα του. Με άρεσε και να τον βλέπω μόνο μου άρεσε ας πούμε.
Και καθόμουν έτσι από μακριά και τον έβλεπα. Και εκεί που τον έβλεπα να μιλάει με τους ανθρώπους έκανα μέσα μου μία προσευχία, μια επιθυμία μου βγήκε. Λέω Θεέ μου, κάνε τον γέροντα να με δεχτεί εδώ πέρα. Για υποτακτικό να μοιράζω λουκούμια και νερά στους ανθρώπους, γιατί τον παρακαλούσα να με κρατήσει εκεί πέρα, δεν με καλούσε. Λοιπόν, μόλις έκανα αυτή την προσευχή και ενώ μιλούσε με άλλους ανθρώπους, γυρίζει, με κοιτάει, χτυπάει το χέρι του στο πόδι και λέει «Βρέτε τον Θανάση που θέλει να γίνει καρσόνη στην Παναγούδα».
Το έπιασε. Και μάλιστα τη στιγμή που συνομιλούσε με άλλους ανθρώπους. Τώρα πρόσφατα ο Ψάλης της Ενωρίας μας μου είπε ότι είχε γνωρίσει και αυτός τον Άγιο Παΐσιο και του λέω τι έγινε, κάτι θα έγινες και εσύ. Μου λέει είχαμε πάει 15 άνθρωποι. Και μας λέει ρε Παλικάρια τι θέλετε να σας πω.
Δεν ξέρουμε γέροντα πείτε μας ό,τι θέλετε εσείς. Και άρχισε να μας μιλάει να μας μιλούσε πολλή ώρα. Αλλά ρε παιδί μου δεν καταλάβαινα τι έλεγε μου φαιν όταν σαν να λέει ασυναρτησίες. Όμως ανάμεσα σε αυτά που είπε λέει είπε κάτι για ένα δικό μου πρόβλημα και μου έδωσε τη λύση. φεύγοντας από εκεί Ρωτάω τους υπόλοιπους στον δρόμο, ρε παιδιά λέει σαν να έλεγε ασυναρτησίες λέει, εσείς πως σας φάνηκε λέει.
Πετάγεται ένας λέει, ναι αλλά είπε κάτι για μένα και για μένα και για μένα. Δηλαδή μιλούσε για τον καθένα χωριστά. Τι πρόβλημα έχει ο καθένας, του μιλούσε τον καθένα χωριστά.
Πολλές φορές μάλιστα γνώριζε και ανθρώπους που δεν τους είχε δει. Κάνω άλλο παράδειγμα. Στη πολυκατοικία που έμενα στη Θεσσαλονίκη είχα έναν γείτονα ο οποίος ήταν διαχειριστής πολυκατοικίας 80 χρονών και κάθετος χτυπούσε την πόρτα και άρχισε να μου φωνάζει.
Δεν καταλάβαινα γιατί φωνάζει, τι ήθελε ας πούμε. Έγινε μια, έγινε δυο, έγινε τρεις, κάθετος δεν μπορείς να μαλώνεις, να συγχύεσαι. Λέω, πάω να ρωτήσω τον γέροντα.
του λέω γιόντα έτσι και έτσι λέω Μου χαμογέλασε, μου λέει, «Γείταξε, την άλλη φορά που θα αρχίσει να φωνάζει, θα του πεις αυτό και αυτό». Μου είπε μια φράση. Οπότε πράγματι την άλλη φορά που ήρθε να φωνάξει, ανάμεσα στάντα του πετάω και αυτό που μου είπε ο Γέροντας. Μόλις το άκουσε, σταμάθηκε, μου λέει, «Δίκιο έχεις, έτσι είναι, ηρέμησε, σκότει και έφυγε».
Τι είχε συμβεί. Προφανώς ο Άγιος με το χάρισμα που είχε γνώριζε την ψυχή αυτού του ανθρώπου τι του πονάει και γνώριζε τι πρέπει να του πει ας πούμε για να βελτιωθεί το πρόβλημα που είχε. Δηλαδή γνώριζε και ανθρώπους που δεν τους είχε συναντήσει ποτέ στη ζωή του που ήταν από μακριά. Τους μιλούσες και σου έλεγε αυτό και αυτό και αυτό.
Άλλο παράδειγμα. Είμαστε μέσα στο κελί του. Ήταν ευθυνόπορο, ήχε ομίχλη, συζητήσαμε, είπαμε τι είπαμε να συζητήσουμε, μου λέει, άντε τώρα να πηγαίνεις, λέει, γιατί έρχονται κάτι μηχανικοί από τα Γρεβενά. Καλά, λέω, το είχα συνηθίσει από τα πολλά που είχαν γίνει. Σηκώθηκα, πάω να φύγω, όπως ανηφόρησα τον δρόμο προς το Κουτλουμούσι, με συνάντησαν τρία-τέσσερα άτομα, μου λέει...
Από εδώ πάει για τον Γερομπαΐσιο. Ναι λέω από εδώ πάει, λέει έχει και πινακίδες, λέω θα δείτε. Μετά θυμήθηκα τι μου είπε. Ρε παιδιά από πού είστε, από τα Γρεβενά.
Και τι δουλειά κάνετε, μηχανική. Το ήξερε, το πιασε γι' αυτό. Αφού να φανταστείτε τώρα αυτά που σας λέω είναι πολύ λίγα. Μιλάμε ότι αυτή η κατάσταση ήταν καθημερινή.
Ήταν καθημερινή και δεν γινόταν μόνο με εμένα, γινόταν με όλους. Αφού στο τέλος πήγαινα ας πούμε όταν είχε κόσμο και τον ρωτούσα, του λέω γέροντα να σας πω ή θα μου πείτε εσείς, εννοώντας να σας ρωτήσω ή θα μου δώσετε κατευθείαν τις απαντήσεις. Και όταν είχε πολύ κόσμο που περίμενε μου έλεγε κοίταξε να δεις τώρα βιάζομαι, για εκείνον το θέμα είναι έτσι, για το άλλον το θέμα είναι έτσι, γι' αυτό θα κάνεις έτσι.
Χωρίς να τον ρωτήσω. Ήξερε τα πάντα. Πολλές φορές λοιπόν μας έδινε και συμβουλές για πράγματα που θα μας συμβούν στο μέλλον. Έλεγε παραδείγματος χάρη...
Ήταν ένας άνθρωπος που βρέθηκε σε αυτή την περίπτωση, δυσκολεύτηκε και σκεφτόταν τι να κάνει και τελικά αποφάσισε να κάνει αυτό και αυτό. Και μετά από τρεις-τέσσερις μέρες έβλεπες τον εαυτό σου να βρίσκεται σε αυτή την περίπτωση και σου είχε πει αυτός τον τρόπο με τον οποίο να ενεργήσεις. Πολλά, εκατοντάδες, χιλιάδες, συνέχεια γινόταν.
Και όταν έρχεται μια συμβουλή με αυτόν τον τρόπο, δηλαδή τώρα εσύ είσαι άγνωστος και σε λέει καλώς τον Γιώργο ξέρω εγώ, θα γίνει αυτό το πράγμα, ε τότε ο άνθρωπος συγκλονίζεται, σου λέει που το ήξερε το όνομά μου, π ου ήξερε το πρόβλημά μου. Και καταλαβαίνει ότι υπάρχει κάτι το βαθύτερο, υπάρχει κάτι το ανώτερο εδώ πέρα και πείθεται και δέχεται τη συμβουλή και αλλάζει ο άνθρωπος. Αυτό το πράγμα μου το ομολόγησε και ο ίδιος εκεί προς το τέλος. Ήταν άρρωστος αυτός, είχε ομορραγίες, έδινε όλη του τη ζωή, όλη του τη ψυχή στους άλλους ανθρώπους. Είχε τόση αγάπη για τους ανθρώπους που τον εαυτό τον έβαζε στην άκρη.
Κρατιόταν από ένα κλαδάκι από μια ελιά. Και άκουγε τα προβλήματα των άλλων και ασχολόταν με τους άλλους ανθρώπους και ο ίδιος είχε μεγαλύτερο πρόβλημα, είχε μοραγίες και καρκίνο και εγώ τον έβλεπα και στεναχωριόμουν. Και γυρίζει και μου λέει, μη στεναχωρήσεις Αιθανάση, μου λέει, Δεν με κουράζουν λέει αυτοί οι άνθρωποι Εγώ χαίρομαι να βοηθάω τους ανθρώπους Εγώ ξέρω λέει ποιοι είναι, τι δουλειά κάνουν, τι πρόβλημα έχουν, ξέρω λέει και τι πρέπει να τους πω. Δεν με κουράζουν λέει οι άνθρωποι, χαίρομαι να τους βοηθάω.
Αυτοί που με κουράζουν λέει είναι κάποιοι που έρχονται εδώ πέρα και ρωτάνε κάτι χαζά πράγματα. Το ίδιο στομολόγησε το χάρισμά του. Πριν από λίγο καιρό έτυχε και διάβασα μέσα στο κατά Ιωάννη Ευαγγέλιο Μια φράση η οποία τι έλεγε, έλεγε αυτός ο Κύριος Ιησούς Χριστός, αυτόν εννοούσε, δεν είχε ανάγκη λέει να του πει κάποιος για τον άνθρωπο που τον πλησίαζε, γιατί ο ίδιος ο Χριστός γνώριζε τι υπάρχει μέσα σε αυτόν τον άνθρωπο και ποιος είναι αυτός ο άνθρωπος. Βλέπετε ότι το Ευαγγέλιο δεν αποδεικνύεται.
Δια της λογικής α1 και 1 κάνουν 2 Αλλά αποδεικνύεται από τους Αγίους Οι Άγιοι αποδεικνύουν το Ευαγγέλιο Αυτά τα οποία γράφει το Ευαγγέλιο Τα είδαμε μπροστά μας αρκομένα να συμβαίνουν Γεγονότα μιλάμε, δεν μιλάμε για θεωρίες και για υποθέσεις Γεγονότα που μας συμβαίνουν Τότε ήταν ο Χριστός που ήτανε Θεός, τώρα είναι οι Άγιοι που έχουν το Χριστό μέσα τους, που έχουν το Άγιο Πνεύμα και μέσω του Χριστού ενεργούν. Μια φορά τον ρώτησα, μικρός ήμουνα, απλός ήμουνα, αφέλια είχα, του λέω, βρει γέροντα, του λέω, πώς κάνετε τόσα θαύματα. Πώς τα κάνει τόλα αυτά.
Δεν τα κάνω εγώ μου λέει. Ο Χριστός τα κάνει. Δεν λέει μέσα στο Ευαγγέλιο ο πιστεύον εις εμέ α εγώ ποιώ και μίζω να του τον ποιήσει.
Αυτό είναι λέει. Ο Χριστός τα κάνει. Εγώ λέει τι είμαι για να τα κάνω.
Να σας πω και ένα άλλο παράδειγμα έτσι που μου θυμίζει ας πούμε το Ευ αγγέλιο. ήταν ένας άνθρωπος ο οποίος πίστεψε και αυτό σε μεγάλη ηλικία Και εγώ σε μεγάλη ηλικία πίστεψα, δηλαδή 25 περίπου ξέρω πόσο ήμουνα και ήθελε να με γνωρίσει. Του λέω, γνωριστήκαμε τελοσπάνι, του λέω τι έγινε, του λέω εσύ πώς πίστεψες, ποια είναι η ιστορία σου. Μου λέει, εγώ λέει έκανα μία άσχημη δουλειά λέει. Του λέω τι δουλειά έκανες, λέει γύριζα τσόντες.
είχαν και ας ένα διαμέρισμα Εκεί στο Βαρδάρι λέει μια κινηματογραφική μηχανή, λεφτά είχα, μερσεντές είχα κτλ. Άκουγα για τον Παΐσιο και έλεγα, α, τους κοροϊδεύει ο καλόγερος. Και μια φορά άκουσα, δεύτερη φορά άκουσα, την τρίτη φορά μου την έδωσε λέει, θα πάω να δω λέω τι κάνει αυτός ο καλόγελος και τους κοροϊδεύει πως κοροϊδεύει τόσο κόσμο Οπότε σηκώνουμε και πηγαίνω εκεί πέρα.
Είχε ο κόσμος συνήθως, γιατί συνήθως περνούσανε 200 άτομα την ημέρα από το κελάκι του. Κάθομαι σε μια άκρη και δεν μιλάω. Περιμένω να δω τι γίνεται. Έχω βακίνηση.
Πέρασε ο κόσμος, έφυγε ο κόσμος. Στο τέλος μείναμε οι τρεις. Μου λέει κάτσε να σας κεράσω.
Πάει λέει φέρνει ένα πιάτο, δίνει στον έναν ένα λουκούμι, δίνει στον άλλον ένα λουκούμι, φτάνει σε μένα μπροστά, με κοιτάει στα μάτια, γυρίζει το πιάτο, το ρίχνει κάτω. Μου έπεσε λέει πάρε φάτο. Ε τι λέω κάνω τις λάσπες θα το φάω.
Γιατί μου λέει εσύ πως ταΐζεις λάσπες στους ανθρώπους. κόκαλο εγώ λέει σηκώθηκα και έφυγα τρέχοντας Πήγα λέει στις Καριές, κοιμήθηκα όλη τη νύχτα στο ξενοδοχείο γιατί σε μοναστήρι δεν ήθελα να πάω, δεν μπορούσα να εσυχάσω. Την άλλη μέρα λέει κατεβαίνω πάλι κάτω. Του λέει γέροντα θέλω να μιλήσουμε.
Δεν μιλάμε λέει τώρα. Αν θες να μιλήσουμε θα πας να διαλύσεις λέει αυτά που κάνεις, θα πουλήσεις και τις μηχανές, θα ξενικιάσεις και το διαμέρισμα. Του είπε δηλαδή πιο συγκεκριμένα πράγματα. Και μετά λέει έλα να μιλήσουμε.
Ξανά του κόμικαν τα πόδια. Του μίλησε για το διαμέρισμα, για τις μηχανές και τέτοιοι. Φεύγω λέει έξω και έκανα λέει αυτό το πράγμα. Πούλησα τις μηχανές, ξενήκα στο διαμέρισμα, τα τακτοποίησα. Μετά από ένα μήνα ξαναπάω.
Τώρα λέει με δέχτηκε χαμογελαστός. Καλώστε να μου λέει. Έλα εδώ, έλα να τα πούμε, έλα εδώ. Και από τότε ο άνθρωπος μπήκε σε μια σειρά, εξομολογήθηκε και έγινε χριστιανός και ζει σαν χριστιανός.
Και έρχεται στο μυαλό μου τώρα εμένα, λες ρε παιδάκι μου τι μεταστροφή, πως άλλαξε αυτός ο άνθρωπος έτσι. Και μου θυμίζει στο μυαλό μου την ιστορία του Ζαχαίου, τον θυμάστε, τον Τελώνη. Οι τελώνες τι ήτανε, ήτανε άνθρωποι οι οποίοι κλέβανε, τους δίνανε τους φόρους και αυτοί πέραν παραπάνω και καταπιέζανε τους συμπατριώτες τους. Και ήταν ο Ζαχαίος ας πούμε και καθότανε πάνω ήθελε να δει τον Χριστό και επειδή ήταν κοντός σκαρφάλωσε το δέντρο.
Και στάθηκε ο Χριστός μπροστά του, τον είπε με το όνομα του και λέει Ζαχαίος σήμερα στο σπίτι σου θα μείνω. Και αυτός απ' τη χαρά του άλλαξε. Και λέει να όποιον αδίκησα λέει θα του τα δώσω τετραπλάσια και τη μισή μου περιουσία θα τη δώσω στους φτωχούς. Είδατε αλλαγή. Δεν σας θυμίζει αυτό το πράγμα.
Αυτά τα πράγματα δεν μπορούν να εξηγηθούν με την λογική. Ξεπερνούν την ανθρώπινη λογική. Είναι έξω από τα όρια της ανθρώπινης λογικής. Αυτά τα θαύματα με το μόνο που εξηγούνται είναι με το Άγιο Πνεύμα.
Αυτά τα πράγματα είναι η χάρις του Αγίου Πνεύματος, είναι ο Θεός που ενεργεί και κάνει ζωντανή την παρουσία Του στους ανθρώπους γύρω μας. Πολλοί λένε ότι ο Άγιος Παΐσιος είναι ένα δώρο στους ανθρώπους επαχής μας. Δώρο είναι, μεγάλο δώρο. Γιατί? Τι ένας καλ όγερος τώρα, σε ένα κελάκι στο Άγιο Όρος, πώς ο κόσμος με έχει επηρεάσει.
Κάνει τη μεγαλύτερη ραμποστόλη σε όλο τον κόσμο, παγκοσμίως. Πώς διαβάζονται τα λόγια του, πώς διαβάζονται τα θαύματά του, ας πούμε. Θα σας πω κάτι ακόμα που το θυμήθηκα τώρα.
Μερικές φορές υπήρχαν δύσκολες περιπτώσεις. Δύσκολες περιπτώσεις. Άνθρωποι που δεν παίρνουν απολόγια.
Ένας εκεί στη γειτονιά μας, γνωστός. Ας σου πω την ιστορία του. Λέει το παιδί μου γεννήθηκε με ψωρίαση.
Ξέρετε λέει ότι είναι ψωρίαση Αν έχετε δει λέει φίδι να αλλάζει που κάμισο έτσι άλλαζε το δέρμα του παιδί μου. Μερικές μέρες τρεις τέσσερις μέρες έμενε με το καινούριο δέρμα και μετά άρχισε να πέφτει. Κρατούσε αυτή η διαδικασία κατά δέκα μέρες δυο εβδομάδες και συνέχεια κινόταν αυτό το πράγμα.
Έτρεχα λέει να τον πάω σε γιατρούς. Ξέρω πόσους γιατρούς δεν τον πήγαμε όπου ακούγαμε πηγαίναμε. Λεφτά λέει εξοδέψαμε για αληφές.
Ξεπαραδιαστήκαμε λέει. Γιατί δεν ήταν ένα σημείο να βάλεις μια αλυφή, ήταν όλο το σώμα έπρεπε να το αλύφεις με την αλυφή. Χρόνια αυτή η ιστορία. Έφτασε λέει 7 χρονών το παιδί μου και λέω τώρα είναι που θα αποκτήσεις και ψυχολογικ ά προβλήματα. Θα πάει στο σχολείο, θα αρχίσουν να το κοροϊδεύουν τα άλλα παιδιά και τότε λέει Μου στρίψε, περπατούσα στον δρόμο λέει και παραμιλούσα μόνος μου, τάβανα με το Θεό και τι σου φταίει το παιδί μου, αν έχεις κάτι βάλτα με εμένα και τι φταίει το παιδί μου και είσαι άδικος και τέτοια, παραμιλούσα λέει, παραμιλούσα και δεν ήμουνα καλά.
Μου λέει ένας γνωστός, πάνε λέει στον πατέρα Παΐσιο, λέει αυτός κάνει πολλά. Και είπα μέσα στο θολωμένο μυαλό μου, α αυτός φταίει λέει, αυτός λέει τους ανθρώπους να πιστεύουν. Και τραβάω λέει να τον δώσω στο Άγιο Όρος.
Με τον που πήγα στον Άγιο Όρος λέει κόσμο είχα αλλά δεν μπορούσα να συγκρατηθώ. άρχισα να κατηγορώ το Θεό που είναι άδικος ο Θεός και τι τους λες εδώ και τι χαζομάρες και τι φταίει το παιδί μου Και φτάσαμε λέει να μαλώνουμε, κουβέντα δεν μπορούσαμε να κάνουμε. Σταμάτα δεν μπορώ να σε ακούω να λες τέτοια για τον Θεό. Όχι είναι έτσι ο Θεός, φύγε φύγε, τον έδιωχνε ο Άγιος. Δεν μπορούσε να ακούει ας πούμε.
Ο Θεός είναι καλός, αυτά που λες είναι λάθος, είναι ψέματα. Όχι αυτός εκεί. Βρε φύγε φύγε, θα ξαναγυρίσω, θα σου κάψω και το σπίτι.
Τον απειλούσε. άντε φύγε το υ λέει και έγκαινε καλά το παιδί σου έφυγε Εκεί που ανηφόρησε και εισήγασε λίγο λέει τι με είπε έρεπε λέει άντε φύγε λέει είναι καλά το παιδί σου. Και του μπήκε η ελπίδα μέσα λέει τραβάω λέει κατευθείαν λέει παίρνω το αυτοκίνητο έξω λέει ούτε μια νύχτα δεν κοιμήθηκα στο Άγιο Όρος. Βγαίνω έξω πάω βλέπω το παιδί ήτανε λέει ημέρες που είχε το δέρμα περιμένω. Περνάνε οι τρεις τέσσερις μέρες το δέρμα δεν πέφτει.
Την πέμπτη ή έκτη μέρα δεν πέφτει το δέρμα. Εύδομη μέρα το πίστεψα. Πηγαίνω λέει και αγοράζω μια μεταξωτή πετσέτα, μια πορσελάνη λεκάνη και πάω στο Άγιο Όρος, πάω να του πλένω τα πόδια λέει.
Πήγα τον δρόμο ξανά στο Άγιο Όρος να του πλένω τα πόδια. Πώς έτυχε λέει γιατί σπάνιο πραγματικά. Ήταν μόνος του.
Με το που με είδε να πλησιάζω μου λέει Ε δεν πιστεύω λέει να σε πείραξε το σπυράκι το άφησα λέει επίτηδες λέει για να ωφεληθεί και η μικρή αγώτερα. Μόλις το άκουσα αυτό λέει έπεσα κάτω και άρχισα να κλαίω. Γιατί όντως μόνο ένα σπυράκι στο γόνατο λέει σαν ένα 50 λεπτό μόνο σε εκείνο το σημείο έπευσε το δέρμα και ξαναγινόταν. Όλο το σώμα ήταν καλά. Έκλαιγα, έκλαιγα, έκλαιγα, λέει και εγώ δεν ξέρω πόσο καιρό έκλαψα ας πούμε.
Τι μου θυμίζει τώρα αυτή η ιστορία, γιατί σας λέω ότι οι Άγιοι αποδεικνύουν την αλήθεια του Ευαγγελίου. Μου θυμίζει αυτό που διαβάζουν στο Ευαγγέλιο. Ήταν άρρωστος ο δούλος του Ρωμαίου. και έστειλε του εκατό ανταρχού να ζητήσουν από τον Χριστό να θεραπεύσει τον δούλο του. Και είπε ο Χριστός εντάξει πάμε στο σπίτι του και βγαίνει ο εκατόνταρχος να τον προϋπαντήσει και λέει κύριε δεν είμαι άξιος να σε έλθει στο σπίτι μου.
Είπε λόγον και η αθήσατε ο πες μου και εκείνη την ώρα η άθηκε ο δούλος του εκατόνταρχου. Είπε λόγον και θαύμασε ο Χριστός για την πίστη του. Με ένα λόγο από μακριά ο Χριστός θεράψει το δούλο.
Με ένα λόγο από μακριά ο Άγιος Παΐσιος θεράψει το κοριτσάκι με την ψωρίαση. Ο ίδιος Θεός είναι. Οι Άγιοι είναι μικροί χριστοί.
Δηλαδή ό,τι έχει ο Θεός από τη φύση του, το αποκτά ο Άγιος σαν χάρη, σαν δώρο από τον Θεό. Αυτά τα πράγματα μόνο με τη δύναμη του Θεού γίνονται, δεν γίνεται με τίποτα άλλο. Και για να μην νομίζουμε ας πούμε ότι το Ευαγγέλιο λέει παραμύθια, μας στέλνει ο Θεός κάθε τόσο αγίους σε όλες τις γενιές για να στερεωνόμαστε στη πίστη. Γιατί το ζητούμενο δεν είναι...
να γιατρευτούμε από μια αρρώστια, από μια ψωρίαση ή από ένα καρκίνο ή από κάτι τέτοιο. Το ζητούμενο είναι να θεραπευθεί η μεγαλύτερη αρρώστια στον άνθρωπο που είναι η απιστία. Όταν ο Άγιος έκανε κάποια θεραπεία, θεράπευε βέβαια το σώμα, αλλά επιζητούσε πιο πολύ να θεραπεύσει την ψυχή. Αυτό μου το είπε ένας αξιωματικός αεροπορίας που έτυχε και συναντηθήκαμε στο κελί, ανεβαίναμε κατά πάνω και αυτός είχε μια...
κουβαλούσε πράγματα και κάθε τόσο κάθε πέντε βήματα σταματούσε. Λέω να σας πάρω, όχι όχι, να πάρω λέω να σας βοηθήσω, όχι όχι. Λέω τι έγινε, μου λέει επειδή συναντηθήκαμε εδώ πέρα θα σου πω. Εγώ δεν πήγαινα στην εκκλησία. Άμα πηγαίναμε με τον στρατό, άναβα ένα κεράκι, έκανα τον σταυρό με αυτό.
Κάπνιζα τρία πακέτα τσιγάρα την ημέρα. Μου πάω στο αυτό, εγχείρηση στο Λονδίνο, μου βγάλανε τρία τέρτα πνευμόνια, μου λέει και το άλλο πειραγμένο είναι, αλλά άμα στο βγάζαμε με τι θα ανέπνες. Δύο εβδομάδες μου δώσανε. από τις δύο εβδομάδες λέω πάω να πεθάνω στην Ελλάδα Κατέβηκα στη Θεσσαλονίκη και λέω δεν έχω πάει στο Άγιο Όρος. Πώς μου ήρθε λέει να πάω στο Άγιο Όρος.
Μπαίνω στο πλοίο και εγώ πάω στο Άγιο Όρος. Εκεί στο καράβι λέει όλοι μιλούσαν για τον πα Πάω εκεί πέρα στο μοναστήρι, στο Κουτλουμούσι που έμεινα εκεί κοντά, μου λένε ας πούμε, κοίταξε λέω στον αρχοντάρι έτσι και έτσι είμαι άρρωστος, λέω να πεθάνω ας πούμε, δεν έχω δύναμη, βάλε με κάπου μόνο μου, δεν μπορώ τη νύχτα να ξυπνάω, θέλω να πάω εδώ τον Άγιο. του λέει αν θες να πας να τον δεις τον Άγιο Πρέπει να πας νύχτα λέει γιατί με το που θα ξημερώσει θα πέσουνε πουλούκια λέει ο κόσμος πάνω και δεν θα μπορείς να είσαι μόνος του. Ε και πως θα πάω νύχτα θα σου δώσω εγώ φακό θα σου δείξω τον δρόμο να πας.
Και σηκώνεται και κατεβαίνει ας πούμε ο αξιωματικός τη νύχτα με το φακό να πάει στο κελί του Αγίου. Μόλις φτάνω εκεί πέρα λέει ανοίγει την πόρτα πριν φωνάξω. Καλώς τον Γιώργο μου λες, περίμενα. Μου κόπηκαν τα πόδια, με είπε με το όνομα. Έλα μέσα μου λέει γιατί κάνει κρύο.
Με βάζει μέσα, μου λέει να λέει αυτά για σένα τα ετοίμασα. Είχε ζεστό καφέ και λουκούμι. Ξανά μου κόπηκαν τα πόδια, τον κοιτούσε σαν χαζός. Μη στέχω, γι'αυτό μου λέει. Από αυτό λέει δεν θα πας.
Και πιάνει λέει χωρίς να του πω τίποτα εγώ. και πιάνει και με σταυρώνει λέει τρεις φορές σωστή δεν θα πας από αυτό στο λ ογικό θάντου θα πας Πάνε λέει κάνε και εξετάσεις. Ούτε φάρμακα ούτε εγχείρηση λέει πέντε χρόνια έχουν περάσει. Μια χαρά είμαι τζάμι.
Μόνο λέει κάνω πως κουβαλάω αυτή τη βαλίτσα λέει για να μην καταλαβαίνει ο κόσμος ότι δεν μπορώ. Την έχω για καμουφλάς. Γι' αυτό λέει δεν σε άφηνα να την κουβαλάς. Και αυτός ο άνθρωπος μου λέει στην αρχή νόμιζα λέει ότι η πιο μεγάλη ευεργεσία που μου έκανε Ήτανε λέει ότι με έκανε καλά από το καρκίνο.
Τώρα λέει συνειδητοποιώ ότι η πιο μεγάλη ευεργεσία που μου έκανε ήταν ότι με έκανε να πιστέψω. Και τώρα λέει μπορώ να κερδίσω την αιώνια ζωή. Και έχει αλλάξει όλη μου η ζωή.
Έχω γίνει άλλος άνθρωπος. Δύσκολο να μιλάς για έναν Άγιο. Γιατί?
Γιατί τα γεγονότα της ζωής του είναι τόσο έξω από την καθημερινή μας εμπειρία που μένεις με το στόμα ανοιχτό. Μένεις με το στόμα ανοιχτό. Αυτά τώρα που σας είπα είναι λίγα.
Υπάρχουν πιο πολλά. Ποιο θαυμαστά γεγονότα που σταματάει ο νους του ανθρώπου. Θα σας τα πω γιατί δεν είναι δικά μου. Ο Θεός τα έκανε και με τις ευχές του Αγίου.
Γι' αυτό τα λέω κι εγώ. Θα σας πω, σας είπα τη πρώτη συνάντηση ότι γίναν πολλά πράγματα. Θα σας πω τώρα τη πρώτη φορά που συναντηθήκαμε ένα έτσι εκπληκτικό βίωμα που γνώρισα. Πολλοί άνθρωποι είδανε τον Άγιο Παΐσιο να λάμπει, να αστράφει.
Ένας Ρουμάνος μοναχός άκουγα λέει για τον Πατέρα Παΐσιο Και έλεγα άμμορες αχλαμάρες τώρα, υπερβολές είναι, άκουγα, άκουγα, μια μέρα λέει αποφάσισα να πάω να δω κι εγώ ο ίδιος. Ήτανε λέει Ιούλιος, καλοκαίρι έτσι, ζέστη, ήλιος, έλαμπε ο ήλιος πάνω, πάω στην αυλή λέει, είχε κόσμο. Και βλέπω τον Άγιο λέει, περιτριγισμένο λέει από ένα πλήθος ανθρώπων, τριανταριά άνθρωποι πόσοι ήτανε. και αυτός στη μέση και όπως κοιτούσα έτσι να διακρύω τον πρόσωπό του τον βλέπω λέει να λάμπει πιο δυνατά από τον ήλιο.
Τα χασα λέει. Καθόμουν και κοιτούσα λέει σαν χαζός. Αυτός τώρα ο μοναχός έχει αφιερώσει...
Τι να πούμε, ένα μεγάλο μέρος από την δραστηριότητά του μεταφράζει τα βιβλία του Αγίου στα ρουμάνικα και τα εκδίδει και πουλούνται. Άλλο περιστατικό. Ένας φίλος, γνωστός, λέει ήμουν φοιτητής, λέει τώρα είναι ιερέας.
Ήμουν αφητητής στο Κουτλουμούσι και κατέβηκα πρωί πρωί για να πάω στην ακολουθία. Κοίτανε και ο γέροντας, ο πατέρ Παΐσους εκεί πέρα. Και όπως προσκυνούσα τις εικόνες έτσι γύρισα ν α τον δω και τον είδα στο στασίου του, λέει μια κολόνα φως.
Τάχασα λέει και πήγα έτσι ανυπνοτισμένος έφυγα λέει λίγο. Τρίτο γεγονός, ο Δεσπότης. Τότε δεν ήταν δεσπότης, ήταν ηγούμενος σε ένα μικρό μοναστηράκι.
Και όποτε πήγαινε ήταν γνωστός μας εκεί. Όποτε πήγαινε, πήγαινα και κερνούσε τους άλλους, έφτανε σε αυτό να έλεγε «Εσένα λέει...» Δεν σε κερνάω από αυτά, θα σου φέρω δεσποτικά, δεσποτικό κέρασμα. Και πήγε και του έφερε δύο λουκούμια, κάτι τέτοιο. Και εμείς γελούσαμε γιατί νομίζαμε ότι τον πειράζει.
Συνήθως μας πειράζει ο γέροντας με έτσι με έναν αστείο τρόπο, μας έδειχνε κάποια ελαττώματα που είχαμε στη ψυχή μας, κάποια φιλοδοξία, ξέρω, για να τη συνειδητοποιήσουμε και να τη διορθώσουμε. και λέγαμε μήπως έχει και αυτός μια φιλοδοξία. Αυτός μετά από χρόνια τον εκλέξανε δεσπότη και τότε καταλάβαμε ότι ο γέροντας προέβλεπε ότι θα γίνει δεσπότης αυτός. Με κάλεσε στη χειροτονία του γιατί είμαστε γνωστοί και εκεί δημόσια το είπε μπροστά σε όλο τον κόσμο και σας το λέω και εγώ. Λέει, όταν ήμουνα ιερέας, με κάλεσε ο Άγιος Παΐσιος στο κελί του να κάνουμε μια λειτουργία.
Εγώ, λέει, ως παπάς, ιερουργούσα εκε ί πέρα και ήταν ο Άγιος Παΐσιος και ένας μοναχός ακόμα. Όταν ήρθε η ώρα, λέει, να κοινωνήσει, τον πλησίασε, αλλά, λέει, δεν μπορούσε να δω πρόσωπο. Χάθηκαν τα χαρακτηριστικά του, ένα φως, λέει.
και έμεινα λέει με τη λαβίδα έτσι και περίμενα να πάρει αυτός μόνος του τη Θεία Κοινωνία έλαψε τον πρόσωπό του και τελευταία από όλα θα σας πω το δικό μου την πρώτη φορά λοιπόν που τον συνάντησα, που τον είδα, φοιτητής ήμουνα. Έχω σπουδάσει φυσική, η επιστήμη μου, η αντίληψή μου ήταν υλιστική θα λέγαμε. Δηλαδή τα βλέπα όλα τα πράγματα, έδινα μια υλιστική εξήγηση, δεν πίστευα. Δεν πίστευα.
Λέω στον Γέροντα, λέω Γέροντα εγώ δεν φυλάω χέρια, λέω ότι προσκυνάει εικόνες, καλά κάνεις μου λέει, αφού δεν πιστεύεις αυτό είναι το τίμιο. Αυτή η κατάσταση ήμουν. Μου λέει ένας μοναχός, πάνε να δεις λέει τον Άγιο Παΐσιο, λέω τι να πάω να το δω, πάνε μου λέει να τον δεις, τέλος πάντων. Μετά πολλά πήγα, δεν ήθελα να πάω.
φτάνω στο κάτω μέρος της Παναγούδας, χτυπάω εκεί το αυτό Βλέπω μέσα από ένα μπαλκονάκι από το σπίτι, ήταν κάποιος, μου λέει, παλικάρη, τι θες, λέω, τον Παΐσιο, τι τον θες μου λέει, ε δεν θα με ανοίξεις τώρα, λέω, σατήσκα και λίγο, έκανα τόσο κόπο ας πούμε, κατέβω εδώ πέρα, έχει πλάκα να με ανοίξει, άντε μου λέει, ας ανοίξω. Μου δίνει το κλειδί, ξεκλείδωσε μου λέει μπες μέσα, κλείδωσε από πίσω και έλα. Άνοιξα μπήκα κλείδωσε άρχισα να ανηφορίζω. Μόλις φτάνω εκεί κοντά, μου λέει, μου είπε, η ζακέτα μου εδώ κάτω, δεν μου τη δίνεις λίγο.
Πάω κάτω από τον μπαλκόνι, παίρνω και εγώ τη ζακέτα και τεντώνω με έτσι να του τη δώσω. Και είναι η πρώτη φορά τώρα που κοιταζόμαστε στο πρόσωπο, στα μάτια. Ακόμα τον θυμάμαι, τον βλέπω, τον έχω μπροστά μου, ολοκάθαρα.
Λίγο τον κοίταξα. μια ματιά τον έριξα και έψησε το κεφάλι μου κάτω παμπ απότομα Δεν άντεχαν τον κοιτάζω. Δεν άντεχαν τον κοιτάζω.
Αυτό που είδα με έβγαλε έξω από τον εαυτό μου. Έγινε εξαισθαντικός. Χωρίς να καταλαβαίνω τι κάνω γύρισα και άρχισα να περπατάω έτσι και να τα έχω χάσει. Λέω μα τι έγινε τώρα λέω τι είδα τώρα εγώ. Είναι δυνατό ένας άνθρωπος να αστράφτει είναι δυνατό ένας άνθρωπος να βγάζει φως.
Με χτύπησε δηλαδή ένα πράγμα που δεν μπορούσα να αντέξω. Μία ιερότητα, μία λαμπρότητα... Τι να πει κανείς ας πούμε.
Και δεν είναι μόνο που σε χτυπάει έτσι ένα φλάσκ και κατεβάει στα μάτια. Είναι ότι αυτό το φως με αλείωσε ολόκληρο μέσα μου. Ολόκληρο.
Μια χαρά, μια ειρήνη, δεν ήξερα τι μου συμβαίνει, αλλά ένιωθα πολύ καλά. Ένιωθα πολύ όμορφα μέσα μου και μια τεράστια πορεία. Ο κόσμος όπως τον ήξερα μέχρι τότε κατέρευσε. Είναι δυνατό ένας άνθρωπος να αστράφτει. Τι συμβαίνει εδώ πέρα, τι μυστήριο είναι αυτό.
Άρχισα, περπάτησα, έκανα το γύρο του σπιτιού, βρέθηκα στο πίσω μέρος της πίσω αυλή και είδα τον γέροντα. Αυτή τη φορά όμως ήταν ένας κανονικός γεροντάκος. Δεν είχε καμία σχέση με αυτό που είχα δει λίγο πιο μπροστά. Ένας κανονικός γλυκός γεροντάκος.
Δεν το άλμησα να του πω κουβέντα. Τι έγινε, πως έγινε, τι είδα, τίποτα, έτσι κάθισα δίπλα μου, άρχισε η κουβέντα, τι είναι αυτό το πράγμα, που να ξέρω, τι είναι αυτό το πράγμα, τι είναι αυτό το φως, χρειάστηκαν να περάσουν χρόνια. να πιστέψω, να διαβάσω, να εξομολογηθώ κτλ. και θυμάμαι ένας Αύγουστος, 6 Αυγούστου, πήγα να προσκυνήσω την εικόνα της Μεταμορφώσεως και βλέπω τον Χριστό να λάμπει και τους Απόστολους κάτω πεσμένους και έκανα κλικ μες στο μυαλό μου και είπα, α, κάτι τέτοιο έγινε και με εμένα μέσα μου. Τότε κατάλαβα ας πούμε.
Τι ήταν αυτό το φως? Το Άγιο Πνεύμα ήταν. Αυτό που ο Θεός, δεν λέμε στον πιστεύω, φως εκφωτός, αυτό που ο Θεός έχει από τη φύση του, το δίνει στους ανθρώπους και το αποκτάνει σαν χάρισμα.
Όταν η ψυχή του ανθρώπου καθαρίσει από την κακία που εμείς ή και ο Θεός τη βάλαμε εκεί πέρα, Όταν βγάλουμε τη ζήλεια, όταν β Όταν βγάλουμε τον εγωισμό, όταν βγάλουμε την αδικία, όταν βγάλουμε την υπερηφάνεια, όταν βγάλουμε τη φιλοδοξία, τη ματιοδοξία, ένα σωρό κακίες, ένα σωρό πάθη έχουν μπει μέσα στη ψυχή μας. Αυτά τα πάθη σκοτίζουν τον άνθρωπο, σκοτίζουν και το μυαλό. Αλλιώνουν τη σκέψη μας, αλλιώνουν τη συμπεριφορά μας, αλλιώνουν τις κινήσεις μας, αλλιών τον τρόπο που βλέπουμε, τον τρόπο που μιλάμε. και εμποδίζουν τον Θεό να μας πλησιάσει. Όταν ο άνθρωπος καθαριστεί από αυτά τα πάθη του, έρχεται τότε το Άγιο Πνεύμα, έρχεται ο Χριστός, έρχεται ο Θεός και κατοικούν μόνιμα μέσα του.
Αυτό είχε γίνει με τον Πατέρα Παΐσιον. Ο Πατήρ Παΐσιος ήταν αυτό που η Εκκλησία μας ονομάζει Θεοφόρος. Έφερνε δηλαδή μέσα στη ψυχή του Διαρκώς τον Θεό. Και αυτή τη θεϊκή παρουσία τη νιώθαν όλοι όσοι τον πλησιάζαν.
Άλλος πιο έντονα, άλλος λιγότερο έντονα. Την μια φορά είχες πιο πολύ χάρη, την άλλη πιο λίγη χάρη. Όπως κανείς πλησιάζει μια σόμπα και ζεσταίνεται, έτσι πλησίαζε στον Άγιο και βρισκόσουνα μέσα στην αγκαλιά του Θεού.
Φεύγαν όλα τα προβλήματα που είχες, οι στεναχώριες, η φόβη, τι θα συμβεί, τίποτα. Αν είναι ο Θεός μαζί σου, τι να φοβηθείς. Αυτό λοιπόν που είχε ο Άγιος Παΐσιος...
Ήτανε αυτό ο Θεός το Άγιο Πνεύμα που τραβούσε τους ανθρώπους πάνω του. Και αυτό το πράγμα μπορούμε να το πετύχουμε όλοι μας. Όλοι μας μπορούμε να γίνουμε Άγιοι. Γιατί έχουμε και την εντολή να γίνουμε Άγιοι. Άμα διαβάζετε το Ευαγγέλιο λέει Άγιοι γίγνεστε ότι Άγιος είμαι.
Όχι να γίνετε καλοί άνθρωποι ξέρω εγώ. Χριστιανούλη δεν ξέρω κάπως, άγιοι να γίνετε. Γιατί και εγώ σ' άγιος είμαι. Και μπορούμε να το πετύχουμε αυτό.
Δεν μας βάζει ο Χριστός να κάνουμε πράγματα που δεν μπορούμε να το πετύχουμε. Δεν τα πετυχαίνουμε, εγώ δεν τα πετυχαίνω, εξαιτίας της τεμπελιάς μου. Έχει δώσει τη χάρη του, ο τρόγω μου τη σάρκα και ο πίνων μου το αίμα εν εμή μένει κι εγώ εν αυτό. Κάθε φορά που ένας άνθρωπος κοινωνάει ευαξίως δέχεται μέσα του τον Χριστό.
Και ανάλογα με τον αγώνα που κάνει φανερώνεται αυτός ο Θεός μέσα του. άλλος νιώθει μεγάλη ηρεμία άλλος νιώθει πολύ μεγάλη ηρεμία και άλλος γίνεται σαν τον Πατέρ Παΐσο σκορπάει φως και ηρεμία τους ανθρώπους Όλα αυτά αποδεικνύουν τη μεγάλη αλήθεια της πίστης μας. Όλα αυτά αποδεικνύουν πόσο πολύτιμη είναι η ορθόδοξη πίστη μας. Ένας Άγιος αυτό κάνει.
Συντηρεί την ανθρωπότητα. Είναι ο φάρος που μας οδηγεί. Νομίζω τώρα έτσι ο Θεός είναι κάτι πολύ μεγάλο. Δεν χωράει μες στον ανθρώπινο μυαλό.
Δεν χωράει μες στις ανθρώπινες λέξεις. Δεν χωράει μέσα στην ανθρώπινη γλώσσα, μέσα στην ανθρώπινη έννοια. Δεν χωράει. Το μυαλουδάκι μας είναι μικρό. Γι' αυτό μιλώντας ας πούμε έτσι για τον Άγιο και για τον Θεό αισθάνεσαι πάντοτε αυτή την αδυναμία ότι δεν μπορείς αυτά τα πράγματα να τα μεταφέρεις.
Για σκεφτείτε κάποιον που δεν έχει φάει ποτέ στη ζωή του μέλη. Του περιγράφεις το μέλη είναι έτσι, είνα ι αλλιώς, ξέρω εγώ είναι αυτό. Διαβάζεις κανένα βιβλίο, παχύρευσες το τέτοιο χρώμα, έχεις τέτοιο αρνούς, πέρα κάτι καταλαβαίνει για το μέλι. Αν όμως φάει μια κουταλιά μέλι, τότε το άμαθε, ξέρει τι είναι το μέλι.
Έτσι είναι και με τον Χριστό. Τι λέει ο Χριστός. Γεύσαστε και είδατε ότι αγαθός είμαι.
Ελάτε λέει, γευστείτε, πιάστε το, ζήστε το. Και θα καταλάβετε ας πούμε ποιος είναι ο Χριστός. Γι' αυτό όλος ο σκοπός και όλη η προσπάθειά μας πρέπει να τίμουνε σε αυτό το πράγμα.
Είναι ο υψηλότερος σκοπός. της ζωής μας. Σε αυτή τη ζωή δεν ήρθαμε ούτε χρήματα να βγάλουμε, ούτε δόξα να αποκτήσουμε, ούτε περιουσία, τίποτα. Αυτό που αξίζει, και εντάξει και αυτά χρειάζονται, θα τα κάνουμε και αυτά, αλλά ο σκοπός της ζωής μας είναι να γνωρίσουμε τον Θεό, να Τον αγαπήσουμε, να Τον αγιάσουμε, να αγιαστούμε εμείς και να κερδίσουμε την όνια ζωή. Αυτός είναι ο σκοπός της ζωής μας.
Και εκεί πρέπει να τίνουνε οι προσπάθειές μας. Δύσκολα να τα εξηγήσει. Νομίζω όμως ότι καταλάβατε για τι άνθρωπο μιλάμε. Τώρα θέλω να σας πω έτσι την αγάπη σας και μερικές προφητείες που άκουσα από το στόμα του, όπως τις άκουσα από το στόμα του.
Γιατί οι προφητείες βοηθάνε τους ανθρώπους στη πίστη και σε πολλά άλλα πράγματα. Προφήτες υπήρχαν και στη Παλιά Διαθήκη και λέγανε πράγματα που θα γίνουν μετά, μετά από αιώνες. Ο Παντήρ Παΐσιος μου έλεγε πράγματα που θα γίνουν στη ζωή μου μετά από μερικά χρόνια, μετά από μερικές μέρες. Παραδείγματος χάρη πριν παντρευτώ μου προέβλεψε πόσα παιδιά θα κάνω. Και λέω αφού μπορεί και έβλεπε έτσι γεγονότα από τη δικιά μου τη μικρή τη ζωούλα, δεν θα μπορεί να δει γεγονότα για τη ζωή της πατρίδας μας.
Θα μπορεί. Πήγα λοιπόν ένα απόγευμα και μου λέει, πιάσαμε κουβέντα και εκεί που συζητούσαμε, μου λέει... Σε μερικούς δεν συμφέρει να υπάρχει η Ελλάδα. Οι εχθροί μας θέλουν να μας ξεσκίσουν και οι φίλοι μας να μας τσαλακώσουν.
Δεν πειράζει όμως, έχουν οι άνθρωποι τα σχέδιά τους και έχει και ο Θεός τα δικά του. Και στο τέλος θα φέρει έτσι τα συμφέροντα των μεγάλων που θα αναγκαστούν να μας βοηθήσουν. Όχι λέει από αγάπη ή από φιλία ή από δικαιοσύνη, αλλά γιατί έτσι θα φέρει τα συμφέροντά τους.
Θα πολεμάνε μεταξύ τους, δεν θα μπορεί να νικήσουν ένας τον άλλον και θα πούνε «Τη Κωνσταντινούπολη ούτε εμείς θα την πάρουμε ούτε ε σείς, θα την δώσουμε στους Έλληνες και θα μπει ελληνικό στρατό στη πόλη χωρίς να πολεμήσει. Η Τουρκία θα διαλυθεί». Και θα κάνουν κράτος και οι Κούρδοι και οι Αρμένοι. Όχι τώρα, αυτά μου τα έπαιρναν 30 χρόνια πριν. Δηλαδή αυτό ξεπερνούσε και την πιο καλπάουσα φαντασία.
Αλλά δεν είναι τι λέει, είναι και ποιος το λέει. Έτσι δεν μου λέει και πιο μπροστά. Έπεσε ο κομμουνισμός λέει, σάπησαν τα δίχτυα. Θα πέσει ο κομμουνισμός στη Ρωσία, δεν μπορούν να κουμμαντάρουν τον κόσμο.
Και τον έλεγα καλά Γιώργο πώς, αυτή είναι λέω μια αυτοκρατορία λέω, ελέγχει το μισό κόσμο, θα πέσει μου λέει, σάπησαν τα δίχτυα, δεν αντέχουν. και έπεσε πόσα γεγονότα μου είχε προείπει στη ζωή μου που γίνανε Πάω λοιπόν ας πούμε και τα σκέφτομαι αυτά το βράδυ και λέω ρε παιδάκι μου και να μας τη δώσουν την πόλη πως θα τους κουμαντάρουμε εμείς όλοι και όλοι δεν είμαστε 10 εκατομμύρια η πόλη τώρα είναι παρά από 10 εκατομμύρια 17 πως θα τους φέρω με βόλτα Οπότε κατεβαίνω λοιπόν την επόμενη μέρα και του λέω αυτό και αυτό γι' αυτό, τι θα γίνει, πώς θα τους φέρω με βόλτα. Χαμογέλασε και μου λέει θα γίνουν τρία πράγματα. Πρώτον είναι λέει ότι θα αποδεκατιστούν, θα πέσει η χολέρα της Κωνσταντινούπολη και θα πεθάνουν πολλοί.
Και από τον πόλεμο θα πεθάνουν πολλοί. Το δεύτερο είναι λέει ότι εμάς θα μας δώσουν μόνο την Ευρωπαϊκή μεριά και ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού θα το περάσουν στην Ασιατική μεριά. Το τρίτο είναι λέει ότι πάρα πολλοί, όχι χιλιάδες εκατομμύρια, πάρα πολλοί λέει θα ξαναβαπτιστούν χριστιανοί και με τη βοήθεια αυτών λέει θα κυβερνήσουμε την πόλη.
Πήγα και το σκάλισα λίγο το θέμα, αφού μου το έχει πει ο Άγιος, και είδα ότι αυτό που λέμε Τουρκία είναι ένα συνοθήλευμα. Οι Τούρκοι είναι ένας μογγολικός λαός, έτσι, σχιστομάτιδες. Δεν υπάρχουν.
Μόνο σε μια περιοχή γύρω από μια πόλη στη Σίβα, εκεί μπορείς να δεις έτσι σχιστομάτιδες. Όλοι οι άλλοι είναι εξισλαμισμένοι. Πήγα μια βόλτα κάποτε εκεί στην Καπαδοκία, καθόμουν έξω από ένα καφενείο και λέω αν δεν μου έλεγε κανείς ότι είμαι στην Τουρκία, κοιτούσα τις φάτες των ανθρώπων, μου θύμιζαν την παιδική μου ηλικία. Στο καφενείο του χωρίου έτσι ήταν οι άνθρωποι.
Δεν μπορεί να καταλάβεις. Σαν και εμάς είναι. 20 εκατομμύρια είναι οι Κούρδοι, που ήδη δρομολογήθηκε η ιστορία με τους Κούρδους.
Βλέπετε τώρα με τον πόλεμο τι γίνεται. Αυτά μου τα έχει πει μένα 30 χρόνια πριν. Άλλα 20 εκατομμύρια είναι μια συμπαγής ομάδα, οι λεγόμενοι Αλεβίτες, ή μπεκτασίδες όπως λέγονται.
Αυτοί λοιπόν Έχουν φτάσει μέχρι που έχει φτάσει το θέμα, έχουν κάνει αίτηση και στον ΟΗΕ να αναγνωριστούν σαν διαφορετική θρησκεία και να τους επιτραπεί να έχουν τα δικά τους, τους δικούς τους ναούς γιατί δεν θεωρούν τους εαυτούς τους μουσουλμάνους και δεν θέλουν να πηγαίνουν στο τζαμί. Αυτοί οι Αλεβίτες, το άλλο χαρακτηριστικό που έχουν είναι ότι αγαπάνε πολύ τους αρχαίους Έλληνες φιλοσόφους, τον Πλωάτον Αριστοτέλη Αυτούς διαβάζουν, αυτή είναι η κουλτούρα τους και το άλλο χαρακτηριστικό είναι ότι αγαπάν τους Ιουνάν, τους Ιωνες, τους Έλληνες δηλαδή. Και λέω κοίταξε να δεις λέω, αυτοί είναι λέω που είπε ο Γιέρντας ότι θα ξαναβαπτιστούν και θα γίνουν χριστιανοί εκατομμύρια ας πούμε. Αυτό τώρα βγαίνω και το λέω εγώ Έτσι με μια παρυσία και με μια άνεση και μια σιγουριά ότι έτσι θα γίνει, γιατί το έχω ζήσει στη ζωή μου. Πόσα και πόσα πράγματα δεν μου έχει προείπει για τη δικιά μου τη ζωούλα.
Και λέω αφού ξέρει ότι θα κάνουν τρία παιδιά, θα παντρευτώ, δεν θα ξέρει γιατί θα γίνει στην Ελλάδα. Αυτό τώρα που το λέω, το λέω έτσι δημοσίως, Γιατί εσείς θα το πείτε στα εγγόνια σας που θα το πείτε και ένας άνθρωπος ο οποίος είναι καλοπροαίρετος αλλά έχει εγκλωβιστεί το μυαλό του μέσα σε κάποια ιδεολογία, μέσα σε κάποιες τραβές σκέψεις αν έχει μία εντυμότητα θα πει για κάτσε ρε παιδάκι μου πως το ξέρατε δηλαδή. Πώς μπορούμε να ερμηνεύσουμε.
Και όταν με το καλό γίνουν αυτά τα πράγματα, πολλοί άνθρωποι θα βοηθηθούν στη πίστη τους, θα βοηθηθούν να βρουν το δρόμο το σωστό. Και το έχω γράψει και στα βιβλία μου, από το 1997 είναι γραμμένο. Και ένας άνθρωπος που θέλει να τα σκαλίσει λίγο, μπορεί να βρει την αλήθεια. Και μετά βοηθιέται. Δεν πιστεύουν αυτοί που δεν θέλουν να πιστέψουν.
Γι' αυτό τα λέω. Για να βοηθηθούν κυρίως οι νέοι στη πίστη. Και άλλα πολλά μου είπε για τα εθνικά θεύματα.
Μου είπε παραδείγματος χάρη στη δεκαετία του 80 τώρα. Λίγα είναι τα ψωμιά της ΕΟΚ. Θα διαλυθεί την Ευρωπαϊκή Ένωση το ότι λέγανε ΕΟΚ. Θα τον θυμάστε, είστε μεγάλοι. Θα διαλυθεί λέει, θα τη διαλύσουν οι Άγγλοι και οι Αμερικάνοι.
Αυτοί είναι ένας λαός λέει και συνεργάζονται. Και σου λέει τι γίνεται εδώ λέει, ξανασκώνει κεφάλαιο ο Χίτλερ και θα τη διαλύσουν. Να μετά από 30 χρόνια που άρχισαν τώρα να μιλάνε και οι μόνοι τους. Σας πούμε ότι δεν πάει καλά ή όχι, θα διαλυθεί, άρχισαν να το λένε.
Ο Άγιος τα έλεγε πριν πόσα χρόνια. Για να καταλάβουμε και την αξία της δικιάς μας της παράδοσης. Δηλαδή εντάξει έχουν την επιστήμη και έχουμε και τους Αγίους. Ποιος άλλος λαός έχει βγάλει τρεις μεγάλους Αγίους όπως βγάλαμε εμείς σήμερα, τον Πατέρα Παΐσιο, τον Πατέρα Πορφύριο και τον Πατέρα Ιάκωβο.
Μπορεί να μην έχουμε διαστημόπλαια και τέτοια, αλλά έχουμε τους Αγίους. Έχουμε την αλήθεια, έχουμε τη σωστή πίστη. Αυτή που μπορεί να σώσει την ανθρωπότητα.
Βλέπετε, η ανθρωπότητα σήμερα πάει κατά διαόλους, στην κυριολεξία. Στην κυριολεξία. Η αμαρτία έλεγε ο Άγιος, έχει γίνει μόδα. Έγινε η μόδα. Αυτά συμβαίνουν εξωφρενικά πράγματα.
Πρέπει εμείς να κρατήσουμε μια μαγιά, ας πούμε, πρέπει κάπως για να μπορέσει να ζυμωθεί και το σιτάρι αργότερα. Και για τους πολιτικούς μας έλεγε. Μου λέει θα δεις τα πράγματα στην Ελλάδα θα γίνουν τόσο δύσκολα, θα δου ν δύσκολη καιρή, που ο κόσμος θα φτάσει να συγχαθεί τους πολιτικούς. Ο κόσμος λέει θα φτάσει να συγχαθεί τους πολιτικούς.
Αλλά λέει ο Θεός θα βοηθήσει να σωθεί η Ελλάδα, όχι γιατί εμείς οι σημερινοί νέο Έλληνες αξίζουμε για κάτι, αλλά για το χατήρι των Αγίων μας. Γιατί η ελληνική κοινωνία, παρόλοι τη διαφθορά που μας καταστρέφει, παρόλο που έχει στρέψει, θα λέγαμε, τη πλάτη της απέναντι στις παραδοσιακές αξίες, που την πίστη μας τη βάζουν στην άκρη, την πολεμάνε με χίλιους τρόπους, με πλάγιους τρόπους, που ένα μεγάλο μέρος του λαού, ας πούμε, έχει απομακρυθεί, αλλά Μες στην ελληνική κοινωνία κρύβεται ένας πολύτιμος θησαυρός. Όπως μέσα στο στρίδι κρύβεται το μαργαριτάρι, έτσι μες στην ελληνική κοινωνία κρύβεται η ορθόδοξη πίστη. Αυτή η πίστη είναι που είναι πολύτιμη και επειδή ακριβώς υπάρχει ένα λίμα, ένα μέρος των ανθρώπων που διατηρεί αυτή τη πίστη, για αυτή την πίστη θα μας σώσει ο Θεός Όχι για τις αρετές μας ή τις καλοσύνας μας. Δεν βλέπετε πως έχουμε γίνει.
Όταν ο άνθρωπος απομακρύνεται από το Θεό, απομακρύνεται από την ηθική, απομακρύνεται από το σωστό, καταραίει, δεν μπορεί να σταθεί ούτε κοινωνία, ούτε τίποτα. Διαλύεται όλα, διαφθορά, βούρκος. Ε αυτός που μπορεί να μας αναζωογονήσει είναι ο Χριστός. Αυτός είναι.
Και επειδή έχουμε αυτή τη μεγάλο θησαυρό μέσα στη κοινωνία μας, γι' αυτό θα βοηθήσει ο Θεός την Ελλάδα σε αυτές τις δύσκολες στιγμές. Τώρα πολλά έχω να πω εγώ, είμαι και πολυλογάζω, τελειώνω. Δεν ξέρω μήπως θέλει να κάνετε κάποια ερώτηση ή να πούμε κάτι παραπάνω.
Να πούμε. Θα περάσουμε σε λίγο στο δεύτερο μέρος της εκδήλωσης και θα μπορέσετε να ρωτήσετε τον ομιλητή ό,τι θέλετε. Λίγο υπομονή να ολοκληρώσει. Θα ήθελα να σας πω και μερικές συμβουλές που μου έδινε ο Άγιος Παΐσιος για να τις μεταφέρετε στα παιδιά σας, στα εγγόνια σας, στους φίλους σας. Σήμερα βλέπετε ας πούμε ότι ξέρετε η Ελλάδα έχει μια θλιβερή πρωτιά.
Έχουμε την πρωτιά στις εκτρώσεις και από την άλλη μεριά έχουμε ένα μεγάλο δημογραφικό πρόβλημα. Δεν κάνουμε παιδιά, οι γέροι γίνονται περισσότεροι και οι νέοι λιγότεροι. Οι οικογένειες ξέρω εγώ, τα μικρά παιδιά από μικρά παιδιά αρχίζουν έτσι και μπλέκουν με τις σχέσεις και εγώ τότε νέος ήμουνα και πήγα και τον ρώτησα.
Του λέω καλά ρε γέροντα, του λέω και που είναι το άσχημο, γιατί είναι κακό ας πούμε δύο νέοι άνθρωποι ας πούμε να έχουν σχέσεις μεταξύ τους, λέω άμα αγαπιούνται και θέλουν ένας τον άλλον, γιατί είναι κακό. Μου λέει κοίταξε να δεις λέει, άμα πάρεις ένα γραμματώσιμο και το κολλείς σε ένα φάκελο κολλάει γερά. Άμα το ξεκολλήσεις λέει και το ξανακολλήσεις δεύτερη φορά πάλι θα κολλήσει.
Και τη τρίτη φορά θα κολλήσει. Ε τέταρτη, πέμπτη, έκτη δεν κολλάει μετά. Έτσι είναι λέει και η ψυχή του ανθρώπου. Άμα πληγωθεί μια φορά, δεύτερη, τρίτη, μετά χάνει την ικανότητα να εμπιστευτεί, χάνει την ικανότητα να αγαπήσει. Όταν η Εκκλησία, όταν ο Χριστός μας λέει μη, δεν μας το λέει για να μας ταλαιπωρήσει, μας το λέει για να μας προστατεύσει.
Αν παντρευτούν λέει δύο αγνοί νέοι, γιατί λέει θέλουν τα στέφανα η Εκκλησία, τα αγνά, αυτοί λέει κολλάνε μεταξύ τους χερά λέει. Αν πάει κάποιος σε ένα γάμο και έχουν περάσει δέκα σχέσεις λέει μετά εύκολα χωρίζουν. Βέβαια υπάρχει και η μετάνοια που διορθώνει τα πράγματα αλλά καλό είναι να μην αρρωστεί ς. Σήμερα βλέπετε υπάρχει τέτοια σιδωσία στην κοινωνία, τα σμπρώχουν τα παιδιά και σε ανομαλίες ας πούμε και δεν τολμάει κανείς να μιλήσει για την αγνότητα, η οποία είναι προϋπόθεση για έναν καλό γάμο.
Στηρίζει πάρα πολύ έναν καλό γάμο, μου λέγει ο γέροντας. Στην εποχή μας λέει μοιάζει με τα πρώτα χριστιανικά χρόνια γιατί όπως τα πρώτα χριστιανικά χρόνια υπήρχε πολύ ειδωλολατρία και πολύ μαγεία έτσι και σήμερα στην εποχή μας έχει μεγάλη διάδοση λέει και η μαγεία και η ειδωλολατρία και λέει βλέπει σήμερα λέει γίνονται Έρχονται νέοι άνθρωποι και σου λένε διάφορα γεγονότα που ζούνε που δεν τα ζούσανε λέει ούτε μεγάλες ασκητές. Ήρθε εδώ πέρα ένα παιδί και μου περιέγραψε μια φορά πως είδε την Παναγία. Και εγώ κατάλαβα λέει ότι αυτό δεν ήταν της φαντασίας του, ήταν μια πραγματικότητα. Και λέω πως έγινε ρε Παλικάρη και την είδες Παναγία.
Να λέει είχα πει θα κάνω, είχα κάνει ένα τάμα να πάω να προσκυνήσω στην Παναγία της Τίνου. Και στο καράβι πάνω του ρίχθηκε μια τουρίστρια και αυτός όλο το δρόμο την απέφευγε. Το βράδυ λέει πήγε προσκύνησε, πήγε να κοιμηθεί δίπλα σε μια βάρκα λέει γιατί δεν είχε λεφτά. Σηκώθηκε ν α κάνει την προσευχή του και εκεί που έκανε την προσευχή του είδε την Παναγία. λέει για έναν μικρό αγώνα που έκανε αυτό το παλικάρι τι αξιώθηκε να λάβει τι πνευματικό δώρο αξιώθηκε να λάβει Γιατί λέει η εποχή μας είναι δύσκολη, έχει μεγάλη διάδοση η αμαρτία.
Ένα άλλο θέμα που παίζει τώρα σε εμπικαιρότητα, με έστειλε ένας φίλος που είχε πρόβλημα, λέει πάνε ρώτησέ τον για την ομοφυλοφιλία. Πάω κι εγώ λοιπόν, τον ρωτάω, του λέω, γέροντα λέω, αφού εδώ λέω οι επιστήμονες λένε ότι οι ομοφυλόφιλοι έχουνε λέει γονίδια και είναι η φύση τους τέτοια, γιατί τους ταλαιπωρούμε τους ανθρώπους λέω, αφού δεν είναι από τη φύση τους τέτοια. Όχι παιδί μου λέει, δεν είναι έτσι, ποιος τα λέει αυτά λέει, απαπά λέει. Ε λέω, τι είναι η ομοφυλόφιλεια, πάθος είναι μου λέει, όπως είναι όλα τα άλλα τα πάθη.
Λέω και γιατρεύεται, πως δεν γιατρεύεται λέει, άμα θέλει ο άνθρωπος λέει μπορεί να το ξεπεράσει και αν έχει και έναν καλό φίλο λέει πολύ βοηθάει. Ε και πως γίνεται γέροντα κάποιος ομοφυλόφιλος γεννιέται ή γίνεται, γίνεται μου λέει ή γεννιέται. Λέω και πως γίνεται, ε αν είναι κάνα μικρό παιδί λέει και το στριμώξει κάνας αλήτης ας πούμε, με κανένας διεστραμμένος συγγενής, λέει, μετά έρχεται και αυτό από την ειδονή και παίρνει το στραβότοδρομο. Αλλά θεραπεύεται.
Και είδα και τέτοιους ανθρώπους εκεί πάνω που πήγαιναν και μετά τους είδαν αγαπημένους ας πούμε. Και παντρεύηκαν και κάνανε και οικογένεια. Και ένα άλλο θέμα θέλω να σας στήξω που και αυτό παίζει.
Τώρα ακούσαμε για τη γιόγκα λένε, για τις ανατολικές θρησκείες. Πολλοί προβάλλονται, στοι περιοδικά, σε γυμναστήρια κτλ. όλοι μιλάνε για τη γιόγκα. Ε, θα σας πω ένα περιστατικό που μου διηγήθηκε ο ίδιος ο Άγιος.
Λέει, ήταν εδώ ένα παιδί λέει ο Γιωργάκης που ερχότανε λέει να τον βοηθήσω λέει. Αυτός λέει μεγάλωσε λέει σε βουδιστικό μοναστήρι. Και πως βρέθηκε σε βουδιστικό μοναστήρι. Ο παππούς του λέει ήταν πλίαρχος και ήθελε να κάνει εμπόριο. Και είχε μάθει ότι αυτοί εκεί οι μοναχοί οι βουδιστές λέει έχουν κάποιες δυνάμεις μαγίες λέει και ήθελε να τους παρακαλέσει να τον βοηθήσουνε σε αυτό το εμπόριο και αυτοί τους ζήτησαν να τους πάει ένα παιδί.
Και αυτός ο Αφιλότιμος ας πούμε τους πήγε τον εγγονό του και μεγάλωσε το παιδί από 7 χρονών μέχρι 18-19 σε βουδιστικό μοναστήρι. Και έκανε τόση προκοπή που θέλανε να τον κάνουν και ηγούμενο. Αυτός τότε ζήτησε ένα χρόνο άδεια να γυρίσει όλο τον κόσμο.
Και γυρνούσε όλο τον κόσμο χωρίς λεφτά, χωρίς διαβατήριο. Και του λέω και πώς γινότανε. Ε, να λέει, αν ήθελα να πάω σε ένα στιατόριο έμπαινα μέσα, έτρωγα και όταν ερχόταν...
Το καρσόλι το ζάλιζα λίγο εκεί και έφευγα. Πήγαινα λέει στο τελωνίο να περάσω, ήταν ο υπάλληλος εκεί πέρα, τον έκανε κάτι υπνοτιστικά, μαγικά, ξέρω γοντί, περνούσε. Περνούσε. Βρέθηκε αυτός στη Σουηδία.
Και ξαφνικά βλέπει έναν παπά με τα μαύρα ορθόδοξους. Του λέει, νόμισα λέω ότι κι αυτός είναι σαν κι εμάς μάγος. Του λέω εσύ τι είσαι, λέει ο ορθόδοξος παπάς.
Λέει και τι μπορείς να κάνεις, και τι μπορώ να κάνω. Οπότε λέει του έκανα μια επίδειξη. Νερό. Και ήρθε λέει ένα ποτήρι στο νερό και ήπια.
Μου το έφερνε λέει το πνεύμα. Του λέει εσύ μπορείς να κάνεις τέτοια. Παπάς ήταν καλός ζετάχτης. Του λέει όχι δεν μπορώ να κάνω τέτοια. Αλλά εσένα μπορώ να σε κάνω να μην τα κάνεις αυτά.
Λέει πως. Λέει να φόρες αυτό. Του βγάζει το σταυρό. Το βάζει στον αυτούνα.
Φωνάζει αυτός ξανά τα δαιμόνια. Έβλεπε το δαίμονα δεν τολμούσε να πλησιάσει. τώρα λέει κατάγορα θύμωσε αυτός με τον δαίμονα Τώρα λέει κατάλαβα πόσο μεγάλη αδυναμία είναι η δύναμή σου. Και του λέει αυτός ο παπάς πάνε στο Άγιο Όρος.
Πήγε αυτός στο Άγιο Όρος και εκεί και τι δεν γίνανε. Μου λέγει ο δεσπότης ο Λεμεσού τι ήταν τότε στο Κουντλουμούσι. Σηκώθηκε ένα πρωί λέει τρεις η ώρα τη νύχτα να πάω να ανάψω τα καντήλια για να έρθουν οι πατέρες να αρχίσει ακολουθία.
τον βλέπω εκεί λέει στο Στην αυλή του μοναστηριού, κλωτσιές, μπουνιές γιατί είχε και μαύρη ζώνη στο καράτε. Τι έγινε ρε του λέω, λέει να ήρθε ο δάσκαλός μου και μου έλεγε να πάω να γυρίσω πίσω στο μοναστήρι. Και εγώ τον έλεγα δεν πάω και αρχίσαμε να παλεύουμε.
Όταν εγώ του ρίχνα μια αγροθιά λέει περνούσες μέσα από τον αέρα. Αλλά όταν αυτός με βαρούσε λέει τη θέτρωγα, είδαμε αλανιασμένους. Τον έλεγα λέει ο Πατέρ Παΐσιος, βρε μη κάνεις αυτά τα πράγματα, μη τα χρησιμοποιείς, γιατί όσες φορές χρησιμοποιείς αυτές τις τέχνες που σου μάθανε εκεί πέρα, δίνεις δικαιώματα στον διάβολο. Δεν γίνεται να τα χρησιμοποιείς αυτά. Αυτός όμως κάθε τόσο λέει, άλλοτε άκουγε, άλλοτε δεν άκουγε, παρασυρώτανε και από τον εγωισμό του.
Λέει μια φορά ή ήταν κόσμος μπροστά ή θέλει να κάνει λίγο φιγούρα να της σπάσω αυτήν την πέτρα. Όχι του λέει μην τη σπάσεις ο Γιέρδος, όχι λέει να τη σπάσω. Και δίνει μία και τη σπάει την πέτρα. Εντυπωσιάσει και όλος ο κόσμος. Δεν ήθελε ο Γιέρδος να τον αφήσει έτσι χωρίς απάντηση.
Παίρνει την πέτρα, τη σταυρώνει, του λέει σπάστηκε αυτή τώρα. Χτύπησε, χτύπησε, χτύπησε, μάτωσε τα χέρια του και δεν μπορούσε να τις σπάσει. Όταν βλέπουμε να συμβαίνει ένα υπερφυσικό γεγονός, ένα γεγονός το οποίο βγαίνει έξω από τους νόμους της φύσης, πρέπει να αναρωτηθούμε και να πούμε πώς γίνεται. Δηλαδή άμα χτυπήσει το κόκαλο με την πέτρα, τι είναι φυσικό να σπάσει το κόκαλο. Όταν σπάει η πέτρα, τότε βρισκόμαστε σε ένα γεγονός που είναι έξω από τη φύση.
Πρέπει να αναρωτηθούμε πως πάει η πέτρα. Αυτοί λένε ότι υπάρχει μια δύναμη το τσίρι ας πούμε και με την ενέργεια σπάσει. Και τι είδους ενέργεια είναι αυτή. Έλεγε ο Άγιος Παΐσιος δύο ειδών δυνάμεις υπάρχουν στο κόσμο.
Ο Θεός και ο Διάβολος δεν υπάρχει τίποτα άλλο. Εμείς είμαστε με τον Χριστό Αυτοί που κάνουν αυτά τα πράγματα με ποιο να είναι Μην τα κάνεις αυτά τον έλεγε τον Γιώργο. Πήγαινε αυτός στη Σιμωνόπετρα, μαζεύανε φουντούκια.
Είχαν απλώσει πάνω εκεί πέρα όλη τη ταράτσα γεμάτη με φουντούκια. Ήθελε να κάνει και αυτός το κομμάτι του. Λέει, θέλετε λέει να κάνω μία έτσι λέει για να καθαρίσουμε όλους τα φουντούκια.
πετάει και δεν απαιτείς θέλουμε Ήπε τι είπε αυτός, φουρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρ Του λέει, για να δούμε λέει τώρα, μπορεί να σε βοηθήσει ο Άγιος Αρσένιος. Και λέει ο γέροντας, λέει το αισθάνθηκα αυτό σαν μια βλασφημία. Κάνα λίγο έτσι το χέρι μου και πετάχθηκε πέρα λέει δύο μέτρα. Μετά σηκώθηκε λέει θύμωσε και πήγε να με κλωτσίσει στο πρόσωπο. Σταμάτησε το πόδι του λέει μια πιθαμή μπροστά από το πρόσωπό μου.
Με φύλαξε ο Θεός λέει. Μετά λέει τον είδα λέει κατραυκουλήθηκε εκεί μέσα σε κάτι βάτα, έπεσε κάτω, ξεσκίστηκε πίσω στο ρουμάνι από κάτω. Τον υπήθηκα λέει. γύρισε πίσω Καταματωμένους.
Τι έγινε βρε του λέω. Να λέει με τιμώρησε ο σατάν λέει που δεν μπόρεσε να σε νικήσω. Κατάλαβες μου λέει την πονηριά του διαβόλου.
Έμ βάζει το παι δί να ορμήσει ας πούμε. Έμ ας πούμε το τιμωρεί ότι δεν μπόρεσε. Έμ ο Άγιος Αρσένιος εξεφτέλισε τη δύναμη των δαιμόνων. Έμ το παιδί φταίει ας πούμε. Μου λέγει ας πούμε ότι όλα αυτά, όλες αυτές οι δυνάμεις που κάνουν αυτοί, και έχουν μεγάλη διάδοση τώρα, δεν λέει ότι δεν συμβαίνουν, αλλά είναι μάγοι.
Ποιος είναι μάγος, ένας άνθρωπος που έχει σχέση με τον διάβολο, έχει σχέση με τους δαίμονες. Ποιος είναι άγιος, ένας άνθρωπος που έχει σχέση με τον Χριστό, με τον Θεό. Δύο δυνάμεις υπάρχουν. «Ε, μου, λέει, και ο Άγιος Παΐσιος, η πιο μεγάλη πλάνη του διαβόλου, η πιο μεγάλη παγίδα του διαβόλου είναι η θεωρία της μετεμψύχωσης. Λέει στον άνθρωπο ότι θα έρθει και θα ξανάρθει πολλές φορές σε αυτή τη ζωή, ενώ αυτός ξέρει ότι μια φορά ζούμε.
Κάτσε, λέει, να σε τσακώσω εγώ σε αυτή τη φορά και θα δούμε αν υπάρχει δεύτερη φορά». Ήταν αντίθετος με αυτά τα πράγματα, δεν τα ήθελε. Και δεν είχε έτσι κάποια ιδεολογική αντίθεση στη πράξη φαινόταν, στη ζωή, πώς ζουν.
Όλες αυτές οι θρησκείες είναι ιδωλολατρικές θρησκείες. Από εκεί από την Ανατολή που έρχονται έχουν χιλιάδες είδωλα, ένας θεός ξέρω εγώ έχει κεφάλι ελέφαντα και πόδια. Υπάρχουν και οι ποντικοί, είναι ο θεός ίντρα, τον λατρεύουν. Άλλος ξέρω εγώ είναι μαϊμού, έχουν θεοποιήσει μια μαϊμού. Άλλος είναι με φίδι, δηλαδή από εκεί βγήκανε όλες αυτές οι τέχνες, οι γιόγκες κτλ.
Δεν είναι οι γυμναστικοί. Εδώ μας το παίζουν ότι είναι δίθεν γυμναστικοί για να μας τραβήξουν σιγά σιγά μέσα στη πλάνη. Αυτός είναι ο σκοπός.
Αυτός είναι ο σκοπός. Άμα πάρετε και διαβάσετε το Ευαγγέλιο του Ινδουισμού, θα δείτε ότι η Γιόγκα είναι μία αποκάλυψη ενός ιδωλατρικού θεού του Κρίσνα προς τους ανθρώπους. Είναι μία μορφή λατρείας που προσφέρουν οι άνθρωποι στον δίθεν θεό Κρίσνα, ας πούμε.
Αφού το λένε τα κοιμανά τους. Εδώ βέβαια λένε άλλα. Γιατί αν σου πούνε εδώ πέρα έλα να λατρέψεις τον Κρίσνα ή τον Σίβα ή την Κάλλη, θα πεις ποιοι είναι αυτοί τότε και έκανα κάτσεις καλά. Οπότε δεν τα λένε αυτά. Έλα να κάνεις λίγο γυμναστική, έλα λίγο για χαλάρωση, έλα για ταυτό και σιγά σιγά σε βάζουν μέσα.
Και γι' αυτό μου είπε αυτή την περίπτωση με τον Γιωργάκη για να καταλάβουμε ότι πίσω από όλα αυτά τι κρύβεται. Το λέει μέσα και η Παριαδιαθήκη, το λέει ο προφήτης Ναβίδ, τα είδωλα των θεών δαιμόνια. Αρκετά είπα.