Ruina, ben je klaar? Dus mijn boek heet Foxy als mini-heksenstreker? Juf Minou komt aanzuizen op haar bezem. Ze vliegt door het raam naar binnen en landt bovenop een tafel. Vandaag gaan we wend maken op het Sematarschijlesam.
We zijn eigenlijk begonnen op 6-jarige leeftijd met kinderen die nog niets konden. Niet kunnen lezen, niet kunnen schrijven. En hier 9 jaar.
zitten in een kring, lezen een boek, vertellen over het boek, denken na over het boek. We zien kleine dames en heren. En dat was mijn hoofdstukje. En wie denk je dat het boek nog graag zou kunnen lezen?
Camille. En waarom Camille? Omdat hij wel veel gevoel voor humor heeft en het boek is echt heel grappig. Het is een heel grappig boek. Camille, zou je het graag eens lezen?
Je hoort daarbij ook dat hij... juf vooral vragen stelt en niet meer zoveel zelf aanreikt. We verwachten eigenlijk van ouders en van leerkrachten van vooral aan te geven, vragen te stellen.
Hoe meer dat je hun doet vertellen, hoe meer dat ze leren hun taal vloeiend te gebruiken. Wie heeft er een topper voor Reina? Ik vond het goed dat we niet...
alles hebt voorgeleverd. Dus dat je zo'n stukje hebt verteld. En ik ga het boek heel graag lezen. Wie heeft er nog een tip voor Reina voor de volgende keer?
In het begin vertelde je, maar je kijkt het meest naar aan. En voor het vervolg, wat meer naar de kinderen kijken. Je ziet hier de kleine criticasters in spe. En het is goed, zoals de juf doet, van het parlement te beluisteren. Zoals dat ouders met kinderen van deze leeftijd aan tafel...
ook parlement moeten spelen. Geef eens jullie gedacht over hoe dat de uitstap vandaag was. En mama, papa sturen het parlement. Zeg jij eens iets, zeg jij, want je hebt altijd praters en zwijgers. Maar het is niet meer de mama of de papa die zelf in de eerste plaats het verhaal doet.
Een hele mooie illustratie, goed voorgelezen. Applaus. MUZIEK Dus je ziet dat er zich klikjes vormen. Het is de leeftijd waarin vrienden een belangrijke rol beginnen te spelen om je eigen wereldje te maken.
MUZIEK Vaak vragen ouders wat kan ik doen omdat mijn kind weerbaar zou zijn tegen pesten. Wel, ook al lijkt dit maar spel, het zijn net die dingen die daar geoefend worden. Als in het toneelstukje iemand iets lelijk tegen je zegt.
dan moet je toch vindingrijk zijn van wat kan ik daarop terug zeggen. Dus het is heel belangrijk als oefenplek. naast elkaar, goed en kwaad. Er zijn twee kinderen en die spelen het kussen.
Het is toch belangrijk van erop te wijzen dat dat normaal is, de leeftijd waarop lichamelijkheid verder verkend wordt, op een vriendelijke manier. Het mag natuurlijk niet grensoverschrijdend zijn. En dan links daarvan zit een ruzie stoker die om een of andere reden boos is en die fors trapt. Dat moeten ouders toch goed in het hoofd houden. Het is een leeftijd waarop kinderen vaak kalmer zijn, maar niet altijd.
En je kan dus nog een echt stout kind hebben op die leeftijd. Je moet als ouder ervoor zorgen dat je hier nu de leiding niet lost. En als iemand echt niet mee wil, vergeet niet dat je dan hoort op te treden.
Dus een straf heeft wel degelijk zijn plaats in de opvoeding. Eerste klasraad. Helena, jij bent de voorzitter.
De klasseraad is een mooie illustratie hoe de kinderen toch in een veel rustigere ontwikkelingstijd terecht gekomen zijn. Dus vele ouders zullen zien dat hun kind niet zo driftig is. Zijn emoties beter leert beheersen.
Hoewel het kan er ook af en toe flink tegenaan gaan. Zoals deze jongen toegeeft. Eina zegt hele grove scheldwoorden.
Jente en Emma. Eina, weet je waarover het gaat? Ja, maar... Dus ik heb Jente wat pijn gedaan. En wij doen altijd spelletjes soms.
En dan zeggen wij een pijl vloed. We worden tegen elkaar voor plezier. Kinderen beginnen nu ook beter na te denken over morele normen. Wat kan er, wat kan er niet. En je hoort het beginnende filosoferen.
Allee, ik vind, oké, ze begrijpen dat wel, dat dat zo van niet grove scheldwoorden zijn. Maar ik vind dat je dat toch niet mocht zeggen. Maar ook, het is helemaal niet goed om dat te zeggen.
Want als een kleutertje daar toevallig bij staat, gaat hij dat leren. En dan begint hij dat ook te zeggen. En natuurlijk is de hele school dan scheldwoorden tegen elkaar. te zeggen.
Heeft ze gelijk? Wat zeg je dan? Ga je erop letten volgende keer. En heel mooi is dat het niet alleen maar zoals in een kleuterklas iets is van jij bent stout geweest en dat mag niet.
Nee, andere kinderen gaan nu ter hulp komen en gaan zich proberen in te beelden hoe zou dat komen dat hij dat gedaan heeft. Misschien heeft hij het niet zo slecht bedoeld. En het zijn voorbeelden hoe dat je op deze leeftijd doet concreet denken.
en dan heb je een volwassene nodig die dat aanstuurt. Ik heb een boek en de titel is Lola en de Lieskans. Lola en Jan worden stokoud. Soms wordt Jan zomaar verdrietig en verdwaalt hij in huis. En op een dag valt Jan om.
Zijn hart staat stil. Er wordt toch nog altijd met een prentenboek gewerkt, omdat we zitten in die tussenleeftijd. We moeten ook nog altijd rekening houden met dat hoofd dat nog niet alles kan.
Het zijn nog geen volwassenen. We moeten toch steuntjes. aanreiken en die tekeningen die helpen de aandacht te focussen.
alles en ze dacht in het ziekenhuis dat de verpleegster op haar hebben gedanst omdat ze zoveel blauwe plekken heeft. Kinderen doen de doosjes van hun leven open. Binnen drie, vier jaar in de puberteit gaat het net dit zijn wat we missen.
Als volwassenen gaan we al deze privé verhalen niet meer mogen horen. Mijn ene opa is dood gegaan omdat hij kanker had. Die was vroeger aan het koken en om te veel te koken. Die staat er dan. En dan is die dood gegaan.
Oké, mensen gaan dood. Waar gaan ze naartoe? Dat weet ik niet. Niemand weet dat.
Naar de hemel. Naar de hemel, denk je? Waar zouden ze naartoe kunnen gaan? Wat de juf nu vraagt, is echt een filosofisch thema.
De vraag is belangrijk, de antwoorden zijn niet zo belangrijk. Het is vooral belangrijk om kinderen te helpen, van zich ook over deze aspecten van het leven vragen te stellen. Wat is eigenlijk belangrijk in het leven? Waar doen we het allemaal voor? Zoals jouw opa.
Jouw opa is gestorven. Maar bestaat uw opa nog? Voor mij bestaat hij nog, maar ik kan me niet voorstellen dat hij er niet meer is en dat ik hem niet meer ga zien. Idris? Bij mij mijn hoofd.
Ja, ik doe alsof ik speel. Je doet alsof je speelt. En wanneer doe je dat?
Ik doe dat wanneer wij samen zijn, wanneer ik niks te doen heb. En dan speel je in uw hoofd? Met zijn knuffel, dat hij mij gegeven heeft.
Heb je zijn knuffel dan nog? Ja. En als je met zijn knuffel speelt, dan ben ik Jan-Ivo.
Ze voelen nog dat die grootouder in hun leeft. Maar ja, leeft die dan nog echt of niet? En de juf komt niet tussen. Wat ontzettend mooi is, ze geeft waardigheid aan de juf. Ieders beleving.
Zoals jij het beleeft, is het voor mij belangrijk. Moeder en dochter gaan shoppen. Wat ik in de eerste plaats daar belangrijk vind is dat deze mama iets... organiseert voor haar kind. Negenjarigen die je aan hun eigen inspiratie overlaat in vrije tijd, die gaan heel veel tijd doorbrengen op hun kamer.
Zeker als daar een computer staat. En het is eigenlijk een aanslag. Het is een aandachtspunt voor alle ouders, om voldoende alert te zijn op de organisatie van de vrije tijd. Het is wel een heel dun truitje. Voor de winter is het beter dikkere truitjes.
Hij mag dan heel mooi zijn, maar als je zoek naar mij kijkt, dan ga je niet helpen. Ik vind hem te dun voor de winter. Mooi verschil tussen beiden.
De hersenen van mama denken vooruit in de tijd. Haar hersenen hebben het nog over vandaag. Ik zie nu iets mooi, ik zou dit graag hebben. We moeten niet boos zijn voor de keuzes die ze maakt, we moeten dat begrijpen. De mama kan er lachend mee om.
Het is een goed voorbeeld. Heel de shop beurt door dat de mama op een vriendelijke manier continu bijstuurt. Doe eerst al je jorkjes aan.
Ik ga helpen of ga je het alleen doen? Alleen. Oké, dan wacht ik buiten. Oké. Het gordijn gaat toe.
De wereld van de privacy is in ontwikkeling. Het is belangrijk om daar gevoelig voor te zijn. Het is een van de dingen die kinderen moeten leren en die ook beveiligend is voor kinderen. Door je kind aan te moedigen van respect te hebben voor zijn lichaam.
En als je je moet omkleden van dat te doen zonder andere blikken. Zorg er eigenlijk voor dat je ook zekerder bent dat dit niet gebeurt als je er niet bij bent. Onderweg naar de hobby en zij wordt gevoerd. Het is een moment van even alleen te zijn bij je kind. Als je samen op de fiets of hier met de wagen of wandelend naar de activiteit, je bent eventjes samen.
Het zijn dikwijls van die gestolen momenten om even de temperatuur te meten van je kind. Eigenlijk is het niet zo belangrijk welke hobby het kind doet. Het is wel belangrijk dat het zoveel mogelijk aansluit bij de vaardigheden van het kind. Het is dikwijls de leeftijd waarop je ontdekt dat je kind misschien in iets veel vaardiger... dan het gewoon praten.
De kinderen die ineens over echte danscapaciteiten blijken te beschikken. Of schilderen en tekenen met grote gaven. Zeker voor zo'n kinderen moet je dit stimuleren.
Mensen denken wel eens dat die kinderen graag mee disco dansen of playbacken. Dat wil zeggen dat ze misschien al in de pubertijd zijn. Nee, dit heeft te maken met het beginnend experiment. met wat loskomen.
Het is goed dat je ze in contact laat komen met dit, zolang het begeleid is door volwassenen. Het is niet goed als je kinderen van 9 jaar bijvoorbeeld zelfstandig naar de bouwling zou sturen en zeggen, heb daar maar een leuke namiddag. Want dan schuif je eigenlijk 5 jaar vooruit in hun ontwikkeling.
Dan een beetje warmer. Moet ik tegen mama kruipen? Je ziet twee keer hetzelfde kind.
Op het ene moment lijkt het al een aankomend tienertje. En op het andere moment is het nog een kleine knuffelpop. En dit is de combinatie van de opdracht voor ouders. Aan de ene kant... moet je weten, die is nog maar negen jaar, ik moet nog voldoende aanwezig zijn en structuur geven, in de buurt blijven en anderzijds moet ik die al voldoende kunnen lossen.
Hier in de zetel is het letterlijk vasthouden. We zijn samen een nest en ik wil dat mijn kind dat niet vergeet.