Perspective ในสัปดาห์นี้ครับเราอยากจะนำเสนอเรื่องราวของบุคคลที่ทำธุรกิจมาหลากหลายธุรกิจแต่ว่ากว่าที่จะค้นพบธุรกิจที่สามารถทำให้เขานั้นทำเงินได้เป็นหลากหลายร้อยล้านบาทต่อปีได้นี่นะครับเขาต้องใช้เวลาค่อนข้างที่จะล้มลุกลุกคลานมาครับเริ่มต้นจากการขายของ ตั้งแต่ชั้นประถมนะครับต่อยาดไปสู่ เรื่องของการทำ Training Center แล้วก็อีกหลาย แบบด้วยกันนะครับสุดท้ายครับ ทุกวันนี้เขาเป็นชื่อรู้จักในนามของFounder ผู้ก่อตั้งผลิตภัณฑ์น้ำเต้าหู้ที่ชื่อแบรนด์ว่า Tofu Sang นั่นเองนะครับที่วันนี้มียอดขายต่อปีประมาณถึง 800-900 ล้านบาทแล้วเขาทำได้อย่างไร และมุมมอง Perspective ของเขาเป็นยังไงมาติดตาม Perspective ในคืนนี้ไปพร้อม กันครับ พี่นามสวัสดีครับ ปลอร์ฟโอ้โหพามาเยี่ยมมหาวิทยาลัยเก่าคุณผู้ชมครับ ตอนนี้เรามาอยู่ที่สถาบันเทคโนโลยีนานาชาติSyringhorn หรือว่าที่หลาย คนรู้จักกันในหนังของ SIIT ไม่ได้มานานมากแล้วเหมือนกันดูทุกอย่างพัฒนาไปเยอะมากเลยเป็นที่ที่พี่นามเคยเรียนใช่ๆแต่จริงๆพี่นามเป็นรุ่นพี่ผมที่โรงเรียนใช่ไหม4 ปีเราถือว่าเป็นเพื่อนกันแหละเพื่อนอะไรล่ะพี่เป็นรุ่นพี่ได้ๆแต่ว่าผมเรียนทันพี่ก็จริงแต่ว่าตอนที่อยู่โรงเรียนเราอาจจะยังไม่พอได้รู้จักกันก็เราพึ่งเคยได้เจอกันครั้งนี้ครับครับแต่ว่าถ้าแนะนำตัวผมชื่อนาม -ครับ สุรนามพันธิชยากา ตอนที่ทำแบรนด์ แบรนด์หนึ่งชื่อ Tofu Sang-Tofu Sang คือน้ำเต้าหู้ใช่ไหม ใช่ เราเป็นน้ำเต้าหู้ครับเท่าที่ผมทราบ จุดเริ่มต้นมาจากการที่มอง เห็นช่องว่างทางการตลาดว่าทำไมน้ำเต้าหู้ต้องขายแค่ตอนเช้ากว่าตอนเย็นซึ่งมันเป็นปัญหามาก เพราะว่าต้องออกไปซื้อให้พ่อแล้วรถมันติด เวลากลับเข้าไปให้พ่อ แล้วค่อยออกไปทำงานก็เลยคิดว่า ถ้าทำเอง เราน่าจะดีน่าจะเป็นน้ำเต้าหู้ที่ขายได้ตลอด 24 ชั่วโมง ก็เลยเป็นน้ำโต๊ะหูที่ขายอยู่ในร้านสะดวกซื้อทั่วๆไปในปัจจุบันนี้ใช่ๆๆยอดขายเท่าที่ผมทราบเนี่ยเกินพันล้านไปแล้วใช่ไหมคือถ้ายอดขายจริงๆที่ขายในร้านสะดวกซื้อใช่ๆถ้าเป็นวีเทลมาร์เก็ตน่าจะประมาณ 1,500 ล้านอะไรอย่างนี้ครับ1,500 ล้านแต่ว่ายอดขายเราปีที่แล้วน่าจะประมาณ 800-900 ล้านก็คือหมายความว่าถ้าแบ่งร้านสะดวกซื้อไปแล้วจะเหลืออยู่ที่เราประมาณ 800-900 ล้านใช่ๆแต่ถ้าเกิด ยังไม่แบ่ง ปีหนึ่งก็อาจจะประมาณ 1,800 ล้านได้ก็ประมาณนั้นโอ้โฮ เยอะมากแต่จริง แล้วที่มาสัมภาษณ์ ไม่ใช่แค่เรื่องของยอดขายเท่าที่ผมทราบก็คือว่าพี่นามนั้นทำธุรกิจมาหลายอย่างมากเออ ใช่ทำมากี่อย่างจนกว่าจะเจอธุรกิจที่ Success แบบน้ำเต้าหู้ถ้าคิดย่อย ด้วยก็น่าจะประมาณเกือบ 10 อย่างได้เกือบ 10 อย่าง โอ้โห นี่เหมือนกับที่ดร.แสงสุกบอกเลย ทำ 10 จะได้ 1 จริง ๆแล้วมีอะไรบ้างเนี่ย เราจะมาย้อนรออย่างงั้นได้ ๆเชิญเข้าข้างในกันครับพี่เรียนวิศวะอะไรวิศวะประสาทกาล ก็อย่างนี้ ที่พี่เรียนก็คือว่าเสียงอะไรเสียงเครื่องทำงานอยู่สมมุติใน Part ในอุตสาหกรรมที่เราเรียนเรื่องอุตสาหกรรมแล้วครับซึ่งอันนี้มันต่อยอดไปให้ตอนที่เราทำธุรกิจหรือโรงงานเราดีไซน์เครื่องเองได้อ๋อ เพราะเราพอจะเข้าใจว่ามันควรจะปรับยังไงพี่จะบอกไหมว่าTOPUSUN ของพี่นี่คือผลิตเครื่องจักรเองไม่นำทางเครื่องแรก เราทำเองก็หมดสมมุติว่าเครื่องจักรที่จะต้องลงทุนในกระบวนการผลิตเขาซื้อกันเป็น 10 ล้านพี่ทำได้ ต้องได้ในราคาเท่าไหร่ตอนเริ่มต้นน่าจะไม่ถึงล้านก็หมายความว่าเกมในการแข่งขัน การกำหนดราคาสินค้าพี่เลยค่อนข้างได้เปรียบเพราะไม่มีต้นทุนที่เอาไปใส่อยู่กับค่ากับค่าเสื่อมกับค่าผลิตมากนะใช่ว้าวปกติคนเราเรียนอยากทำธุรกิจ ก็ต้องไปเรียนบริหารธุรกิจแต่อันนี้ทำธุรกิจเป็นอินวิศวะและวิศวะสามารถมาช่วยเป็นส่วนสำคัญของการลดต้นทุนของการทำธุรกิจได้ด้วยซึ่งพี่คิดว่าเป็นเรื่อง mindset ที่สำคัญที่เป็นเรื่องเป็นเรื่องอันนี้ก็เป็นตัวอย่างหนึ่งที่ พี่พามาดูปกติคือผู้ประกอบการหรือเจ้าของธุรกิจเขาก็ซื้อเลยจากเยอรมัน-ซื้อเลยจาก... ใช่ แล้วก็แพงซึ่งไม่ได้ผิดนะ คือเขามีต้นทุนอยู่แล้วซึ่งพอดีพี่ไม่ได้เริ่มจากต้นทุนเยอะ แบบนั้นเจ๋งว่ะธุรกิจแรกทำอะไรถ้าย้อนกลับไปประถบก็คือไปซื้อขนมมาขายเพื่อน ๆไปซื้อขนมจากตลาดปีนัง ก็ไปซื้อมาขายไป-มาเลเซียเหรอ เออ ๆพวกโดราเอมอนที่มีการ์ด ดาวกันบอลกัส นู่นกัส นี่อะไรอย่างนี้แล้วครูจับได้ก็เลยต้องเลิกพี่เรียนสุขุระพี่เรียนสุขุระรวมตัวกันกับเพื่อนหลาย คนทำวิจัยให้กระทรวงศึกษาธิการทำเรื่องการรับเด็กเข้าม.1ว่าการรับเด็กเข้าม.1 ควรจะเป็นแบบไหนสมัยนั้นก็ไปหาอาจารย์ที่ครูรุษาจุลา อยากเข้าใจวิธีทำวิจัยทำยังไงพี่เนิร์ดเหมือนกันเลยเออ ๆเออ ก็เดินเข้ามาใช่ป่ะต้องดูเป็นเด็กที่มีความสนใจอะไรแบบลึกมากแล้วอยู่ดีถึงจะกล้าเดินเข้ามามีใครเคยทำให้ดูก่อนหรือเปล่าไม่มีหรือมีเพื่อนคนไหนเคยสอนหรือใครทำไมคิดค้นวิธีนี้ได้ยังไงแต่พี่ว่าเด็กพอมันไม่มีความกลัวนะครับมันไม่จำเป็นว่าต้องเป็นที่ไหนหลังจากที่ทำวิจัยกับเพื่อน ๆก็มาทำเป็นองค์กรแล้วทำเทรนนิ่งซึ่งอันนี้ทำตอนมหาลัยหมดเลยนะครับครับ เราเดินผ่านตรงนี้มาพอดีครับ ขออนุญาตอธิบายเปิดเมื่อก่อนธรรมศาสตร์ แถวนี้ไม่มีที่เตะฟุตบอลเลยเราก็เลยต้องรอให้มันดึกพอ จนลดออกไปหมดแล้วเราก็เตะฟุตบอลบนพื้นคอนกรีตอันนี้ก็เป็นอินสปายหนึ่งว่า ตอนที่พี่เรียนจบบริญญาโทพี่เลยเปิดสนามฟุตบอลเคยทำธุรกิจเปิดสนามฟุตบอลด้วยนี่เมื่อกี้พูดมา ก่อนจะเกิดโพฟุสังทำมาบอกว่าเกือบ 10 ธุรกิจ เมื่อกี้ผมนับธุรกิจแรก ไขขนมธุรกิจสอง ทำวิจัยธุรกิจสาม จะเปิดสนามฟุตบอลแล้วอันนี้ไม่ใช่ที่สามอันที่สามคือไปทำกับเพื่อนใน Training Organization ชื่อ Black Boxก็คือหลังจากที่ทำวิจัยกับเพื่อน ๆก็เลยคิดว่า จริง มันมีหน่วยอย่างนั้นหนึ่งคือกรรมการนักเรียนที่เหมือนมีสะพานักเรียน กรรมการนักเรียน น่าจะมีบทบาทสำคัญในการพัฒนาโรงเรียน พัฒนาเด็กได้ก็เลยไปขอทุนส.ส.ส.ซึ่งก็ไม่มีความรู้มาก่อน ไม่มี Connectionก็ Walk-in เหมือนเดิมเดินเข้าไปที่ส.ส.ส.ใช่ ตอนนั้นพี่ได้เงินจากส.ส.ส.ทำโปรเจกต์ยาว 3 ปี สำหรับเด็กนะปีหนึ่ง 5 ล้าน รวมโปรเจกต์ 15 ล้านพี่เป็น Project Managerโอ้โห ปีละ 5 ล้าน 3 ปีแต่ว่าเงินก็เอาไปทำ Training นะคือหมายถึงว่าก็ไปจ้างคนนู้นไปทำ Training ให้กับกรรมคันทักเรียนระหว่างนี้ก็รับทำ Marketing Research บ้างมีอะไรบ้างก็เป็น 4-5 ปีสุดท้ายเรียนจบบริหารัย ปรากฏว่า ว่าได้ทุนไปเรียนต่อที่ออสเตรเลียได้ทุนจากไหนก่อนทุนรัฐบาลออสเตรเลีย ตัดสินใจว่าไม่รับเงินแล้วก็เลยตัดสินใจว่าต้องเก็บเงินให้ได้เพื่อจะได้กลับมาเมืองไทยแล้วจะมีเงินก้อนเพื่อเริ่มต้นทำอะไรได้ใช่กะว่าจะไปหาทุนก่อนตอนนี้ปีหนึ่งพี่เก็บเงินได้ล้านกว่า ทำอะไรให้เก็บเงินได้ล้านกว่าบาท ไปที่ออสเตรเลียเรื่องเงินเนี่ยเปลือมันมี 2 ตัวที่เราต้องเข้าใจ ซึ่งมัน Basic มากนะคือ Income กับรายจ่าย คือมีรายรับกับรายจ่ายรายรับต้องมากกว่ารายจ่ายพี่แทบไม่มีรายจ่ายเลย พี่เลือก ว่าพี่เอาไปทำงานร้านอาหารไทยพี่ก็ไปทำงานในร้านอาหารไทย พี่เขาก็อาจจะกดราคาพี่หน่อยคือสมมุติว่าชั่วโมงหนึ่งควรจะได้ 10 เหรียญออสเตรเลีย 250 บาทเขาอาจจะให้พี่ 6 เหรียญเอา 6 เหรียญเลยอาจจะไม่เป็นไร แต่สิ่งที่พี่ได้คือพี่ไม่ต้องทำกับใคร พี่กินอาหารในร้าน แล้วก็พี่ก็ขอเข้ากล่องเขากลับมากล่องหนึ่งแล้วพี่ขี่จักรยานไปทำงาน ขี่จักรยานไปเรียนเราก็ใช้ชื่ออย่างนั้น เก็บเงิน แล้วก็ขับรถส่งของด้วยนอกจากล้างจาน อยู่ใน Kitchen Hand ก็ขับรถส่งของไปพร้อม กันแทบจะไม่ได้เรียน เหมือนเรียนในปริญญาเฉย ๆก็ได้กลับมาล้านกว่าบาท มีเงินมาล้านกว่าบาท เอามาทำอะไรฮะกลับมาก็ทำสนับฟุตบอลตอนที่เปิดยังไม่มีใครแถวนี้มีสนับฟุตบอลเลยอ่า มันเป็นโอกาสเออใช่ไหม ปรากฏว่าไปเปิด ปรากฏว่านามท่วมเลยเปิดปีที่นามท่วมใหญ่-ปี 54 ปี 54 ปี วันนั้นแหละลงทุนไปเท่าไรครับตอนนั้นน่าจะไปกู้เพื่อนมาด้วยประมาณล้านกว่าบาทรวม กันกับเพื่อนเพื่อนก็เจ๊งไปด้วยกัน ข้าวเหนียวมะม่วงเนี่ย เราเห็นตลาดที่ออสเตรเลียดิวกับแม็กซ์โนเนอลที่ออสเตรเลียเลยนะเดี๋ยวก่อนมันไม่มีใครนำข้าวเหนียวมะม่วงขายที่ออสเตรเลียมาก่อนตอนนั้นที่เป็นร้านเนี่ยไม่ค่อยมีแต่พอทำเสร็จแล้วมีเยอะเลย เพราะว่าค่าเครื่องมีมันถูกเพราะฉะนั้นเอาของสดไปมันดีกว่า แล้วลายไว้นานก็เริ่มก็อปตี้แต่ว่าก่อนหน้านี้ครับมันไม่มีพี่ทำถึงขนาดที่ว่าข้าวเหนียวเนี่ย ไมโครเวฟแล้วเนี่ยมีกะทิลาดเยิม ลงมา แล้วก็ข้าวเหนียวกับกะทิร้อนมะม่วงเนี่ยเย็นพร้อมกินเลยไม่ช้ำมันมีวิทยาศาสตร์ ถ้าเราเข้าใจเรื่องพวกนี้มันทำได้ แต่กลายเป็นว่าต้นทุนที่เขาไปได้กับของสดที่เขาได้ของสดมันถูกกว่า ก็เลยต้องหยุดโปรเจ็คนั้นไปเจ๊งมาตลอดอาจทำขนมไทยอาชีพเยอะจังนะก็ทำไปเรื่อย ๆแล้วไปหาร้านข้าวที่พี่ชอบกินแถวนี้นั่งคุยกันไหมถูกผู้สั่งเรามีความเชื่อว่า ของที่ตัวเองกินเท่านั้น ถึงจะขายมันมีคำเกียจเปรยว่า น้ำตาของบางโรงงานเช่าของตัวเองไม่กล้ากิน พี่มีความชัดเจนว่าทุกอย่างที่ผลิตออกจากโรงงานพี่พี่ต้องกล้าให้พ่อ ให้แม่ตัวเองกินกล้าให้ลูกตัวเองกินอันนี้คือความเชื่อคล้ายกับที่เราเพิ่งเอาออกอากาศไปเมื่อไม่นานวันนี้เองและโอ๊คกับจู๊ที่เขามีคอนเซ็ปต์หรือว่าปลูกผักพรรมแม่คนนั้นก็แบบยอดขายดีมากใช่ พี่มีความเชื่อแบบ แต่ว่าแน่นอนเราก็ต้องสื่อสารเรื่องนี้ซึ่งวิธีการสื่อสารเรื่องนี้ให้ลูกค้ารู้นี่ก็เป็นการสร้างแบรนด์แบบหนึ่งฉะนั้นทุกคนที่กินโทโก้ซังก็จะมั่นใจได้ว่าโอเค คุณมีความเชื่อแบบนี้โอเค อันนี้คร่าว ๆแล้วเราสั่งอะไรเล่นดีขอไข่กระทะครับขอไข่กระทะกระเภาหมูสับโมลานไข่ดาวครับมีนี้ด้วยเหรอมีเวนูเล็ก ด้วยเรามาย้อนเรื่องอะไรที่ทำให้เงิน 1 ล้านบาทที่เก็บได้อายุประมาณแค่ 20 ต้น ๆถึงเอามาลงทำร้านขนม ก็เป็น condition ของทุนด้วยส่วนหนึ่งที่ที่ต้องกลับมาทำอะไรบนประเทศก็เลยคิดว่าเออทำกับประเทศ เครื่องนี้ก็ Match กับ Condition ทุนดีเหมือนกันก็เอาเงินทั้งหมดไปลงในธุรกิจนั้นมีแบรนด์มีแบรนด์ ชื่อ VETANAนี่บอกว่าเป็นขนมทันอะไรบ้างขนมชั้นท่องหยิบท่องหยอดไฟทองไม่ได้ทำแบบนั้นเลยเออ อะไรทำขนมที่มันไม่ได้ ได้หาซื้อง่าย ๆเช่น สมมุติคนอื่นเขาขายกล้วยบัวชีเราก็ไม่ทำกล้วยบัวชีเราก็จะไปทำอะไรที่มันพิเศษกว่าสงมนต์นัดเปล่า อาจจะไม่เคยได้ยินแต่ว่ามันเป็นขนมมะพร้าวขูดแล้วเอาไปคั่วอกทำขนมขิง แล้วก็แอบใส่กลิ่นกุหลาบเข้าไปนิดหนึ่งก็ขายดีปี หนึ่งเปิดขนมไทยอย่างเดียว ขายได้ 10 กว่าล้านกับเดือนล้านกว่าบาทสำหรับขนมไทยนี่ถือว่ายิ่งใหญ่จนถึงจุดหนึ่งเราเห็นว่ามันมีเทรนด์เรื่องสุขภาพก็เลยเป็นที่มาว่า โอเคตั้งอีกแบรนด์หนึ่งขึ้นมาทำก็เพื่อนแล้ว เพื่อนก็ไม่ทำเราก็เลือกมาทำโทรฟุสังโทรฟุสังนี่หลังจากขนมไทยใช่ มีอยู่ 3 อันที่ทำพร้อมกันมีสนามฟุตบอลที่เมื่อกี้เล่าให้ตามตอนนั้นมีชาไทยสมัยนั้นชาไทยยังไม่ป็อปพูล่าเหมือนช่วงนี้แต่ว่าทำชาไทยที่เป็นใส่ขวดมันจุด ขายเลย แล้วอันที่ 3 คือโทษพูดสั่งแบ่งเงินในล้านกว่าบาทที่ทำแล้วก็ดึงกลับมาตอนที่แยกกับเครื่องก็ดึงเงินเท่าเดิมกลับมาแล้วก็มาแบ่งทำอันนั้นโทษพูดสั่งเริ่มต้นด้วยเงิน 500,000 บาทที่ยอดขาย 1,800 ล้านบาทจากการขายรีเทลจากการดิจเริ่มต้นด้วยเงิน 500,000 บาทแล้วก็ค่อย หมุนมาเรื่อย ๆของแค่งแอบสงสัยอยู่นิดหนึ่งตรงนี้ก่อนว่าทำไมมาลงเอยที่น้ำเต้าหู้จากขนมไทยเพราะว่าตอนทำขนมไทยต้องขับรถไปซื้อน้ำเต้าหู้ให้พ่อตอนนั้น 7 โมงเช้าที่กรุงเทพฯให้เปิ้ลนึกภาพว่า ถ้าเราต้องเสียเวลาออกไป 15 นาที กลับ 15 นาที ครึ่งชั่วโมงรถกรุงเทพฯ มันติดเหลือเกิน-7 โมงออกไปถึงออฟฟิศ อยู่ดามินทรา แต่ออฟฟิศที่ต้องไปอยู่บางคุณนลถ้าออก 7 โมง 8 โมงถึงแต่ถ้าออก 7 โมงครึ่ง 2 ชั่วโมงก็ไม่ถึงก็เลยคิดว่า ถ้าเรามี Pain Point แบบนี้คนอื่นน่าจะมี Pain Point เหมือนกันก็คือเกิดจากพฤติกรรมที่เราชอบซื้อน้ำต้มเว้ยพ่อ ตอนเริ่ม Tofu Sang ความคิดต่างจากตอนทำแบรนด์ขนมยังไงครับตอนเริ่มทำ Tofu Sang เนื่องจากว่ามีความเชื่อว่าโรงงานมันเหนื่อยมากตอนทำขนมไทยตอนขอออยอตอนนู้นตอนนี้ก็เลยคิดว่าแบรนด์นี้จะเป็นแบรนด์ที่เราไปจ้างผลิตแล้วก็จะไปขายทรงออก เพราะว่าขายในประเทศน่าจะยากแต่ว่าจะไปขายทรงออกสำหรับคนที่ เราอยากเริ่มแบบนั้นเราก็เลยคิดว่าจะส่งใส่ขัวแบบนี้ แล้วก็ไปขายมานอกเพราะฉะนั้นหนึ่งก็คือว่า ต้องเชียวร้ายนานคือหมายถึงว่าต้องอายุสินค้าต้องเป็นปีนะไม่งั้นส่งออกไปก็ยากสองคือมันต้องใส่ชิ้นเนื้อเข้าไปได้สามคือต้องไม่ใส่พวกเคมีคอลใด ๆเพื่อให้รสชาติเหมือนโฮเมตคือเพราะว่าข้อดีของการที่มันเป็นแบบแม่ทำที่บ้าน พ่อทำที่บ้านคือมันไม่ใส่เคมีคอลใด ๆเราอยากจะเป็นแบบนั้น ก็ไปใช้เทคโนโลยีการผลิตเราเริ่มแบบนั้นเปิด แล้วก็จะอยู่ในแล็บศิลปกรณ์เป็นคณะ Food อยู่ 11 เดือน เทียวไรเทียวขื่อ เขาอย่างนี้มันแพคเตอร์นเดียวกันกับตอนที่ไปขอครูที่-คล้าย กัน จุฬา ว่าจะทำยังไงวิจัย ไม่รู้จักกันมาก่อนไม่รู้จักกันมาก่อนSearch internet ตอนนั้น Google เริ่ม Popular แล้วSearch internet ว่าเทคโนโลยีอาหารกด Enter 1-10อาจจะไปสัก 5 ที่ 4 ที่ปฏิเสธ 1 ที่ที่เขารับคุยด้วยเพราะว่าใครมันจะไปคิดว่าจะทำวิจัยเรื่องน้ำตะอุแต่พอเราเข้าใจปุ๊บ มันมีความลึกซึ้งไทย ต้มถุงเหลือง โม่ถุงเหลืองแบบหนึ่งญี่ปุ่น คุณอาจจะไม่รู้เต้าหู้ญี่ปุ่นไม่แช่ถุงเหลืองแล้วก็แต่ละประเทศมีสูตรไม่เหมือนกันมีวิธีการทำไม่เหมือนกันเต้าหู้ญี่ปุ่น ต้มถุงเหลืองเอามาถึง มาต้มก่อนเลย แล้วค่อยเอาไปโม่คนไทยต้มก่อนไม่ได้แต่ละที่มีเหตุผล ญี่ปุ่นอาจจะหนาว ต้องต้มก่อนแต่ว่าต้มแล้วมีข้อดีแบบนี้แช่แล้วมีข้อดีอีกแบบหนึ่งแช่กี่ชั่วโมงก็ไม่เหมือนกันมันเลยต้องทำ IND เยอะมากเพื่อศึกษาวักกระบวนการ วิธีการทำเราไป Research ทั้งโลกนี้ว่า เขาทำโต๊ะผู้แบบไหนทั้งโลกไม่เหมือนกันแต่ละบริษัททำแบบไหนผมอยากไปเห็นแล้วเดี๋ยวไปเล่าต่อได้ไหมเออ ยินดีไปโรงงานพี่แล้วจะได้เห็นว่าหน้าตาเป็นยังไงปริมชาติเป็นยังไงแล้วมันเริ่มต้นยังไงต่อได้โอเค เดี๋ยวไปโรงงานไปเลยครับตอนนี้เราเดินทางมาถึงโรงงานของ Tofu Sang แล้วใช่ครับอันนี้เราอยู่ที่โรงงาน Tofu Sangตอนนี้นับเป็นโรงงานที่ 5 ในการเริ่มทำธุรกิจเริ่มจากเล็ก ค่อย ขยายขยายก็ย้าย ย้ายก็ปิดที่เดิมแล้วก็ขยายที่ใหม่แต่ว่าอันนี้ซื้อที่ 15 ไร่ครึ่งเราก็ค่อย สร้างโรงงานถ้านับโรงงานนี้เราอยู่มาประมาณ 4 ปี ครึ่ง 5 ปีจาก 5 แสนที่ว่าอันนี้นะมันต่อมาเรื่อย ๆใช่ แล้วก็เพิ่งซื้อที่ไปเพิ่มอีก ข้าง อีก 7-8 ไร่อะไรอย่างนี้ครับก็เตรียมจะขยายโรงงานเพิ่มเดี๋ยวพาเปลือกเข้าไปดูในโรงงานนี่คือหม้อต้มนาต้มฮูอันนี้ต้องซื้อจากต่างประเทศหรือยังทำเองอยู่ครับหม้อพวกนี้ทำในไทยหมดแล้วก็ดีไซน์ โดยเราว่าข้างในไปกวนเนี่ย มันสำคัญว่าอยากจะกวนแบบไหนบางทีเราใส่เนื้อเข้าไป อย่างเม็ดแม่งรักอย่างนี้ ยกตัวอย่างถ้าเรากวนขึ้น ให้ใบพัดมันพัดขึ้นกับใบพัดพัดลงไม่เหมือนกันวุ้นข้างในเจลของเม็ดแม่งรักมันอาจจะแตกพอมันแตกเสร็จเนี่ย สิ่งที่เปิดจะได้กินคือน้ำเต้าหู้บางขวดจะได้แค่สีดำ ไม่ได้เจลบางขวดจะได้แค่เจล ไม่ได้สีดำ ๆอะไรแบบนี้มันอาจจะต้องดีไซน์ ลึกเข้าไปในกระบวนการผลิตพีชเรียกพวกนี้ว่า Hardware ถ้าเราเข้าใจเรื่องฮาร์ดแวร์ ในการผลิตอุตสาหกรรมอาหารเราก็จะมีแต้มต่อที่ดีกว่าคนอื่นทางนี้คืออะไรครับ เครื่องบรรจุใช่ ถ้าเพิ่งสังเกตก็คือว่าเราแยกโซนซึ่งด้านซ้ายมือเป็นห้อง เราเรียกว่าฆ่าเชื้อเราสามารถฆ่าเชื้อพร้อม กันได้ 4 ลายมี Partialize มี UHTในนี้อยู่ได้ 4 ลาย การผลิตพร้อม กันเท่าที่ฟังคือ Partialize หรือ UHTหรืออะไรก็แล้วแต่ส่วนใหญ่คือการฆ่าเชื้อโดยการให้ความร้อนถึงจุดหนึ่งใช่เชื้อมันจะตาย แต่ต้องรีบเอาที่ร้อนไปแช่เย็นเลยทันทีใช่ ๆทีนี้พอทำตรงนี้เสร็จ ก็จะฝีดผ่านท่อคือจากนี้ไปก็จะไม่มีโดนคนสัมผัสแล้วผ่านท่อมาหาเครื่องมันจุมแต่อย่างนี้เราค้นพบวิธีการฆ่าเชื้ออีกหลายแบบเช่น เราฆ่าเชื้อรอบหนึ่งแล้ว เราชิงมันไว้สักพักแล้วไปฆ่าเชื้อซ้ำอีกรอบหนึ่ง อายุจะยาวกว่าทริคพวกนี้จริง ไม่ต้องใส่สารเคมีเลยแต่ว่าเราเล่นกับความร้อนอันนี้ก็จะทำให้อายุเชื้ออบไลฟ์ยาวขึ้นพอเราเล่นกับความร้อนได้ เราเป็นเจ้าแรก ที่ทำไอ้ไฮโปรตีนน้ำเต้าหู้ไฮโปรตีนถึงขณะที่มีโปรตีนแบบ 20 กว่ากรัมได้แล้วก็เชิฟรายได้ แล้วก็ส่งไปเตรียมจะส่งไปสิงคโปรแบบที่ต้องแช่เย็นนะเราก็จะเป็นเจ้าแรกในไทยด้วยเมอร์เซโคที่เราเห็นกระบวนการผลิตมาสุดท้ายก็จะมาเก็บไปในห้องเย็นนี้ใช่ครับห้องนี้อุตภูมิเท่าไหร่ครับ มันหนาวจังเลยประมาณ 4 องฟาพูดง่าย คือตู้เย็นขนาดใหญ่ใช่ตอนนี้มีประมาณกี่ขวด ถ้าตอนนี้น่าจะมีอยู่ประมาณแสนกว่าขวดห้ะ ห้องนี้แสนกว่าขวดแล้วแสนกว่าขวดจะถูกระบายออกไปวันละกี่ขวดครับยอดขายจริง ทุกวันนี้น่าจะวันหนึ่งเกือบ แสน-หรือแสนกว่า แล้วแต่ช่วงทุก วัน แล้วแต่ช่วงทุก ๆของอยู่ในห้องนี้ไม่เกินวันหนึ่งใช่ เพราะว่าเราทำของสดเนอะเราก็อยากจะให้ลูกค้าได้กินเร็วที่สุด ที่เราเห็นตระบวนงานผลิตได้ผลิตได้วันละประมาณกี่ขวดแสนหลักขวดเหมือนกันหรือทั้งโรงงานเนี่ย วันหนึ่งเนี่ยทุกอย่างรวมกันได้เจ็ดแสนเจ็ดแสนขวดเจ็ดแสนกล่อง เรามีทั้งกลอง มีทั้งขวดรวมรวมกันเนี่ย ทั้งขวดและกล่องประมาณเจ็ดแสนขวดแล้วมันระบายออกไป ยังไงนะครับ เราก็มีอีกครั้งหนึ่งด้วยเหมือนกันอันนี้เป็นครั้ง เขาเรียกว่าครั้งแห้งหรือครั้งที่ไม่ต้องควบคุมมนภูมิ โอเค เออ เรามีทั้งสองลายการผลิตพร้อมพร้อมกัน แล้วพวกนี้เวลาทําเสร็จ เขาต้องมีแบบสุ่มไหมว่า พอปกติ เท่าที่ผมทราบ คือตามโรงงานทั่วไปอย่างเงี้ย มัน 1 ขวดนึงไปเทสว่ามันได้ QCเขาเรียก AQL คือการชัก Quality Test นะครับซึ่งเดี๋ยวให้เบอร์หยิบไป 1-2 ขวด-ขวดไหนก็ได้ แล้วเดี๋ยวสต๊อกเขาไม่หาย ได้ ๆไม่เป็นไร เดี๋ยวให้มาร์คไว้ โอเค 3 ขวดนี้มีรสช็อกโกแลตอันนี้เป็นน้ำเต้าหู้ถั่ว 3 สีและอันนี้ก็น้ำเต้าหู้ผสมเม็ดแมงลักษณ์เอาไปลองเทสกันดีกว่านี่คือ 4 ขวดที่เราหยิบมาเมื่อกี้1 ขวดผมจะรับประทาน-ได้เลย ขวดผมจะต้องตรวจ ต้องทำไงครับอยากแนะนำให้เปิดรับประทานอันนี้ก่อน น้ำเจ้าหู้แหละ อร่อยอร่อยวะอันนี้ไม่ต้องเมคเลยก็ได้นะน้ำเจ้าหู้จริง ๆแล้วที่สำคัญ จริง เดี๋ยวนี้เราทำให้ขวดไมโครเวฟได้ด้วยคือถ้าเบอร์อยากกินเย็นก็กินเย็นได้อยากกินร้อน ยัดเข้าไมโครเวฟทั้งขวด อยู่ได้ประมาณ 45-60 วิ ทีนี้ห้องนี้ให้เปอรองสนุกเราเตรียมเครื่องมือไว้ เมื่อกี้เราพูดเรื่องกระบวนการฆ่าเชื้อเพราะฉะนั้นเราจะโฟกัสที่เชื้อ เพื่อให้เชื้อไฟล์ไทมันนานก็ต้องเทสว่ามันมีเชื้อหรือเปล่าใช่ วันนี้จะเทสให้มันมีเชื้อ ลุ้งมันยุ่มตัวหน่อยอันนี้คุณลุ้งเป็น QA แมนเจอร์ของเรานะครับก็จะมาสอนเปอร์ เขียนเชื้อ หยดตัวอย่างเข้าไปในเชื้อแล้วบ่มมันไว้ ดูไว้ 24 ชั่วโมงมันจะเป็นอย่างไรโอเคลอง ในนี้จะเป็นตัวที่ใช้สำหรับตรวจเชื้อจุลีนซีโดยเฉพาะค่ะต้องเปิดเครื่องไว้ 30 นาทีก่อนเพื่อฆ่าเชื้อจุลีนซีภายนอกที่อาจจะบนเปื้อนเข้าไปในตัวอย่างที่เราจะตรวจเชื้อค่ะพอเราจะตรวจเชื้อเราต้องปิดก่อนค่ะเพราะว่ามันมีรังสี-ยูบี? -ค่ะ ใช่ค่ะคนนี้ไม่น่าเชื่อเนอะ ตัวแผ่นตรวจเชื้อของเราก็จะมีทั้งหมด 4 ตัวค่ะ-ที่ตรวจเชื้อ? ใช่ค่ะแต่ละชนิดกันค่ะเพราะฉะนั้นผมหย่อนไปเพื่อที่จะดูว่ามันเกิดค่าเชื้อหรือเปล่าใช่ค่ะ-จริง ที่ว่าแผ่นเดียวดีไหม?
ได้ค่ะ อ่ะ ทำไงเอนกอฮอล์มาเพราะไม่งั้นเชื้อจากมือเปลือก็จะเข้าไปอยู่ในเชื้อก็แกล่งเป็นว่าจะเยื้อกว่าเดิมแผ่นนี้เปลือก เขาเรียกอาหารเลี้ยงเชื้อถ้าเชื้อมันมี มันก็จะไปโตหลังจากผ่านไป 24 ชั่วโมง หลังจากบ่มมันไว้ก็เป็นวิธีการเช็คคุณภาพ-แล้วเก็บไว้ 24 ชั่วโมง? แล้วเดี๋ยวเอาผลมาดูกัน? เนี่ย อันนี้คือเอาน้ำ ต้มธุทัลตลาดมาลองทำให้ดูด้วยถ้าเป็นต้มธุสังมันจะไม่ขึ้นแต่ว่าถ้าเป็นน้ำทุกตำตลาดแล้วแต่จำนวนอันนี้มี 2 หน่วยก็คือ 1 2 เขาเรียกว่า 2 หน่วยอันนี้ก็มีเยอะหน่อยอันนี้อาจจะมีสัก 3-40 หน่วยก็ต้องนั่งนับ อันนี้กินแล้วท้องเสียใช่ไหมจริง อันนี้ก็ยังไม่เสียคือถ้าขึ้นเยอะ มาก ถึงเยอะสิเฮ้ย คนลุกเหมือนกับคนเป็นโลกอย่างนี้อันตรายแล้วแต่ว่ามีไม่ได้แปลว่าอันตรายแต่ถ้ามีเยอะเกินไป ร่างกายเราจัดการมันไม่ได้จะเริ่มท้องเสีย หรือว่าจะเริ่มก่อโลกแล้ว เรามาย้อนเรื่องให้พี่เล่าให้ฟังต่อว่าหลังจากที่ทำร้านขนมไทยปุ๊บแล้วก็เริ่มแล้วว่าเอ๊ะ อยากจะหา Product อะไรสักอย่างหนึ่งที่ขายให้มันมี Chef Life นาน ๆส่งออกไปทางต่างประเทศได้เพราะฉะนั้น Chef Life ต้องมากกว่า 1 ปี ขึ้นไปถึงจะสามารถส่งออกได้และมากไปกว่านั้นก็คือว่ามันคือความคุ้นเคยที่ต้องไปซื้อน้ำต้มหู้ให้คุณพ่อทานอยู่เป็นประจำก็เลยเกิดไอเดียว่าอยากทำน้ำต้มหู้ใช่เพราะอะไรพี่คิดว่ามันเป็นเรื่องที่ไม่มีใครทำแบบที่เราอยากทำละกันเป้าหมายคือต้องการจะให้มีน้ำต้มหู้ที่เชิร์ฟไลท์นาน แต่ปรากฏว่าพอเริ่มไปทำวิจัยPost มันจะแพงกว่าน้ำตะหู้ปกติแล้วขั้นตอนวิจัยทำอะไรบ้างครับมาถึงก็ไป Search Paper ก่อนไปดูว่าน้ำตะหู้ที่ญี่ปุ่นทำยังไงน้ำตะหู้ที่จีนทำยังไงน้ำตะหู้ที่อเมริกามีงานวิจัยนะทำยังไง แล้วแต่ละประเทศก็ไม่เหมือนกันซึ่งเราก็เอา Trick พวกนี้มาผสมรวมกันพอทำรวมกันแล้วเก็บได้นานก็กลายเป็นว่าทุกอย่างมันดูพิถีพิถันมากเพราะฉะนั้นมันก็จะแพงขึ้นกฎว่าต้องขายแพงก็เลยมีคำถามตอบว่า โอเค ถ้าจะขายแพงแล้วคุณมีจุดเด่นอะไร ก็เลยไปเจอว่า ถ้าคุณจะขายแพงให้มันขายได้คุณต้องมีเครื่องใส่เข้าไปด้วยคือนอกจากกินน้ำ แล้วก็มีชิ้นเนื้อให้เคี้ยว ด้วย-ก็เพิ่มทุนขึ้นไปอีกค่ะ?
อ่า ใช่แต่ว่าพอต้นทุนที่แพงขึ้น แต่ว่าเรามาร์คอัพพรีเมี่ยมได้อีกคำถามที่เราถามตัวเองก็คือว่า แล้วเครื่องอะไรที่มันน่าจะดีเราก็ไปทำวิเคราะห์วิจัยก็ไปนั่งตามร้านน้ำเจ้าหู้ดัง ไปนั่งดูปรากฏว่าฟองเจ้าหู้ก็เป็นอันหนึ่งที่ขายดี ตอนนั้นเป็นขวดแก้ว แล้วเป็นฝานเหล็กอยู่เดี๋ยวก่อนนะ 500,000 บาทผมว่าแค่ค่าวิจัยก็หมดแล้วมั้งพี่บอกว่าเริ่มต้นทำด้วยทุน 500,000 บาทพี่เข้าใจว่าวิจัยหมดไป 3-400,000 บาทจริง ๆแล้วอีก 100,000 บาท มันจะเริ่มทำผลดักขายได้หรือพี่ทำอีก 3-4 อย่างไปพร้อมกันยกตัวอย่างเช่น พี่ไปรับจ้างเป็น MD ให้บริษัทอื่นพี่ก็ manage ให้เขามียอดขายเพิ่มขึ้นแต่ว่าสุดท้ายพออันนี้ Full Scale แล้วพี่ก็ทำต่อไปได้ พี่ก็ leave ออกมาอันนั้นก็มี income มาดึง 3-4 หมื่นซึ่ง 3-4 หมื่น ก็ไปจ้างลูกน้องมาคนหนึ่ง สุดท้ายก็ทำด้วยกัน 2 คนแล้วก็พี่ทำงานเพื่อหาเงินมาจ้างคนใช่ ๆไม่ได้หาเงินมาใช้เลยก็ไปจ้างรายจ่ายของพี่ในแต่ละเดือน คือการเอาเงินที่หาได้มาจ้างคนใช่ ๆนี่คือตอนยุคเริ่มต้นของการทำธุรกิจพอเริ่มทำฟองเต้าหู้ มันก็ขายดีมันก็ขายดีแบบขายดีแรก มันก็จะมีปัญหาผลิตยาก ผลิตไม่ได้เพื่อให้เขาไม่รู้สูตรกัน แต่เปิบกลัวโดน Copy สูตรตอนแรกกลัวโดน Copy สูตรนะพี่ถึงขณะที่ไปจ้างโรงงานนึงแค่โม่น้ำต้นหู้ตามสูตรเรา ไปจ้างโรงงานหนึ่ง ทำฟองตะกู้ตามสูตรเราอีกจ้างโรงงานหนึ่ง บรรจุให้เราแล้วพี่เป็นคนขับรถส่งของเองคือขับรถขนน้ำตะกู้เพื่อไม่ให้รู้มาจากโรงงานไหนก็ไปที่บรรจุเองก็มีประสบการณ์แบบนั้น ค่อย เริ่มพัฒนาหลัง ก็เลยคิดว่า นอกจากคุณภาพที่เราต้องพัฒนาแล้วก็เลยกลัวเรื่องความหลับด้วย ร่วงงานแรกช่างที่ไหนครับสมุทรสาขนตอนแรก OEM ก่อนไหมOEM ถึงมีโรงงานแรกก็ OEMแต่ว่าเราตัดส่วนบางส่วนเพื่อลดต้นทุนด้วยและคุมคุณภาพด้วยก็เป็นส่วนที่สำคัญที่สุดของเราคือโม่คือการสกัดถุงเหลืองออกมาเป็นน้ำอันนั้นทำเองแล้วก็หลังจากนั้นก็ค่อยเริ่มมีค่าเชื้อเล็ก ๆมีมอต้มเล็ก ๆมอแรกจำได้เลยต้มน้ำเต้าหู้เองครั้งแรกเลยใช้เวลาไป 8 ชั่วโมงได้มา 300 ลิตรแล้วมันก็เสีย เพราะว่าอุณหภูมิที่มันค่อย ไตขึ้นมามันทำให้เชื้อมันเจริญมากกว่าเชื้อมันตายเราก็เรียนรู้เรื่องพวกนี้ แล้วค่อย ปรับวิธีคิดเปลี่ยนแม้กระทั่งว่าไปดีไซน์ ท่อระบบท่อใหม่แล้วก็ให้ความรอบมันวนอีกแบบหนึ่งให้มันไม่เหมือนคนอื่นแล้วมันได้รสชาติแบบที่เราอยากจะได้ ระบายของเสียของที่นี่เพราะว่าเท่าที่ผมทราบ น้ำต้มหู้นี่บูดเร็วมากใช่แล้วมันบูดนี่มันคือตัวการของน้ำเสียเลยแหละใช่ ๆที่มีวิธีการจัดการยังไงก่อนอื่นเลยเวลาเราฝีดน้ำเสียออกมาซึ่งบางทีมันจะมีกากเราก็ต้องลดโหลดกากออกก่อนซึ่งพวกนี้เป็นกากน้ำต้มหู้เวลาเราโปรเซนต์ ใช่ไหมครับหลักการคือว่าน้ำก็จะไหลจากข้างบน ลงมาข้างล่างแล้วก็น้ำที่เป็นน้ำทิ้งก็จะไหลลงตามท่อไปหาบ่อนั้นแล้วกากตรงนี้ถ้าเราปล่อยตรงนี้เข้าไปในบ่อด้วยมันจะโหลดระบบมากเกินไปก็ Protect ไว้ก่อนรอบหนึ่งแค่ดูยังรู้รู้สึกหรือเปล่าว่ามันพร้อมจะหมุด จะเหม็นเน่าได้แล้วยังไงทีนี้ในบ่อนี้ที่เห็นเป็นดำ เนี่ยในนี้มีเชื้อที่ไม่ต้องการอากาศอยู่เป็นเชื้อที่เราเลี้ยงไว้เพื่อให้น้ำเต้าหู้ที่เสียจุลินทรีย์มันกิน ตรงนี้ถ้าโหลดมันยังไม่เยอะ บ่อก็จะไม่พองขึ้นมาแต่ถ้าโหลดมันเยอะ ตรงนี้ก็จะปูดขึ้นมาเพราะมันเป็นแก๊สทีนี้พอไม่มีอากาศเสร็จแล้ว เราก็มีบ่อตรงนั้นไปเติมอากาศต่อคือเราใช้ทั้ง 2 ระบบเลย เขาเรียกว่าระบบบำบัดน้ำเสียแบบไม่เติมอากาศกับแบบเติมอากาศ เราทำแบบไม่เติมก่อน แล้วก็ไปทำแบบเติมแล้วค่อยไปเหวี่ยงออก แล้วก็ปล่อยน้ำเสียออกไป แล้วมันเริ่มขยับจาก 10 ล้าน 20 ล้าน 50 ล้าน 100 ล้าน300 ล้าน 400 ล้าน 500 ล้าน ได้ยังไงครับจนมาเป็น 1,800 ล้าน มันขยับยังไงแต่ละ Phaseสิ่งที่เปอร์พูดคือ ราคาน่าจุดขายแต่ว่าราคาก็ขายพี่จริง ประมาณ 800 กว่าล้านในปีที่แล้วพี่คิดว่าระหว่างทางตอนทำได้น้อย ๆเราก็เริ่มเอา Product ที่อยู่ใน Lab ไปตะเวนถามลูกค้าพี่ต้องไปขายกับ Modern Trade เพราะพี่ไม่ได้มีหน้าร้านของตัวเองพี่ก็ต้องไปคุยกับ Modern Trade ต่าง ๆพี่พยายามจะคิดว่า Modern Trade เนี่ย เขาคิดอะไรอยู่ในหัววิธีการคือพี่เออจะไปขาย 1 ห้างที่เป็นกู้แข่งเขาก่อนแล้วพี่ก็จะเอายอดขายไปบอกอีกห้างหนึ่งว่ายอดขายนี่ คุณเป็นเท่านี้ เท่านี้เพราะฉะนั้นพอมันเห็นเทรนด์กันแล้วมันก็จะขายดีกันไปเรื่อย ๆ-แสดงว่าเริ่มต้นที่ขายที่วิลล่าส์? ก็เริ่มพรีเมียม เริ่มนิชก์ก่อนฉะนั้นว่าเริ่มตลาดบนก็บน แต่ว่าก็-บนสิ น้ำต้องพูด 30-35 บาทข้างถนนทั่วไปกี่บาท? ตอนนั้น 12 บาทก็ 3 เท่า ต้องยอมรับ ต้องยอมรับแล้วทำไมต้องขายแพง เพราะว่าต้นทุนจริง แทบจะไม่ได้กำไรแต่ว่าเราก็เริ่มจากตรงนั้นก่อนสุดท้ายพอมันเริ่มติดตลาดขึ้นมาส่วนหนึ่งก็มี Convenience Store เจ้าใหญ่มาคุยกับเราเราก็ปฏิเสธ จริง ต้องตอบรับนะเราก็ปฏิเสธ เราก็บอกว่า พี่ 30 กว่าบาทขายไม่ได้หรอกซึ่งก็จริง เขาก็บอก ใช่ ๆคุณนามไปปรับมา ให้เหลือไซส์เท่านี้นะราคารดลงเหลือ 20 บาทได้ไหมถ้าได้ คุณนามค่อยกลับมาคุยกับพี่ก็เลยเริ่มทำ พอเริ่มทำ มันก็ค่อย ขายดี พอขายดีก็มีเงินมาทำโรงงานเพิ่มอาจจะให้โปรดิสเซ็นต์ของการพัฒนา ดิวัลอลอปจากขวดแก้วเป็นขวดพลาสติกหรือแม้กระทั่งเฟสของการที่ผลิตอยู่แค่นี้แต่พอไปเจ้าใหญ่ที่มีวางขายเป็นหมื่นสาขาทั่วประเทศกำลังการผลิตเป็นคนละเรื่องเลยการลงทุนก็คนละแบบเลยนะครับเท่าที่ผมเข้าใจมันเป็นแบบนั้นหรือเปล่าครับเป็นแบบนั้น แล้วก็มันก็เลยเป็นเรื่องที่เราต้อง Learning ตลอดเล่าให้ฟังหน่อยสิ มันเป็นอย่างไรบ้างอย่างขวดแก้วอันที่หนักที่สุด แล้วก็คิดว่าเป็น Critical คือเรื่องปิดฝาพอเรื่องทำขวดพลาสติก โรงงานมันเล็กพอโรงงานมันเล็ก ตู้เย็นมันไม่พอคือเราก็มีตู้เย็นแบบตู้เย็นเรียง กันแล้วก็แช่ แล้วทุกวันก็ออกเราถึงขณะที่เช่าตู้คอนเทนเนอร์เย็นแล้วมาผ่าตู้ แล้วก็ยัดเข้าไปในห้องแถวห้องหนึ่งเพื่อเป็นห้องเย็น มันก็ไม่พอจำได้เลยว่าตอนแรก เป็นขวดกลมก่อนแต่ว่าเรามีความเชื่อว่า ถ้าเป็นขวดเหลี่ยมน่าจะ Save Cost ของการเก็บ แล้วก็ขนส่งได้ ถ้าลองนึกภาพ คือถ้าเราขวดกลาง ๆมันจะมีแก๊ปตรงนี้ถ้าเป็นขวดเหลี่ยมเมื่อไหร่พื้นที่ที่เก็บจะได้เยอะกว่าลองคำนวณ มันได้ 16% เลยนะคือฟังดูแล้วเหมือนน้อย จริง ก็เยอะเหมือนกันปรากฏว่าพอเราไปเจอว่าขวดเหลี่ยมดีเครื่องจักรทั้งหมดในอุตสาหกรรมตอนนั้นไม่มีใครออกแบบว่าให้ขวดเหลี่ยมเลยเราก็เลยมา Modify เครื่องจักรเองค่อย พัฒนาเครื่องจักรกลายเป็นว่าเราออกไปนำต้นคู่ขวดเหลี่ยมที่เป็นพลาสติก Unite7 คนแรกวันนั้นเราภูมิใจเรื่องการลดโลก ร้อน ลดพลาสติก แล้วก็ลดค่าขนส่งในการทรันสปอร์ตมากไปกว่านั้น ไม่ทำการโฆษณาเลยใช้งบโฆษณาน้อยมาก น้อยแบบ 2-3% อะไรอย่างนี้พยายามจะทำให้ต้นทุนโฆษณาทั้งหมด ผลักกลับไปอยู่ที่ Productพี่พยายามจะทำให้เป็นของดีที่สุดพอที่คนกินแล้วเขาจะบอกว่า เออ อันนี้ฉันกินแล้วดี แล้วฉันจะบอกเพื่อนต่อเองแต่อันนี้ใช้เวลา คือมันไม่ใช่ดีดนิ้วปุ๊บแล้วพรุ่งนี้เขาจะบอกกันต่อคุณต้องทำแบบนี้ต่อเนื่องกันเป็นปีหลายปีเพื่อให้คนมันรู้สึกว่าแบรนด์นี้มันน่าเชื่อสื่อพอแล้วพี่ทำการตลาดยังไงเท่าที่ฟังดูเหมือนพี่ไม่ทำการตลาดเลยเหมือนพี่ผลิตสินค้ามาแล้วพี่ก็พยายามที่จะหาคู่ค้าที่เอาสินค้าของพี่เข้าไปอยู่ในรีเทลทั้งหลายเพื่อให้เขาเอาไปวางแค่นั้นเองไม่ทำการตลาดเลยเหรอพี่ทำ 2-3 อย่างพี่อาจจะนอกตำราหน่อย เรื่องแรกที่พี่ทำ คือพี่ทำให้ Packaging ต่างอย่างมีน่าสำคัญพี่เป็นคนแรก ที่ไม่เอาทุนเหลืองไปอยู่ใน Packaging เลยพี่เอารูป Character Cartoon เด็กผู้ชายเอเชียน ดูสุขภาพติดเข้าไปอยู่Packaging ต่าง2.
รสชาติต้องต่างอย่างมีน่าสำคัญคือไม่ได้บอกว่าทุกคนจะชอบ แต่คนที่กินแบบเดิมอยู่พอมากินของพี่แล้ว อันนี้ต่างจะผอมขึ้น แล้วแต่รสชาติ แล้วแต่ Character แต่ว่า 2 อันนี้ต้องคู่กันกับอีกอันนึงคือเราแจกชิมเยอะตอนแรก เราแจกชิมให้บอกต่อ แจกชิมให้บอกต่อเราก็ขอความเห็นใจแล้วกัน ไม่รู้จะพูดยังไงก็บอกว่าช่วยบอกต่อหน่อยนะครับแบรนด์กำลังทั้งนึงทั้งตัว ช่วยบอกต่อหน่อยนะครับพอคนได้ชิมแล้วก็บอกต่อพี่ว่ามันก็เป็นไวรอลประมาณหนึ่ง ในช่วงแรก ๆแล้วพอบวกกับแพ็คแกจิ้งที่ต่างกับชนิดมาก ๆมันก็ช่วยทำให้แบรนด์มันโตขึ้นแล้ว พี่ทำมาหลายธุรกิจมากทำไมทุกอันไม่ประสบความสำเร็จแบบโทฟูสังพี่คิดว่าพี่ไม่ได้ให้เวลาของมันมากพอด้วยอย่างโทฟูสัง เราดื้อร้านกับมันแล้วเราก็พยายามทำให้มันดีที่สุดในทุก วันอันนั้นมันยังเป็นเด็กอยู่ มันก็อายุมันยังน้อยมันก็ทำอันนี้ ว่ามันพลาดนิดหน่อยแล้วก็เลิกแล้วไปทำอีกดี พลาดนิดหน่อยแล้วก็เลิกแล้วไปทำอีกดีแต่โทฟูสัง ทุกครั้งที่พลาดก็ต้องทำให้มันดีขึ้นแล้วพรุ่งนี้มันไม่พลาดนึงเดียว อันอื่นผ้านแล้วยอมแพ้ อันนี้เจ๊งแล้วไม่ยอมแพ้ก็ยังทำต่อ ก็ยังดื้อทำต่อไปเรื่อย ๆพี่เล่าอีกอันหนึ่งที่พี่ว่าดี คือโควิดโควิดพอดีที่ลงทุนไปเยอะก่อนโควิดแป๊บเดียวแต่ว่าเจอโควิดพอดี ฉะนั้นยอดขาดมันก็ฮวบลงไปเลยทันทีตอนนั้นบริษัทเกือบล้มอะไรนะ ทีนี้พี่เขาบอกพนักงานทุกคนว่าบริษัทมี 2 ทาง หนึ่งคือปลดคนออก หรือไม่ก็รอให้เรือจมและจมไปด้วยกันซึ่งเจ้าของเลือกร่มทั้งเรือคือถ้าไปก็ไปหมด ไม่ออกสักคนเลยนะ คือไม่เอาใครออกสักคน แต่ว่ามีของที่ต้องให้ช่วยก็คือ ให้ช่วยทำล้อสจาก 10%ต้องทำให้ได้ภายในเดือนเดียวแล้วถ้าทำไม่ได้ ขออนุญาตเก็บเงินคนไว้คนละ 5%5% เฉย เก็บเข้ามาในกลาง ๆไม่ได้หักด้วยนะ เดี๋ยวผิดกฎหมายหักเข้าไว้ตรงกลางแล้วถ้าได้เมื่อไหร่ คืนให้ทั้งก้อนจะอัคโมเลตกี่เดือนก็ได้ชื่อไม่เปิ่ล เดือนเดียวที่ไม่ได้ นอกนั้นได้หมดเลยจนวันนี้ จริง ตอนนี้ล้อเสีย 3% กลายเป็นว่าโควิดปีแรกเท่านั้น เป็นปีที่เราขาดทุนหลังจากนั้นเรากลับมาเป็นบวกตลอดทั้ง จริง โควิดมันไม่ได้จบแค่ปีเดียวก็เป็นประสบการณ์ที่ดีมาจนถึงวันนี้ เคยคิดไหมว่าโทมุสังจะต้องมียอดขายเป็นหมื่นล้าน เป็นแสนล้านมันถึงจุดที่เราฝันไปถึงนั้นยังตอนร้อยก็อยากพันธุ์แต่พอพันธุ์หรือเกือบพันธุ์พี่คิดว่าแค่ทำให้ดีก็พอ ทำไมมันยากเหรอ รู้สึกมันหืดขึ้นคอไหมมันสปีดมันลดลงไหมพี่พี่คิดว่าทำได้ แต่ต้องสักซีฟาย์บางอย่างอาจจะเป็นความเชื่อเรื่องคุณภาพบางอย่างอาจจะเป็นเรื่องต้องดำราคาแข่งอาจจะเป็นเรื่องที่ตัวเองไม่ชอบทำ-ต้องเปลี่ยนไมค์เซ็ตบางอย่าง ซึ่งไม่อยากเปลี่ยน? ใช่พี่รู้สึกว่าแค่นี้พออยากให้องค์กรเป็นเรื่องที่เราเชื่อแบบนี้ไปเรื่อย ๆไม่ได้อีโก้นะ แต่ว่าแค่คิดว่าเปลี่ยนแล้วจะมีความทุกข์มากกว่าความสุขก็เลยคิดว่า... เราอยู่อย่างนี้ไปก่อน จนกว่าเราจะเปลี่ยนใจแล้วกันตอนนี้แฮปปี้กับเป้าหมายนี้ ยังไม่มีเป้าหมายใหม่ณ วันนี้ของโทษฟุตซัง จุดถึงเส้นชัยมันเปลี่ยนไปแล้วหรือยัง แล้วมันจะกลายเป็นแบบไหนแล้วครับพี่คิดว่าอันที่ไม่เปลี่ยน คือ Core Value จริง ๆก็คือว่าบริษัทนี้อย่างไรก็ตามทำของที่เจ้าของ ที่ทีมงาน กล้าให้พ่อ ให้แม่ตัวเองกิน ถามว่าพี่อยากได้อะไรจริง ๆตอนนี้อยากให้แบรนด์ไทย เป็นแบรนด์ที่ดีในสังคมโลกแบรนด์หนึ่ง ซึ่งดีจริง ที่ไม่เกี่ยวกับยอดขายนะดีจริง ที่แปลว่าเราทัดเทียมกับเมืองนอกได้บ้างไม่ต้องยอดขายเท่าเขาก็ได้แต่ว่าถ้าจะมองว่า Quality แบรนด์นี้มันดี พี่อยากเป็นหนึ่งในทางเลือกของเมืองนอกเราทำไมต้อง Tofu สั่งTofu เป็น Generic Nameคำว่า Generic Name เป็นชื่อที่ทุกคนเข้าใจได้ มันคือเต้าหู้จริง ทั้งโลกนี้เข้าใจคำว่า สั่ง แปลว่า Mr. ในภาษาญี่ปุ่นNobita สั่ง โดเรมอน สั่ง แปลว่า คุณ Nobitaแต่อีกข้อหมายหนึ่งในภาษาจีน แปลว่าภูเขาอันนี้กลับเป็นเรื่องเดิม ก็คือว่า อยากส่งออกไงส่งออกยังครับเมื่อก่อนไปอเมริกา ไปจีนบ้าง ไปเวียดนาม แต่ว่าตอนนี้เริ่มแบ่งหมวดแล้วอย่างเวียดนามตอนนี้เป็น Partnership กันไป Partnership กับคนอื่นเป็นแบรนด์อีกแบรนด์หนึ่งแต่ว่าก็เราผลิตให้ 100%เราเริ่มจะ Export ไปสิงคโปร์ตอนนี้ก็ดีลกันอยู่กันน่าจะ Play On อยู่ใน Modern Trade ของสิงคโปร์จนถึงตอนนี้ผมยังไม่รู้เลยว่าลูกค้าพี่คือใครใครคือลูกค้าหลักในฐานะแบรนด์ เราไม่แบ่งลูกค้าเป็นอายุ เพศ เราไม่ได้แบ่งแบบนั้นวิธีที่พี่ทำบ่อย คือว่าเวลาเราร้อนสินค้าไป เราพยายามจะหาข้อมูลว่าใครซื้อแน่นอน Character อาจจะเป็นผู้หญิงมากกว่าผู้ชายแต่ว่ามันจะมีสินค้าเฉพาะกลุ่มว่าเราอยากเจาะลูกค้า 60 บวก เราทำตัวนี้ออกมาเราอยากจะเจาะลูกค้า 30 บวกมีโปรไฟล์ประมาณนี้ ไลฟ์สไตล์ประมาณนี้เราทำตัวนี้ออกมาเพราะฉะนั้นถ้าจะบอกว่า กลุ่มเป้าหมายของพี่เป็นใครมันคือแล้วแต่ตัว Productใช่ พี่มี Product เยอะ LINE กี่ Product ครับ โทฟสุดทาง มีกี่รสชาติครับคือมันมีอีนและเอา แต่ maintain ประมาณ 10เงินที่ได้ 1 ล้านบาทแรก นั่นคือเอามาทำธุรกิจเพราะว่าเก็บเงินจากการทำงาน ที่ออสเตอร์เรียแล้วมาทำแล้วเงิน 1 ล้านบาทแรกที่ได้ใช้ พี่เอาไปใช้ทำอะไรเคยมีคนหลายคนถามผมนะ บอกว่าให้ผมฝากถามนักธุรกิจผมลืมถามตลอดเลย ว่าให้เงินล้านบาทแรกเขาเอาไปทำอะไรกันล้านบาทแรกที่พี่ได้ใช้ใช้จริง ไม่เกี่ยวกับธุรกิจเหรอพี่เอาไปทำอะไรยังไม่ได้ใช้เลยถ้าไม่เกี่ยวกับธุรกิจเลย ยังไม่ได้ใช้สักร้านช่วงนี้ไม่ได้ใช้เงินล้านเลยซื้อรถก็ไม่ซื้อก็ซื้อไม่ได้แพงมาก ก็ไม่ได้รถสปอร์ตอะไร ซื้อบ้านเขาไม่ซื้อ รองเท้าก็ไม่ซื้อเช่าอยู่จริงปะเนี่ย ทำไมอ่ะไม่มีเหตุผลที่ต้องใช้ไม่มีช้อปปิ้งช้อปปิ้ง มากสูตรก็รองเท้า 6-7 พันบาทอะไรอย่างนี้งั้นทั้งหมดนี้พี่ทำเพื่ออะไรครับคิดว่าสุดท้ายถ้ามันโตไปกว่านี้ก็ไม่ได้เปลี่ยนไลฟ์สไตล์กินข้าว 60-70 บาทอยู่สบายพี่ไม่ได้อยากจะทำตัวให้มีผลลบต่อชาติหน้า มากกว่านี้เขาคอมแพคประมาณนี้แต่ธุรกิจก็ทำให้ดี มันเป็นเรื่องทางโลกก็ทำแต่พี่ก็ยัง enjoy ชีวิต อีกแบบยังอยู่วันนี้หลายคนบอกว่าอยากจบมหาลัย แล้วผมมีธุรกิจแบบพี่พี่จะแนะนำน้อง ว่าไงครับทำทุกวันให้เป็นวันที่ คุณย้อนมาแล้วไม่เสียใจคือถ้าคุณมีโอกาสในการย้อนเวลาได้แล้วคุณจะไม่ย้อนกลับไป พี่พบว่านี่พอแล้ว ชอบมากเลยชีวิตของพี่นามนี่นะครับถ้าฟังดูแล้ว ย้อนกลับไปตั้งแต่สมัยวัยเด็กตั้งแต่เริ่มขายของในสมัยวัยประถมและต่อยอดด้วยการมาทำธุรกิจเป็นนักวิจัยแล้วก็เริ่มเห็นโอกาสทำธุรกิจ ทำข้อเหนียวมั่งๆ เลยหลายๆ อย่างแม้กระทั่งเรียนวิศวะด้วยชุดทุกอันไม่น่าเชื่อว่ามันคือสิ่งที่มารวมกลายเป็นทัวร์ฟุสังนะวันนี้จริงๆ หลาย อย่างที่ทำในปัจจุบันนี้ของทุก คนครับถ้าคุณตั้งใจทำมันให้ดีโดยที่คุณอาจจะไม่รู้หรอกว่ามันจะส่งผลอย่างไรข้างหน้าแต่เชื่อเถอะว่าเวลาข้างหน้าในอนาคตจะเป็นตัวการในการตอบเหตุผลเองว่าสิ่งที่งวลังทำอยู่นี้ มันจะประกอบร่างกลายเป็นอะไรนะครับก็หวังว่าในอนาคต Tofu Sangจะเป็นผลิตภัณฑ์น้ำเต้าหู้สัญชาติไทยที่กำลังจะโด่งดังแล้วฮิตติดกันไปทั่วโลกนะขอบคุณครับเฟอร์ครับเพราะอย่างน้อยมันก็จะช่วยกลับมาในการที่สร้างรายได้กับพวกเราคนไทยนะ เด็กโทฟซัง คนนี้ใช้พี่ตอนเด็กป่ะไม่ใช่ เป็นเด็กผู้ใช้เอเชียทั่วไป ที่ผมหยิกแต่ละขวดขายเท่าไรครับหลัก ไซส์ที่ขายดีสุด คือ 15 บาท 18 บาท 20 บาทช่วง นี้มีกี่ไซส์ครับก็มีตั้งแต่ 200 กว่า ml. จนถึง 2 ลิตร ที่กำลังเป็นไซส์พิเศษขึ้นมา 2 ลิตร เอาราคาขายปลีกทั่วไป 15 บาท15 บาท ขวดกี่ 225 ml.แล้วก็มีอีกไซส์หนึ่ง 320 ml.
20 บาทแล้วก็ขายดีรองลงมาแล้วถ้าแฟนรายการผมซื้อ มีโปรโมชั่นพิเศษนะเอาแสกน้ำเจ้าคู่ เป็น UHT ครับ มูลค่า 480 บาท ก็แจกสัก แจก แจกเป็นรังแจกเป็นรังไปเลย ต่องอย่างงี้เลย ใช่ ก็มี รถออริจินัลแน่น้ําใช่ เออ สี่สิบแปดกล่องในหนึ่งรัง ก็เดี๋ยวส่งไปที่บ้านเลยเป็นน้ําเต้าหู้รสดั้งเดิม ใช่ แบบกล่อง ก็แจกสักห้าสิบรางวัลแล้วกันห้าสิบรางวัล อืม กติการง่ายง่ายครับ ให้เขียนมาว่า อยากกินโทษฟุสังฯ รสใหม่ รสอะไร ดีไหม ได้ รสชาติไหนที่ถูกใจหรือไอเดียใครดี หรือแค่มีไอเดียส่งมานี่นะครับ ก็รับ โทรฟูร์ส่างเดี๋ยวให้โทรฟูร์ส่างคัดเลือก-ได้ บ๊วยบ๊วยบ๊วย ทั้งหมด 50 รังนะครับก็หมดเวลาของ Perspective แล้วล่ะครับคุณผู้ชมสามารถติดตามความเคลื่อนไหว ของ Perspectiveได้ผ่านทาง YouTube ของ Black Dot Official นะครับหรือสามารถติดตามความเคลื่อนไหวผ่านทาง Facebook Instagram TikTok ของ Perspective TVและหากอยากจะติดต่อเจ้าหน้าที่ของเราสามารถติดต่อเจ้าหน้าที่ของเราได้ตลอด 24 ชั่วโมงผ่านทาง Line ID แอด Perspective TV นะครับและในช่องทางเดียวกันนะครับสามารถเข้าไปที่ Line My Shop หรือว่า Reward Redemption ได้นะครับมีทั้งสิทธิพิเศษและของที่เป็น Collection พิเศษที่เราร่วมทำกับแชกรับเชิญของเราในรายการส่วนใหญ่เป็น Limited Edition หมดเลยเข้าไปติดตามดูได้นะครับก็สิ่งที่สำคัญที่สุดนะครับไม่ว่างแง่มุมไหนก็ตามพูดได้จาก Perspective ของคุณสุรนาพาณิชยาการเจ้าของแบรนด์หรือผู้ให้กำเนิด Tofu Sangจะเหมือนกันกับผม หรือแตกต่างจากผมไม่เป็นไรนะครับแต่สำคัญคือคุณต้องนำมาไปปรับใช้แล้วชีวิตของคุณในวัยพรุ่งนี้จะเปลี่ยนไปไปแล้วครับ สวัสดีครับ ขอบคุณนะครับ ขอให้ขายได้ดีครับพี่นามครับมีอันหนึ่งที่ไม่ได้บอก คือตอนเด็กๆ พี่ดูแล้วเปอร์พูดอันหนึ่งว่าอ่านนักศึกศอบแล้วง่วงทำไง เปอร์อาจจะจำไม่ได้รู้สึกมันคงนานมากๆ แล้วเปอร์บอกกินน้ำเยอะๆพี่เอาอันทริคนี้ไปใช้กับชีวิตตลอดเลย เวลาเครียดพี่กินน้ำเยอะตลอดเลย จะได้เข้าห้องน้ำใช่ มันจะตื่นมันไม่ใช่แค่ตื่น ทุกครั้งที่ฉี่มันจะแฮปปี้ เวลาอั้นฉี่มานานๆ แล้วเป็นโมเมนต์ของ ของชีวิตที่ดีนะใช่ แต่ว่าพวกนี้ผมก็โดนพวกรุ่นพี่สวนกุหลาบสอนมาอีกทีนึงแล้วแหละเออเหรอเออแต่พี่ไม่รู้ว่าไปไหนแล้ว เขายังไม่เสร็จเลยอันนี้ไม่เสร็จหรอยังถ่ายจบไปแล้วยังไม่เสร็จเหรอจบแล้วไปก็ได้ไป ๆไปก็ได้นี่มึงกวน สดครับพี่ ขอโทษนะครับ