Τα σχέδια πάνω στους βράχους της Βαλκαμόνικα αποτελούν τη μεγαλύτερη συλλογή πετρογλυφικών στον κόσμο. Η Βαλκαμόνικα είναι μία από τις μεγαλύτερες κοιλάδες των κεντρικών άλπαιων στην Ανατολική Λομβαρδία. Η UNESCO έχει εντοπίσει περισσότερα από 200.000 σχέδια τα οποία έγιναν κατά την νεολυθική περίοδο. Ο Ότσι, ο άνθρωπος των Πάουα, είναι η καλά διατηρημένη φυσική μουμιά, ενός άνδρα που έζησε μεταξύ 3400 και 3100 π.Χ. Η μουμιά βρέθηκε το 1991 σε παγετώνα στις Άλπεις, στα σύνορα της Ιταλίας με την Αυστρία.
Είναι η παλαιότερη γνωστή μουμιά στην Ευρώπη. Το σώμα και τα υπάρχοντά του εκτίθενται στο Μουσείο Αρχαιολογίας του Νότιου Τυρόλου της Ιταλίας. Η πυραμίδα του Μόνα Νταβίντσι είναι ένας νεολυθικός αρχαιολογικός χώρος της 4ης χιλιετίας π.Χ. στη βόρεια Σαββινία. Χρησιμοποιητό για τη θυσία ζώων βρέθηκαν απομεινάρια από πρόβατα, αγελάδες και γουρούνια.
Ήταν ένας από τους ελάχιστους χώρους θυσιών της Δυτικής Ευρώπης. Ο νουραγικός πολιτισμός ήταν ένας πολιτισμός που αναπτύχθηκε στη Σαρδινία και δήλκεσε από τον 18ο αιώνα π.Χ. την εποχή του Χαλκού μέχρι την κατάκτησή της από τους Ρωμαίοι το 238 π.Χ. Το επίθετο νουραγικός προέρχεται από το πιο χαρακτηριστικό μνημείο του νησιού, το νουράγι, έναν τύπο πύργου φρουρίου, κατασκευής που οι αρχαίοι Σαρδινοί έκτισαν σε μεγάλο αριθμό από το 1800 π.Χ.
Σήμερα, πάνω από 7.000 νουράγια βρίσκονται στο νησί της Αρδηνίας. Δεν έχουν ανακαλυφθεί γραπτά αρχεία αυτού του πολιτισμού, εκτός από λίγες σύντομες επιγραφές που ανήκουν στα τελευταία στάδια του νουραγικού πολιτισμού. Οι μόνες γραπτές πληροφορίες προέρχονται από την κλασική λογοτεχνία των Ελλήνων και των Ρωμαίων και μπορεί να θεωρηθούν πιο μυθολογικές παρά ιστορικές.
Οι Ετρούσκοι ήταν αρχαίος λαός που κατοικούσε στην κεντρική χώρα της σημερινής Ιταλίας. Ανέπτυξαν έναν εντυπωσιακό πολιτισμό από τον 9ο αιώνα π.Χ. Η τέχνη τους ως ιδιαίτερη πολιτισμική έκφραση προσέλκυσε την προσοχή ερευνητών και περιηγητών πολύ πριν γίνει η αρχαιολογία επίσημα επιστημονικός κλάδος.
Σταδιακά αφομοιώθηκαν πρώτα από ιταλικούς πληθυσμούς στα νότια, μετά από Κέλτες στο βορρά, Και τέλος από την επεκτηνόμενη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Η έκταση του ετρουστικού πολιτισμού σηματοδοτείται από τις πόλεις του. Οι ετρουστικές πόλεις άλυσαν περισσότερο την εποχή του Σιδήρου, οπότε υπήρξε η μεγαλύτερη επέκταση του ετρουστικού πολιτισμού. Πολλές Ρωμαϊκές πόλεις ήταν πριν ετρουστικές. Οι Ετρούσκοι πίστευαν ότι η ζωή των ανθρώπων περιοριζόταν από μια χρονική κλίμακα καθορισμένη από τους θεούς.
Λέγεται συχνά ότι οι Ετρούσκοι ουσιαστικά άφησαν τα πράγματα να καταρρεύσουν εξαιτίας της συγκεκριμένης πίστης. Μια ματιά στις θεότητες και στις σημαντικότερες όψεις της ετρούσκικής τέχνης δείχνει ότι αυτός ο αρχαίος λαός συνδιαλέγεται πεισματικά με το θάνατο. Η ετρούσκική αιμονή μετά την επιμελήμωση Το δεδομένο ενταφιασμό μας οδηγεί στην υπόθεση ότι πιθανώς υπήρχε η βαθύτερη πεποίθηση, παρόμοια με εκείνη των Αιγυπτίων, πως ένα τμήμα της ψυχής παρέμενε με το σώμα ή τουλάχιστον ότι το σώμα ήταν σημαντικό για τη μεταθανάτια ζωή.
Κατά τη διάρκεια της νεκρικής τελετής, ο γλυκός ήχος του αυλού και της λύρας ελάφρυνε την ατμόσφαιρα του συμποσίου που ακολουθούσε, πείθοντας τους παρευρισκόμενους να χορέψουν. Από τον 7ο αιώνα π.Χ. οι αρχαίοι Έλληνες άρχισαν να δημιουργούν απικίες στο νότο της Ιταλικής Χερσονήσου και στη Σκελία.
Αργότερα οι Ρωμαίοι ονόμασαν αυτές τις περιοχές Μεγάλη Ελλάδα αφού οι κάτοικοι ήταν κυρίως Έλληνες. Με αυτές τις απικίες ο ελληνικός πολιτισμός επεκτάθηκε στην Ιταλία και επηρέασε την πολιτιστική εξέλιξή της. Ο Αρχιμίδης ο Συρακούσιος, 287-212 π.Χ.
ήταν αρχαίος Έλληνας μαθηματικός, μηχανικός, φυσικός, εφευρέτης και αστρονόμος. Αναγνωρίζεται ως μία από τις μεγαλύτερες αστρονομικές αστρονομικές αστρονομικές. Σύμφωνα με το μύθο, η Ρώμη ιδρύθηκε το 753 π.Χ.
από τα δίδυμα αδέρφια, τον Ρωμήλος και τον Ρώμη, που τους βίζαξε μια λίγκαινα. Αναφέρονται ως οι ιδρυτές και πρώτοι βασιλιάδες της Ρώμης. Διαφώνησαν για το που πρέπει να χτιστεί η Ρώμη και πάνω στον εμφύριο που ακολούθησε, ο Ρωμήλοςς σκότωσε τον Ρώμη.
Ο Ρωμήλοςς στη συνέχεια οικοδόμησε την πόλη, οργάνωσε τους νόμους, το πολίτευμα και τη θρησκεία της. και βασίλευσε για πολλά χρόνια ως ο πρώτος βασιλιάς της Πόλης. Η Ερπαγή των Σαββίνων ήταν μια ιστορία της ρωμαϊκής μυθολογίας, κατά την οποία οι άντρες της Ρώμης οργάνωσαν μια μαζική απαγωγή νεαρών γυναικών από τη φυλή των Σαββίνων. Μετά την ίδρυσή της, η Ρώμη βρέθηκε στη δινή θέση να είναι γεμάτη μεν από δυνατούς και γενναίους άνδρες, αλλά ελάχιστες γυναίκες που θα διασφάλιζαν την επιβιωσή της.
Ο βασιλιάς Ρωμήλοςς έψαξε μάταια να βρει συζύγους για τους άνδρες του από γειτονικές φυλές. Η άρνηση των πατέρων τους να επιτρέψουν γάμους με άντρες άλλης φυλής οδήγησε τους Ρωμαίοι στην απελπισμένη απόφαση να τις κλέψουν. Η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία άρχισε να δημιουργείται το 509 π.Χ.
και τελείωσε οριστικά το 27 π.Χ. με την ίδρυση της Ρωμαϊκή Αυτοκρατορίαςς. Σε όλη τη διάρκεια της ιστορίας της, η συνταγματική εξέλιξη ήταν αποτέλεσμα του αγώνα μεταξύ της αριστοκρατίας και των απλών πολιτών. Η Ρωμαϊκή Αριστοκρατία αποτελείται από μια τάξη πολιτών που ονομάζονταν πατρίκοι, ενώ όλοι οι άλλοι πολίτες ονομάζονταν πληβοί.
Κατά την πρώτη φάση της αριστεράς, Στην αρχή της ανάπτυξης η αριστοκρατία των πατρικίων κυριαρχούσε στο κράτος και οι πληροφοροί είχαν αρχίσει να ζητούν πολιτικά δικαιώματα. Το 454 π.Χ. η σύγκλιτος της Ρώμης είχε στείλει μια επιτροπή τριών πατρικίων στην Ελλάδα για να μελετήσει και να υποβάλει έκθεση σχετικά με την νομοθεσία του Σόλωνα και άλλων νομοθετών. Όταν επέστρεψαν το 451 π.Χ.
η σύγκλιτος επέλεξε δέκα άντρες για να διατυπώσουν έναν νέο κώδικα και τους έδωσε κυβερνητική εξουσία στη Ρώμη για δύο χρόνια. Αυτή η επιτροπή μετέτρεψε τον παλιό εθιμικό νόμο και υπέβαλε στη Σύγκλιτο το νέο σύνταγμα σε 12 πίνακες, που τους πέρασε η Σύγκλιτος με κάποιες αλλαγές και παρουσιάστηκαν στο φόρουμ για όλους όσους ήθελαν να τους διαβάσουν. Οι 12 πίνακες αναγνώριζαν συγκεκριμένα δικαιώματα και μέχρι τον 4ο αιώνα π.Χ. οι πληβοί είχαν το δικαίωμα να συμμετέχουν στη Σύγκλιτο και να αναλαμβάνουν υψηλά αξιώματα. Τον 4ο αιώνα π.Χ.
η Αυτοκρατορία δέχτηκε Τον τρίτο αιώνα π.Χ. η Ρώμη έπρεπε να αντιμετωπίσει ένα νέο και ισχυρό αντίπαλο, τη φινικική πόλη Καρχιδώνα. Στους τρεις μεγάλους πολέμους η Καρχιδώνα καταστράφηκε τελικά και η Ρώμη κέρδισε τον έλεγχο στην Ισπανία, τη Σικελία και τη Βόρεια Αφρική. Στα μέσα του πρώτου αιώνα π.Χ.
η Αυτοκρατορία αντιμετώπισε μια περίοδο πολιτικής κρίσης και κοινωνικής αναταραχής. Σε αυτό το ταραχώδες σενάριο αναδείχθηκε η πρόσφαση και της Αυτοκρατορίαςς. Με τις κατακτήσεις που είχε κάνει ο Ιούλιος Κέσσαρας μέχρι να εισβάλλει στη Ρώμη, η έκταση της ρωμαϊκής επικράτειας είχε επεκταθεί, όπως φαίνεται στη φωτογραφία. Το 44 π.Χ.
ο Ιούλιος Κέσσαρας δολοφονείται από μια ομάδα συγκλητικών και ακολουθεί μια περίοδος πολιτικής. και κοινωνικής αναταραχής. Ακολούθησαν εμφύλιες πολεμικές συγκρούσεις με πρωταγωνιστές των Μάρκο Αντώνιο και των Οκταβιανός.
Μετά την αυτοκτονία του Μάρκο Αντώνιο και της Κλειοπάτρας, μοναδικός ηγέτης της Ρώμης έμεινε το 27 π.Χ. ο Οκταβιανός που πήρε το όνομα Αυγούστου, ένα όνομα που δόθηκε και σε έναν από τους καλοκαιρινούς μήνες. Και έτσι αρχίζει η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορίας. Η χρυσή εποχή της λατινικής λογοτεχνίας άρχισε στην εποχή του Αυγούστου. Ποιητές όπως ο Βυργίλιος, ο Ωράτιος και ο Βίδιος ανέπτυξαν μια πλούσια λογοτεχνία και ήταν στενοί φίλοι του Αυγούστου.
Στενός φίλος και σύμβουλος του Αυγούστου ήταν και ο Μεκίνας, ο οποίος στήριζε τους ανθρώπους της τέχνης. Μετά τη Σταύρωση του Χριστού, ο χριστιανισμός άρχισε να εμφανίζεται στη Ρώμη. Οι Απόστολοι Πέτρους και Μαύρος που διέδραν τη νέα θρησκεία, θανατώθηκαν από τους Ρωμαίοι μεταξύ 66 και 68 με.Χ. Για να προστατευτούν οι χριστιανοί, συγκεντρώνταν στις κατακόμβες.
Το 54 μετά Χριστόν έγινε αυτοκράτορας ο Νέροναςς. Το 64 ξέσπασε μια μεγάλη πυρκαγιά στη Ρώμη, η οποία κατέστρεψε τα δύο τρίτα της πόλης. Αμέσως διαδόθηκε πως ο Νέροναςς είχε προκαλέσει τη φωτιά για να εμπνευστεί και πως όσο την παρακολουθούσε απάνγκελνε στίχους και έπαιζε τη λίγα του.
Για να βγάλει την κατηγορία από πάνω του, ο Νέροναςς έριξε την ευθύνη στους χριστιανούς και διέταξε την τιμωρία τους. Έτσι άρχισε η πρώτη και η μεγάλη καταδίωξη των χριστιανών στη ρωμαϊκή αυτοκρατορία. Το Κολοσσέο άρχισε να κατασκευάζεται το 72 με.Χ. και ολοκληρώθηκε όταν ήταν αυτοκράτορας ο Τίτο το 80 με.Χ. Για να κατασκευαστεί εργάστηκαν χιλιάδες Ιουδαίοι εχμάλωτοι που είχαν συλληφθεί από τον Τίτο μετά την καταστροφή των Ιεροσολύμων.
Πήρε το όνομά του από το κολοσσιαίο άγαλμα του Νέρονας, ο Κολοσσός, που βρισκόταν στην τοποθεσία που χτίστηκε. Μπορούσε να χωρέσει 65.000 θεατές. και είχε σχήμα έλλειψης με περιφέρεια 524 μέτρων.
Το ύψος του έφτανε τα 48 μέτρα και είχε τέσσερις ορόφους. Από αυτούς, οι τρεις πρώτοι είχαν αψίδες και ο τέταρτος 40 παράδειρα. Ο τελευταίος όροφος προοριζόταν για τις γυναίκες και τις κατώτερες τάξεις των πολιτών, ενώ ο πρώτος για τους επιφανείς πολίτες. Το εσωτερικό του ήταν χωρισμένο σε κερκίδες, ενώ στο κέντρο του είχε κονίστρα που χωρίζονταν. Ο κοριζόταν από τις κερκίδες με ένα ψιλοβάθρο.
Κάτω από την κονίστρα βρίσκονταν τα υπόγεια. Εκεί βρίσκονταν τα κλουβιά με τα ζώα, τα οποία μπορούσαν να ανυψωθούν για να ανεβαίνουν τα ζώα στην αρένα. Οι πολλές πύλες έδιναν στο Κολοσσέο τη δυνατότητα να γεμίσει μέσα σε 15 λεπτά και να αδειάσει μέσα σε μόλις 5 λεπτά. Το Κολοσσέο έμεινε θρηλυκό ως το κέντρο των εμοχαρών θεαμάτων που απολάμβανε η Ρωμαϊκή Αυλή στην εποχή της παρακμής της.
Η ορχή στραίχε διαμορφωθεί κατάλληλα για να πραγματοποιούνται ναυμαχίες, μονομαχίες και θηριομαχίες, τις οποίες γρημματοδοτούσαν οι Ρωμαίοι αυτοκράτορες. Εκεί γίνονταν επίσης μαρτύρια χριστιανών. Ο Βεζούβιος είναι βουνό υφέστιο στις δυτικές ακτές της Ιταλίας και σε απόσταση 12 χιλιόμετρων από την Άπολη.
Μέχρι το 79 με.Χ. το θεωρούσαν ένα απλό βουνό. Στους πρόποδες είχε χτιστεί η Πομπιία, μια ακμάουσα πόλη 25.000 κατοίκων. Η τοποθεσία της και το κλίμα της την έκαναν το καλύτερο θέρετρο της αρχαίας Ρώμης.
Πολλοί πλούσιοι Ρωμαίοι είχαν χτίσει πάνω στους σκεπασμένους με αμπέλια λόφους της, Όμορφες εξοχικές επαύλεις, τις οποίες στόλιζαν με διάφορα έργα τέχνης. Αρκετοί επιβίωσαν από την πρώτη έκρηξη, όμως την επομένη, μια νέα έκρηξη τους σκότωσε ακαρίεα. Όταν η βροχή που ακολούθησε αναμίχθηκε με τη στάχτη, δημιουργήθηκε ένα είδος τσιμέντου που κάλυψε όλη την πόλη.
Ο απολογισμός από την ορκή του Βεζουβίου ήταν 13.000 νεκροί και μια πόλη εξαφανισμένη. Η σημερινή επίγοντα... Φτάνει τα 6 με 7 μέτρα.
Τα 70 χρόνια των εβραϊκο-ρωμαϊκών πολέμων στο δεύτερο μισό του πρώτου αιώνα και στο πρώτο μισό του δεύτερου αιώνα ήταν φοβερά στη διάρκεια και τη βία τους. Εκτιμάται ότι συνολικά σκοτώθηκαν Εβραίοι. Τον πρώτο αιώνα μετά Χριστόν συνεχίστηκε η επέκταση της Ρωμαϊκή Αυτοκρατορίαςς. Στη φωτογραφία η έκταση της Ρωμαϊκή Αυτοκρατορίαςς το 117 μετά Χριστόν. Καθώς η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορίας επεκτηνόταν, έφτασε σε ένα σημείο όπου η κεντρική κυβέρνηση στη Ρώμη δεν μπορούσε να διοικεί αποτελεσματικά τις μακρινές επαρχίες.
Οι επικοινωνίες και οι μεταφορές ήταν προβληματικές δεδομένες της αχανούς έκτασης της Αυτοκρατορίαςς. Οι εξεγέρσεις ήταν τελείως συνηθισμένα γεγονότα μέσα στην Αυτοκρατορίας. Τα κατακτημένα φύλλα ή πόλεις εξεγείρονταν. Έτσι ήρθε η λεγόμενη κρίση του 1936. Στη φωτογραφία η διαρεμένη αυτοκρατορία το 271 μετά Χριστό.
Μετά το θάνατο του αυτοκράταρα Θεοδόσιου του I, το 395, η αυτοκρατορία χωρίστηκε σε Ανατολική και Δυτική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορίας. Το Δυτικό Τμήμα αντιμετώπισε αυξανόμενη οικονομική και πολιτική κρίση και συχνές βαρβαρικές εισβολές. Το 476 ο τελευταίος Δυτικός Αυτοκρατορίαςς εκδιώχθηκε και μετά από λίγα χρόνια η Ιταλία διαιρέθηκε μεταξύ πολλών βαρβαρικών βασιλείων.
Υπότιτλοι Το 756 οι φραγκικές δυνάμεις νίκησαν τους Λομβαρδούς και έδωσαν στον παπισμό νομική εξουσία σε μεγάλο μέρος της κεντρικής Ιταλίας, δημιουργώντας έτσι τα παπικά κράτη. Τα παπικά κράτη ήταν μια σειρά εδαφών στην Ιταλική Χερσόνησο, υπό την άμεση κυριαρχία του Πάπα. Το 800 ο Καρλομάγνως στεύθηκε αυτοκράτορας της Αγίου Ρωμαϊκή Αυτοκρατορίαςς από τον Πάπα στη βασιλική του Αγίου Πέτρου. Το 1054 έγινε το σχίσμα της δυτικής καθολικής εκκλησίας με την ανατολική ορθόδοξη εκκλησία. Αν και μοιάζει να προέκυψε ξαφνικά, στην πραγματικότητα επισημοποίησε μια ήδη προϋπάρχουσα κατάσταση, καθώς με το πέρασμα των χρόνων ο ανατολικός και ο δυτικός χριστιανισμός διαμόρφωσαν διαφορετικές παραδόσεις, καθώς το χάσμα μεταξύ τους διαυρυνόταν σε επίπεδο δογματικό, λειτουργικό και διοικητικό.
Υπότιτλοι AUTHORWAVE Μεταξύ του 12ου και του 13ου αιώνα, η Ιταλία αναπτύχθηκε πολύ διαφορετικά από τη φαιοδαρχική Ευρώπη βόρεια των Άλπων. Καθώς δεν εμφανίστηκαν κυρίαρχες δυνάμεις, όπως σε άλλα μέρη της Ευρώπης, η ολιγαρχική πόλη-κράτος έγινε η κυρίαρχη μορφή διακυβέρνησης. Διατηρώντας τόσο τον άμεσο έλεγχο της Εκκλησίας, όσο και την αυτοκρατορική εξουσία, τα πολλά ανεξάρτητα κράτη της πόλης ευημερούσαν μέσω του εμπορίου. Οι βόρειες πόλεις ήταν επίσης αξιοσημείωτες για τις εμπορικές δημοκρατίες τους, ειδικά οι δημοκρατές της Βενετίας. Σε σύγκριση με τους φαιουδαρχικές και απόλυτες μοναρχίες, οι ανεξάρτητες ιταλικές κοινότητες και οι εμπορικές δημοκρατίες απολάμβαναν σχετική πολιτική ελευθερία που ενίσχυσε την επιστημονική και καλλιτεχνική πρόοδο.
Ο Μάρκο Πόλου, 1254-1324, ήταν βενετός έμπορος και εξερευνητής, τα ταξίδια του οποίου καταγράφηκαν στο βιβλίο «Τα ταξίδια του Μάρκο Πόλουυ», όπου περιγράφονται από τον ίδιο όλα όσα είδε και έζησε κατά τη διάρκεια των ταξιδιών του στην Κεντρική Ασία και την Κίνα. Μαζί με τον πατέρα του και τον θείο του, ξεκίνησαν για ένα ταξίδι στην Ασία και επέστρεψαν μετά από 24 χρόνια. Οπότε και βρήκαν τη Βενετία να βρίσκεται σε πόλεμο με τη γένομα. Ο Μάρκο Πόλ φυλακίστηκε και υπαγόρευσε τις ιστορίες του στον συγκρατούμενό του. Αφέθηκε ελεύθερος το 1299 και έγινε ένας πλούσιος έμπορος.
Παντρεύτηκε και απέκτησε τρία παιδιά. Ο Δάντη Αλιγγέρη, 1265-1321, ήταν ένας από τους σημαντικότερους Ιταλούς ποιητές. Θεωρείται ο πρώτος σημαντικός δημιουργός στην Ιταλική ποιήση, ενώ το περίφημο έργο του «Η Θεία Κομμοδία» εκτιμάται ως σήμερα ένα από τα σημαντικότερα έργα της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Ο Μαύροςς Θάνατος, η Πανόλη που εξαπλώθηκε στην Ευρώπη 1346-1353, προκάλεσε τρομερό πλήγμα στην Ιταλία σκοτώνοντας το 1 τρίτο του πληθυσμού. Η ανάκαψη από τη δημοκρατική και οικονομική καταστροφή οδήγησε στην ανασυγκρότηση των πόλεων, του εμπορίου και της οικονομίας, η οποία οδήγησε στη φάση του ανθρωπισμού και της αναγέννησης από το 15ο ως τον 17ο αιώνα.
Όταν η Ιταλία επέστρεψε και πάλι στο κέντρο του δυτικού πολιτισμού, επηρεάζοντας έντονα άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Η αναγέννηση ονομάστηκε έτσι επειδή ξαναγεννήθηκαν όχι μόνο η οικονομία και η αστικοποίηση, αλλά και οι τέχνες και οι επιστήμοι. Αυτή η πολιτιστική αναγέννηση τροφοδοτήθηκε από μαζικές ανακαλύψεις αρχαίων κειμένων που είχαν ξεχαστεί για αιώνες από το οιτικό πολιτισμό, κρυμμένων σε μοναστικές βιβλιοθήκες ή στον Ισλαμικό κόσμο, καθώς και μεταφράσεις ελληνικών και αραβικών κειμένων στα λατινικά.
Ο Φραγκίσκος Πετράρχη, 1304-1374, ήταν Ιταλός λόγιος, ποιητής και ένας από τους παλαιότερους ουμανιστές της Αναγέννησης. Βάσει των έργων του Πετράρχη και, σε μικρότερο βαθμό, του Δάντη και του Βοκάκιου, ο Πιέτρο Μπέμπο, τον 16ο αιώνα, δημιούργησε το μοντέλο για τη σύγχρονη Ιταλική γλώσσα. Η Ιταλική Αναγέννηση ξεκίνησε στην περιοχή της Στοσκάνης με επίκεντρο την πόλη της Φλωρενδίας.
Στη συνέχεια εξαπλώθηκε νότια, έχοντας ιδιαίτερα σημαντικό αντίκτυπο στη Ρώμη, η οποία ξανακτίστηκε σε μεγάλο βαθμό από τους αναγεννησιακούς πάπες. Η αρχιτεκτονική και η ζωγραφική της Στοσκάνης έγιναν σύντομα πρότυπο για όλες τις πόλεις, πολιτείες της Βόρειας και Κεντρικής Ιταλίας. Κυριαρχούσε η Ιταλική γλώσσα της Στοσκάνης σε όλη την περιοχή, ειδικά στη λογοτεχνία. Η Μέβικη ήταν μια πολύ πλούσια οικογένεια της Φλωρεντίας που από το 15ο ως τον 18ο αιώνα κυριάρχησε στην οικονομική, πολιτική αλλά και καλλιτεχνική ζωή της πόλης παίζοντας έτσι ένα καθοριστικό ρόλο στην Ιταλική και Ευρωπαϊκή ιστορία. Κεφαλή της οικογένειας ήταν ο Λαβρέντιος ο Μεγαλοπρεπής 1489-1492 τραπεζίτης, πολιτικός, ποιητής και μεγάλος και εκείνας πολλών καλλιτεχνών όπως ο Μιχαήλ Άγγελοςς και επιστημόνα.
Τα μέλη της οικογένειας κυβέρνησαν τη χώρα ως Μγάλοι Δούκες της Στοσκάνης. Μέλος της οικογένειας ήταν και η Εκατερίνη των Μεδίκων 1519-1589 η οποία στεύθηκε βασίλισσα της Γαλλίας μετά το γάμο της με το βασιλιά της Γαλλίας Ερίκου I. Επίσης η Μαρία των Μεδίκων ήταν σύζυγος του Ερίκουυ I της Γαλλίας. Υπότιτλοι AUTHORWAVE Ο Λεωνάντο Νταβίτσι, 1452-1519, ήταν Ιταλός πολυμαθής της Αναγέννησης, που θεωρείται κατά κοινή ομολογία ένας από τους σπουδαιότερους ζωγράφους όλων των εποχών, παρά το περιορισμένο πλήθος των σωζόμενων έργων του. Η Μόνα Λίζα είναι το διασημότερο ζωγραφικό έργο του Λεωνάρδο και το πιο διάσημο πορτρέτο στην ιστορία, ενώ ο μυστικός δείπνος του είναι ο πλέον ανατυπωμένος θρησκευτικός.
ο Νταβίτσι είναι επίσης γνωστός για τα σημειωματάρια του, στα οποία καταχωρούσε σχέδια και σημειώσεις επιστημονικού περιεχομένου. Σε αυτά περιλαμβάνεται πληθώρα θεμάτων, συμπεριλαμβανωμένες της ανατομίας, της χαρτογραφίας, της ζωγραφικής και της παλαιοντολογίας. Πολλοί ιστορικοί και μελετητές θεωρούν τον Νταβίτσι ως το πλέον αντιπροσωπευτικό δείγμα του αναγεννησιακού ανθρώπου, και έναν αληθινό Homo Universalis, ένα άτομο άσβεστης περιέργειας και πυρετόδους εφευρετικής φαντασίας. Ο Μιχαήλ Άγγελοςς, 1475-1564, ήταν Ιταλός γλύπτης, ζωγράφος, αρχιτέκτονας και ποιητής της αναγέννησης, που άσκησε απαράμιλη επίδραση στην ανάπτυξη της δυτικής τέχνης. Σήμερα αναγνωρίζεται ως ένας από τους σπουδαιότερους δημιουργούς στην ιστορία της τέχνης.
Υπήρξε ο μοναδικός καλλιτέχνης της εποχής, του οποίου η βιογραφία εκδόθηκε πριν από το θάνατό του, στους βίους του Τζιώτιο Βαζάρι. ο οποίος επέλεξε να τον τοποθετήσει στην κορυφή των καλλιτεχνών, χρησιμοποιώντας για τον Μιχαήλ Άγγελος το προσωνύμιο «Ο Θεϊκός». Στα δημοφιλίστερα έργα του ανήκουν οι νοπογραφίες που φιλοτέχνησε για το παπικό παρεκκλήσιο του Βατικανού, Καπένας Σικστίνα, το άγαλμα του Δαβίδ και η πιετά από καθήλωση στη Βασιλική του Αγίου Πέτρουυ στη Ρώμη. Ο Σάντρο Μποτιτσέλη, 1445-1510, ήταν εξαιρετικός Ιταλό ζωγράφος. Ο Ραφαήλ 1483-1520 ήταν Ιταλός ζωγράφος και αρχιτέκτονας αναγέννησης.
Το έργο του θαυμάζεται για τη σαφήνεια των μορφών, την ευκολία της σύνθεσης και την οπτική επίτευξη του νεοπλατωνικού ιδεόδους του ανθρώπινου μεγαλείου. Υπήρξε ένας από τους επιφανέστερους καλλιτέχνες της εποχής του. Ξεκινώντας από τη Φλωρεντία, η αρχιτεκτονική της αναγέννησης εξαπλώθηκε σχεδόν σε όλη την Ιταλία.
Το αναγεννησιακό στυλ δίνει έμφαση στη συμμετρία, την αναλογία, τη γεωμετρία και την κανονικότητα των τμήματων, όπως στην αρχιτεκτονική της κλασικής αρχαιότητας και ιδιαίτερα στην αρχαία ρωμαϊκή αρχιτεκτονική. Στη Ρώμη εκφράζεται στη βασιλική του Αγίου Πέτρουυ. Ο Γαλιλαίος Γαλιλαίος, 1564-1642, ήταν Ιταλός φυσικός, μαθηματικός, αστρονόμος και φιλόσοφος, που έπαιξε σημαντικό ρόλο στην επιστημονική επανάσταση. Ο Γαλιλαίος έμεινε γνωστός στην ιστορία για την τόλμη του να αντιπαραταχθεί σε διαδεδομένες και παραδεκτές διδασκαλίες της εποχής του, πράγμα που είχε ως αποτέλεσμα να θεωρηθεί από πολλούς ερετικός.
Συγκρούστηκε με την Ρώμη ο Καθελήπης. Η Εκκλησία και αυτό προβάλλεται συχνά ως παράδειγμα εναντίωσης της ελευθερίας της σκέψης και της επιστημονικής έρευνας με την εξουσία. Και όμως κινείται για τη γη γύρω από τον ήλιο. Ο Κλαούντιο Μοντεβέρντι, 1567-1683, ήταν Ιταλός συνθέτης, μουσικός και Ρωμαιοκαθολικός ιερέας. Θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους συνθέτες της δυτικής μουσικής, ενώ το έργα του σηματοδοτεί τη μετάβαση από τη μουσική της αναγέννησης στο Μπαρόκ.
Υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους μεταρρυθμιστές στην εξέλιξη της μουσικής έκφρασης. Συνέθεσε μια από τις πρώτες όπερες, τον Ορφέα. Υπότιτλοι AUTHORWAVE Οι ξένες εισβολές στην Ιταλία, γνωστές ως Ιταλική πόλεμη, ξεκίνησαν με την εισβολή του 1494 από τη Γαλλία, που προκάλεσε εκτεταμένες καταστροφές στη Βόρεια Ιταλία και τερμάτισε την ανεξαρτησία πολλών από τις πόλεις κράτη. Αρχικά, οι συγκρούσεις ξεκίνησαν από δυναστικές διαμάχες σχετικές με τον του κάτω του Μιλάνου και το βασίλειο της Νάπολης.
Αλλά οι πόλεμοι έγιναν γρήγορα ένας γενικός αγώνας για την εξουσία και την ευκαιρία. Η εγκατάκτηση εδαφών μεταξύ των διαφόρων συμμετεχόντων. Αγώνας σημαδεμένος από έναν αυξανόμενο αριθμό συμμαχιών, αντισημαχιών και προδοσιών.
Τελικά, μετά από χρόνια ατελέσφορων συγκρούσεων, η Γαλλία παρετήθηκε το 1559 από όλες τις διεκδικήσεις της στην Ιταλία, εγκαινιάζοντας έτσι μια μακρά ηγεμονία των Αυσβούρων πάνω στις Χεσόνισσο. Ενώ η Ιταλική Αναγέννηση εξασθενούσε, η Αναγέννηση στο Βορρά υιοθέτησε πολλά από τα ιδανικά της και μετέτρεψε τα στήλ της. Ορισμένοι από τους μεγαλύτερους καλλιτέχνες της Ιταλίας επέλεξαν να μεταναστεύσουν.
Το πρώτο παράδειγμα ήταν ο Λεωνάντο Νταβίτσι, ο οποίος πήγε στη Γαλλία το 1516. Αλλά ομάδες μικρότερων καλλιτεγνών που προσκλήθησαν να διαμορφώσουν το ανάκτορο του Φοντενεμπλό, δημιούργησαν τη σχολή του Φοντενεμπλό που διέδωσε το στυλ της Ιταλικής Αναγέννησης στη Γαλλία. Ο 17ο αιώνας ήταν μια ταραχώδης περίοδος στην Ιταλική ιστορία που χαρακτηρίζεται από βαθιές πολιτικές και κοινωνικές αλλαγές. Αυτές περιλάμβαναν την αύξηση της παπικής εξουσίας στη Γερσόνισσο και την επιρροή της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας στο αποκορύφωμα της αντίθετης μεταρρύθμισης, δηλαδή την αντίδραση του καθολικισμού κατά της προτεσταντικής μεταρρύθμισης. Η Ιταλία παρουσίασε συνολική οικονομική παρακολούθηση. Ο Μαύροςς Θάνατος επέστρεψε για να στοιχειώσει την Ιταλία σε όλη τη διάρκεια του 17ου αιώνα.
Η πανούκλα του 1630 που έπληξε τη Βόρεια Ιταλία, ιδίως το Μαύρος. η Λιλάνο και τη Βενετία, σκότωσε ένα εκατομμύριο ζωές, περίπου το 25% του πληθυσμού. Η Πανούκλα του 1656 σκότωσε ως και το 40% του πληθυσμού του βασιλείου της Νάπολης.
Η δραματική μείωση του ιταλικού πληθυσμού των πόλεων και οι επιπτώσεις στην οικονομική δραστηριότητα συνέβαλαν στην πτώση της Ιταλίας ως σημαντικό εμπορικό και πολιτικό κέντρο. Ο 18ος αιώνας ήταν μια εποχή συνεχών πολέμων με πρωταγωνιστές τους Γάλλους, τους Ισπανούς και τους Αυστιακούς που καταλάβαναν διάφορες περιοχές της Ιταλίας. Το 1798 ο Γαλλικός στρατός με ηγέτη τον Ναπολέοντα εισέβαλε στην Ιταλία και κατέκτησε το μεγαλύτερο μέρος της στο όνομα της Γαλλικής Επανάστασης. Ήδησε μια σειρά από νέες δημοκρατίες αλλάζοντας τους υπάρχοντες φερουδαρχικούς νόμους.
Όλες αυτές οι νέες πολιτείες ήταν υποτελείς στη Γαλλία στην οποία έπρεπε να δίνουν μεγάλες οικονομικές ενισχύσεις. Το 1814 με το τέλος της Ναπολεόντιας περίοδου Αρχίζουν οι πολιτικές και κοινωνικές διαδικασίες που θα ενωπήσουν ένα μεγάλο μέρος της Ιταλικής Χερσονήσου σε ένα εθνικό κράτος το 1861. Μία από τις πιο σημαντικές επαναστατικές ομάδες ήταν η Καρμπονάρη, μια μυστική οργάνωση που ιδρύθηκε στην Νότια Ιταλία στις αρχές του 19ου αιώνα. Εμπνευσμένα από τις αρχές της Γαλλικής Επανάστασης, τα μέλη της προέρχονταν κυρίως από τη Μεσαία Τάξη και τους διανοούμενους.
Υπότιτλοι AUTHORWAVE Ο Τζουζέπε Γκαριμπάρντι 1807-1882 ήταν σημαντική στρατιωτική και πολιτική φυσιογνωμία της Ιταλίας καθώς και ήρωας του Ιταλικού Πολέμου της Ανεξαρτησίας που οδήγησε στην ενοποίησή της. Συμμετείχε επίσης στον εμφύλιο πόλεμο της Ουρουουάης στο πλευρό του κόμματος Κολοράντο το οποίο και επικράτησε. Έχει λάβει το προσωνύμιο του ήρωα των δύο κόσμων για τη συμμετοχή τους στους δύο αυτούς Οι Ρώμοι δεν είναι πολέμους, ενώ για τους Ιταλούς θεωρείται εθνικός ήρωας.
Το 1861 ανακηρύσσεται το βασίλειο της Ιταλίας. Το 1866 εντάσσεται η περιοχή της Βενετίας και το 1870 καταργείται η επιβολή του παπικού καθεστώτος της Ρώμης. Στη βόρεια Ιταλία, η εκβιομηχάνηση και ο εξυγχρονισμός άρχισαν στο τελευταίο μέρος του 19ου αιώνα. Ο Νότος, που εξακολουθούσε να στηρίζεται στην αγροτική παραγωγή, ήταν υπερπληθισμένος, αναγκάζοντας εκατομμύρια ανθρώπους να αναζητήσουν μια καλύτερη ζωή στο εξωτερικό.
Υπολογίζεται ότι περίπου ένα εκατομμύριο Ιταλοί μετακόμισαν σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Στις δύο τελευταίες δεκαετίες του 19ου αιώνα η Ιταλία άρχισε να γίνεται απικιοκλατική δύναμη με κατακτήσεις στη Σομαλία, την Ερυθρέα, την Αιθιοπία, τη Λιβύη και τα Δωδεκάνησα. Η κατάσταση άλλαξε το 1914 με την κήρυξη του πρώτου παγκόσμιου πόλεμου.