Lumabas ka recently, Eric. Parang ikaw mismo nag-reveal. Pero hindi ko tinitingnan.
Ayaw ko tinignan. At kung magkasabihin mo sa'kin, kung ano yung kasabihin mo. Pareho kami, hindi pa mature.
Kamusta yung relasyon mo sa mga nanay ng mga anak mo? Oo kasi pag-ating sa kahit anong bagay, ayaw ko na nang paligoy-ligoy pa. Diretsoin mo ko. Hindi ko alam paano yung mga ganyan responsibilidad. Hindi ko kayang bumalik.
Hindi ko kayang balikan. Hello Team Y-Echos at mga O'Genians at O'Genatics. Siyempre, nandito po tayo ngayon sa O'Genius Channel. At kasama po natin ngayon ang aking kaibigan.
ang aking kumpare, ang aking alaga. Ito na, sa edad na ito talaga nakakatalot-talon. Dahil noong 1992, inilaunch ang Guapings.
Ang Guapings ay si Jomary Ileana, Mark Anthony Fernandez, at si Eric Fructuso. Hello, hello. Hello. Magandang araw sa inyo lahat.
O, ayan. Ang tawagan namin ni Eric ay Mare. Yes, Mare Jose. Na anak mo, panganay ko. Panganay mo.
Ika-kasal na. Ayan, ika-kasal na. Oo, 23 years old.
23 years old na ba siya? Yes. Oh my God. Parang kilala yun, di ba?
Magkasama tayo. yung mami niya sa Laguna. Mami tayo sa inyo, di ba?
Tapos, wala pa yung pananay ko noon. Wala pa. Girlfriend pa lang kami. Oo.
So, anyway, lumabas ka recently, Eric, parang ikaw mismo nag-reveal na malapit ka ng maging lolo. Yes. I found out a few days ago.
Sabi ng anak ko sa akin, Dad, ah... Magkita tayo, puntahan kita. May kailangan akong sabihin sa'yo, importante.
Sabi ko, ano kaya kailangan ito? Magkano kayang kailangan? Magkano kaya kailangan ito? Ano kaya?
Ano kaya? Ano kaya? Negosyo ba gusto na gawin ito? Sabi ko, teka, sige, sige. Walang problema.
So hindi pa sa'yo ni-reveal sa phone? Hindi pa. So sabi ko, magkita tayo sa ninong nani mo. Nani, paskugin. Magkita tayo doon.
Kanento ko sa kumpare natin. Sabi ko, eh, yung inaanak mo, ipupunta raw. May nasabihin sa'yo, importante. Sabi niya, ah, magiging lolo ka na.
Sabi ko. Hindi, baka negosyo. Ayoko pa maging lolo. Ayoko, syempre, di ba parang, kilang lang eh, sumasayos-sayos ako sa...
Di ba? Kilang lang bata ka, tapos at my age 44, magiging lolo. Hindi ko alam paano yung mga ganyan responsibilidad.
Bilang lolo. Oo, tsaka di ba, ang yami-yami ko pa. Ay, na eh.
So, ayun. Pag-ating niya sa akin, sabi niya, Dad, may papakita ko sa'yo. Sabihin mo na lang, Dad, may papakita ko sa'yo.
Bakit ako? Laki ng utang, or ano eh. Ayun, magiging lolo ka na Ultrasound ang pinakita sa'yo Pero hindi ko tinitingnan Ayoko tingnan Kung magsasabihin mo sa'kin Kung ano yung sasabihin mo Hawa kasi pagdating sa kahit anong bagay Ayoko na ng paligoy libi Diretsoin mo ko Sinabi magiging lolo ka Tagal ko medyo Talaga? Talaga magiging lolo?
Eh, syempre. Ako naman, hindi ko na inisip about me being a lolo eh. Inisip ko my son magkakaroon na ng pamilya na with the right girl.
Kasi na-make ko yung girlfriend niya. Napaka-napaka-bait. Napaka-bait yung girlfriend niya. So... sabi ko, 23 ka na, about time, para maging barkada mo.
Para maging barkada ko na yan, di ba? Para maabutan ko lahat ng, ano. But, naging pasaway ba yung anak mo? Noong ano? Before?
Lahat naman tayo, lahat naman ng lalaki, naging, naging sakit ng ulo mo? During that time, Ang tingin ko sakit ng ulo. Ang hindi ko lang na-realize was mas masakit pala ang ulo ng magulang ko sa akin. So, hindi pa pala siya sakit ng ulo. So, it was okay.
Nag-iisa kang anak, di ba? Yes. So, bakit feeling mo ikaw ang sakit ng ulo ng magulang mo?
Kumpara dun sa ikaw na ngayon ng magulang? Hindi, sa dati, syempre. Maric, kita nga naman paano kami tatlo dati. Kusansan kami, di ba? Minsan, hinahanap ako ng tatay ko, sinanay ko.
Sabi, nasa si Eric? Ah, nasa sa ibang bansa. Saan? Kasi hindi mo ba sabihing, saan bumunta yun?
Saan lang, di mo lang nagpapaalam? Bigla-bigla na lang tayo aalis. As a teenager na kumikita ka ng pera, hindi ka makakawat.
Narealize mo kung gano'ng kaimportante ang magulang mo? Dahil naging magulang ka? Sobra.
Bakit? Ayos ko, nakakakalimutan. Syempre hindi tayo nakikinig nun.
Ito ang ginawa ko sa anak ko, panganay ko si Tres. Ang napansin ko kasi, ang pagpapalaki ng magulang sa bata, iisap ko sa bata. lang eh.
Paulit-ulit lang, di ba? O, hindi mo papayagan, huwag kang lalabas. Huwag kang pupunta sa gato.
Huwag ito yung mga taong samahan mo. Blah, blah, blah. Over and over. Every generation, ganun ang nangyayari. Pero, anong nangyayari?
Nagiging pasaway yung bata. Di ba? Hindi naman tayo nakikinig.
O, sa susunod na generation, ganun din. Hindi naman makikinig yung bata. Yung anak ko, medyo nagiging ganun.
So, sabi ko... Na hindi nakikinig pag sinasabihan. Oo. So... Dahil hindi kanina...
Makinig noon? Mm-hmm. Pasaway ka rin?
Then everyone else. Sabi ko, iibahin ko yung approach. Sinabi ko sa anak ko, anak, kung hindi mo kaya makinig, ganito na lang, gawin mo yung gusto mo.
Huwag ka lang gagawa ng bagay na masasaktang kami ng lola mo, yung mami ko. Okay deal? Okay ba tayo doon?
Sabi niya, opo dad, dito ninyo siya. Umayo siya. Bakit?
Hindi kita pinagbabawalan eh. Hindi tuloy siya na siya challenge. Ganun naman tayo, di ba?
The more nabawalan ka, the more ginagawa mo, tapos andun pa yung influensya ng mga kaibigan, na ganun din naman yung... So iniba ko yung approach, ayun, umayos siya, nakakilala siya ng maayos na partner, na yan, he's on the right track. So dun proud ako dun sa ginawa kong yun.
Medyo nakakatakot lang kasi, syempre anak kong yun eh. Hindi mo alam kung ano ginagawa, di ba? So mahirap on my part. Kamusta yung relasyon mo sa mga nanay ng mga anak? You have five kids.
Five kids, yung dalawa pang nanay. So sa mami ni Tres, it was more than a year ago, sa birthday na ni Tres. sinurprise ko siya dahil sila ng mom niya.
Parang kumail lang sa BGC. Tinawagan ko yung mami. Sabi ko, ano plano niyo?
Dito lang, kakain lang. Sabi ko, sige dad. Pupunta ako dyan, gugulatin ko. Pupuntaan ko, sinurprise ko.
Yakap ako sa mami niya. Tapos, nagsorry ako. Nagsorry ka kanina?
Sa mami niya. Ba't ka nagsorry? Sorry for being a jerk.
Kasi nung panahon na yun, bata ako eh. Bata ako na kung ano yung ituro sa akin ng tatay ko, kumukontra ako eh. So, di naman kasi kami kinasal.
Hindi ako naging mabuting asawa. Kung baga, hindi ako naging... maayos na asawa.
Hindi ako naging mati ng asawa. I was so irresponsible. Siyempre, sobrang bata ako noon.
The reason why din gusto kong magka-baby na dun time na yun was because ang tatay ko in and out of the hospital na yun. E, nag-iisa ka lang ako. Sabi ko, kailangan ko nang bigyan ng apo to. Kaya ako minadali na magka-baby.
Yun nga lang. I had my son at a very young age na wala kong kaalam-alam. Alam ko lang nun mag-enjoy. So, sabi ko sa kanya, gawin natin weekly, labas tayo.
Tayo tatlo. Para makabawit. nung magkasama kami, minom kami tatlo margarita, ganoon pero yung anak ko, grabe dad, sobrang saya ko ngayon last time na nagsama tayo, 3 years nung hindi ako so yun ba yan Sobrang precious moment ko yun.
I was proud of myself kasi nagising-gising na ako. Nagising na ako sa reality na it takes a real man to admit his own fault eh, his own errors eh, his own flaws. I was proud of that moment kasi, pero nung nag-sorry ako, diba? Sorry for before.
Sorry hindi tama yung pagiging boyfriend ko. Sorry kung ganyan ang nangyari. Pero nandito na ako ngayon, gusto ko gawin tama lahat.
So, nag-agree siya. Pero syempre, may boyfriend na kasi. So, Hindi talaga pwedeng yung sama-sama lagi, di ba?
Pero, naging okay yung friendship. Naging okay kami sobra. Pero yung para marinig mo sa anak mo yung sobra siyang happy. Grabe. Hindi sa natuwa ako.
Parang sinaksak sa... Dibdib. Oo, kasi nagka-problema kami noon.
So, hindi naman nakita yung anak ko. Yung anak, lalo yung kid daddy, because of certain reasons. So, just nangyayari naman lagi. So, I wasn't really there for him. Wala ako dun para sa kanya.
Hindi ko alam. Paano magpalaki ng teenager? Pero mo, 3 years old, nahiwalay kami eh.
Pinuntahan ko pa siya sa school para makita ko siya. Iwas around 6 years old na no. Tapos nagsama ulit kami, 10 years old siya. Tapos hanggang nung nagkita na kami, teenager na siya. Hindi ko alam paano magpalaki ng teenager.
Bakit yan ang tanong mo? Na hindi mo alam kung paano magpalaki ng teenager? Kasi dumating na siya malaki.
Alam mo kasi, marit, ang biggest fear ko talaga, which ilan lang nakakaalam. Sinerch ko yung sabi, ano, geraskophobia. It was a fear of growing old.
Ayoko tumanda. Kasi... kasi na-meet ko naman ang dad ko, di ba? Old-fashioned, traditional, stricto, very matalino, very kumbaga sa education, hayop.
Siya pa yung chairman ng kumpanya. Pag umuwi siya, mainit ulo lagi. Anyway, nakakatakot na, nahaway mo ako, nahaway ako. Walang moment na nakangiti pag umuwi?
Oo. Sabi ko, ganyan ba pag tumanda? Mula nun ayok tumanda.
Eto, in-observe ko lang ha. Hindi ko alam kung yun ang talagang exact reason. Pero sabi ko, ayoko na maging responsable.
Ayoko na nang ganit. ganyan kaya natakot akong tumanda kaya mula noon hanggang ngayon medyo ano makulit lang ngayon ang reason ko ba't ako makulit kasi pag nag seryoso na ako doon ako tatanda kaya ngayon yun ang paniniwala mo and you want to feel young eh paano ngayon magiging lolo ka na so ramda mo pa din mas hindi ka pa rin tumatanda mas nangigil ako na sabi ko papaganda na ako ng katawan mag workout na ako isiguraduhin ko ako pinakahat na lolo so yan ang gusto mo i-prove ngayon Yes. Yes. Kaya, well, huwag lang bisyo. Huwag lang siguro bisyo.
Sasabayan ko siya. Tradisyon ko siya sabi, ay, gusto mo minom? Pero hindi ko dadaanin sila sa ganun buhay.
Kaya, ako tinigil ko yung paninigarilyo ko. Bakit? Mga anak ko, okay mo nang nangyari. Kaya kami nangyari doon. Para may karapat na ka magsabi sa kanila.
Mmm. Tsaka lead by example. Mag-iose. Eh si daddy nga, ginag-iose.
Si lolo, ginag-iose. So hindi mo sinasabihan ko, kaya magpataba? Ah!
Eh hindi ako nalang sabihan ko. papakita. Kaya na double excellence ako, ma'am.
So, yung pangalawa mong mga anak, isa rin panganay? Yes. Sa naging wife ko, apat ang anak namin. Daughter ko, the only prinsesa, si Una. Si Una.
Paula. Daniel, sumunod si Damian, sumunod si Bruce, tapos punso ko si Cash. Eric, bakit hindi kayo nagiging forever nung nanay ng anak mo?
Well, nung una, given, bata ko, talagang wala akong ilang. Feeling ko alam ko. Pero hindi pala. Sa wife ko naman, ano ba? Ang sabi niya sa akin, pareho kami hindi pa mature.
Ito yung apat muna sa anak ka. Doon ako na medyo na, sino ba na ba mature? Ako nga, 44 years old, pagkainan mo, ako, Kailangan nag-mature. At kanina lang. Bakit hindi sagot mo?
Kasi marami tayo natutunan eh. Yung alam natin kahakot, maaaring mali pala kaysa alam natin today. Bukas, it's another day of maturity.
Bakit? Maturity naman, it's not about being old. It's about taking responsibilities for everything. Knowing your obligation.
Knowing how to... Diba? Ganun ang maturity eh. It's not about age.
So, ako, nung natutunan ko lahat yun, kasi nag-separate kami, 2 to 3 months ata, in and out ako ng mga hotel. Hello? Hello?
Mura ng hotel, dala ko lagi yung mga maleta ko kahit saan akong punta Kasi nag-taping ako ng kaderang ginto Noong time niyo, wala akong kotse So bit-bit ko lahat yun kahit saan akong magpunta Dito mag-taping ako sa Casino City Tapos minsan, i-check-in ako sa Alabang Para na malapit ako sa mami Kasi gusto ko, maasa pa ako So, ang sabi niya, hindi pa kami mature Kailan niyo na-realize yan? Nung apat na anak niyo? Yes, nung apat na anak Eh kasi noong time na yun, ah, feeling ko, alam ko na yun Which was, tama siya The only difference kasi, ito ang hig na hate ko sa kapwa Pinoy. Hindi kayo nag-akusang doon, maghiwalay na lang kayo.
Kawawa yung mga bata. Ganon lagi narinig lahat, di ba? Kayo na mga kaibigan. Hanggang na-realize ko sa'yo, hindi, lagi kayo nag-away. Ayusin yung sarili mo.
Kawawa yung mga bata. Dapat ganon. Dapat ganon. Ayos yung sarili mo. Bakit?
Kayo yung may isip na. Kayo umayos. Kawawa yung mga bago.
Oo. Ayon bang mga buong pamilya mo? Babalik sa ex?
Nakikipagbalik ka sa nanay ng mga anak mo para mabuo yung pamilya mo. Together with your four kids. Hindi na. Hindi na ano? Kaya na ba?
Masaya ka na nag-ibisa? Hindi rin. Maloko. Ayaw mo magkaroon ng partner muna sa ngayon? I just recently broke up with a girl na ako maraming hindi makapicture sarili ko with another woman.
Kaya, ito si ganyan, type na type ko ito dati. Pero hindi ako masaya kasama to. O si ganyan, si ganyan.
Hindi siya yung gusto ko wala eh. Once ko lang naramdaman sa isang bahay, yung siya gusto ko makita pagising ko. Siya yung bago matulog, siya yung kaya ko. Ano mo yan? sa isa ko lang na experience na hindi na makita sa iba.
Tapos, at the same time, ang sinasabi ko, kung ako magkakaroon ng serious relationship, syempre gagastusan mo yun. Mas may karapatan na yung nani ng mga anak ko. Mas may karapatan na doon na ako magwawaldas. Kesa?
Kesa yung sabag. Diba? Dito na lang. Pero yun nga lang, hindi ko kayang bumalik. Hindi ko kayang balikan.
So, hindi ka nangyayag sa binumagulo ako. Wala. Ayusin mo muna yung sarili bago ka pumasok ulit. or bumalik ulit?
Matatakot ako. Actually, takot na ako sa commitment talaga. Masaya ka ba ngayon? Sabi nga nila, alam mo yung sinasabi ng taong walang pera, money can't buy happiness. Without money, you can't buy anything.
Pero, narealize ko, oo nga, ganito na nangyari sa akin. Ganyan, meron, alam mo yun, okay na lahat, pero, may kulang. May kulang, di ko alam kung, di ko alam kung, partner sa buhay, di ko alam kung, kasi mga halimbawa, mga anak ko, partner sa buhay, pag nasa akin yung mga anak ko, oo nga, masaya ko rin dyan sila. Hindi naman ako makakilos.
Hindi ako makagalaw sa negosyo. Hindi ako maka, kasi kasama ko sila eh. Probably, it's not, it's not dilemma na, gusto ko silang kasama, pero, hindi ako makakanegosyo. Pero, pag hindi ko naman silang kasama, nahimis ko sila, dahil hindi buhay yung pamilya. Nung nahiwalay nga ako, ganun muna ako, tumira muna ako, palipat-lipat, hanggang sabi nung isang kumpari ko, brother, why don't you stay here with me?
Pag wala rin ako kasama eh, which is yung kasawa ni Isabel Granada. Sama kami, pero yung nga lang, Natulog ako sa sahig. Eh, it was hard kasi. You know when you're going through a separation, tapos magigising ka na, natulog ka sa sahig.
Tapos meron sa compound, data on may nabakante doon, maliit, pakaligit lang ng apartment. Kinuha ko na. Doon muna ako nag-stay.
Tapos, yun nga, nagtitaping ang kadena ng ginto. Eventually, nakita akong isang apartment na mababakante na mas malaki. Tapos that was the first time na makakasama ko ulit yung mga anak ko sa Pasko.
Narehand ko yun. Pero nandun ako, mag-isa, lahat ng questions ko, bakit ganito, bakit ganito, Ano nangyari? Wala namang kasalanan. Kada salita ko, umabalik sa akin. Sabi ko, ganito pala yung mga nakukulong tapos lumalabas, nagbago.
Kasi, nare-realize nila yung sarili lang mali. Walang ibang tao doon na nagsasabi, pari okay lang yan, okay lang yan. Eh, tama yung ginawa mo. Wala na gaganon.
Lahat ng sinasabi. ko, bumabalik sa akin, nare-realize ko, ang tako pala, mali pala ako dito, mali pala ako sa ganun, mali ako. Karoon ako ng realization.
Doon, unti-unti, umayos yung buhay ko talaga. This was the time na hindi ako makapag-provide sa mga bata. Sa apat na...
na ano ko sa ex-wife ko, bakit di ako makapag-provide? Eh, sarado nga yung station natin. Hindi ka nakapag-provide noon? For how long?
Gano'ng katagal ba pandemic? March 2020. Oh, during that time, I think it was for 2, 3 months. Hindi ka nakapagbigay?
Oh, hindi ko lang maalala. So, yeah, kung ano-anong mga salita na narinig mo, na naintindihan mo? Hindi. Hindi ko tangkap eh. Bakit?
Hindi maganda. Hindi maganda yung naririnig mo? Yung mga nakapapasa po at naririnig ko, hindi talaga maganda.
So sabi ko, ganito, ito na lang ang pera ko. Papeibutin ko ito. So, siya na muna bahala.
Pero eventually, hindi niya rin kinaya. Doon ako hindi makapagbigay nga eh. Hindi ako makapagbigay. Bakit papeikutin ko nga itong... Kasi kung binigay ko na ito...
Wala na. Yun na yun. Yun na yun. Pero... Pero kung pinaikot ko to, baka ilang taon pa tayong pag-aaral.
Noong time na yun, tinignan ko sarili ko sa salamin. Sa ibang salamin na kasi wala akong salamin sa kwarto. Ayun, sige.
Terifruktoso ka, pista ka. Hindi ka basta-basta. Wala ka bang lang demand ngayon.
Pero puto, terifruktoso ka. Isa ka sa mga huling generation ng legends na. Hindi ka ganito.
Bakit ka nagsisettle ng ganito? Umipat ako apartment. Umipat ako doon yung kapitbay si Mark Heras.
Sobrang thankful ako sa kanya at wife niya. Ina-tuloy ka? Sa tapat ako naktira.
Pero sila, Ery, kain ka dito. Doon ako kumakain. Alam mo yun, tatawagan ka, Nahanap ka na ni tita, kumain ka na dito.
Baka lumamig yung pagkain. Kasi this was the start of the pandemic. Ang ginawa ko nung time na yun, binili ko lahat ng gusto ko.
Hindi ko dine-deprive sarili ko. Kasi if I deprive myself, hindi ako makakamuhukan sa lahat. Ano, apartment.
Saan ka nakita ng apartment? May billiard table, may shaming pools, Bisikleta. Lahat. Alam mo, upuan ng mga sports car.
Bakit? Hindi na upuan ko pag nag-playstation ako. Lahat ng kawirdohan nandun sa apartment ko. Bakit?
Kasi, yun ako eh. What I want, I get. Kung ano yung gusto ko mangyari, dapat mangyari. Tapos from there, yun nga, yung nga lang, nag-pandemic, biglang, uy, naipit yung sweldo.
Naipit sweldo natin lahat, di ba? Hanggang sa naubusan, going back a konti. During that time, dun ako na-baptize, born again.
Born again ka na? Yes. Doon ako nagkaroon ng relationship kay Jesus.
Yung time na wala na makain lahat yun, sabi ko hindi. Yung time na wala ka ng makain? Kasi doon ka lang parang nagbalik loob?
Hindi. Born again ako noon. Born again ka.
Just right before na lumipat ako yung bagong buhay ko. Doon ko na subukan yung faith ko, yung tiwala ko kay Panginoon. Na? He will provide no matter what. Buong pandemic, wala akong inutanan, wala akong...
Ganun, wala. Ginawa ko lahat sa sarili ko hanggang narealize ko na hindi. pwedeng ganito. Kasi, honestly, di ba, lahat sa showbiz, masas trabaho nun. Wala.
Sinimula ko negosyo yun. May TOT. Wala. Anong negosyo ito? Anong nangyari kasi nun, ma'am?
Ito, masishare ko na malalaman nila kung pinagsimula. Nung time na yun, gusto ko bumili ng motor. Eh, ito lang yung hawak kong pera. Pagdating doon, kapos siya doon sa gusto kong motor.
Tapos, nag-settle ako for a scooter. No, type na type ko rin. Binali ko. May nagsabi na si Eric, naka-hero.
Makamasa pala siya. Di pala siya yung mayabang. hanggang nakisama ako sa mga ibang tao na be ride kasi ako naman kahit kinito gusto nakikipag kaibigan ako eh na enjoy ko yun tapos nung in-add ako sa isang facebook group I think mag 17,000 likes ata mabilisan yun eh tapos tinitingnan ko sabi ko baliwala yung mga likes na yan baliwala yung mga ngayong pera yan eh kailangan may mangyayari dyan eh sinimulan ko yung pangalan hashtag-hashtag lang gopingsmoto tapos tumawag ang isang kumpare natin sa Sobeez bro! ano kinagawa mo? sabi ko wala sa bahay ano kinagawa mo?
Anong pinagagawa mo ngayon? E, kung wala, motor lang lang mo to. Para yung ride, doon saan saan ako pupunta? Kapag dala kitang pera, check bro, kailangan ko yung pagdala ng pera, ano ka ba? Hindi ko sinasabing okay ako.
Hindi ko sinasabing hindi ko kailangan. Pero, kaya, nabubuhay ako. Kasi, balita ako, nagka-tricycle ka na, Rob. So, akala niya, totoo yung pinagtrendo na nagka-tricycle ako.
Oo. So, anong ang totoo doon sa tricycle? Wala, I just wanted to inspire people. Sumakay lang doon para magpa-picture o bumiyahi ka din?
Ipinansada mo rin? Sumakay lang ako. Ang makulit nito, I was just posting it for a group sa mga mahilig sa Jordana sapatos. Bakit? Kasi ang suot ko na pantaas ng Jordana...
na jersey at shots, binili ko noong 1994 pa na buong buo sa Rewa na hindi ko binibeta kahit magkano binibila sa akin hindi na ko ako yun, parang i-inspire ko yung tao na ngayong pandemic hindi ka pwede ma-market kung anong pwede mong pagkakitaan kaya kaya mo lang tirahin basta ligaw pero suot ko nga yung Jordan na yun sa group na appreciate na lang yung uy ang ganda nung suot niya ang ganda nung sapatos niya pero nung pinuos ko na sa Instagram, pinuos ko sa Facebook iba na yung dati yun marami na inspire nakakatuwa yun going back na kay Eric kong pare inalok ka hindi mo kinuha sabi niya papadala ko, sige brother wag na sabi nag message punta ka sa Palawan ito yung ano ay nandun na yung gagawin ko Palawan Express kinigil ako ng 20,000 tapos pa ata ito sa sapatos na gusto ko or ano kaya maganda Ang hindi nga magandang helmet, gano'n yung ibang tao eh. Ginawa ko, nagigay ko yung 10,000 sa mami nila. Bakit?
Hindi nga ako nakakapag-provide. Ito na lang pwede, ito muna. Eh tumira ako sa mami ko na sa Naikavite.
Makikita na nga lang ako dito. 5,000 sa iyo. Makikita na nga lang ako eh.
Pasensya na, ito lang ang bibigay ko ngayon. 5,000 tinabi ko pa. Sabi ko, ito yung magpapalago. Ito yung magpapalago. Na gumawa ako ng, diba na-mention ko, hashtag, Wapins Moto.
Ginawa kong cap. Mahamorgas. Sa dami naman na napakisamahan natin mga tao, lalo na yung sinuportahan natin sa mga negosyo nila dito sa pandemic, sila mga ako na-suporta.
So lumago ang negosyo mo? Lumago na yun sa loob ng sa dalawang buwan, mga ganun. Medyo sumix figure siya. Sinunod ko na yung shirt, sinunod ko na yung hoodies, hanggang sa nakapagpuhuna na, nakapagpatayo ako ng shop ng motor.
Nung napayo na yun, maganda yung kita, maganda lahat, doon ko na naisip. na yung gusto kong kainan, gusto kong food business, kailangan matuloy na to. Pero wala akong idea paano i-start kasi alag ko lang kumain.
Hindi ako marunong magluto. Thank you sa aking pamangkin, si Abby. Tito, kirain na natin yan.
10 years na yung idea mo sa pagkain na yan. Kailangan natin gawin yan. Sabi ko, gusto ko na gawin kasi now's the right time.
Yes. Wala ka masyadong kalaban. Establish na natin ito ngayon.
Sili mo lang ko na, Guapig Sports Shop. Guapig Sports Shop? Guapigs.
Guapigs. Guapigs. So, Sinimula kayong Guapig Sport Shop nung January. 8 months pa lang pala. So malago naman siya.
Lumago. Gumanda. Tapos nun, kada kumikita ako sa negosyo, hindi ko binibili ng kung anong gusto ko. Nire-reinvest ko.
Pinapagulong ko lang. Pinapagulong ko nung pinapagulong, nagtayo rin naman ako ng shop naman sa Las Piñas. Motocycle shop ulit.
Tapos tuloy-tuloy pa rin yung Guapig Sport Shop. Tapos ngayon, may nakita kaming opportunity na magkaroon ng something to do with motocyclode eh. Pero medyo, di mas mawari. Pabigat na yung mga puhunan. Ano na to?
Umaga, hindi ko muna pagsasabi pero factory na siya. Medyo madugo na yun. Yun, naggawa na namin.
Tuloy-tuloy, labas ng labas. Negosyo, negosyo, negosyo. Nang walang utak? Alam mo yung hindi ako makapag-provide sa tuition, diba? Kinash.
Kinash. Kaya na pagkakarap, wala kayo cash ko yung tapina. So lahat ng anak mo yun ang ginawa mo? Kinash mo lahat ng puso? Hindi naman lahat, paris eh.
Pero ngayon yung feeling na dati wala ka, tapos ngayon paglalabas ka ng pera, maluag. Sarap lang yung feeling. Lahat kang ginagawa mo para sa alak mo, hindi yung para sa'yo. Kasi ako, nagkaroon na ako ba? na experience ko na lahat ng magaganda sasakyan magaganda, diba?
napuntahan ko rin yung mga lugar na gusto ko kaya alam ko na hindi ko pala kailangan yun eh hindi ko kailangan lahat yun bakit? that's not make me happy ano, bibili naman ako ilang miliyon na halagay ng kotse para ano, yabangan yung mga Ito ang mga tao na hindi ko gusto. Eh, sila lang ang magbayad ng kotse. Di ba?
Ang naisip ko na lang, dapat to, pag ako nawala, yung mga anak ko, syempre hindi ko sila saspoilin. Maghihirapan nila. Pero yung mga in-establish ko negosyo, na sana makaaral din nila, sila magtrabaho doon para matutunan nila. Lahat ng pakikisama ko sa tao, lahat ng mga tinatanim ko sa lahat ng tao, na mabuti. Kung gusto ko, kung money ang anak ko, di baling wala na ako.
Sila na lang. Inspiration mo kay anak mo, no? Kaya ka ganyan kasintag? Ang galing pa wala akong trabaho. Ayoko yun yung masabi na isa lang ako.
Ano na lang ipapaya mo sa kanila? Sa pagiging tatay at asawa na rin kasi nakikita ko ang dami ko na nakikita lalo na sa social media dami reklamo dami reklamo. Yung mag-aasawa ayusin nyo lang yung sarili nyo para sa mga bata. Tapos pag medyo hirap ka naman financially Pinakamadaling kita in espera.
Pero hindi mangyayari kapag hindi mo sinimulan. Huwag kayong matatakot magnegosyo. Kasi sa negosyo sa buhay, tirahin mo ng tirahin.
Kung pumalpak, hindi ulitin. Ganun lang naman yun. Minsan, hindi mo naman nakukuha on the first day.
Diba? Common sense lang. Kasi sinasabi ko sa mga ibang, yung mga mas bata sa akin. Magnegosyo, pumalpak, ayaw na. Ayoko na, ayoko na din.
Pero ang galing magbasketball. Kaya ako, ikaw ba pag simot mo yung bola, hindi pumasok, uwi ka, iyak ka? Hindi. Ano gagawin mo? Ishoot ka na, ishoot yan.
Gagawa ko na parang hanggang sumot yun. Pwede ganun gawin mo sa buhay. Terahin mo na terahin. Yung alam, maraming haharang sa'yo. Maraming susukalpal sa'yo.
Maraming magbubu sa'yo. Bago mo maishoot. Bago mo maishoot yan. Pero kung determinado ka, kung buo loob mo, shoot mo na ishoot. Nakasaktan ka dyan pero di importante kung ilang beses ka bumaksak, importante kung ilang beses ka babaan, ilang beses ka tatoy.
Pag tinulungan tayo ng kaibigan, binigyan tayo ng pera, palaguin na lang natin. Palaguin natin kasi pag pinalagun mo yun, alam mo yun, matutuwa pa sa iyo yung kaibigan mo nagbigay sa iyo ng tulong eh. At the same time, Maraming makatulong pa rin sa iba. Diba? Pay it forward.
Hindi na lang yung, hiram na lang ng hiram ng pera. Alam mo, kung hiram ka ng hiram ng pera, habang buhay ka ng hiram, kailangan tulungan mo rin sa sarili mo. Hindi pwede yung habang buhay. Delayensya. Delayensya.
Oo, hinihi ka lang ng hinihi. Kailangan mag-isip-isip na. Para hindi na rin dumating yung panahon na nagtatago na yung taong tumutulong sa atin. Gaya yun. Panay na lang yung hingi mo.
Pagod na silang tumulong sa'yo. Kailangan tulungan natin sarili natin Exact Hindi ko na kita umiiyak So much pinagdaanan Ang pagitan ng time ng mga iyon Ang pinagdaanan ko talaga And of course Ang pagganda It's Nakaka-overwhelmed So hindi ito yung iyak na lungkot It's more Iyak na proud ako Thank you Matis Maraming salamat Dahil ang motivation mo sa buhay Ang inspiration mo sa buhay Mga anak mo Kaya hanggang ngayon Nandiyan ka At hindi mo hinahayaan, ma. Madapaka at mangud-ngud ka sa lupa.
Tama. Di ba? Ay, ako. Thank you, Eric. Thank you, Harry.
Thank you so much.