Kasama ang kanya mga kapatid ay matiga silang nangunguha ng ubod ng ratan sa kagubatan para sa kanilang pagkain. Lingid sa kanilang kaalaman ay may isang mahihwagang matandang madalas magmatsyag sa kanilang magkakapatid. Naaawit Ito sa kanilang kalagayan.
Isang araw ay lumapit sa kanila ang matanda at nagwikang, Simula sa araw na ito ay huwag na kayong mag-alala sa inyong pagkain. Simula ngayon ay hindi na kayong magugutom. Ano mang bagay ang inyong gugustuhin ay mapapasay niyo. Nagkatotoo nga ang sinabi ng matanda, na nagana ang kanilang buhay simula noon.
Halos lahat ng uri ng pagkain at mga material na bagay ay natamasa nila. Mabilis na umunlad ang kanilang buhay. Ngunit sa kabila ng lahat na ito, ay nanatiling masipag ang magkakapatid.
Napabantog din sila hanggang sa malalayong tribo. Maraming mga tao ang nagpupunta sa kanila. Tulalang, nais naming manirahan sa inyong kaharihan. Handa kaming magpasakop sa inyong kapangyarihan. Kaya't sa paglipas ng maraming taon ay patuloy na lumaki ang tribo na Tulalang.
Napagpasyahan nilang magkakapatid na manirahan sa turogan o palasyo. Napakalaki at napakalawak ng kanilang itinayong palasyo. Napalalumutian ito ng ginto, pilak at iba pang mamahaling bato. Araw at gabi ay walang tigil sa pagtuktog ng musika at musika. ang mga alipin sa buong kaharian.
Lahat ng tao sa palasyo ay aliw na aliw sa musika. Sa palasyo ay may kanya-kanyang silid ang magkakapatid, maliban sa kaya sa isa nilang kapatid na babae. Siya ang hiyas ng kanilang pamilya. May kapanyarihan siyang magpalitan niyo sa ipat-ibang hugis na nais niya. Ang naging silid niya ay pinakailalim ng pitong pinagpatong-patong na busto sa loob ng silid nito lalang.
Kasi laki lamang siya ng dalirik kapatid. kapag nasa loob ng buslo. Ang dalagang kapatid na ito nito lalang ay nagtatanim ng mayuwagang rosas tuwing umaga. Ang mga rosas na ito ay namumulaklak bago man ang hali.
Hindi ito basta-basta nalalanta. Ang pagkalanta ng rosas nang wala sa panahon ay nangangulugan ng panganib. Isang araw, nang malanta ang rosas, ay may dumating na kaaway sa kanilang kaharian.
Siya ay si Agyo, ang mayabang na hiniral sa kulaman. Tulalang, hinahamang kita! Kung hindi ka makikipaglaban sa akin, ay sasakupin ko ang buong mong kaharian! Tinanggap ni Tulalang ang hamo ni Agyo sa payo ng kanyang singsing.
Inalis niya ito sa kanyang galiri. at inutosang makipaglaban. Sa isang iglap ay naging sundalo ang sing-sing. Lumaban ito at maraming napatay na kaaway. Nakita ito ni Agyo at ibinunyag niya na ang sundalo ay isa lamang sing-sing.
Kaagad nilang pinaghampas ng sibat ang sundalo kaya't huminto ito at naging sing-sing muli. Hinamang muli ng mayabang na Heneral si Tulalang. Sa pagkakataong ito'y initusan naman ni Tulalang ang kanyang balaraw na makipaglaban. Ito ay naging sundalong muli, ngunit nakita rin ito ni Aguio.
Initusan niya ang kanyang mga sundalong hawakan sa leeg ang mga malaraw na naging sundalo at ito'y bumalik sa dating anyo. Sa ikatlong pagkakataon, nang hamon ni Agyo ay si Tulalang na ang lumaban. Marami siyang napatay at nang siya ay mapagod, hinalinhan siya sa pakikipaglaban ng kanyang kapatid na si Mangampitan at saka hinalinhinan naman siya ng kanyang kapatid na si Minalisin. Namatay lahat ng kalaban bukod kay Agyo.
Nakita ng kapatid na babae nito na lang na hindi matatapos ang labanan ng dalawang panig kaya't pinuhusan niya ng langis ang mga ito. upang makatulog. Ngunit nang sila'y magising ay nalaman nilang sila pala ay pagpinsan. Kaya itinigil na nila ang kanilang labanan.
Isang araw habang nagtulog sa ilalim ng isang puno si Tulalang, tinumihan siya sa mukha ng isang uwak na nakadapos sa sanga. Anong kahulugan ito, kaibigang uwak? Itinuturo pala ng uwa kung paano matatagpuan ang higanting papalapit sa kariang kumakain ng mga tao.
Agad siyang nagpunta sa kagubatan at nilabanan ito. Meron pala itong bihag ni isang magandang babaeng dagangalang Makaranga. Natalo niya ang higante at napasakanya si Makaranga. Naakit siya sa dalaga kaya't nahihaya niya itong pakasal.
Ngunit hiniling muna ng babaeng bayaan muna raw siya makauwi sa kalangitan. Nakauwi ang dalaga sa kanilang palasyo at tapag alaman niyang ang ama pala niya ay hari ay namatay na. Sigayon, ang kanilang kaharian ay nakakailangan ng hari.
Tula lang, papayag akong pakasal sa iyo upang magkaroon ng bagong hari sa aming kaharian. Ngunit umawi muna si Tulalang sa kanilang kaharian bago siya pumayag na pakasal kay Makaranga. Ngunit pagdating niya sa kaharian ay nabalitaan niyang sinalakay ng hari ng bagyo ang kanilang kaharian.
Siya ang pinakamalakas na kaaway ni Tulalang. dahil hindi siya nakikita. Nagapinito ang kanyang dalawang kapatid na lalaki at nakuha ang kanyang kapatid na babae.
Kinailangan niyang iligtas muna ang kanyang kapatid kaya't nakalimutan na niya ang kanyang pangako kay Makaranga. Mabilis niyang pinuntahan sa kuweba ang hari ng bagyo, ngunit ang hangin ay wala na roon. Makapasok na siya sa karian ng pamamagitan ng pagbabalat kayo bilang isang bata at siya nga ay naging alila sa palasyo. Sa pagkakatong ito'y naitakas niya ang kanyang kapatid na babae.
Naghinalang hari ng bagyo na ang batang alila ay si Tudla lang, kaya't muli nilang nilusubang kulaman. Naglaban ang dalawang pangkat, subalit napansin ito na lang na bawat at mapatay nilang kaaway ay napapalitan ng dalawa. Kahit habang marami silang napapatay, lalong dumarami ang kaaway. Gumawa ng paraan si Tulalang at siya ay nag-anyong kulasisi at kaagad siya ang pinuntahan ng karyan na mabagyo. Nakagawa siya ng paraan upang makuha ang boting pinakiwanan ng kaluluwa ng hari at ang kanyang mga kawal.
Tumayo si Tulalang sa biranda ng palasyo sa harap ng mga kaaway. Subuko kayong lahat! Kung hindi ay mamamatay ang lahat ng inyong kaluluwa sa oras na basagin ko ang poteng ito!
Sumuko ang hari at ang mga kawal at sila'y nagpaalipin kay Tulalang. Nagdiwang kanilang kaharian sa kanilang tagumpay. Mabuhay si Tulalang! Ang walang tigil na sigawan ng mga tao sa kaharian. Sa gitna ng kanilang kasiyahan ay pinahayag niya sa mga tao ang pagtating ng sarimbar.
na galing sa langit upang kunin silang lahat. Pinaghandaan nila ito sa pumamagitan ng pananalangin sa loob ng apat na buwan upang sila ay maging katulosan o kaluluha pagdating sa langit. Hindi nagtagal ay bumaba na ang salamat. sarimbar na hugis bangka ngunit yari ito sa bato at nakasabit sa kadenang ginto. Ang mga tao ay sumakaya rito upang sila iyakyat sa langit.
May isang higanting nagtangkang pumutol sa kadenang ng sarimbar ngunit napatay kaagad siya ni Tulalang. Ang lahat ng mga mamamayan kasama si Tulalang at kanya mga kapatid ay nagtamo ng buhay ng malang hanggan at naging maligaya sa kanilang buhay sa kalangitan. Mapayapa at masaganang pamayanan ang hatid ng mahusay at matapat na pinuno.