Cześć! Bardzo mi miło, że możemy spotkać się ponownie na tym kanale. Ja nazywam się Kacper Sieradziński i na co dzień uczę Pythona.
Ustaliłem z Mirkiem, że specjalnie na kanał Pasja Informatyki przygotuję mi taki mały kurs Pythonowy, poruszający głównie podstawę tego języka, ale dający też możliwość przećwiczenia sobie takich podstawowych rzeczy, jak propisanie aplikacji konsolowych, czy też małych programów okienkowych. Ze względu na to, że nie wszystko damy radę zmieścić w filmach, to... Zachęcam Cię do tego, abyś dołączył do newslettera, który teraz widzisz po mojej lewej stronie.
Będę w tym newsletterze wysyłał nie tylko kod z lekcji, nie tylko ćwiczenia poszerzające wiedzę, ale też trochę takich informacji pobocznych dotyczących świata programistycznego. Więcej informacji znajdziesz na stronie internetowej, którą widzisz po lewej stronie. Plan na dzisiaj jest następujący.
Tak jak wspominałem, zaczynamy od podstaw. Zaczniemy więc od tego, że zainstalujemy Pythona. Po drugie, zainstalujemy IDE, czyli taki program, w którym będziemy... pisywali kod i wykonywali go, a po trzecie pokażę Ci podstawy Pythona, takie jak zmienne i trzy instrukcje sterujące.
Nie przedłużam, zapraszam serdecznie do kodu, mam nadzieję, że będziesz się bawić świetnie, koniecznie zostaw komentarz, lajka i czekam na informacje, jak ten kurs Ci się podoba. Do zobaczenia. Żeby zacząć programować w Pythonie, musimy go sobie najpierw zainstalować.
Niezależnie od tego czy masz już Pythona na swoim komputerze czy nie masz, warto ten krok zrobić chociażby dlatego, żeby korzystać z nowszej wersji. Na części komputerów z jabłkiem na obudowie może być już Python zainstalowany w wersji drugiej i wtedy wersja trzecia jest czymś zupełnie innym i podczas tego kursu będziemy skupiali się tylko i wyłącznie na wersji trzeciej. Żeby go ściągnąć używamy oczywiście przycisku Downloads no i pobieramy sobie wersję dla Windowsa. Po chwili, po paru sekundach Python powinien być ściągnięty. Instalacja Pythona przebiega praktycznie tak samo pod Windowsem jak w przypadku wszystkich innych programów, czyli trzeba odpowiednią ilość razy wcisnąć przycisk Next z jednym małym zastrzeżeniem.
Na tym ekranie pamiętaj o tym, żeby zaznaczyć Add Python Exit to Path. Dodanie tego małego checkboxa, zaznaczenie tego małego checkboxa spowoduje, że z poziomu CMD czy z poziomu dowolnego innego miejsca będziesz mógł właśnie wykonywać polecenie Python. i od razu w terminalu wtedy ten Python będzie dostępny.
Następnie wykonuję przycisk Install Now. Jako, że instaluję tylko dla wszystkich użytkowników, to musiałem wyrazić jeszcze po międzyczasie zgodę na to, że wszyscy użytkownicy mają mieć do niego dostęp. No i po chwili czasu instalacja powinna przebiec pomyślnie.
Python się zainstalował. Co dalej? Okienko możemy zamknąć. Pythona mamy, możemy przejść do drugiego narzędzia.
Tym narzędziem jest IDE. Część z Was... wiem, że lubi Visual Studio Code i ja też je lubię, natomiast przyzwyczaiłem się do tego, że praktycznie w każdej pracy, w której byłem, wymagano ode mnie korzystania z narzędzi IntelliJ stąd też te narzędzia lubię. Narzędzia te mogą Wam się kojarzyć z płatnymi rozwiązaniami, jest to jak najbardziej słuszne spojrzenie, natomiast w przypadku PyCharma spokojnie można korzystać z wersji bezpłatnej jeżeli chodzi o naukę Pythona. Na tej wersji można też zarabiać, to jest bardzo wygodne i bardzo przyjazne.
Nie ma ona jednak wsparcia dla niektórych frameworków, ale tym się na chwilę obecną zupełnie nie przejmujcie. Aby pobrać PyCharma po prostu wciskam przycisk Download, jeden albo drugi, no i tutaj uwaga, nie wybieram opcji Professional, tylko wybieram opcję Community. Jeżeli wybrałbym opcję Professional, no to oczywiście potrzebowałbym tam założyć konto, podać login, hasło i mieć zapłaconą subskrypcję, natomiast wersja Community jest zawsze bezpłatna, więc też tę wersję...
będę pobierał. Jak widzicie na dole rozpoczęło mi się już pobieranie, ono chwilkę mi zajmie przy moim internecie, no i instalacja będzie przebiegała bardzo podobnie jak w przypadku jak w przypadku Pythona, po prostu będziemy musieli wcisnąć odpowiednią ilość razy przycisk dalej. Ponownie wyrażam zgodę na to, że chcę, aby wszyscy użytkownicy mieli do tego PyCharm'a dostęp, zgadzam się na to, że Jetbrain jest zweryfikowanym wydawcą, no i tak jak wspominałem, klikam next, Na kolejnym ekranie PyCharm pyta mnie czy chcę odinstalować starą wersję. Jeżeli taką macie możecie ją odinstalować. Jeszcze można zaznaczyć sobie Uninstall Silently, żeby nas o nic więcej nie pytał.
Wciskam przycisk Next. Oczywiście kolejne pytanie dotyczy miejsca, w którym chciałbym, żeby ten PyCharm był zainstalowany. Jest w porządku, robię Next. No i tutaj możecie sobie zaznaczyć odpowiednie rzeczy. Ja tak naprawdę stąd nie zaznaczam nic, z tego względu, że też korzystam z wersji Professional, ale na tym ekranie można byłoby naprawdę zaznaczyć to, żeby został dodany bin to path.
W tym momencie będzie można z poziomu terminala też uruchamiać PyCharma, czasem się to przydaje. Desktop shortcut, no to wiadomo, chodzi o skrót na pulpicie. kontekst menu, chodzi o to, żeby prawym wciskiem myszy można było wcisnąć i otworzyć sobie coś jako PyCharm Project, warto to zaznaczyć, bardzo przydatna sprawa.
No i association dla plików py spowoduje, że za każdym razem kiedy będziecie mieli plik py na dysku, będzie sugerował Wam PyCharma. Więc moja rekomendacja tak naprawdę byłaby taka, że można byłoby wszystko sobie tak naprawdę tutaj zaznaczyć. Ja nie zaznaczam z powodu, który Wam powiedziałem wcześniej. Robię next, install No i po chwili czasu PyCharm Community powinien zostać zainstalowany. I kolejnym krokiem, w którym się spotkamy, będzie już krok, w którym ten PyCharm jest zainstalowany i ja go sobie z poziomu startu uruchomię.
Jeżeli chodzi o Linuxa, to na Linuxie musicie wejść, po prostu otworzyć sobie rozpakowane takie archiwum i tam PyCharm będzie do uruchomienia. Natomiast na Macu po prostu przeciąga się go do Application. No i działa to dokładnie tak samo.
Widzimy się po krótkiej przerwie. OK. Mam PyCharma, możecie zwrócić też uwagę na fakt, że mam go od razu w wersji ciemnej. Wynika to z faktu, że zaimportował mi ustawienia, a raczej korzystam z wersji ciemnej.
Jak to zmienić? Tam gdzieś w settingach powinna taka opcja się znaleźć. Mogę też Wam to później pokazać.
Natomiast to, co sobie teraz zrobimy, to utworzymy sobie nowy projekt. Możemy go nazwać po prostu kurs i umieścić go gdzieś w znanej Wam lokalizacji. Wybieram więc przycisk New Project. No i wskazuję mu users Casper Pajczar, może tak być. Tutaj wybieram opcję kurs.
Następnie będzie nas spytał o virtual environment. Virtual environment to jest takie środowisko wirtualne. Tutaj chodzi o to, że możemy mieć różne wersje Pythona w różnych miejscach.
I teraz tworząc projekt chcemy mu powiedzieć jaki jest nasz interpreter, czyli z jakiej dokładnie wersji Pythona chcemy skorzystać. To jest pierwsza rzecz. A druga rzecz, Python...
to też zależności, to też dodatkowe biblioteki. Jest ich całe mnóstwo i dzięki nim Python jest taki potężny. Na chwilę obecną nie będziemy się tym przejmowali, ale środowisko wirtualne jest też takim właśnie sposobem na to, żeby odizolować poszczególne biblioteki od siebie, tak żeby gdzieś się tam w przyszłości nam nie pogryzły. I to, co powinniśmy zrobić teraz, to stworzyć sobie nowe wirtualne środowisko, więc wybieram New Virtual Environment.
I w tym miejscu gdzie jest location powinniście mieć tą samą ścieżkę co ja, czy też podobną, bo zakładam, że kacprów mamy mniej, znaczy wiadomo o co chodzi. A po drugie tutaj wskazujemy base interpreter. I ten base interpreter to powinien być ten Python, którego zainstalowaliście przed momentem.
Czyli teraz posłużę się magią montażu, uwaga, wcisnąłem sobie tę tak naprawdę strzałkę i wybrałem wersję Pythona, którą przed momentem zainstalowałem. Nic więcej robić nie muszę, mogę jeszcze sobie zostawić zaznaczone create a main py welcome script, natomiast klikam create i czekam na to co się stanie. Dzieje się na drugim ekranie, więc Wam to tutaj pokażę.
Pewne rzeczy się wykonują, no i po chwili stała się rzecz, na którą wszyscy czekaliśmy, a mianowicie PyCharm się został zainstalowany. No i zaczniemy sobie standardowo od pierwszej linii kodu, którą pisze każdy programista. Jest to komunikat witaj świecie wyświetlany w terminalu. Wciskam Ctrl A i Delete w celu usunięcia zawartości. I coś co może Was denerwować, to jest to, że kiedy już będziecie trzymali klawisz Ctrl i próbowali scrollować, no to niestety czcionka nie będzie się robiła większa i mniejsza.
Zmieńmy to od razu. Klikam na File, następnie wybieram sobie Settings. I tutaj w wyszukiwarce, przy okazji Team Darkula, to jest ten, którego używam, dlatego mam ciemne, wszystko ciemne.
W wyszukiwarce możecie wpisać hasło Will. Wychy ee ly, tak jak wheelchair, ten wózek inwalidzki, tak? Więc wpisujemy sobie hasło will i zaznaczamy change font size with control plus mouse will in.
I w ten sposób, kiedy wykonamy apply, to będziemy mogli i ok, albo po prostu ok, będziemy mogli zwiększać sobie i zmniejszać terminal. To jest pierwsza ważna rzecz. Druga ważna rzecz jest taka, że podczas tego kursu będziemy tworzyli sobie dużo plików po lewej stronie. co będzie prowadziło do tego, że korzystanie z tego przycisku play, który jest tutaj, nie będzie zbyt wygodne, bo trzeba byłoby za każdym razem mu to ustalać, jaki skrypt chcemy odpalić. Dużo wygodniej będzie nam korzystać z terminala.
Na dole, wy tego nie widzicie, ale zakładka terminal jest tutaj widoczna. Ja mogę w nią kliknąć, tutaj dokładnie mniej więcej w tym miejscu jest terminal, albo można też wejść w View, Tool Windows, a następnie Terminal i też ten terminal powinien być widoczny. I przyznam Wam się, że ten komunikat pokazał mi się po raz pierwszy w życiu. On mówi o tym, że Activate PS1 cannot be loaded because running script is disabled on this system, bla bla bla. Oczywiście skorzystałem z jednego słusznego rozwiązania, czyli z Google'a.
No i Google zaproponował coś takiego. Set Execution Policy, Scope Current User, Execution Policy Unrestricted. Wykonałem sobie to polecenie.
Tutaj zachęcam Was do tego, żebyście też poczytali, co dokładnie to polecenie oznacza. W każdym razie, kiedy zrestartowałem sobie terminal, czy otworzyłem sobie nowy, no to w tym momencie już tego komunikatu błędzie nie ma. I to, co będziemy teraz robili, to będziemy chcieli wykonać sobie tutaj instrukcję Pythonową, a następnie sprawić, żeby ten komunikat wyświetlił nam się W Pythonie, żeby wyświetlić coś w terminalu, używamy polecenia print. Napiszę więc print, no i standardowo, jeżeli chcę wyświetlić komunikat, no to w apostrofach zapisuję komunikat witaj świecie z wyksztychnikiem. Żeby teraz wykonać to polecenie, przenoszę się do terminalu i w terminalu wprowadzę sobie python spacja.
Tu w ogóle zwróćcie uwagę, że kiedy wykonam polecenie dir czy też ls, mam... informacje o tym, że ten plik main.py się tutaj znajduje. Plik main.py to jest taki standardowy plik, który musi być w każdym projekcie.
I teraz, żeby wykonać sobie to polecenie, ja mogę napisać python main.py, enter, wyświetliło mi się, witaj świecie. Jeżeli chciałbym zmienić treść tego komunikatu i na przykład napisać hello Kacper, no to oczywiście zmieniam sobie go tutaj i world zamieniam na Kacper. Ale dużo lepiej by to działało, jeżeli mógłbym zapytać użytkownika o imię. Ale zanim do tego przejdziemy, stwórzmy sobie zmienną. Zmienną taki kontener, który będzie przechowywał tę wartość, jaką będzie kacper.
Czyli robię sobie nowy wiersz wyżej, no i stworzę sobie zmienną. W Pythonie jest taka biblia, która nazywa się pep. I pep ma, też te pepy wydają się z konkretnymi numerkami.
I pep8 to jest taki... standard, który mówi o tym, że jeżeli tworzymy nazwy zmiennych w Pythonie, to powinniśmy je tworzyć z symbolem podkreślenia pomiędzy poszczególnymi wyrazami. Więc jeżeli chcę sobie stworzyć first name, no to robię first podkreślenie name równa się kacper. I teraz, aby wyświetlić treść tej zmiennej, mogę po prostu się do niej odwołać wpisując print first name. No i wtedy dostanę komunikat, jeżeli sobie to wywołam.
Kacper Hello World. Wszystko super, tylko ja chciałem wyświetlić Hello Kacper. Więc świat kasuje, wykrzyknik kasuje, spację mogę sobie zostawić i tutaj dorzucę komunikat First Name.
Tę linijkę nie będę jej potrzebował. Zatem mogę ją sobie zakomentować. W PyCharmie jest taki skrót, który nazywa się Control i Slash.
Za jego pomocą możemy komentować linijki, no i wtedy się przekonamy, że komentarz linii... będzie polegał na tym, że po prostu wstawiamy symbol hasha przed tą linią. W ten sposób komunikat Kacper nam się nie wyświetli, ale pojawi nam się Hello Kacper.
Co prawda kosztem tego jest to, że straciliśmy wykrzyknik, ale do tego wykrzyknika jeszcze za moment sobie przejdziemy. Strzałka do góry, Enter i jest Hello Kacper. Super, bardzo fajnie.
Ta spacja tak naprawdę tutaj nie była potrzebna. Możemy sobie napisać po prostu bez spacji, też jest Hello Kacper. Co z wykrzyknikiem? Żeby dodać wykrzyknik, musimy dodać sobie po prostu kolejny argument do printa, czyli po przecinku dopisać wykrzyknik w apostrofach. W ten sposób dostaniemy hello, Kacper.
Tylko jak widać, jest to trochę denerwujące, no bo w ten sposób on nam tutaj dodaje za każdym razem tę spację. I to nie jest tak, że wszystkie tego typu wyrażenia możemy też do siebie dodawać. Pod warunkiem, że dodajemy do siebie odpowiednie typy. Cóż to takiego jest typ? No tutaj mamy napis, jakiś tekst.
No i taki typ, taki napis ma rodzaj string, czyli po prostu łańcuch znaków. Jeżeli chcemy dodawać do siebie poszczególne napisy, to możemy to robić za pomocą plusa. Czyli żeby wyświetlić Hello Kacper z wykrzyknikiem i żeby przed tym wykrzyknikiem nie mieć tej spacji, mogę ten przecinek wymienić na plus. Różnica będzie taka, że wtedy print nie będzie wyświetlał trzech rzeczy, tylko tak naprawdę będzie wyświetlał jedną rzecz, która wynika z połączenia trzech wyrażeń tekstowych.
Protest wtedy będzie taki, że on po prostu doda do siebie te trzy teksty, a następnie wyświetli nam je. W ten sposób dzieje się rzecz, o której mogliśmy się spodziewać, a mianowicie zniknęła nam spacja. Więc tę spację po prostu sobie dodajemy w tym miejscu, robimy strzałkę do góry Enter i wszystko nam ładnie zadziała.
Skoro mówiliśmy sobie o tym, że mamy takie typy jak stringi, no to porozmawiajmy też o innych typach. Innym typem może być na przykład liczba. Liczby mamy zarówno całkowite, jak i zmiennoprzecinkowe, czyli po prostu ułamki. Co ten Kacper może mieć? Może mieć jakiś wiek.
Niedługo się zbliżają moje urodziny, nie wiem kiedy oglądacie ten film. W lesie urodziłem 9 listopada, więc jeszcze korzystam z tego przywileju, że jestem młodszy i napiszę 33. Czyli 33 da się przeżyć, super. I teraz, jeżeli chciałbym wyświetlić sobie taki komunikat, mam tyle i tyle lat, czyli mam age lat, i zrobię to w ten sposób, to niestety...
PyCharm tutaj już krzyczy na mnie, słuchaj stary, nie da się tego zrobić. Dlaczego? Ponieważ jeżeli dodajemy do siebie wartości, to on się spodziewa, że zawsze będą to stringi, w tym albo dwie liczby, albo po prostu. Żeby więc zamienić ten age na string, musimy mu tutaj dorzucić str.
Czyli na chwilę obecną poznaliśmy dwa typy. Poznaliśmy liczby całkowite, to jest int, oraz łańcuchy znaków, to jest string. Jeżeli liczbę chcemy zamienić na string, to możemy po prostu dorzucić str i nawiasy, no i w ten sposób mam 33 lata. Zróbmy tak na stałe, nie? I też wyświetli nam się mam 33 lata.
Zachęcam Was w ogóle do tego, żebyście wykonali ten kod ze mną, nie tylko patrzyli i oglądali, tylko razem ze mną kodowali. W ten sposób zobaczycie więcej błędów i też więcej się nauczycie. I raz jeszcze przypominam, jeżeli masz ochotę dostać notatki oraz dodatkowe zadania i rozwiązania po obejrzeniu tego filmu, to zachęcam do tego, żeby zapisać się na ten newsletter, bo warto.
Miłego oglądania. Cześć. Tyle tylko, że używanie tych plusów wszędzie nie jest najprzyjemniejsze, więc o tych plusach i operatorach za moment sobie jeszcze powiemy, jak będziemy rozmawiali też o tym Age'u. Natomiast, żeby sobie to ułatwić, proponuję Wam jeszcze jedną rzecz.
Możemy po prostu... wstawiać zmienne do stringów. I to spowoduje, że Python będzie szukał zmiennych w stringach.
Jeżeli napotka taką zmienną, to ją w danym miejscu wyświetli. W tym celu musimy przed apostrofem tym pierwszym dodać sobie literkę f. Będzie to informacja, że ten string w środku, który jest, to jest tzw.
formatted string. Ja to nazywam też f-ką często pieszczotliwie. I wtedy pozdrawiam wszystkie f-ki.
I w ten sposób możemy sobie uprościć nasz kod. Dodatkowo nie będziemy musieli w... Dzięki temu dodawać też tego rzutowania na ten string, zmieniać tego typu.
Po prostu dodanie tej f-ki z przodu spowoduje, że Python będzie wiedział, że w środku znajdują się jakieś takie informacje i coś ma z nimi zrobić. Ale słowo się rzekło, na początek powiedzieliśmy sobie, że będziemy pytali użytkownika o te dane, które nam podaje, czyli które wyświetlamy. Czyli first name oraz wiek chcielibyśmy zapytać użytkownika o to.
I w Pythonie robi się to bajecznie prosto. Wystarczy zamiast tej nazwy zmiennej wpisać input, otworzyć nawias okrągły i w tym nawiasie wprowadzić jak masz na imię. No i dodatkowo age tak samo, input, ile masz lat. I w tym momencie, jeżeli to sobie wykonam, to Python zapyta mnie jak mam na imię, mogę napisać Kacper, ile masz lat, 33. No i wyświetli się, ile masz lat.
Hello Kacper, mam 33 lata. Jeżeli wpiszę jakieś inne imię, na przykład Alina, 33, no to też jest Hello Alina, mam 33 lata. Czyli za każdym razem odbędzie te dane, które odbieramy, będzie je przetwarzał i będzie można na tych danych wykonywać te nasze printy. Dobra, ale to, co sobie pokazaliśmy tutaj, to są takie maksymalne podstawy. Ja bym chciał pójść teraz odrobinę dalej w stronę tego plusa.
Ponieważ mówiliśmy sobie o tym, że kiedy chcemy wykonywać jakieś operacje na tekście, to możemy ten tekst do siebie po prostu dodawać. Tak samo możemy też dodawać liczby. Ja sobie zrobię taki nowy tutaj plik, czyli klikam prawym na kurs.
To jest bardzo ważne, żeby to był kurs. Następnie wybieram Python file i tworzę sobie plik o nazwie obliczenia.py. I teraz, jeżeli chciałbym wykonać jakiekolwiek obliczenia, no to mogę sobie stworzyć dwie zmienne.
A równa się 2 i B równa się... 3. Jakie obliczenia możemy zrobić? No tak naprawdę wszystkie obliczenia matematyczne.
Na przykład sumę. Suma liczb wynosi... A plus B.
Tak naprawdę, jeżeli pamiętacie, jak wyglądają operatory z Excela, no to tu jest dokładnie tak samo. Czyli możemy zrobić różnicę, to będzie wtedy minus. Możemy też sobie coś pomnożyć, możemy też sobie podzielić.
Mnożenie to jest iloczyn, dzielenie to jest iloraz. No i jeszcze możemy sobie zrobić dwie rzeczy. Po pierwsze, trzy nawet. Po pierwsze mamy taki operator jak modulo. To jest reszta z dzielenia.
Czyli w momencie, w którym na przykład byśmy sobie podzielili pięć przez dwa, no to to jest dwa, reszta jeden. I ta wartość zwróci nam właśnie tę resztę z dzielenia. Natomiast, czyli to jest reszta z dzielenia.
Natomiast jeżeli interesowałaby nas ta wartość, że to jest dwa, Reszta 1. To można wykonać dzielenie całkowito liczbowe. Całkowita część dzielenia wynosi i wtedy używamy podwójnego slasha. Jeszcze ostatni operator to jest potęga. Jeżeli chcielibyście policzyć jedną liczbę do potęgi drugiej, no to wtedy można użyć dwóch gwiazdek.
I to jest potęga. Chcemy to sobie wykonać? To wykonajmy.
Python, spacja, obliczenia, y i zobaczcie, suma liczb 2 i 3 to jest 5 różnica liczb minus 1 no bo 2 minus 3 to jest minus 1 mnożenie i tak dalej, wszystko też nam zadziałało potęga 2 do potęgi 3, 2 razy 2, 4 razy 2, 8 też nam zadziałało jeżeli chodzi natomiast o operatory logiczne czy takie operatory, które dają prawdę albo fałsz no to też powinny być one wam znane Jeżeli korzystaliście z Excela, to jest większe, większe równe, mniejsze, mniejsze równe, równe, no i nierówne. Można zapisać w ten sposób, albo można zrobić not, dwa równe się trzy. Tak też możemy sobie dane wyprintować i wtedy on nam będzie mówił, czy jest to prawda, czy jest to fałsz.
A do czego ta prawda i fałsz nam się przydaje, pokażę Wam już za moment. Zanim do tego przejdę... Chciałbym ten nasz kalkulator trochę ulepszyć i zmodyfikować go w taki sposób, żeby dane, które będę przekazywał, pochodziły z zewnątrz.
Wprowadzę więc sobie tutaj hasło input, podaj pierwszą liczbę, no i input, podaj drugą liczbę. Jeżeli to wykonam, to muszę się też przygotować na błędy. Tutaj jak widzicie, PyCharm już wszystko nam pokolorował. Tu zaznaczał nam informację, że są błędy. Ale ja udam, że tego nie widzę, nie przeszkadza mi to, idę w to.
5 i 6. I zobaczcie. Unsupported operand type for string and string. To oznacza, że z dwóch stringów od siebie odejmować nie można. Dwa stringi do siebie można do tego dodawać i ewentualnie stringa można pomnożyć przez liczbę.
Jeżeli tu jeszcze oglądacie, to napiszcie koniecznie w komentarzu, co daje string mnożony przez liczbę. Natomiast jeżeli próbujemy odjąć, no to dostajemy błąd, zrobić się tego... nie da. Co musimy zatem zrobić, żeby móc to wykonać?
Należy zmienić sobie te liczby na floaty. Na przykład, bo wcześniej zamienialiśmy na int, teraz możemy zamienić na floaty. Jeżeli chcesz dostać taką całą tabelkę z tymi funkcjami i z typami, to zachęcam do tego, żeby raz jeszcze, żeby zapisać się na newsletter, a wtedy ja też taką tabelkę w tym newsletterze Ci dostarczę. OK. Przy zamianie na floaty, jeżeli zrobię strzałkę do góry Enter, raz jeszcze mu przekonam 5 i 6, no to wszystkie wartości, jak widzicie, zadziałały dla piątki i dla szóstki.
O, dobra. Mamy więc operatory arytmetyczne. Wróćmy na moment jeszcze do tych operatorów logicznych. Wspominałem o tym, że kiedy wykonujemy operacje na tych operatorach, w wyniku dostajemy zawsze prawdę albo fałsz. Do czego to służy?
Służy to do tego, że w Pythonie mamy takie instrukcje sterujące, jak ify. I ify są ostatnim zagadnieniem, które sobie dzisiaj poruszymy. Jeżeli masz ochotę zobaczyć więcej zagadnień, no to koniecznie zostaw łapkę w górę i obserwuj kanał, ponieważ na tej playliście będzie się tych filmów pokazywało więcej, tak jak obiecywałem. Wracam sobie na moment do main.py i teraz chciałbym wyświetlić... Cześć, Kacper!
Jeżeli to będzie moje imię, albo miło mi cię poznać, jeżeli będzie to imię kogoś innego. Więc zrobię sobie coś takiego, co nazywa się if. Za pomocą wyrażenia if będę chciał sprawdzić, czy to imię, które jest podane, to Kacper.
Napiszę sobie więc if. First name równa się, równa się, Kacper. Dwukropek. I to, co się tutaj wydarzyło, czyli if z przodu, spacja, first name równa się, równa się, Kacper, Kacper jest w apostrofach, powoduje, że tylko i ten dwukropek, że jeżeli to wyrażenie będzie prawdziwe, to Python wejdzie nam do tego wcięcia. I w Pythonie te wcięcia są bardzo ważne.
W niektórych językach używamy klamerek. Tutaj używamy wcięć. I te wcięcia decydują o tym, Jakie polecenia zostaną wykonane wtedy, kiedy to nasze wyrażenie będzie prawdziwe.
Czyli jeżeli pojawi się moje imię, no to wtedy mogę napisać print Cześć Kacper, kopę lat. A w przeciwnym wypadku chciałbym napisać Miło mi Ciebie poznać. Mogę więc użyć wyrażenia else. I z kolei to co napiszę po else pojawi się zawsze wtedy, kiedy imieniem nie będzie Kacper.
Czyli print. Miło mi cię poznać. Mogę wam się przyznać, że to był jeden z pierwszych programów, jakie w życiu napisałem i później dałem je pewnej osobie, która, no nieważne, no i tam było właśnie, jak się podało dobre imię, to się pokazywał jeden komunikat, jak inny, to inny.
No to tak ten podrywa programista. Okej, nieważne. Otwieram raz jeszcze main.py. No i jak masz na imię? Kacper.
Ile masz lat? 33 i jest. Cześć, Kat, per kopę lat. I tak samo moglibyśmy też zrobić coś z wiekiem.
Na przykład if age, tylko zwracamy uwagę na to, że age jest stringiem, bo zawsze wszystko to, co przychodzi z inputa jest stringiem, więc możemy go sobie zamienić tutaj na int. If age jest większy lub równo 18, to print jesteś pełnoletni, else print jeszcze musisz poczekać. Raz jeszcze sobie to wywołajmy.
Kacper 33. No i jest. Hello Kacper, mam 33 lata. Cześć Kacper, kopę lat, jesteś pełnoletni. A jak sobie dam mniej? Kacper lat 3. Jeszcze musisz poczekać.
A ile lat muszę poczekać? Print 18 minus age. To jest informacja o tym, ile muszę poczekać.
Więc sobie zrobimy tak. Przy okazji widzicie, że mogę też jak najbardziej włożyć obliczenia do tych naszych printów, do tych naszych efekt. No i wtedy jak napiszę Kacper lat 3, no to jeszcze musisz poczekać 15 lat.
Jak widzicie składa nam się z tego całkiem sympatyczny program jak na początek. No i w tym momencie nie pozostaje mi nic innego jak tylko zadać Wam małą pracę domową. Ale te prace domowe też dostaną osoby, które wraz ze mną chcą się uczyć Pythona i zapiszą się na newsletter.
Więc raz jeszcze zapraszam do tego, żeby tu się zapisać, żeby w tym newsletterze wziąć udział. No i mam nadzieję, że jeżeli film się podobał, to zostawicie komentarz, a ja znikam. I widzimy się pewnie gdzieś już za tydzień przy kolejnym filmie, gdzie nauczymy się kolejnych rzeczy. Bardzo dziękuję Wam za to spotkanie. Do zobaczenia, trzymajcie się, cześć!