Tragedie van ontgroening: Matthew Carrington

Ontgroeningsrituelen maken vaak deel uit van studentenleven, maar lopen helaas ook alleen schuwelijk uit de hand. Een tragisch voorbeeld van dichtbij is dat van Sanda Dia, die in 2018 stierf na een 30 uur durende marteling. Maar 19 jaar geleden onderging de 21-jarige Matthew Carrington een soort gelijk lot. Voor deze veelbelovende student eindigde zijn leven in een smerige gelder, terwijl het pas net had moeten beginnen. Hey, hallo en van harte welkom bij deze nieuwe Misdaad en Mysterie. Ik ben er vandaag weer voor jullie met een verschrikkelijk verhaal. En dit keer met het verhaal van Matthew Carrington. Die stierf tijdens een gruwelijke ontgroening. Om maar bij een studentengroep te kunnen horen, een broederschap. In het intro hoorden jullie het al, ik heb het eventjes over Sanda Dia gehad. Ja, daar ga ik het vandaag niet over hebben. Maar ik wilde hem wel benoemen, omdat dit natuurlijk een klassiek voorbeeld is. Sanda Dia is zo'n grote zaak geweest in onze buurt. En het is zo gruwelijk met die jongen afgelopen. Deze zaak deed me daar dan ook ontzettend aan denken. Daar zijn heel veel mensen boos om geweest en meer dan terecht. De zaak van Matthew Carrington is echt ontzettend schokkend. Dus ik wil jullie waarschuwen daarvoor. Alles wat ik hier deel in mijn video's, daar komt vaak geweld en natuurlijk een moord in voor. En in dit geval gaat het gewoon echt om een extreme mishandeling. Dus dadig dat iemand dus echt... om het leven wordt gebracht. Houd er dus rekening mee. Onder de twaalf jaar is ophoepelen. En kun je nou niet tegen dit soort onderwerpen... zou ik je sowieso willen aanraden om deze video weg te klikken. Het is natuurlijk tijd voor de shout-out van deze week. Iedereen die er onderin de reacties iets plaatst... onder de hashtag S-Onderdiep maakt kans... een volgende video genoemd te worden. En deze keer is de shout-out voor Michelle537. Het was maar weer eentje. Echt, je blijft het elke keer zo duidelijk vertellen. Dank je wel. Maar één vraag. Waar vind je alle moordzaken? Bijvoorbeeld als je net gaat beginnen, kijk je dan naar aanvragen van kijkers? Of zoek je zelf alles op? En hoe weet je waar je zoeken moet? Michelle, dankjewel. Goeie vraag. Wat ik eigenlijk doe? Ik kijk heel veel naar true crime. Ik kom ook heel veel tegen. Natuurlijk van mijn kijkers en luisteraars. Die zaken naar me opsturen die ze graag van mij willen horen. Dan maak ik een lijst. Ik heb zelfs een appgroep met mijn broer en mijn vriend. En daar kunnen we allemaal zaken in posten van mogelijke moordkastverhalen. Ook als ik zaken tegenkom van kijkers en luisteraars, zoek ik het dan wel eens op. Zeker als een naam meerdere malen genoemd wordt en dan komt het op mijn lijst terecht. En aan de hand daarvan maak ik een indeling van mijn video's. Een soort van goede balans tussen man-vrouw, qua dader en qua slachtoffer, qua manier waarop. Ik probeer dat wel goed te variëren, want ook dat is belangrijk. Zo ben ik nu alvast bezig met Halloween bijvoorbeeld. Een zaak die ik in Halloween met jullie ga delen. Het gaan er twee zijn. Dus ik ben benieuwd wat jullie ervan gaan vinden. En het duurt allemaal nog niet zo lang, hè? Nog twee maandjes. Het verhaal van Matthew Carrington heb ik ook verteld in mijn podcast genaamd Moordkast. Ben je erin geïnteresseerd, dan zou je deze kunnen beluisteren op Podimo. Wij zijn daar exclusief te horen, ik en mijn broer. Mijn broer is de sidekick. Ik vertel het verhaal en hij reageert daarop. En het is een hele fijne wisselwerking, dus wil je dat proberen? Ga naar podimo.nl slash moordkast. Dan krijg je 30 dagen gratis luisteren. De disclaimer is al gegeven natuurlijk, maar aan komende zondag ben ik... ook weer live op mijn tweede kanaal, mijn gamekanaal, genaamd Onnestream. Ga daarvoor even naar de beschrijving, want dan kun je daar alvast op abonneren. Elk zondag bijna ga ik live om zeven uur in de avond en dan speel ik horror games. Ook wel eens andere soorten games, maar voornamelijk ben ik bezig met de chat, om jullie vragen te beantwoorden, om met jullie te kletsen, want dat vind ik ontzettend gezellig. Dus vind nou leuk om mee te kijken. Zorg ervoor dat je zondag om zeven uur avonds klaar zit op Onnestream. Dan gaan we nu maar beginnen met het verhaal van Matthew Carrington. Dit is echt weer een onvoorstelbaar verhaal waar je kippenvel van krijgt. Het is zo verdrietig. Ga er dus voor zitten. Dit is het afschuwelijke verhaal van Matthew Carrington. Matthew William Carrington wordt geboren op 10 november 1983 in het John Mayer ziekenhuis, hospital in Walnut Creek. Het ligt in de staat Californië, helemaal links lekker aan de kust, tenminste de staat dan. En Walnut Creek ligt in... Conta, Costa County. In Amerika werken ze met counties. Dat is dan een soort onderdeel van. Matthew wordt Matt genoemd. Dus ik noem hem gedurende het verhaal ook gewoon Matt. En hij is het enige kind van Debbie en Michael Carrington. Hij groeit verder in een heel fijn gezin op. Helaas gaan zijn ouders uiteindelijk wel uit elkaar. Debbie en Michael die scheiden van elkaar. En dan staat moeders er alleen voor. En doet haar best om wat van het leven te maken. Samen met haar enige zoon. Ze heeft verder wel moeite om rond te komen. Het is natuurlijk niet niks als alleenstaande moeder. Elke dag is het voor haar een uitdaging om een goede maaltijd op tafel te krijgen. Maar Matt zorgt voor het zonnetje in huis. Hij is echt haar lust en haar leven. Hij weet zijn moeder dan ook altijd op te vrolijken. Matt leert door zijn moeder al heel jong goed met geld om te gaan. Het is gewoon een heel lief kind. Hij is ook heel zorgzaam naar zijn moeder toe, heel begripvol. Instinctief voelt hij gewoon aan hoe zwaar dat leven voor zijn moeder is geweest. En hij probeert zich... gewoon goed en lief te gedragen om het allemaal wat dragelijker voor haar te maken. Wat lief hè, wat een empathisch kind ben je dan. Maar dan breken er betere tijden aan voor moeder Debbie, want ze leert een nieuwe man kennen. En het is een hele fijne man, ook in het leven van Matthew hè. Zijn stiefvader, dat klikt hartstikke goed. En zijn naam is Greg Smith. Debbie en Greg gaan ook samen met elkaar trouwen. En ze gaan wonen in een plaatsje genaamd Pleasant Hill. Ook dat ligt in de staat Californië. Trouwens in dezelfde county als waar ze voorheen woonden. Contra Costa County. Ze vormen met z'n drietjes een fijne hechtgezin. Maar het blijft niet bij drie. Het worden uiteindelijk vier. Want Craig en Debbie krijgen nog een zoontje samen. Het halfbroertje, jongere halfbroertje van Matthew dus. En Matt is dolblij dat hij een broertje in z'n leven krijgt. Hij is altijd het enige kind geweest. Dit is toch wel fijn hè? Om een kereltje te hebben om mee te voetballen. Om grote broer te worden. Broertje van Matt heet Travis. En even over het uiterlijk en het karakter van Matthew. Het is een iets wat verlegen jongen. Hij heeft een open, lieve uitstraling. Donker bruin kort haar. En bruine sprankelende ogen. En gewoon een hele lieve, vriendelijke glimlach. Als je hem ziet dan denk je, dat kan niet anders dan dat dat een aardige gozer is. En dat was hij ook echt. Iedereen die te maken krijgt met Matt, ziet hoe ontzettend zachtaardig hij is. Wat voor lieve persoonlijkheid en wat voor mooi karakter er naar boven komt. En hij heeft bovendien veel humor, dat helpt ook wel mee. Je kan wel lief zijn, maar als je dan ook nog grappig bent... dan scoor je meestal wel goed. Zijn hobby's zijn films, muziek, computers, zwemmen. Hij houdt ook van sport en met zijn stiefvader Craig, broertje Travis... doen ze vaak aan basketbal. Met z'n drieën gaan ze wel lekker naar een veldje. Supergezellig. Matthew is ook altijd van de partij als z'n vrienden iets leuks willen doen. Een feestje daar is hij ook voor in. Maar het is iemand die het niet al te bond maakt. Hij is zwaar tegen verdovende middelen. En alcohol drinkt hij echt met mate. Dus af en toe een biertje en weer niet. Dus hij weet zichzelf heel goed te beheersen daarin. Ik vind het echt wel volwassen hoor. Van nou ja, iemand die jongvolwassen is. Zie je toch wel dat iemand er toch flink van neemt. Maar voor Matthew was dat niet het geval. Ook wellicht omdat hij zo goed met geld kon omgaan. En dat niet wilde verspillen aan iets wat niet goed voor hem was. Maar ik vind het heel knap. Ik vind het heel verstandig. Daarbij wil hij echt wat van zijn toekomst en van zijn leven maken, dus hij is druk bezig met studeren. Hij zet zich daar echt heel serieus voor in. Met behoud zijn diploma aan de Ignacio Valley High School in Concord. En daarna haalt hij zijn bachelor, dat is vergelijkbaar met een proppenduizen, aan de Diablo Valley College. Die inzet werpt zijn vruchten af. Want in augustus van het jaar 2004 wordt hij aangenomen op het California State University in Chico. En daar zal hij bedrijfskunde gaan studeren. Het is wel echt een hele stap voor zijn moeder Debbie om hem te laten gaan. Hij is dan 20, 21 jaar oud en hij is nog nooit lang van huis of ver van huis geweest in zijn eentje. En nu ineens zal hij daar permanent op de campus gaan zitten. Dat is voor moeder nogal wat. Zijn hele leven is hij dicht bij zijn moeder geweest. En al die tijd, vanaf de trouwerij tussen Greg en Debbie, zijn ze in Pleasant Hill gebleven. En Chico ligt daar toch 245 kilometer vanaf. Dat is natuurlijk niet zoveel, maar je rijdt ook niet even drie uur op en neer. Het is gewoon wel even een stukkie. Ze gaat haar zoon gewoon ontzettend missen en andere zon natuurlijk ook. Maar ze gunt het hem van harte. Matthew is ook gewoon... Klaar voor de wijde wereld. Dus Chico it is, op naar de universiteit. Hij begint ontzettend enthousiast aan deze studie. En die is echt bedoeld als basis voor zijn toekomst. Hij heeft het echt helder voor ogen wat hij wil. Maar dan vertelt hij aan zijn moeder Debbie dat hij van plan is om zich aan te sluiten bij een broederschap. En moeder staat er best wel van te kijken. Want haar zoon was daar helemaal niet van. Hij was echt van, joh, doe maar normaal. Dat doe je al gek genoeg. Zijn eigen vrienden om zich heen. Maar blijkbaar had hij daar... toch de charme van ingezien. Om zich aan te sluiten bij de broeders uit het Chi Tao broederschap. Ik noem het een broederschap, maar het is letterlijk vertaald. Het heet een fraternity. Wij kennen het gewoon als een studentenvereniging. En in dit geval waren het alleen maar jongens. Het heet dus Chi Tao, afgekort XT. De letter X staat natuurlijk voor Chi. De letter T voor Tao. Het zijn Griekse letters. Die broeders, we noemen het maar broeders. Daarin die fraternity. Je hebt een beetje hetzelfde voorkomen als Matthew heeft. Dus het is geen rijke bedoeling. Het zijn allemaal jongens die uit de middenklasse komen. En daarbij is het geen studentenvereniging die erkend is door de school, door de universiteit en de campus. Toch voelt Matt zich thuis binnen de jongens van Chitao. Het zijn echte vrienden. Het voelt ook als een heel hecht clubje en hij zou hier wel echt bij willen horen. Moeder Debbie maakt zich verder geen zorgen. Ze weet heel goed hoe haar zoon in elkaar steekt. Dat het een verstandige jongen is. Het is geen feestbeest, nooit geweest, zal het waarschijnlijk ook nooit worden. Dus ze laat het los. Ze vertrouwt haar zoon volkomen. Bovendien, als dit is waar Metsi gelukkig bij voelt, dan staat ze daar gewoon achter. Maar zoals je weet, word je niet zomaar lid van een studentenvereniging. Daar horen soms de meest extreme ontgroeningen bij. Bij elke universiteit en elke studentenvereniging is dat weer anders. Maar dat lidmaatschap moet je hoe dan ook toch op een of andere manier verdienen. Matthew doet dat niet alleen, hij doet dat samen met een vriend van hem. Zijn naam is Mike. Zijn gehele naam is Michael Quintana. En Matt en Mike zijn bekend met dat hele ontgroeningsproces. Iedereen daar binnen het broederschap die verternt, die heeft dat moeten uitvoeren. Zij zullen dat dus ook moeten doen. Als je dit wil volbrengen, dan moet er echt een flink ontgroeningsritueel worden uitgevoerd. Daarna volgt er een inwijdingsritueel en pas dan ben je echt onderdeel en lid van die broederschap. Zoals je weet gaan dit soort ontgroeningen gepaard met een heleboel vernederingen, zelfs mishandelingen, geweld, drankmisbruik en machtsmisbruik vooral. En dat gaat nog wel eens fout. Als ik hoor wat sommige mensen moeten doen, dan denk ik echt, hoe kan je dit als lid aanzien? Dat iemand daarvoor zulke extreme dingen moet overhebben. Ik moet zeggen, ik was zelf ook wat gekker toen ik twintig was. Nu gaat het mij vooral om comfort. En dan vind je het misschien nog een beetje stoer ook om je uit te sloven. Ik ga dit doorstaan, weet je. Dit doen we samen. Dus ik kan me ook wel voorstellen dat dat ergens het leven is geroepen. En dat je dat wil. En dat je dat misschien ook in eerste instantie wel geinig vindt. In eerste instantie zijn de opdrachten die Matt en Mike moeten uitvoeren ook best wel grappig. Deze opdrachten hebben ze inmiddels succesvol ook doorstaan. Ze moeten bijvoorbeeld in een minirokje rondlopen midden op straat. Ze moeten shirts verwisselen met iemand die dakloos is. En loopt op straat in een luier. Nou, dat zijn nog wel dingen waarvan je denkt, dat is vrij onschuldig. Dat lijkt een beetje op een bachelor party bijvoorbeeld. Maar hij heeft ook de nacht moeten doorbrengen in de kelder van het broederschap. Ze hadden ook echt een huis, een soort letterlijke studentenhuis. En die kelder was ontzettend koud en hij heeft in een soort luchtrooster moeten slapen. Een luchtsluis die ijskoud aanvoelde. Nu breekt inmiddels dat laatste onderdeel van het traject aan. En dat is de Hell Week. Klinkt ook echt fantastisch gezellig. Als je deze Hell Week, als je die doorstaat, dan ben je echt een Cheat Dow broeder. Dat sluitstuk zal plaatsvinden op 1 februari 2015. Matthew is dan inmiddels 21 jaar oud. En hij en zijn vriend Mike worden naar de kelder gebracht. Van dat studentenhuis dus. Het is dan tussen 11 en 12 uur in de avond. Tussen 11 en half 12 is het waarschijnlijk geweest dat het uiteindelijk begonnen is. En zij zijn dus ook de... de enige twee die dat ritueel in de kelder uitvoeren. Dus het is echt een heel klein groepje. Je kunt het niet eens een groep noemen, een duo dus. Ik laat jullie even de foto's zien, maar zoals je ziet is het echt een horrorkelder. Het heeft meer iets weg van een middeleeuwse kerker. Er hangt een sinistere sfeer, waarschijnlijk ook een sinistere geur. Als je de foto's ziet, ruik je het ook bijna door het scherm heen. Het is er ook onwijs smerig en de temperatuur hangt ongeveer rond het vriespunt. Nul tot... tot min 1 graden. De vloer ligt bedekt met stinkend rioolwater... wat daar lekt blijkbaar. En de muren zijn volgekliederd... met hele heftige scheldwoorden. En, nou, bizarren. ...teksten waar je haren van overeind gaan staan. Boven de deur staat een hele intimiderende tekst en ik citeer... In de kelder kan niemand je horen. Nou, dat is al een fantastische voorbode natuurlijk. In de kelder kan niemand je horen. Klopt ook. Maar de twee broeders in spe laten elkaar niet kennen. Ze gaan ervoor, ze hebben zich voorbereid op wat er komen gaat. Iedereen heeft het gedaan, dus dan gaat het ook wel gewoon lukken. Dit laatste stukje en dan zijn ze er eindelijk vanaf. Dit sluitritueel is een waterontgroeningsritueel. Ja, en het gaat om water. Het gaat hier niet om drank of iets gevaarlijks, zou je denken. Ja, daar zul je in vergissen. Een van de 25-jarige leden, genaamd Jerry Lim, neemt de leiding in eerste instantie. Hij is ook een van de ouderen binnen die groep. En tijdens het ritueel zitten er meerdere leden daar in die kelder tv te kijken, op de gokkast te spelen. Ondanks dat het er heel smerig en wel creepy uitziet, hebben ze daar wel spulletjes staan om te chillen. Maar het is één grote kermis, want die mensen zitten misschien wel lekker te chillen en tv te kijken. Maar ondertussen moeten Matt en Mike toch wel de meest verschrikkelijke dingen ondergaan. En zij zijn echt een soort kermis act. Daar waar iedereen een beetje van geniet, omlacht en naar kijkt. En het is echt heel erg koud, want het vriest in die periode buiten. 1 februari. Ja, we zitten in Californië, maar daar wordt het ook gewoon hartstikke koud. Het is dus echt rond het vriespunt. Beeld je dat alsjeblieft even goed in. In die kelder is het gewoon bijna net zo koud als dat het buiten is. En Mike en Matt moeten zich dan uitkleden. Ze mogen alleen hun ondergoed aanhouden. Nou, ze is echt onwijs koud, maar het wordt nog erger. Er worden namelijk ventilatoren op de jongens gericht om het nog kouder te maken. Ze moeten beide op een smal houten bankje staan. En er wordt tegen de jonge mannen geschreeuwd dat er geen... oogcontact gemaakt mag worden. Ze moeten dus continu naar boven kijken. Zij mogen in ieder geval geen oogcontact maken en moeten dat dus vermijden. Ondertussen houden ze een 5 gallon watervat, dat is iets van 19 liter water met het gewicht van ongeveer 20 kilo, om de beurt vast waar ze ook continu uit moeten drinken. Tijdens het drinken krijgen ze ook nog de opdracht om op één been te staan, al dat soort dingen. Ondertussen worden er van die triviant achtige vragen gesteld. Gewoon een beetje algemene kennis vragen. Maar als die jongens het fout hebben, moeten ze push-ups gaan doen op die koude, smerige keldervloer. En op die vloer ligt dus allemaal rioolwater. Ik maak geen grapje, dat is gewoon menselijke uitwerpselen waar ze dus push-ups in moeten doen. Heel ranzig en vernederend. Het is gewoon een walgelijke mengeling van urine, uitwerpselen, braaksel, sigarettenpeuken en bier. Beeld je maar eens een kelderin van een groep mannelijke studenten. Dan gaat het er uiteindelijk zo uitzien. Bij het commando dat ze er eentje moeten inschenken voor de homies, moeten ze zichzelf onder het water gooien. Dus dan moeten ze dat over zich heen sprenkelen. Wat maakt dat het dus echt gigantisch koud voor de jongens wordt. Het is nog steeds rond het vriespunt. Dan sta je daar half naakt en moet je ook nog eens water over jezelf heen gooien. Echt, echt een helse kou. En dat niet alleen terwijl ze dat water over zichzelf heen gieten. Het is a. koud, maar... Die ventilatoren staan ook nog steeds aan. Dus dan krijg je ook nog eens die koude lucht op je natte huid geblazen. Ze mogen trouwens niet naar het toilet gedurende de hele periode. Dus alles wat ze moeten doen, daar moet ze toestemming voor vragen. En dan moet ze het maar laten lopen. Ja, en dat doen ze dus ook. Ze hebben geen keus. Door het drinken van zoveel water moet Matt op een gegeven moment overgeven. Maar ook dat moet hij maar laten gaan. En daarmee stopt het niet. Het is super vernederend allemaal, maar het is nog niet klaar. Het water wordt steeds aangevuld in het vat. Ze geven het watervat steeds aan elkaar door en krijgen de opdracht om door te gaan met dat water te drinken. Het wordt steeds moeilijker voor Matt en Mike om de opdrachten te vervullen. Maar ze houden vol, want ze zijn niet van plan om op te geven. Voor Matt en Mike lijkt het een eeuwigheid te duren. Het is inmiddels nacht geworden, dus het is van 1 februari nu 2 februari. En om 1 uur zijn dan 1,5 uur, 2 uurtjes bezig. Heeft de leider van dat hele genootschap er genoeg van? Ja. Jerry Lim die besluit er een einde aan te breien. Hij moet vroeg opstaan voor zijn lessen. En hij heeft bovendien in de gaten dat Matt en Mike het heel zwaar hebben met al die vernederingen. Nu al één à twee uur later zijn die twee compleet kapot. Het is anderhalve uur aan een extreme kou, vernederingen, push-ups, watermartelingen, alles erop en eraan. Jeremy Lim en de andere leden die besluiten het in ieder geval voor gezien te houden. Maar... Voor Matt en Mike is het daarmee niet afgedaan. De leiding wordt doorgegeven aan de 22-jarige Gabe. Zijn echte naam is Gabriel Mastretti. En hij lag op een van die bankjes daar te slapen. Dus hij neemt het allemaal over. In eerste instantie... C.S. Gabriel is altijd een soort schoolvoorbeeld geweest. Een rolmodel voor velen. Hij deed vrijwilligerswerk. Hij was een misdienaar in de kerk. Was homecoming king geworden. Noem het maar op. Maar vanaf dit jaar stond hij ook bekend als een soort dronken pestkop. Als hij dronk werd hij steeds gemener. En deze avond, als Matt en Mike hun ontgroening hebben......het ritueel, is hij dus ook beschonken. Hij is echt dronken, deze man. Hij is ook echt een hele forse vent. Hij is wel... Ik weet niet, als je hem hoort praten is het een hele normale kill. Maar het is wel een intimiderende verschijning, laten we het netjes zeggen. Hij neemt graag de leiding over van Jerry. En Matt en Mike denken dat het ritueel nu niet heel lang meer zal duren. Want Jerry Lim, die zei ook van, joh, het einde is wel bijna in zicht. Dus die jongens die hopen dat het al snel afgedaan is. Maar ja, Gabe, de nieuwe leider, die is nu net begonnen natuurlijk. En hij weet van geen opbouw. Gabe is trouwens 22 jaar oud. Hij is niet alleen. Ze zijn dan nog met z'n drieën, in ieder geval de leden van het broederschap. De ene persoon aan Gabes zijde is John Fix. Hij is ook best wel een beetje beneveld door de drank. Niet zo erg als Gabe, maar toch. En er is nog een jongeman bij en dat is de 20-jarige Carlos Abril. Carlos en John zullen Gabe die avond assisteren. Ze gaan in ieder geval nog uren door en door met die push-ups, met die kou, met het water drinken. Ja, er zit gewoon... echt geen stop op. Die jonge mannen waren natuurlijk al uitgeput, maar nu begint er ook echt onderkoeling te ontstaan. Ze raken gedesoriënteerd. Matt is ontzettend in de war op een gegeven moment. En het is inmiddels, schrik niet, vier uur in de ochtend. Na anderhalf uur dachten ze ongeveer dat het erop zou zitten. En dan gaan ze nog gewoon drie uur langer door. Het is echt één grote marteling. Matt en Mike zijn trouwens halverwege hun zesde vat met water. Ik had het net al gezegd hè. Elk vat is ongeveer 20 liter, 19 liter, 5 gallon. Daar hebben ze niet alles van gedronken, maar ook heel veel over zich heen gegooid. Maar er zijn ook heel veel liters naar binnen gewerkt. Onder dwang hebben ze om en nabij 25 liter water weggedronken. En als Gabe ze nieuwe opdracht geeft om nog meer push-ups te doen, gaat het mis. Matt stort dan helemaal in. Zijn tong zit vast tussen zijn tanden. Zijn lichaam begint helemaal te schrokken, te trillen. Het is echt een aanval wat hij heeft, een seizure. En hij ligt daar dan maar, te kripperen op die ontzettend smerige vloer. Deze jongen is duidelijk in levensgevaar. Zijn maatje Mike, die alles nog steeds aan het ondergaan is, die schrikt zich een ongeluk en schreeuwt om hulp. Hij ziet dat het met Matt verschrikkelijk fout aan het gaan is. Hij roept tegen de jongens van het broederschap dat de ambulance zo snel mogelijk gebeld moet worden. Maar de drie jongens, die leden, die geven daar geen gehoor aan. Onvoorstelbaar, hè? Je ziet dat iemand een... aanval heeft op de vloer. John Fix, die heeft dan wel zijn telefoon gepakt, heeft het nummer al ingevoerd, is klaar om te bellen, maar drukt het nummer dan toch weer weg, omdat een van de anderen aangeeft dat het niet nodig is. Matt is namelijk in slaap gevallen, denken ze. Hij is namelijk zwaar aan het snurken en hij zal wel weer wakker worden. Dus ze kiezen ervoor om niet de politie te bellen. Mike, die wordt echt overweldigd door verdriet en zorg om zijn vriend. Heeft het gevoel alsof het echt ontzettend fout gaat hier. Matt is ondertussen nog steeds heel zwaar aan het snurken. En na de aanval wordt Matt in ieder geval op een bankje neergelegd. Dus hij hoeft daar niet meer op die vieze keldervloer te slapen. Ze zorgen nu in ieder geval voor dat Matt zijn roes uit kan slapen, denken ze. En dat als hij wakker wordt het wel weer goed zal komen met hem. Als hij wakker wordt. In ieder geval, niemand maakt zich meer zorgen, behalve Mike. Alle leden zijn gerustgesteld. En ontgroening in de staat Californië is blijkbaar illegaal. Dus die jongens wilden gewoon niet dat hun studentenvereniging een slechte reputatie zou krijgen. Ze hadden namelijk bijna de status bij de universiteit om een officiële vereniging daar te worden. Dat ze daardoor werden erkend. Als ze dit zouden melden, dan werd dat waarschijnlijk door een neus geboord. Vandaar dat ze dus niet de politie en 911 hebben ingeschakeld. Dat is eeuwig zonde. De leider, Gabe, is toch echt wel degene. die het besluit neemt om niet te bellen. Dus hij heeft het voor het zeggen. Mike controleert regelmatig de ademhaling van Matt. Hij ziet dat die ademhaling ernstig verzwakt is. Mike verliest hem in ieder geval niet uit het oog. Maar een uur later komt hij erachter dat zijn vriend is gestopt met ademen. Het is dan iets na vijf uur midden in de nacht. Of nou ja, heel vroeg in de ochtend, zo kun je het ook zien. Mike schreeuwt dat ze nu toch echt de ambulance moeten bellen. Dit keer doen ze dat ook. Eindelijk, maar veel te laat. En totdat het ambulancepersoneel arriveert, past Mike reanimatie toe. In de hoop dat hij zijn vriend kan helpen. De ambulancebroeders komen aan in die kelder. Die leden van die club geven aan. Aan dat Matthew een epileptische aanval heeft gehad tijdens het sporten. That's it. Ze vertellen ook nog eens niet de waarheid. Dat is kwalijk, hè? Want je weet gewoon niet welke informatie ze nodig hebben. Misschien is het wel belangrijk om te benoemen dat ze zo lang in de kou hebben gestaan. Of dat ze gigantisch veel water hebben gedronken. Daar kun je misschien iemands leven nog mee redden. Maar goed. Het is helaas veel te laat voor Matthew Carrington. Want 27 minuten nadat hij was opgehaald met de ambulance overlijdt hij. Of in ieder geval wordt hij dan doodverklaard. Dus waarschijnlijk lag hij daar al overleden in het huis. Dat weet ik niet zeker. Maar het is toch zo ontzettend triest dat Matthew, 21-jarige leeftijd, komt overlijden. Iemand die altijd zo voorzichtig was, in de bloei van zijn leven, wilde gewoon lid worden van een leuke club. En dat is dan je einde, terwijl je net begint. In de vroege woensdagochtend, die 2 februari, wordt moeder Debbie wakker gebeld. En stiefvader Greg ook. met een zeer zorgwekkend bericht. Het is een medewerker van het ziekenhuis waar Matthew naar is overgebracht. En diegene geeft aan moeder Debbie aan dat Matt in kritieke toestand in het ziekenhuis ligt en dat ze zo snel mogelijk moet komen. Maar jij bent daar niet zomaar. Het duurt tweeënhalf uur, drie uur om daar met je auto te komen. En dan weet je nu nog steeds niet zeker wat de toestand is. Ze wilde verder ook niet al te veel kwijt. Ja, ze wilde dat face-to-face gaan mededelen. Natuurlijk de langste rit van je leven als moeder. Dat je die 2,5 uur in de auto moet zitten niet wetende wat er nou precies met je zoon is gebeurd. Onderweg belt Debbie naar het ziekenhuis. Dat is zoiets van, joh, vertel me alsjeblieft wat er aan de hand is. Ik kan niet wachten, ik ga kapot van de stress. Ze vraagt aan de medewerker aan de lijn of Matthew helemaal alleen is. Of dat er iemand bij hem is. Maar die ziekenhuismedewerker geeft aan dat Matthew dus alleen ligt. En natuurlijk voor moeder Debbie is dat ontzettend emotioneel. Want... Je zoon is iets ergs overkomen, je weet nog steeds niet wat... en dan ligt hij daar alleen. Van moeder mag hij daar hoe dan ook niet alleen zijn. Die moeder voelt instinctief aan dat er iets heel ernstigs aan de hand is. Ze heeft er een heel slecht gevoel over. Weer belt moeder Debbie naar het ziekenhuis... omdat ze echt niet langer kan wachten. Ze wil gewoon weten wat er aan de hand is... en ze besluit haar toch duidelijkheid te geven over de situatie. En daar aan de telefoon krijgt moeder te horen... dat Matthew haar oudste zoon niet meer leeft. Moeder schreeuwt echt uit wanhoop en verdriet. Het komt ook echt zo onverwacht. Je laat je zoon naar een universiteit gaan... om te studeren, om wat moois van je toekomst te maken. En dan is hij er ineens niet meer. Bij aankomst in het ziekenhuis mogen ze naar Matt toe. En hij ligt dan onder het laken. Er is toch ergens een spankeltje hoop... dat ze hem misschien verkeerd hebben geïdentificeerd. Wie weet is het wel iemand anders die op Matt lijkt. Als dan het laken omhoog gaat, moet ze toch de harde waarheid... onder ogen zien. Dit is inderdaad hun geliefde met. De vraag is hoe dit nou kon gebeuren. Wat is uiteindelijk de doodsoorzaak geweest? De dokters, die vinden het erg lastig om te kunnen achterhalen, want de studenten uit die club hebben natuurlijk niet de juiste informatie overgebracht. Dus er moet een uitgebreid onderzoek worden gestart, want ze komen er gewoon niet uit. De intens verdrietige moeder Debbie en stiefvader Craig ontmoeten de broeders uit de Chi Tao Club. Ze willen graag horen van de medestudenten van MET wat er nou uiteindelijk gebeurd is. En hopen meer duidelijkheid te krijgen. Ze zien echt dat iedereen daar op die school aan het huilen is. Ik denk ook echt wel dat dat verdriet oprecht is. Alleen het smerige aan dit alles is dat die jongens dus niet eerlijk vertellen wat er echt daar is voorgevallen. Ze willen er echt een doofpotdingetje van maken. En die moeder die staat daar met al haar vragen. Onvoorstelbaar hè, dat je dan kan liegen. Ik snap dat het ook heel moeilijk is om op zo'n punt als enige naar voren te stappen. Met de waarheid kun je niet verbergen. Er wordt in ieder geval een rechercheur op de zaak gezet om de verdachte dood van Matthew te onderzoeken. Want naar aanleiding van een tip van de ambulancebroeder, die Matt heeft geholpen, krijgt de politie het gevoel dat er veel meer aan de hand is dan die studenten beweren. Die rechercheur die is ingeschakeld staat diezelfde ochtend dan nog op de stoep bij de Chi Tao Vereniging. Hij loopt dan door dat huis heen en als hij in de kelder arriveert, Doet het hem gewoon serieus denken aan een middeleeuwse martelkamer? Hier is zeker weten meer aan de hand. Dat is de conclusie die hij meteen wel weet te trekken. Het is er ijskoud. Er ligt een stinkende laag water op de grond. Waar ook allerlei viezigheid in ligt. En dan ziet hij ook nog eens die ventilatoren staan. De richting op van het smalle bankje. Daar hebben natuurlijk die twee jongens de hele tijd op gestaan. Die rechercheur ziet duidelijk dat het een plek is om angst aan te jagen. Ook die tekst op de muren. Dat niemand je kan horen in die kelder bijvoorbeeld, boven de deur die tekst. Hij heeft in ieder geval het gevoel dat die jongens iets achterhouden. En het wordt hoog tijd dat die broeders ondervraagd worden. Dat gebeurt apart van elkaar. Uiteindelijk geven ze stukje bij beetje toe dat het hier is misgegaan vanwege een ontgroeningsritueel. Dat het gewoon heel erg uit de hand is gelopen. Hoewel het met hun rituelen, naar eigen zeggen, altijd wel mee zou vallen. Er kwamen nooit mishandelingen, drank of iets anders aan te pas. Het is een inwijding wat gericht is op rituelen, maar goed hè. Het zo koud hebben is ook gewoon mishandelen. Alleen dat al. Ieder lid van de studentenvereniging heeft iets soortgelijks moeten ondergaan. Telkens wordt de norm misschien een beetje bijgesteld, heb ik het idee. Het ligt er denk ik ook heel erg aan wie er aan kop staat, de leiding neemt. Ik snap gewoon niet dat je dit kan aanzien en dat je dat een ander aan kan doen. Maar het lijkt wel een bepaalde norm te zijn. Dat je steeds verder gaat en dat je ook je eigen idee erover bijstelt. En die groepsdruk die maakt dat niemand er iets tegen doet. De grootste duivel in dit verhaal... Gabriel Maserati kan zich niet zoveel herinneren van die avond, beweert hij, vanwege al het drank wat hij had genuttigd. Hij kan ook verder weinig duidelijke antwoorden geven, maar ik denk dat hij vooral een selectief geheugen heeft. Dan wordt er een autopsie gepleegd op het lichaam van Matthew. En dan komt al vrij duidelijk naar voren wat er met hem is gebeurd. Er wordt niks gevonden qua drank of qua verdovende middelen. Ook wordt duidelijk dat er geen sprake is van fysieke mishandeling, in die zin dat hij niet geslagen is. Nogmaals. Dat onderkoelen is gewoon fysieke mishandeling, maar daar krijg je natuurlijk geen blauwe plekken van. In ieder geval geen dingen waarvan je denkt, nou, hij is geslagen, geschopt, whatever. De doodsoorzaak blijkt watervergiftiging te zijn. Ja, watervergiftiging. Ik weet niet of een van jullie er ooit iets van heeft gehoord, ik wel. Het is echt heel extreem wat er kan gebeuren als je te veel water tot je neemt. Maar goed, ik zal even uitleggen wat er in je systeem plaatsvindt als een gevaarlijke hoeveelheid water in je systeem terechtkomt. Want al dat water verdunt dus het bloed. En dat spoelde bij Matt allerlei belangrijke levensonderhoudende zouten weg. De nieren kunnen al dat water dan niet meer verwerken. En daardoor komt dat in je bloedbaan terecht, dat water. Daardoor laat dat weer je hersenen opzwellen. Zorgt voor die aanval, die aanval die Matt had voor zijn dood. En dat je in coma raakt. De longen lopen vol met water. Dat is dus precies waar dat snurkgeluid vandaan is gekomen van Matthew. Wat zo onschuldig leek. Hij was gewoon aan het verdrinken, letterlijk. Zodra je longen vollopen, stopt je hart er uiteindelijk mee. En dat is wat Matt is overkomen. Een watervergiftiging is super ernstig. En dat kan heel veel schade aanrichten. In dit geval zelfs heeft het geleid tot dodelijk afloop. Als je drie liter water per uur drinkt, kan dit al een hele verkeerde afloop hebben. Precies aantal liter, dat is echt per persoon verschillend. Vandaar dat Mike het wel heeft overleefd. Je hebt gewoon verschillende lichamen, verschillende systemen. Maar even, naar schatting heeft Matthew 25 liter water gedronken. En bij 3 liter per uur kan het dodelijk zijn. 25 liter water. Zie dat even voor je. Die jongens zijn er ongeveer 4 à 5 uur bezig geweest. Dus dat is waarschijnlijk meer dan 5 liter per uur geweest. Bijna twee keer de hoeveelheid gedronken die al dodelijk zou kunnen zijn. Het is een wonder dat Mike er nog... goed vanaf is gekomen. Over deze Mike gesproken, Mike Quintana, hij is natuurlijk de vriend die hetzelfde moest ondergaan. Hij is natuurlijk een perfecte getuige binnen het onderzoek. En hij kan vertellen wat er precies gebeurd is. Met zijn getuigenverklaring heeft de politie genoeg tegen de leden van Qitao, om daar echt een zaak van te maken. Daar gaan ze dus ook voor. Een maand na Matt's dood kondigt de officier van justitie aan dat zeven Qitao-broeders worden gearresteerd op beschuldiging van Illegale ontgoeding. Het gaat om de 22-jagen Gabrielle Maserati, de 25-jagen Jerry Lim, de 20-jagen John Paul Fix en de eveneens 20-jagen Carlos Abril. Zij worden beschuldigd van een gevalletje dood door schuld en dan hangt er toch wel maximaal vier jaar celstraf boven je hoofd. Dat is natuurlijk nog magertjes, maar dood door schuld is iets anders dan doodslag of moord. Dit wordt dan gezien als een ontgoeding. waar iemand vrijwillig instapt. Ze waren zich niet bewust van de gevolgen van dat drinken van het water, zeggen ze althans. Het was niet de bedoeling om iemand te vermoorden. Dus ergens als je het juridisch gaat benaderen, moet je dus concluderen dat het gaat om dood of schuld. En er staat natuurlijk veel minder celstraf op. Ik schrok hier ook een beetje van, jongens. Vier jaar maximaal voor zoiets. 911 is niet gebeld. John Fix stond nog klaar met zijn telefoon en Gabe heeft dat afgekapt. En dat is kwalijk, want ze hadden iemands leven daarmee kunnen redden. Als iemand een aanval heeft, is dat niet genoeg? Dood door schuld klopt misschien juridisch gezien wel, maar wat... Wat voor straf daarop staat is veel te kort. Super verdrietig wat hem is aangedaan. En ik snap dit ook niet. Hier mag wel echt even een uitzondering voor worden gegeven. Voor de familie van Matthew moet je nagenoen hoe dat is. Voor hun komt dit echt als een mokerslag aan. Dat hun zoon op deze manier om het leven is gebracht eigenlijk. Moeder Debbie dacht namelijk al die tijd dat de dood van haar zoon een noodlottig ongeval was. Nou, dat bleek dus niet zo te zijn. Ze is echt in shock. Om alle details aan te horen van wat haar zoon is aangedaan. Daar wordt ze natuurlijk ook mee geconfronteerd. En vooral dat de hulpdiensten niet op tijd zijn ingeschakeld is iets heel kwalijks. Pas toen het al te laat was en toen hij stopte met ademen. Wat moet er potverdik... Potverdikkie gebeuren met iemand voordat je de politie of 911 belt. Stoppen met ademen dus. Een seizure, een flinke aanval is niet genoeg. Ik denk dat deze jongens nog heel even moeten studeren. Ze deden natuurlijk bedrijfskunde, geen verpleegkunde. Als jij niet weet wanneer je de hulpdiensten moet inschakelen. Op het punt dat iemand een aanval krijgt en heel zwaar begint te snurken. Wat meer als gorgelen moet hebben geklonken. Dan heb je een steekje los. Maar goed, groepsdruk doet echt een hele hoop. Dat is best beangstigend. Als ook maar één leider zegt, we gaan dit niet doen. Dan volgt de rest blijkbaar gewoon braaf. Een moeder kan er echt niet mee leven dat haar zoon gewoon nog gered kon worden. Want daar komt het op neer. Als zij, toen hij begon. Te schokken met zijn lichaam, met trillen, de hulpdienst hadden benaderd, had Matthew het gewoon gered en overleefd. Hoogst waarschijnlijk. Tijdens de voorloop gehoorzitting doet Mike Quintana zijn verhaal, zijn getuigverklaring komt naar voren. En hij vertelt uitgebreid wat er met hem en Matt gebeurd is. Zijn getuigenis is allesbepalend en daaruit blijkt ook dat alles wat Matt is overkomen, ook voorkomen had kunnen worden. Voor een jury zal deze getuigenis heel erg zwaar wegen. Het is een heel meeslepend verhaal van Mike. En dat kan de vier daders een jarenlange gevangenisstraf opleveren. Wat eigenlijk ook gewoon verdiend is. Je kan wel denken van goh, ze hebben spijt, iemand toont berauw. Maar dat zegt nog niet dat je niet gestraft moet worden. Ik vind dat echt iets heel verschillends. Je moet kijken of iemand een gevaar is. Het gaat er ook om dat iemand ervan leert. En het even goed om zijn oren krijgt. Maar twee weken voordat het proces van start gaat. Echt het officiële proces. Vragen Gabriel Mestretti, Jerry Lim, John Fix en Carlos Sebril om schikkingen. Maar die schikkingen mogen alleen worden toegestaan als Mads'moeder daarmee instemt. Dat vind ik wel een mooie regeling, dat dat de enige manier is om tot een schikking te komen. Als nabestaanden daar niet mee eens zijn, dan vind ik het ook gewoon heel logisch... dat je ze gewoon voor die jury laat staan. Dat zij het maar mogen bepalen. Zij zullen een pleidooi houden. Zij willen schuldig pleiten in ruil voor strafvermindering. Ze verwachten alleen niet dat de moeder van Matt daarmee instemt. Maar hebben zij het even verkeerd. Onterecht gebaar eigenlijk, maar wat sterk van moeder Debbie. Dat ze over haar hart strijkt. Moeder Debbie die wil niet vol met haat zitten richting de jongens. Dit waren ooit vrienden van Matt. Wel vrienden die verantwoordelijk zijn voor de dood van haar geliefde zoon. Maar ze besluit dat deze jongens op een andere manier... Hun schuld moeten gaan inwilligen. De dood van Matthew moet namelijk niet voor niets zijn geweest. Het is haar wens dat er toch nog iets goeds uitkomt. Dus ze verklaart in de rechtbank, echt onverwacht genoeg, dat ze akkoord gaat met de schrikkingen. Maar dan wel op één voorwaarde. Want deze broeders moeten zich voortaan inzetten om andere studenten te waarschuwen omtrent de risico's van ontgroening. En daar moeten ze zich dus echt hard voor gaan maken. Daar gaan de jongens ook mee akkoord. Gabe Mastretti... kenschuldig te zijn, hè? En hij zegt erover het volgende en ik citeer. Mijn acties hebben een goed mens gedood. Ik zal de rest van mijn leven misdadiger zijn en met die gedachten moet ik leven. Maar ik leef tenminste en met niet. Ik aanvaard mijn straf in de hoop dat het zal dienen als een waarschuwing voor anderen om niet het pad te volgen wat ik heb gevolgd. Ik zou met z'n familie om vergiffenis willen vragen, maar dat kan ik niet, omdat ik dat niet verdien. Ik kan alleen maar zeggen dat het me echt spijt. Ontgroening is niet grappig. Het is niet geinig, het is stom en gevaarlijk. Het gaat niet om broederschap, maar om macht en controle. Einde citaat. Ik moet zeggen, dit is een van de eerste keren in de zaken die ik bespreek... waarbij ik toch wel het gevoel heb dat deze jongens oprecht berauw hebben. Als je dit zo hoort, is het toch net wat anders als je de beelden ziet. Dit is zo gigantisch fout gegaan onder het mom van groepsdruk. En het vlagje steeds verder wegzetten, die extremiteit. Van zo'n ontgroening, dat dat ook steeds extremer wordt. En dat jouw normaal, dat je vergeet dat het niet zo normaal is. Ik zal dit nooit begrijpen. Ergens geloof ik deze woorden wel. En dat zeg ik niet vaak, maar dat gevoel heb ik echt. Ik ben benieuwd wat jullie ervan vinden. Misschien zit ik er compleet naast. Is mijn radar compleet kapot. Maar ik had wel het idee van, goh, ik denk dat zij wel echt heel veel spijt hebben. Of ze hebben gewoon heel veel spijt dat ze zijn gepakt. Anders hadden ze meteen wel de waarheid verteld. Dat vind ik ook wel echt een heel groot ding. Dat je het dan ook nog probeert onder het tapijt te vegen. Niet heel chique. Gabe Mastretti, de ergste bullebak, krijgt in ieder geval een jaar gevangenisstraf opgelegd. Vijf jaar voorwaardelijk. Hij krijgt de langste straf opgelegd van de drie. Jerry Lim en John Fix bekennen natuurlijk ook. Ze bekennen schuldig te zijn aan de medeplichtigheid aan de dood van Matt. Zij krijgen zes maanden opgelegd met ook een proeftijd van vijf jaar. En Carlos Abril komt er het best mee vanaf. Die heeft waarschijnlijk minst invloed gehad op deze situatie. Die stond er misschien bij en keek ernaar. Hij krijgt... drie maanden cel opgelegd en ook vijf jaar voorwaardelijk. En in die vijf jaar, die voorwaardelijke straf... moeten ze zich dus inzetten voor het goede doel... wat moeder Debbie voor ze in petto heeft. Daar zal ik jullie straks over vertellen, maar goed. Gabe Mastretti beweert dat hij geen idee had... dat water zo gevaarlijk kon zijn voor iemand. Hij spreekt de woorden uit dat hij dit nooit meer kan terugdraaien... dat hij hiermee moet leven en dat hij het er vreselijk moeilijk mee heeft. Hij beweert dat hij zich dolgraag wil inzetten voor studenten om ze te waarschuwen voor de risico's van deze ontgroeningen. En wil een voorbeeld zijn voor ze van hoe het niet moet. Dat je dus in de gevangenis kunt belanden als je aan dit soort ontgroeningen als leidinggevende of als meeloper deelneemt. Dus als je bijdraagt aan de ontgroening van een ander ben je strafbaar. Kijk wat het mij heeft opgeleverd. Nou, dat is een goede zaak op zich. Het komt niet als verrassing dat het Cheat Tauw Broederschap wordt opgeheven. Het Chitao-huis wordt ook gesloten. Het wordt niet gesloopt, maar het is wel helemaal vervallen. Het staat daar nog steeds in de buurt daar van dat campus, maar er woont niemand meer in. Het is zelfs onbekend wie de eigenaar van is. Het is echt een soort spookachtig huis. Het blijft de stille getuigen van de vreselijke dood van Matt. Uiteindelijk bezoekt Deb de jongens, de drie jongens, in de gevangenis. Daar zijn ook beelden van. Debbie is er namelijk van overtuigd dat deze mannen niet vanuit hun kern slecht zijn. Ze hebben de verkeerde keuzes gemaakt met fatale gevolgen. En dat zullen ze zich hun hele leven moeten blijven herinneren. Ze hebben dan ook een eerlijk en open gesprek met elkaar. Moeder Debbie barst ook in tranen uit. Die jongens, je ziet ook zichtbaar dat ze emotioneel zijn. Ook zij beweren dat ze van Matt hielden, want het was hun vriend. Toch denk ik, hoe kan je dat dan zo aanzien? Als ik een vriend of vriendin zo zou zien lijden. Ik zou dat gewoon echt... Ik zou dat gewoon niet kunnen. Ik ben toch wel heel nieuwsgierig naar de psychologie erachter. Hoe kan het dat het zover is gekomen en dat je je vriend dan zo ziet lijden en dat aan je voorbij laat gaan? Omdat het normaal is? Omdat iedereen dat doet? Omdat zij het ook hebben moeten doorstaan? Wat is dat toch? Debbie zet zich in ieder geval in voor een nieuwe wet en met succes. Want Metslaw wordt ingevoerd in Californië. Deze wet maakt het mogelijk om mensen strafrechtelijk te vervolgen. naar aanleiding van ernstige verwondingen of zelfs sterfgevallen tijdens ontgroeningsrituelen. Voor die tijd viel een dergelijk misdrijf onder de Californische Onderwijswet. Moeder Debbie is in ieder geval echt goed in actie aan het komen. Dus ik vind het toch echt iets heel sterkst als je dan toch iets positiefs eruit weet te halen. En dat ook kan en daar de kracht en de energie nog voor hebt... na al dat rouwen en alle ellende die je hebt moeten doorstaan. Maar ze richt in ieder geval een fonds op genaamd het... Anti-hazing awareness fonds. Deze stichting zet zich echt in om ouders en kinderen, studenten zich er bewust van maken wat de risico's zijn. De vier veroordeelde jonge mannen zijn dus verplicht om samen met Debbie aan dit doel mee te werken. Ik sta hier echt perplex van jongens, dat die moeder dat kan. Moeder Debbie gaat daarmee langs allemaal scholen. Ze vertelt het verhaal van haar zoon. En ze hoopt dat studenten als ze ooit in zo'n situatie komen, dat ze ook nee durven en kunnen zeggen. Michael Carrington, de vader van Matt, die eigenlijk alleen maar het begin van het verhaal in beeld is geweest, die zet het Matthew Carrington project op. Hij zet zich meer in voor ouders en kinderen, van wie de kinderen gepest worden op school, in basisscholen vooral, omdat daar dat groepsgedrag wordt gecreëerd en begint. Ook dat is echt weer een prachtige inzet. En hij gaat af en toe ook naar universiteiten om het woord van Matt te verspreiden. En de risico's om ze daarvoor te waarschuwen. Supermooi. Fok. Fantastisch. Nogmaals, echt onwijs veel respect voor deze ouders. Matthew Carrington wordt regelmatig herdacht. Het studentenhuis, dat huis staat er namelijk nog, waar hij om het leven kwam. En dan hoop je dat mensen hiervan hebben geleerd. Helaas hè, zoals ik al het begin van deze video zei... en het over de zaak van Sanda Dia had... is er nog een heleboel werk aan de winkel. Het gebeurt nog steeds. En ik blijf erbij als ik dan hoor wat er in België allemaal is gebeurd. Ik snap het letterlijk gewoon niet. Dat je een mens dat wil aandoen, dat het grappig is, een ontgroening. Dan moet je inderdaad denken aan rokjes op straat. Dat je in een luier buiten gaat lopen. Dat het grappig is. Jackass light. Niet dit. Loop inderdaad gewoon met een pamper rond. Doe gekke opdrachtjes op straat. Maar doe geen dingen die lichamelijk, fysiek, verschrikkelijk gevaarlijk zijn. Stop daarmee. Het is niet grappig. Waarom moet je zo extreem gaan om ergens bij te kunnen horen? Want dat is natuurlijk de kern. Je doet het om erbij te horen. Je komt al van zo ver, je hebt al uren achter de rug, dus je houdt maar vol. Anders is het allemaal voor niks geweest. Dus vanuit de student die de ontgroening doet, snap ik ook wel dat er ergens a point of no return is. Dat je dan maar verder gaat en doorgaat. Ik denk dat dat ook echt met zo'n twintigjarig brein te maken heeft. Het bewijzen. Je bent net geen kind meer. En dit is nu de volwassen wereld, dus je wilt erbij horen. Het is een moeilijke leeftijd waarbij je aansluiting wil vinden. En dan ga je dus zo ver en dan maken mensen dus zoveel misbruik van wat gewoon machtsmisbruik is. En alle vormen van machtsmisbruik zou verboden moeten worden. Elke keer dat het misgaat is een keer te veel. Ik ben heel benieuwd voor jullie over deze zaak denken. Ik ben wel eens benieuwd, zijn er mensen, kijkers hier op YouTube die zelf ontgroeningen hebben moeten doorstaan? En wat was het extreemste wat jij moest doen? Ik ben wel eens benieuwd omdat ik er zelf totaal geen weet van heb. Ik heb deze periode gemist in mijn leven. Is dit normaal? Is dit de norm? Laat het mij weten onderin de reacties. Volgende week ben ik er natuurlijk weer met een gloednieuwe aflevering. Vergeet mijn podcast Moordcast niet over deze zaak te beluisteren. Dan kijk ik er nog eens naar. Met de bril ook van mijn broer. Dus dan kun je de zaak van Matthew Carrington nogmaals beluisteren. Wil je 30 dagen gratis Podimo? Ga dan naar podimo.nl slash moordcast. Link staat ook onder in de beschrijving. En dan hoop ik jullie volgende week weer te zien. Of nee... Jullie zien mij in ieder geval volgende week wel. Ik zie alleen een lens. Dus hopelijk tot dan. Tot volgende week. En bedankt voor het kijken.

Hey, hallo en van harte welkom bij deze nieuwe Misdaad en Mysterie. Ik ben er vandaag weer voor jullie met een verschrikkelijk verhaal. En dit keer met het verhaal van Matthew Carrington. Die stierf tijdens een gruwelijke ontgroening.

Om maar bij een studentengroep te kunnen horen, een broederschap. In het intro hoorden jullie het al, ik heb het eventjes over Sanda Dia gehad. Ja, daar ga ik het vandaag niet over hebben.

Maar ik wilde hem wel benoemen, omdat dit natuurlijk een klassiek voorbeeld is. Sanda Dia is zo'n grote zaak geweest in onze buurt. En het is zo gruwelijk met die jongen afgelopen.

Deze zaak deed me daar dan ook ontzettend aan denken. Daar zijn heel veel mensen boos om geweest en meer dan terecht. De zaak van Matthew Carrington is echt ontzettend schokkend. Dus ik wil jullie waarschuwen daarvoor. Alles wat ik hier deel in mijn video's, daar komt vaak geweld en natuurlijk een moord in voor.

En in dit geval gaat het gewoon echt om een extreme mishandeling. Dus dadig dat iemand dus echt... om het leven wordt gebracht.

Houd er dus rekening mee. Onder de twaalf jaar is ophoepelen. En kun je nou niet tegen dit soort onderwerpen... zou ik je sowieso willen aanraden om deze video weg te klikken.

Het is natuurlijk tijd voor de shout-out van deze week. Iedereen die er onderin de reacties iets plaatst... onder de hashtag S-Onderdiep maakt kans...

een volgende video genoemd te worden. En deze keer is de shout-out voor Michelle537. Het was maar weer eentje. Echt, je blijft het elke keer zo duidelijk vertellen. Dank je wel.

Maar één vraag. Waar vind je alle moordzaken? Bijvoorbeeld als je net gaat beginnen, kijk je dan naar aanvragen van kijkers? Of zoek je zelf alles op?

En hoe weet je waar je zoeken moet? Michelle, dankjewel. Goeie vraag.

Wat ik eigenlijk doe? Ik kijk heel veel naar true crime. Ik kom ook heel veel tegen. Natuurlijk van mijn kijkers en luisteraars.

Die zaken naar me opsturen die ze graag van mij willen horen. Dan maak ik een lijst. Ik heb zelfs een appgroep met mijn broer en mijn vriend. En daar kunnen we allemaal zaken in posten van mogelijke moordkastverhalen.

Ook als ik zaken tegenkom van kijkers en luisteraars, zoek ik het dan wel eens op. Zeker als een naam meerdere malen genoemd wordt en dan komt het op mijn lijst terecht. En aan de hand daarvan maak ik een indeling van mijn video's.

Een soort van goede balans tussen man-vrouw, qua dader en qua slachtoffer, qua manier waarop. Ik probeer dat wel goed te variëren, want ook dat is belangrijk. Zo ben ik nu alvast bezig met Halloween bijvoorbeeld.

Een zaak die ik in Halloween met jullie ga delen. Het gaan er twee zijn. Dus ik ben benieuwd wat jullie ervan gaan vinden. En het duurt allemaal nog niet zo lang, hè?

Nog twee maandjes. Het verhaal van Matthew Carrington heb ik ook verteld in mijn podcast genaamd Moordkast. Ben je erin geïnteresseerd, dan zou je deze kunnen beluisteren op Podimo.

Wij zijn daar exclusief te horen, ik en mijn broer. Mijn broer is de sidekick. Ik vertel het verhaal en hij reageert daarop.

En het is een hele fijne wisselwerking, dus wil je dat proberen? Ga naar podimo.nl slash moordkast. Dan krijg je 30 dagen gratis luisteren.

De disclaimer is al gegeven natuurlijk, maar aan komende zondag ben ik... ook weer live op mijn tweede kanaal, mijn gamekanaal, genaamd Onnestream. Ga daarvoor even naar de beschrijving, want dan kun je daar alvast op abonneren. Elk zondag bijna ga ik live om zeven uur in de avond en dan speel ik horror games.

Ook wel eens andere soorten games, maar voornamelijk ben ik bezig met de chat, om jullie vragen te beantwoorden, om met jullie te kletsen, want dat vind ik ontzettend gezellig. Dus vind nou leuk om mee te kijken. Zorg ervoor dat je zondag om zeven uur avonds klaar zit op Onnestream.

Dan gaan we nu maar beginnen met het verhaal van Matthew Carrington. Dit is echt weer een onvoorstelbaar verhaal waar je kippenvel van krijgt. Het is zo verdrietig.

Ga er dus voor zitten. Dit is het afschuwelijke verhaal van Matthew Carrington. Matthew William Carrington wordt geboren op 10 november 1983 in het John Mayer ziekenhuis, hospital in Walnut Creek.

Het ligt in de staat Californië, helemaal links lekker aan de kust, tenminste de staat dan. En Walnut Creek ligt in... Conta, Costa County.

In Amerika werken ze met counties. Dat is dan een soort onderdeel van. Matthew wordt Matt genoemd. Dus ik noem hem gedurende het verhaal ook gewoon Matt. En hij is het enige kind van Debbie en Michael Carrington.

Hij groeit verder in een heel fijn gezin op. Helaas gaan zijn ouders uiteindelijk wel uit elkaar. Debbie en Michael die scheiden van elkaar.

En dan staat moeders er alleen voor. En doet haar best om wat van het leven te maken. Samen met haar enige zoon. Ze heeft verder wel moeite om rond te komen. Het is natuurlijk niet niks als alleenstaande moeder.

Elke dag is het voor haar een uitdaging om een goede maaltijd op tafel te krijgen. Maar Matt zorgt voor het zonnetje in huis. Hij is echt haar lust en haar leven.

Hij weet zijn moeder dan ook altijd op te vrolijken. Matt leert door zijn moeder al heel jong goed met geld om te gaan. Het is gewoon een heel lief kind. Hij is ook heel zorgzaam naar zijn moeder toe, heel begripvol. Instinctief voelt hij gewoon aan hoe zwaar dat leven voor zijn moeder is geweest.

En hij probeert zich... gewoon goed en lief te gedragen om het allemaal wat dragelijker voor haar te maken. Wat lief hè, wat een empathisch kind ben je dan.

Maar dan breken er betere tijden aan voor moeder Debbie, want ze leert een nieuwe man kennen. En het is een hele fijne man, ook in het leven van Matthew hè. Zijn stiefvader, dat klikt hartstikke goed.

En zijn naam is Greg Smith. Debbie en Greg gaan ook samen met elkaar trouwen. En ze gaan wonen in een plaatsje genaamd Pleasant Hill.

Ook dat ligt in de staat Californië. Trouwens in dezelfde county als waar ze voorheen woonden. Contra Costa County.

Ze vormen met z'n drietjes een fijne hechtgezin. Maar het blijft niet bij drie. Het worden uiteindelijk vier.

Want Craig en Debbie krijgen nog een zoontje samen. Het halfbroertje, jongere halfbroertje van Matthew dus. En Matt is dolblij dat hij een broertje in z'n leven krijgt. Hij is altijd het enige kind geweest. Dit is toch wel fijn hè?

Om een kereltje te hebben om mee te voetballen. Om grote broer te worden. Broertje van Matt heet Travis. En even over het uiterlijk en het karakter van Matthew. Het is een iets wat verlegen jongen.

Hij heeft een open, lieve uitstraling. Donker bruin kort haar. En bruine sprankelende ogen.

En gewoon een hele lieve, vriendelijke glimlach. Als je hem ziet dan denk je, dat kan niet anders dan dat dat een aardige gozer is. En dat was hij ook echt. Iedereen die te maken krijgt met Matt, ziet hoe ontzettend zachtaardig hij is. Wat voor lieve persoonlijkheid en wat voor mooi karakter er naar boven komt.

En hij heeft bovendien veel humor, dat helpt ook wel mee. Je kan wel lief zijn, maar als je dan ook nog grappig bent... dan scoor je meestal wel goed. Zijn hobby's zijn films, muziek, computers, zwemmen. Hij houdt ook van sport en met zijn stiefvader Craig, broertje Travis...

doen ze vaak aan basketbal. Met z'n drieën gaan ze wel lekker naar een veldje. Supergezellig. Matthew is ook altijd van de partij als z'n vrienden iets leuks willen doen.

Een feestje daar is hij ook voor in. Maar het is iemand die het niet al te bond maakt. Hij is zwaar tegen verdovende middelen.

En alcohol drinkt hij echt met mate. Dus af en toe een biertje en weer niet. Dus hij weet zichzelf heel goed te beheersen daarin.

Ik vind het echt wel volwassen hoor. Van nou ja, iemand die jongvolwassen is. Zie je toch wel dat iemand er toch flink van neemt. Maar voor Matthew was dat niet het geval. Ook wellicht omdat hij zo goed met geld kon omgaan.

En dat niet wilde verspillen aan iets wat niet goed voor hem was. Maar ik vind het heel knap. Ik vind het heel verstandig.

Daarbij wil hij echt wat van zijn toekomst en van zijn leven maken, dus hij is druk bezig met studeren. Hij zet zich daar echt heel serieus voor in. Met behoud zijn diploma aan de Ignacio Valley High School in Concord.

En daarna haalt hij zijn bachelor, dat is vergelijkbaar met een proppenduizen, aan de Diablo Valley College. Die inzet werpt zijn vruchten af. Want in augustus van het jaar 2004 wordt hij aangenomen op het California State University in Chico. En daar zal hij bedrijfskunde gaan studeren.

Het is wel echt een hele stap voor zijn moeder Debbie om hem te laten gaan. Hij is dan 20, 21 jaar oud en hij is nog nooit lang van huis of ver van huis geweest in zijn eentje. En nu ineens zal hij daar permanent op de campus gaan zitten. Dat is voor moeder nogal wat. Zijn hele leven is hij dicht bij zijn moeder geweest.

En al die tijd, vanaf de trouwerij tussen Greg en Debbie, zijn ze in Pleasant Hill gebleven. En Chico ligt daar toch 245 kilometer vanaf. Dat is natuurlijk niet zoveel, maar je rijdt ook niet even drie uur op en neer. Het is gewoon wel even een stukkie. Ze gaat haar zoon gewoon ontzettend missen en andere zon natuurlijk ook.

Maar ze gunt het hem van harte. Matthew is ook gewoon... Klaar voor de wijde wereld.

Dus Chico it is, op naar de universiteit. Hij begint ontzettend enthousiast aan deze studie. En die is echt bedoeld als basis voor zijn toekomst. Hij heeft het echt helder voor ogen wat hij wil.

Maar dan vertelt hij aan zijn moeder Debbie dat hij van plan is om zich aan te sluiten bij een broederschap. En moeder staat er best wel van te kijken. Want haar zoon was daar helemaal niet van.

Hij was echt van, joh, doe maar normaal. Dat doe je al gek genoeg. Zijn eigen vrienden om zich heen.

Maar blijkbaar had hij daar... toch de charme van ingezien. Om zich aan te sluiten bij de broeders uit het Chi Tao broederschap. Ik noem het een broederschap, maar het is letterlijk vertaald. Het heet een fraternity.

Wij kennen het gewoon als een studentenvereniging. En in dit geval waren het alleen maar jongens. Het heet dus Chi Tao, afgekort XT.

De letter X staat natuurlijk voor Chi. De letter T voor Tao. Het zijn Griekse letters.

Die broeders, we noemen het maar broeders. Daarin die fraternity. Je hebt een beetje hetzelfde voorkomen als Matthew heeft. Dus het is geen rijke bedoeling.

Het zijn allemaal jongens die uit de middenklasse komen. En daarbij is het geen studentenvereniging die erkend is door de school, door de universiteit en de campus. Toch voelt Matt zich thuis binnen de jongens van Chitao.

Het zijn echte vrienden. Het voelt ook als een heel hecht clubje en hij zou hier wel echt bij willen horen. Moeder Debbie maakt zich verder geen zorgen.

Ze weet heel goed hoe haar zoon in elkaar steekt. Dat het een verstandige jongen is. Het is geen feestbeest, nooit geweest, zal het waarschijnlijk ook nooit worden. Dus ze laat het los. Ze vertrouwt haar zoon volkomen.

Bovendien, als dit is waar Metsi gelukkig bij voelt, dan staat ze daar gewoon achter. Maar zoals je weet, word je niet zomaar lid van een studentenvereniging. Daar horen soms de meest extreme ontgroeningen bij.

Bij elke universiteit en elke studentenvereniging is dat weer anders. Maar dat lidmaatschap moet je hoe dan ook toch op een of andere manier verdienen. Matthew doet dat niet alleen, hij doet dat samen met een vriend van hem. Zijn naam is Mike.

Zijn gehele naam is Michael Quintana. En Matt en Mike zijn bekend met dat hele ontgroeningsproces. Iedereen daar binnen het broederschap die verternt, die heeft dat moeten uitvoeren.

Zij zullen dat dus ook moeten doen. Als je dit wil volbrengen, dan moet er echt een flink ontgroeningsritueel worden uitgevoerd. Daarna volgt er een inwijdingsritueel en pas dan ben je echt onderdeel en lid van die broederschap. Zoals je weet gaan dit soort ontgroeningen gepaard met een heleboel vernederingen, zelfs mishandelingen, geweld, drankmisbruik en machtsmisbruik vooral.

En dat gaat nog wel eens fout. Als ik hoor wat sommige mensen moeten doen, dan denk ik echt, hoe kan je dit als lid aanzien? Dat iemand daarvoor zulke extreme dingen moet overhebben.

Ik moet zeggen, ik was zelf ook wat gekker toen ik twintig was. Nu gaat het mij vooral om comfort. En dan vind je het misschien nog een beetje stoer ook om je uit te sloven.

Ik ga dit doorstaan, weet je. Dit doen we samen. Dus ik kan me ook wel voorstellen dat dat ergens het leven is geroepen.

En dat je dat wil. En dat je dat misschien ook in eerste instantie wel geinig vindt. In eerste instantie zijn de opdrachten die Matt en Mike moeten uitvoeren ook best wel grappig.

Deze opdrachten hebben ze inmiddels succesvol ook doorstaan. Ze moeten bijvoorbeeld in een minirokje rondlopen midden op straat. Ze moeten shirts verwisselen met iemand die dakloos is. En loopt op straat in een luier.

Nou, dat zijn nog wel dingen waarvan je denkt, dat is vrij onschuldig. Dat lijkt een beetje op een bachelor party bijvoorbeeld. Maar hij heeft ook de nacht moeten doorbrengen in de kelder van het broederschap.

Ze hadden ook echt een huis, een soort letterlijke studentenhuis. En die kelder was ontzettend koud en hij heeft in een soort luchtrooster moeten slapen. Een luchtsluis die ijskoud aanvoelde.

Nu breekt inmiddels dat laatste onderdeel van het traject aan. En dat is de Hell Week. Klinkt ook echt fantastisch gezellig. Als je deze Hell Week, als je die doorstaat, dan ben je echt een Cheat Dow broeder.

Dat sluitstuk zal plaatsvinden op 1 februari 2015. Matthew is dan inmiddels 21 jaar oud. En hij en zijn vriend Mike worden naar de kelder gebracht. Van dat studentenhuis dus. Het is dan tussen 11 en 12 uur in de avond. Tussen 11 en half 12 is het waarschijnlijk geweest dat het uiteindelijk begonnen is.

En zij zijn dus ook de... de enige twee die dat ritueel in de kelder uitvoeren. Dus het is echt een heel klein groepje.

Je kunt het niet eens een groep noemen, een duo dus. Ik laat jullie even de foto's zien, maar zoals je ziet is het echt een horrorkelder. Het heeft meer iets weg van een middeleeuwse kerker. Er hangt een sinistere sfeer, waarschijnlijk ook een sinistere geur.

Als je de foto's ziet, ruik je het ook bijna door het scherm heen. Het is er ook onwijs smerig en de temperatuur hangt ongeveer rond het vriespunt. Nul tot...

tot min 1 graden. De vloer ligt bedekt met stinkend rioolwater... wat daar lekt blijkbaar. En de muren zijn volgekliederd... met hele heftige scheldwoorden.

En, nou, bizarren. ...teksten waar je haren van overeind gaan staan. Boven de deur staat een hele intimiderende tekst en ik citeer...

In de kelder kan niemand je horen. Nou, dat is al een fantastische voorbode natuurlijk. In de kelder kan niemand je horen. Klopt ook.

Maar de twee broeders in spe laten elkaar niet kennen. Ze gaan ervoor, ze hebben zich voorbereid op wat er komen gaat. Iedereen heeft het gedaan, dus dan gaat het ook wel gewoon lukken. Dit laatste stukje en dan zijn ze er eindelijk vanaf. Dit sluitritueel is een waterontgroeningsritueel.

Ja, en het gaat om water. Het gaat hier niet om drank of iets gevaarlijks, zou je denken. Ja, daar zul je in vergissen.

Een van de 25-jarige leden, genaamd Jerry Lim, neemt de leiding in eerste instantie. Hij is ook een van de ouderen binnen die groep. En tijdens het ritueel zitten er meerdere leden daar in die kelder tv te kijken, op de gokkast te spelen.

Ondanks dat het er heel smerig en wel creepy uitziet, hebben ze daar wel spulletjes staan om te chillen. Maar het is één grote kermis, want die mensen zitten misschien wel lekker te chillen en tv te kijken. Maar ondertussen moeten Matt en Mike toch wel de meest verschrikkelijke dingen ondergaan.

En zij zijn echt een soort kermis act. Daar waar iedereen een beetje van geniet, omlacht en naar kijkt. En het is echt heel erg koud, want het vriest in die periode buiten. 1 februari.

Ja, we zitten in Californië, maar daar wordt het ook gewoon hartstikke koud. Het is dus echt rond het vriespunt. Beeld je dat alsjeblieft even goed in. In die kelder is het gewoon bijna net zo koud als dat het buiten is. En Mike en Matt moeten zich dan uitkleden.

Ze mogen alleen hun ondergoed aanhouden. Nou, ze is echt onwijs koud, maar het wordt nog erger. Er worden namelijk ventilatoren op de jongens gericht om het nog kouder te maken.

Ze moeten beide op een smal houten bankje staan. En er wordt tegen de jonge mannen geschreeuwd dat er geen... oogcontact gemaakt mag worden.

Ze moeten dus continu naar boven kijken. Zij mogen in ieder geval geen oogcontact maken en moeten dat dus vermijden. Ondertussen houden ze een 5 gallon watervat, dat is iets van 19 liter water met het gewicht van ongeveer 20 kilo, om de beurt vast waar ze ook continu uit moeten drinken.

Tijdens het drinken krijgen ze ook nog de opdracht om op één been te staan, al dat soort dingen. Ondertussen worden er van die triviant achtige vragen gesteld. Gewoon een beetje algemene kennis vragen.

Maar als die jongens het fout hebben, moeten ze push-ups gaan doen op die koude, smerige keldervloer. En op die vloer ligt dus allemaal rioolwater. Ik maak geen grapje, dat is gewoon menselijke uitwerpselen waar ze dus push-ups in moeten doen.

Heel ranzig en vernederend. Het is gewoon een walgelijke mengeling van urine, uitwerpselen, braaksel, sigarettenpeuken en bier. Beeld je maar eens een kelderin van een groep mannelijke studenten. Dan gaat het er uiteindelijk zo uitzien.

Bij het commando dat ze er eentje moeten inschenken voor de homies, moeten ze zichzelf onder het water gooien. Dus dan moeten ze dat over zich heen sprenkelen. Wat maakt dat het dus echt gigantisch koud voor de jongens wordt. Het is nog steeds rond het vriespunt. Dan sta je daar half naakt en moet je ook nog eens water over jezelf heen gooien.

Echt, echt een helse kou. En dat niet alleen terwijl ze dat water over zichzelf heen gieten. Het is a. koud, maar... Die ventilatoren staan ook nog steeds aan.

Dus dan krijg je ook nog eens die koude lucht op je natte huid geblazen. Ze mogen trouwens niet naar het toilet gedurende de hele periode. Dus alles wat ze moeten doen, daar moet ze toestemming voor vragen.

En dan moet ze het maar laten lopen. Ja, en dat doen ze dus ook. Ze hebben geen keus.

Door het drinken van zoveel water moet Matt op een gegeven moment overgeven. Maar ook dat moet hij maar laten gaan. En daarmee stopt het niet.

Het is super vernederend allemaal, maar het is nog niet klaar. Het water wordt steeds aangevuld in het vat. Ze geven het watervat steeds aan elkaar door en krijgen de opdracht om door te gaan met dat water te drinken. Het wordt steeds moeilijker voor Matt en Mike om de opdrachten te vervullen.

Maar ze houden vol, want ze zijn niet van plan om op te geven. Voor Matt en Mike lijkt het een eeuwigheid te duren. Het is inmiddels nacht geworden, dus het is van 1 februari nu 2 februari.

En om 1 uur zijn dan 1,5 uur, 2 uurtjes bezig. Heeft de leider van dat hele genootschap er genoeg van? Ja.

Jerry Lim die besluit er een einde aan te breien. Hij moet vroeg opstaan voor zijn lessen. En hij heeft bovendien in de gaten dat Matt en Mike het heel zwaar hebben met al die vernederingen.

Nu al één à twee uur later zijn die twee compleet kapot. Het is anderhalve uur aan een extreme kou, vernederingen, push-ups, watermartelingen, alles erop en eraan. Jeremy Lim en de andere leden die besluiten het in ieder geval voor gezien te houden. Maar... Voor Matt en Mike is het daarmee niet afgedaan.

De leiding wordt doorgegeven aan de 22-jarige Gabe. Zijn echte naam is Gabriel Mastretti. En hij lag op een van die bankjes daar te slapen.

Dus hij neemt het allemaal over. In eerste instantie... C.S. Gabriel is altijd een soort schoolvoorbeeld geweest.

Een rolmodel voor velen. Hij deed vrijwilligerswerk. Hij was een misdienaar in de kerk.

Was homecoming king geworden. Noem het maar op. Maar vanaf dit jaar stond hij ook bekend als een soort dronken pestkop. Als hij dronk werd hij steeds gemener. En deze avond, als Matt en Mike hun ontgroening hebben......het ritueel, is hij dus ook beschonken.

Hij is echt dronken, deze man. Hij is ook echt een hele forse vent. Hij is wel... Ik weet niet, als je hem hoort praten is het een hele normale kill.

Maar het is wel een intimiderende verschijning, laten we het netjes zeggen. Hij neemt graag de leiding over van Jerry. En Matt en Mike denken dat het ritueel nu niet heel lang meer zal duren.

Want Jerry Lim, die zei ook van, joh, het einde is wel bijna in zicht. Dus die jongens die hopen dat het al snel afgedaan is. Maar ja, Gabe, de nieuwe leider, die is nu net begonnen natuurlijk.

En hij weet van geen opbouw. Gabe is trouwens 22 jaar oud. Hij is niet alleen.

Ze zijn dan nog met z'n drieën, in ieder geval de leden van het broederschap. De ene persoon aan Gabes zijde is John Fix. Hij is ook best wel een beetje beneveld door de drank.

Niet zo erg als Gabe, maar toch. En er is nog een jongeman bij en dat is de 20-jarige Carlos Abril. Carlos en John zullen Gabe die avond assisteren.

Ze gaan in ieder geval nog uren door en door met die push-ups, met die kou, met het water drinken. Ja, er zit gewoon... echt geen stop op. Die jonge mannen waren natuurlijk al uitgeput, maar nu begint er ook echt onderkoeling te ontstaan. Ze raken gedesoriënteerd.

Matt is ontzettend in de war op een gegeven moment. En het is inmiddels, schrik niet, vier uur in de ochtend. Na anderhalf uur dachten ze ongeveer dat het erop zou zitten. En dan gaan ze nog gewoon drie uur langer door. Het is echt één grote marteling.

Matt en Mike zijn trouwens halverwege hun zesde vat met water. Ik had het net al gezegd hè. Elk vat is ongeveer 20 liter, 19 liter, 5 gallon. Daar hebben ze niet alles van gedronken, maar ook heel veel over zich heen gegooid.

Maar er zijn ook heel veel liters naar binnen gewerkt. Onder dwang hebben ze om en nabij 25 liter water weggedronken. En als Gabe ze nieuwe opdracht geeft om nog meer push-ups te doen, gaat het mis. Matt stort dan helemaal in.

Zijn tong zit vast tussen zijn tanden. Zijn lichaam begint helemaal te schrokken, te trillen. Het is echt een aanval wat hij heeft, een seizure. En hij ligt daar dan maar, te kripperen op die ontzettend smerige vloer. Deze jongen is duidelijk in levensgevaar.

Zijn maatje Mike, die alles nog steeds aan het ondergaan is, die schrikt zich een ongeluk en schreeuwt om hulp. Hij ziet dat het met Matt verschrikkelijk fout aan het gaan is. Hij roept tegen de jongens van het broederschap dat de ambulance zo snel mogelijk gebeld moet worden.

Maar de drie jongens, die leden, die geven daar geen gehoor aan. Onvoorstelbaar, hè? Je ziet dat iemand een...

aanval heeft op de vloer. John Fix, die heeft dan wel zijn telefoon gepakt, heeft het nummer al ingevoerd, is klaar om te bellen, maar drukt het nummer dan toch weer weg, omdat een van de anderen aangeeft dat het niet nodig is. Matt is namelijk in slaap gevallen, denken ze. Hij is namelijk zwaar aan het snurken en hij zal wel weer wakker worden. Dus ze kiezen ervoor om niet de politie te bellen.

Mike, die wordt echt overweldigd door verdriet en zorg om zijn vriend. Heeft het gevoel alsof het echt ontzettend fout gaat hier. Matt is ondertussen nog steeds heel zwaar aan het snurken. En na de aanval wordt Matt in ieder geval op een bankje neergelegd.

Dus hij hoeft daar niet meer op die vieze keldervloer te slapen. Ze zorgen nu in ieder geval voor dat Matt zijn roes uit kan slapen, denken ze. En dat als hij wakker wordt het wel weer goed zal komen met hem. Als hij wakker wordt. In ieder geval, niemand maakt zich meer zorgen, behalve Mike.

Alle leden zijn gerustgesteld. En ontgroening in de staat Californië is blijkbaar illegaal. Dus die jongens wilden gewoon niet dat hun studentenvereniging een slechte reputatie zou krijgen. Ze hadden namelijk bijna de status bij de universiteit om een officiële vereniging daar te worden.

Dat ze daardoor werden erkend. Als ze dit zouden melden, dan werd dat waarschijnlijk door een neus geboord. Vandaar dat ze dus niet de politie en 911 hebben ingeschakeld. Dat is eeuwig zonde. De leider, Gabe, is toch echt wel degene.

die het besluit neemt om niet te bellen. Dus hij heeft het voor het zeggen. Mike controleert regelmatig de ademhaling van Matt.

Hij ziet dat die ademhaling ernstig verzwakt is. Mike verliest hem in ieder geval niet uit het oog. Maar een uur later komt hij erachter dat zijn vriend is gestopt met ademen.

Het is dan iets na vijf uur midden in de nacht. Of nou ja, heel vroeg in de ochtend, zo kun je het ook zien. Mike schreeuwt dat ze nu toch echt de ambulance moeten bellen. Dit keer doen ze dat ook.

Eindelijk, maar veel te laat. En totdat het ambulancepersoneel arriveert, past Mike reanimatie toe. In de hoop dat hij zijn vriend kan helpen. De ambulancebroeders komen aan in die kelder. Die leden van die club geven aan.

Aan dat Matthew een epileptische aanval heeft gehad tijdens het sporten. That's it. Ze vertellen ook nog eens niet de waarheid.

Dat is kwalijk, hè? Want je weet gewoon niet welke informatie ze nodig hebben. Misschien is het wel belangrijk om te benoemen dat ze zo lang in de kou hebben gestaan. Of dat ze gigantisch veel water hebben gedronken. Daar kun je misschien iemands leven nog mee redden.

Maar goed. Het is helaas veel te laat voor Matthew Carrington. Want 27 minuten nadat hij was opgehaald met de ambulance overlijdt hij.

Of in ieder geval wordt hij dan doodverklaard. Dus waarschijnlijk lag hij daar al overleden in het huis. Dat weet ik niet zeker. Maar het is toch zo ontzettend triest dat Matthew, 21-jarige leeftijd, komt overlijden.

Iemand die altijd zo voorzichtig was, in de bloei van zijn leven, wilde gewoon lid worden van een leuke club. En dat is dan je einde, terwijl je net begint. In de vroege woensdagochtend, die 2 februari, wordt moeder Debbie wakker gebeld. En stiefvader Greg ook.

met een zeer zorgwekkend bericht. Het is een medewerker van het ziekenhuis waar Matthew naar is overgebracht. En diegene geeft aan moeder Debbie aan dat Matt in kritieke toestand in het ziekenhuis ligt en dat ze zo snel mogelijk moet komen.

Maar jij bent daar niet zomaar. Het duurt tweeënhalf uur, drie uur om daar met je auto te komen. En dan weet je nu nog steeds niet zeker wat de toestand is.

Ze wilde verder ook niet al te veel kwijt. Ja, ze wilde dat face-to-face gaan mededelen. Natuurlijk de langste rit van je leven als moeder.

Dat je die 2,5 uur in de auto moet zitten niet wetende wat er nou precies met je zoon is gebeurd. Onderweg belt Debbie naar het ziekenhuis. Dat is zoiets van, joh, vertel me alsjeblieft wat er aan de hand is.

Ik kan niet wachten, ik ga kapot van de stress. Ze vraagt aan de medewerker aan de lijn of Matthew helemaal alleen is. Of dat er iemand bij hem is.

Maar die ziekenhuismedewerker geeft aan dat Matthew dus alleen ligt. En natuurlijk voor moeder Debbie is dat ontzettend emotioneel. Want...

Je zoon is iets ergs overkomen, je weet nog steeds niet wat... en dan ligt hij daar alleen. Van moeder mag hij daar hoe dan ook niet alleen zijn. Die moeder voelt instinctief aan dat er iets heel ernstigs aan de hand is. Ze heeft er een heel slecht gevoel over.

Weer belt moeder Debbie naar het ziekenhuis... omdat ze echt niet langer kan wachten. Ze wil gewoon weten wat er aan de hand is... en ze besluit haar toch duidelijkheid te geven over de situatie.

En daar aan de telefoon krijgt moeder te horen... dat Matthew haar oudste zoon niet meer leeft. Moeder schreeuwt echt uit wanhoop en verdriet.

Het komt ook echt zo onverwacht. Je laat je zoon naar een universiteit gaan... om te studeren, om wat moois van je toekomst te maken. En dan is hij er ineens niet meer.

Bij aankomst in het ziekenhuis mogen ze naar Matt toe. En hij ligt dan onder het laken. Er is toch ergens een spankeltje hoop... dat ze hem misschien verkeerd hebben geïdentificeerd.

Wie weet is het wel iemand anders die op Matt lijkt. Als dan het laken omhoog gaat, moet ze toch de harde waarheid... onder ogen zien.

Dit is inderdaad hun geliefde met. De vraag is hoe dit nou kon gebeuren. Wat is uiteindelijk de doodsoorzaak geweest? De dokters, die vinden het erg lastig om te kunnen achterhalen, want de studenten uit die club hebben natuurlijk niet de juiste informatie overgebracht.

Dus er moet een uitgebreid onderzoek worden gestart, want ze komen er gewoon niet uit. De intens verdrietige moeder Debbie en stiefvader Craig ontmoeten de broeders uit de Chi Tao Club. Ze willen graag horen van de medestudenten van MET wat er nou uiteindelijk gebeurd is. En hopen meer duidelijkheid te krijgen. Ze zien echt dat iedereen daar op die school aan het huilen is.

Ik denk ook echt wel dat dat verdriet oprecht is. Alleen het smerige aan dit alles is dat die jongens dus niet eerlijk vertellen wat er echt daar is voorgevallen. Ze willen er echt een doofpotdingetje van maken.

En die moeder die staat daar met al haar vragen. Onvoorstelbaar hè, dat je dan kan liegen. Ik snap dat het ook heel moeilijk is om op zo'n punt als enige naar voren te stappen. Met de waarheid kun je niet verbergen. Er wordt in ieder geval een rechercheur op de zaak gezet om de verdachte dood van Matthew te onderzoeken.

Want naar aanleiding van een tip van de ambulancebroeder, die Matt heeft geholpen, krijgt de politie het gevoel dat er veel meer aan de hand is dan die studenten beweren. Die rechercheur die is ingeschakeld staat diezelfde ochtend dan nog op de stoep bij de Chi Tao Vereniging. Hij loopt dan door dat huis heen en als hij in de kelder arriveert, Doet het hem gewoon serieus denken aan een middeleeuwse martelkamer?

Hier is zeker weten meer aan de hand. Dat is de conclusie die hij meteen wel weet te trekken. Het is er ijskoud.

Er ligt een stinkende laag water op de grond. Waar ook allerlei viezigheid in ligt. En dan ziet hij ook nog eens die ventilatoren staan. De richting op van het smalle bankje.

Daar hebben natuurlijk die twee jongens de hele tijd op gestaan. Die rechercheur ziet duidelijk dat het een plek is om angst aan te jagen. Ook die tekst op de muren.

Dat niemand je kan horen in die kelder bijvoorbeeld, boven de deur die tekst. Hij heeft in ieder geval het gevoel dat die jongens iets achterhouden. En het wordt hoog tijd dat die broeders ondervraagd worden.

Dat gebeurt apart van elkaar. Uiteindelijk geven ze stukje bij beetje toe dat het hier is misgegaan vanwege een ontgroeningsritueel. Dat het gewoon heel erg uit de hand is gelopen. Hoewel het met hun rituelen, naar eigen zeggen, altijd wel mee zou vallen. Er kwamen nooit mishandelingen, drank of iets anders aan te pas.

Het is een inwijding wat gericht is op rituelen, maar goed hè. Het zo koud hebben is ook gewoon mishandelen. Alleen dat al. Ieder lid van de studentenvereniging heeft iets soortgelijks moeten ondergaan.

Telkens wordt de norm misschien een beetje bijgesteld, heb ik het idee. Het ligt er denk ik ook heel erg aan wie er aan kop staat, de leiding neemt. Ik snap gewoon niet dat je dit kan aanzien en dat je dat een ander aan kan doen. Maar het lijkt wel een bepaalde norm te zijn.

Dat je steeds verder gaat en dat je ook je eigen idee erover bijstelt. En die groepsdruk die maakt dat niemand er iets tegen doet. De grootste duivel in dit verhaal...

Gabriel Maserati kan zich niet zoveel herinneren van die avond, beweert hij, vanwege al het drank wat hij had genuttigd. Hij kan ook verder weinig duidelijke antwoorden geven, maar ik denk dat hij vooral een selectief geheugen heeft. Dan wordt er een autopsie gepleegd op het lichaam van Matthew.

En dan komt al vrij duidelijk naar voren wat er met hem is gebeurd. Er wordt niks gevonden qua drank of qua verdovende middelen. Ook wordt duidelijk dat er geen sprake is van fysieke mishandeling, in die zin dat hij niet geslagen is. Nogmaals. Dat onderkoelen is gewoon fysieke mishandeling, maar daar krijg je natuurlijk geen blauwe plekken van.

In ieder geval geen dingen waarvan je denkt, nou, hij is geslagen, geschopt, whatever. De doodsoorzaak blijkt watervergiftiging te zijn. Ja, watervergiftiging. Ik weet niet of een van jullie er ooit iets van heeft gehoord, ik wel.

Het is echt heel extreem wat er kan gebeuren als je te veel water tot je neemt. Maar goed, ik zal even uitleggen wat er in je systeem plaatsvindt als een gevaarlijke hoeveelheid water in je systeem terechtkomt. Want al dat water verdunt dus het bloed. En dat spoelde bij Matt allerlei belangrijke levensonderhoudende zouten weg. De nieren kunnen al dat water dan niet meer verwerken.

En daardoor komt dat in je bloedbaan terecht, dat water. Daardoor laat dat weer je hersenen opzwellen. Zorgt voor die aanval, die aanval die Matt had voor zijn dood. En dat je in coma raakt. De longen lopen vol met water.

Dat is dus precies waar dat snurkgeluid vandaan is gekomen van Matthew. Wat zo onschuldig leek. Hij was gewoon aan het verdrinken, letterlijk.

Zodra je longen vollopen, stopt je hart er uiteindelijk mee. En dat is wat Matt is overkomen. Een watervergiftiging is super ernstig.

En dat kan heel veel schade aanrichten. In dit geval zelfs heeft het geleid tot dodelijk afloop. Als je drie liter water per uur drinkt, kan dit al een hele verkeerde afloop hebben. Precies aantal liter, dat is echt per persoon verschillend. Vandaar dat Mike het wel heeft overleefd.

Je hebt gewoon verschillende lichamen, verschillende systemen. Maar even, naar schatting heeft Matthew 25 liter water gedronken. En bij 3 liter per uur kan het dodelijk zijn.

25 liter water. Zie dat even voor je. Die jongens zijn er ongeveer 4 à 5 uur bezig geweest. Dus dat is waarschijnlijk meer dan 5 liter per uur geweest.

Bijna twee keer de hoeveelheid gedronken die al dodelijk zou kunnen zijn. Het is een wonder dat Mike er nog... goed vanaf is gekomen. Over deze Mike gesproken, Mike Quintana, hij is natuurlijk de vriend die hetzelfde moest ondergaan. Hij is natuurlijk een perfecte getuige binnen het onderzoek.

En hij kan vertellen wat er precies gebeurd is. Met zijn getuigenverklaring heeft de politie genoeg tegen de leden van Qitao, om daar echt een zaak van te maken. Daar gaan ze dus ook voor. Een maand na Matt's dood kondigt de officier van justitie aan dat zeven Qitao-broeders worden gearresteerd op beschuldiging van Illegale ontgoeding. Het gaat om de 22-jagen Gabrielle Maserati, de 25-jagen Jerry Lim, de 20-jagen John Paul Fix en de eveneens 20-jagen Carlos Abril.

Zij worden beschuldigd van een gevalletje dood door schuld en dan hangt er toch wel maximaal vier jaar celstraf boven je hoofd. Dat is natuurlijk nog magertjes, maar dood door schuld is iets anders dan doodslag of moord. Dit wordt dan gezien als een ontgoeding.

waar iemand vrijwillig instapt. Ze waren zich niet bewust van de gevolgen van dat drinken van het water, zeggen ze althans. Het was niet de bedoeling om iemand te vermoorden. Dus ergens als je het juridisch gaat benaderen, moet je dus concluderen dat het gaat om dood of schuld.

En er staat natuurlijk veel minder celstraf op. Ik schrok hier ook een beetje van, jongens. Vier jaar maximaal voor zoiets.

911 is niet gebeld. John Fix stond nog klaar met zijn telefoon en Gabe heeft dat afgekapt. En dat is kwalijk, want ze hadden iemands leven daarmee kunnen redden.

Als iemand een aanval heeft, is dat niet genoeg? Dood door schuld klopt misschien juridisch gezien wel, maar wat... Wat voor straf daarop staat is veel te kort. Super verdrietig wat hem is aangedaan. En ik snap dit ook niet.

Hier mag wel echt even een uitzondering voor worden gegeven. Voor de familie van Matthew moet je nagenoen hoe dat is. Voor hun komt dit echt als een mokerslag aan. Dat hun zoon op deze manier om het leven is gebracht eigenlijk.

Moeder Debbie dacht namelijk al die tijd dat de dood van haar zoon een noodlottig ongeval was. Nou, dat bleek dus niet zo te zijn. Ze is echt in shock.

Om alle details aan te horen van wat haar zoon is aangedaan. Daar wordt ze natuurlijk ook mee geconfronteerd. En vooral dat de hulpdiensten niet op tijd zijn ingeschakeld is iets heel kwalijks. Pas toen het al te laat was en toen hij stopte met ademen.

Wat moet er potverdik... Potverdikkie gebeuren met iemand voordat je de politie of 911 belt. Stoppen met ademen dus. Een seizure, een flinke aanval is niet genoeg. Ik denk dat deze jongens nog heel even moeten studeren.

Ze deden natuurlijk bedrijfskunde, geen verpleegkunde. Als jij niet weet wanneer je de hulpdiensten moet inschakelen. Op het punt dat iemand een aanval krijgt en heel zwaar begint te snurken.

Wat meer als gorgelen moet hebben geklonken. Dan heb je een steekje los. Maar goed, groepsdruk doet echt een hele hoop. Dat is best beangstigend. Als ook maar één leider zegt, we gaan dit niet doen.

Dan volgt de rest blijkbaar gewoon braaf. Een moeder kan er echt niet mee leven dat haar zoon gewoon nog gered kon worden. Want daar komt het op neer.

Als zij, toen hij begon. Te schokken met zijn lichaam, met trillen, de hulpdienst hadden benaderd, had Matthew het gewoon gered en overleefd. Hoogst waarschijnlijk. Tijdens de voorloop gehoorzitting doet Mike Quintana zijn verhaal, zijn getuigverklaring komt naar voren.

En hij vertelt uitgebreid wat er met hem en Matt gebeurd is. Zijn getuigenis is allesbepalend en daaruit blijkt ook dat alles wat Matt is overkomen, ook voorkomen had kunnen worden. Voor een jury zal deze getuigenis heel erg zwaar wegen. Het is een heel meeslepend verhaal van Mike.

En dat kan de vier daders een jarenlange gevangenisstraf opleveren. Wat eigenlijk ook gewoon verdiend is. Je kan wel denken van goh, ze hebben spijt, iemand toont berauw.

Maar dat zegt nog niet dat je niet gestraft moet worden. Ik vind dat echt iets heel verschillends. Je moet kijken of iemand een gevaar is.

Het gaat er ook om dat iemand ervan leert. En het even goed om zijn oren krijgt. Maar twee weken voordat het proces van start gaat. Echt het officiële proces.

Vragen Gabriel Mestretti, Jerry Lim, John Fix en Carlos Sebril om schikkingen. Maar die schikkingen mogen alleen worden toegestaan als Mads'moeder daarmee instemt. Dat vind ik wel een mooie regeling, dat dat de enige manier is om tot een schikking te komen.

Als nabestaanden daar niet mee eens zijn, dan vind ik het ook gewoon heel logisch... dat je ze gewoon voor die jury laat staan. Dat zij het maar mogen bepalen. Zij zullen een pleidooi houden. Zij willen schuldig pleiten in ruil voor strafvermindering.

Ze verwachten alleen niet dat de moeder van Matt daarmee instemt. Maar hebben zij het even verkeerd. Onterecht gebaar eigenlijk, maar wat sterk van moeder Debbie. Dat ze over haar hart strijkt. Moeder Debbie die wil niet vol met haat zitten richting de jongens.

Dit waren ooit vrienden van Matt. Wel vrienden die verantwoordelijk zijn voor de dood van haar geliefde zoon. Maar ze besluit dat deze jongens op een andere manier...

Hun schuld moeten gaan inwilligen. De dood van Matthew moet namelijk niet voor niets zijn geweest. Het is haar wens dat er toch nog iets goeds uitkomt.

Dus ze verklaart in de rechtbank, echt onverwacht genoeg, dat ze akkoord gaat met de schrikkingen. Maar dan wel op één voorwaarde. Want deze broeders moeten zich voortaan inzetten om andere studenten te waarschuwen omtrent de risico's van ontgroening.

En daar moeten ze zich dus echt hard voor gaan maken. Daar gaan de jongens ook mee akkoord. Gabe Mastretti... kenschuldig te zijn, hè?

En hij zegt erover het volgende en ik citeer. Mijn acties hebben een goed mens gedood. Ik zal de rest van mijn leven misdadiger zijn en met die gedachten moet ik leven. Maar ik leef tenminste en met niet.

Ik aanvaard mijn straf in de hoop dat het zal dienen als een waarschuwing voor anderen om niet het pad te volgen wat ik heb gevolgd. Ik zou met z'n familie om vergiffenis willen vragen, maar dat kan ik niet, omdat ik dat niet verdien. Ik kan alleen maar zeggen dat het me echt spijt.

Ontgroening is niet grappig. Het is niet geinig, het is stom en gevaarlijk. Het gaat niet om broederschap, maar om macht en controle.

Einde citaat. Ik moet zeggen, dit is een van de eerste keren in de zaken die ik bespreek... waarbij ik toch wel het gevoel heb dat deze jongens oprecht berauw hebben. Als je dit zo hoort, is het toch net wat anders als je de beelden ziet.

Dit is zo gigantisch fout gegaan onder het mom van groepsdruk. En het vlagje steeds verder wegzetten, die extremiteit. Van zo'n ontgroening, dat dat ook steeds extremer wordt. En dat jouw normaal, dat je vergeet dat het niet zo normaal is. Ik zal dit nooit begrijpen.

Ergens geloof ik deze woorden wel. En dat zeg ik niet vaak, maar dat gevoel heb ik echt. Ik ben benieuwd wat jullie ervan vinden. Misschien zit ik er compleet naast. Is mijn radar compleet kapot.

Maar ik had wel het idee van, goh, ik denk dat zij wel echt heel veel spijt hebben. Of ze hebben gewoon heel veel spijt dat ze zijn gepakt. Anders hadden ze meteen wel de waarheid verteld. Dat vind ik ook wel echt een heel groot ding. Dat je het dan ook nog probeert onder het tapijt te vegen.

Niet heel chique. Gabe Mastretti, de ergste bullebak, krijgt in ieder geval een jaar gevangenisstraf opgelegd. Vijf jaar voorwaardelijk.

Hij krijgt de langste straf opgelegd van de drie. Jerry Lim en John Fix bekennen natuurlijk ook. Ze bekennen schuldig te zijn aan de medeplichtigheid aan de dood van Matt.

Zij krijgen zes maanden opgelegd met ook een proeftijd van vijf jaar. En Carlos Abril komt er het best mee vanaf. Die heeft waarschijnlijk minst invloed gehad op deze situatie.

Die stond er misschien bij en keek ernaar. Hij krijgt... drie maanden cel opgelegd en ook vijf jaar voorwaardelijk. En in die vijf jaar, die voorwaardelijke straf... moeten ze zich dus inzetten voor het goede doel...

wat moeder Debbie voor ze in petto heeft. Daar zal ik jullie straks over vertellen, maar goed. Gabe Mastretti beweert dat hij geen idee had...

dat water zo gevaarlijk kon zijn voor iemand. Hij spreekt de woorden uit dat hij dit nooit meer kan terugdraaien... dat hij hiermee moet leven en dat hij het er vreselijk moeilijk mee heeft.

Hij beweert dat hij zich dolgraag wil inzetten voor studenten om ze te waarschuwen voor de risico's van deze ontgroeningen. En wil een voorbeeld zijn voor ze van hoe het niet moet. Dat je dus in de gevangenis kunt belanden als je aan dit soort ontgroeningen als leidinggevende of als meeloper deelneemt. Dus als je bijdraagt aan de ontgroening van een ander ben je strafbaar. Kijk wat het mij heeft opgeleverd.

Nou, dat is een goede zaak op zich. Het komt niet als verrassing dat het Cheat Tauw Broederschap wordt opgeheven. Het Chitao-huis wordt ook gesloten.

Het wordt niet gesloopt, maar het is wel helemaal vervallen. Het staat daar nog steeds in de buurt daar van dat campus, maar er woont niemand meer in. Het is zelfs onbekend wie de eigenaar van is.

Het is echt een soort spookachtig huis. Het blijft de stille getuigen van de vreselijke dood van Matt. Uiteindelijk bezoekt Deb de jongens, de drie jongens, in de gevangenis. Daar zijn ook beelden van. Debbie is er namelijk van overtuigd dat deze mannen niet vanuit hun kern slecht zijn.

Ze hebben de verkeerde keuzes gemaakt met fatale gevolgen. En dat zullen ze zich hun hele leven moeten blijven herinneren. Ze hebben dan ook een eerlijk en open gesprek met elkaar. Moeder Debbie barst ook in tranen uit. Die jongens, je ziet ook zichtbaar dat ze emotioneel zijn.

Ook zij beweren dat ze van Matt hielden, want het was hun vriend. Toch denk ik, hoe kan je dat dan zo aanzien? Als ik een vriend of vriendin zo zou zien lijden.

Ik zou dat gewoon echt... Ik zou dat gewoon niet kunnen. Ik ben toch wel heel nieuwsgierig naar de psychologie erachter. Hoe kan het dat het zover is gekomen en dat je je vriend dan zo ziet lijden en dat aan je voorbij laat gaan?

Omdat het normaal is? Omdat iedereen dat doet? Omdat zij het ook hebben moeten doorstaan?

Wat is dat toch? Debbie zet zich in ieder geval in voor een nieuwe wet en met succes. Want Metslaw wordt ingevoerd in Californië.

Deze wet maakt het mogelijk om mensen strafrechtelijk te vervolgen. naar aanleiding van ernstige verwondingen of zelfs sterfgevallen tijdens ontgroeningsrituelen. Voor die tijd viel een dergelijk misdrijf onder de Californische Onderwijswet. Moeder Debbie is in ieder geval echt goed in actie aan het komen.

Dus ik vind het toch echt iets heel sterkst als je dan toch iets positiefs eruit weet te halen. En dat ook kan en daar de kracht en de energie nog voor hebt... na al dat rouwen en alle ellende die je hebt moeten doorstaan.

Maar ze richt in ieder geval een fonds op genaamd het... Anti-hazing awareness fonds. Deze stichting zet zich echt in om ouders en kinderen, studenten zich er bewust van maken wat de risico's zijn.

De vier veroordeelde jonge mannen zijn dus verplicht om samen met Debbie aan dit doel mee te werken. Ik sta hier echt perplex van jongens, dat die moeder dat kan. Moeder Debbie gaat daarmee langs allemaal scholen.

Ze vertelt het verhaal van haar zoon. En ze hoopt dat studenten als ze ooit in zo'n situatie komen, dat ze ook nee durven en kunnen zeggen. Michael Carrington, de vader van Matt, die eigenlijk alleen maar het begin van het verhaal in beeld is geweest, die zet het Matthew Carrington project op. Hij zet zich meer in voor ouders en kinderen, van wie de kinderen gepest worden op school, in basisscholen vooral, omdat daar dat groepsgedrag wordt gecreëerd en begint.

Ook dat is echt weer een prachtige inzet. En hij gaat af en toe ook naar universiteiten om het woord van Matt te verspreiden. En de risico's om ze daarvoor te waarschuwen. Supermooi. Fok.

Fantastisch. Nogmaals, echt onwijs veel respect voor deze ouders. Matthew Carrington wordt regelmatig herdacht.

Het studentenhuis, dat huis staat er namelijk nog, waar hij om het leven kwam. En dan hoop je dat mensen hiervan hebben geleerd. Helaas hè, zoals ik al het begin van deze video zei... en het over de zaak van Sanda Dia had...

is er nog een heleboel werk aan de winkel. Het gebeurt nog steeds. En ik blijf erbij als ik dan hoor wat er in België allemaal is gebeurd.

Ik snap het letterlijk gewoon niet. Dat je een mens dat wil aandoen, dat het grappig is, een ontgroening. Dan moet je inderdaad denken aan rokjes op straat.

Dat je in een luier buiten gaat lopen. Dat het grappig is. Jackass light. Niet dit. Loop inderdaad gewoon met een pamper rond.

Doe gekke opdrachtjes op straat. Maar doe geen dingen die lichamelijk, fysiek, verschrikkelijk gevaarlijk zijn. Stop daarmee.

Het is niet grappig. Waarom moet je zo extreem gaan om ergens bij te kunnen horen? Want dat is natuurlijk de kern. Je doet het om erbij te horen.

Je komt al van zo ver, je hebt al uren achter de rug, dus je houdt maar vol. Anders is het allemaal voor niks geweest. Dus vanuit de student die de ontgroening doet, snap ik ook wel dat er ergens a point of no return is.

Dat je dan maar verder gaat en doorgaat. Ik denk dat dat ook echt met zo'n twintigjarig brein te maken heeft. Het bewijzen.

Je bent net geen kind meer. En dit is nu de volwassen wereld, dus je wilt erbij horen. Het is een moeilijke leeftijd waarbij je aansluiting wil vinden.

En dan ga je dus zo ver en dan maken mensen dus zoveel misbruik van wat gewoon machtsmisbruik is. En alle vormen van machtsmisbruik zou verboden moeten worden. Elke keer dat het misgaat is een keer te veel. Ik ben heel benieuwd voor jullie over deze zaak denken.

Ik ben wel eens benieuwd, zijn er mensen, kijkers hier op YouTube die zelf ontgroeningen hebben moeten doorstaan? En wat was het extreemste wat jij moest doen? Ik ben wel eens benieuwd omdat ik er zelf totaal geen weet van heb.

Ik heb deze periode gemist in mijn leven. Is dit normaal? Is dit de norm? Laat het mij weten onderin de reacties. Volgende week ben ik er natuurlijk weer met een gloednieuwe aflevering.

Vergeet mijn podcast Moordcast niet over deze zaak te beluisteren. Dan kijk ik er nog eens naar. Met de bril ook van mijn broer. Dus dan kun je de zaak van Matthew Carrington nogmaals beluisteren.

Wil je 30 dagen gratis Podimo? Ga dan naar podimo.nl slash moordcast. Link staat ook onder in de beschrijving.

En dan hoop ik jullie volgende week weer te zien. Of nee... Jullie zien mij in ieder geval volgende week wel. Ik zie alleen een lens. Dus hopelijk tot dan.

Tot volgende week. En bedankt voor het kijken.

Transcript for:Tragedie van ontgroening: Matthew Carrington

Transcript for:
Tragedie van ontgroening: Matthew Carrington