Maling edukasyon sa kolehyo? Ni George Bacobo Isa kayang posibilidad na sa halip na maging tunay na edukasyon ang itinuturo sa kolehyo ay maling edukasyon? Ang sagot ko dito ay, oo, isa itong kabalintunaan.
Subalit, hindi maitatatawang katotohanan. Naniniwala tayong lahat sa kahalagahan ng edukasyon sa universidad. Kung kaya't tayo ay nag-aaral sa mga universidad.
Tatapwat, katulad ng mga paraan upang mapaunlad ang pamumuhay, magagamit ang edukasyon upang magtayo, magupo, magturo o manlinlang. Tanong bilang isa, ayon sa talata, saan maaaring gamitin ang edukasyon? Nagkaroon ako ng pagkakataong suriin ang mga kalakaran at kaisipan sa loob ng sampung taon ng paglilingkod sa Universidad ng Pilipinas.
Karamihan sa mga estudyante ay nakatupad sa inatas sa kanilang tungkulin sa ilang aspekto ng universidad. Subalit, malungkot aminin na ang kilos at pag-iisip ng maraming estudyante ay nagbibigay daan sa pagkabansot ng isipan, sa pagkatuyo ng puso, at sa pagkitil sa kaluluwa. Tatalakayin ko ang tatlong paraan ng maling edukasyon.
na binabayaran ng mga estudyante ng mataas na matrikula at di mabilang na sakripisyo. Tanong bilang dalawa, ano ang natuklasan ng manunulat sa ginawa niyang pagsusuri sa mga kalaharan at kaisipan sa paglilingkod sa Universidad ng Pilipinas? Una, nariyan ang dirasyonal na pagsamba sa pahina. Ano ang sinasabi ng aklat?
Ang pinakamahalagang tanong sa isip ng mga estudyante, tuwing kakaharapin nila ang mga suliranin na kinakailangan gamitan ng pangangatwiran. Maraming estudyante ang halos mabaliw sa paghagilap ng impormasyon, hanggang sa maging kasintaas ang mga ito ng bundok at isip ay madaganan ng datos. Wala nang ginawa ang estudyante kundi ang mag-isip kung papaano dadami ang impormasyong hawak nila. Sa ganoon, nawawala ang kanilang kakayahang mag-isip.
sa malinaw at makapangyarihang paraan. Nakalulungkot makinig sa kanilang pagtatalo at talakayan sapagkat dahop sila sa katutubong sigla ng malinaw na pangangatwiran. Puno ang kanilang talakayan ng walang kawawaang argumento sa halip ng malusog na pangangatwiran at wastong pag-iisip.
Sa gayon, isinusuko ng mga estudyante ang kanilang kakaniyahan sa mga aklat na nagbibigay daan sa pagkawala ng kanilang iwing karapatan ang mag-isip para sa kanilang sarili. Kung nagtangka silang gumawa ng sariling pasya, ipinakita nila ang kanilang pagiging pedantiko. Mananatiling mapanlin lang ang edukasyon hanggang hindi nalilinang ng mga estudyante ang kakayahan nilang mga tuwiran sa isang tama at mapanariling paraan.
Tanong bilang tatlo, ano ang ipinahihiwatig ng pahayag na Di-rasyonal na pagsamba sa pahina. Ihambing ang mga estudyanteng mahilig sa pagkutingting sa kaalaman ng mga Juan de la Cruz sa barrio. Kakaunti lamang ang nabasa ni Juan de la Cruz. Hindi pinapurol nang di natutunaw ang impormasyon, ang kanyang iwing talino.
Tiwalag ang kanyang isip sa katakot-takot at mabibigat na impormasyong hinakot mula sa aklat. Matalim ang kanyang pangunawa, mahusay ang kanyang pagpapasya, matalino ang kanyang mga kuro-kuro, pasaring nawiwikain niya sa matalinong pilosopong, lumabis ang karunungan mo? Tanong bilang apat, ano-anong katangian mayroon si Juan de la Cruz sa baryo? Pangalawa, ginawang pangunahin at panghuling layunin ng maraming estudyante Ang pagiging mahusay at profesional.
Ipinasyan nilang maging mahusay na abogado, mediko, inhenyero at magsasaka. Hindi na ako titigil pa upang usisain kung gaano kabigat na sisi ang ilalatag sa pintuan ng universidad dahil sa hindi makatwirang empasis sa espesyalisasyon. Hindi maitatatwang malakas ang kalakarang naturan, subalit hindi man lamang tayo mag-isip upang tingnan ang kabayaran nito. Isa ang ating paniniwala.
Naniniwala ako na walang kabuluhan ng edukasyon. kung hindi nito pinalalawak ang pananaw ng tao, pinalalalim ang kanyang kakayahang dumamay at pinaghahandog ng gabay tungo sa matalinong pagkukuro at malalim na damdamin. Ngunit paano natin maaasahan ang ganitong bunga mula sa kondisyon kung saan na nagiging hamak na listahan ng batas ang isang estudyante sa abogasyah, isang preskripsyon ang taong magiging manggagamot, Isang pormula ang isang inhenyero.
Ilan sa mga estudyante natin sa kolehyo ang nagbabasa ng panitikan? Hindi nga ba natin tinatanong kung hindi tunay na kinikitil ng labis na empasis sa espesyalisasyon, nakakaantig ng pangunawa sa kagandahan, at ang dakilang pagmamahal sa mga maiinam na bagay na taglay ng ating mga estudyante? At maaari nilang pabungahin sa isang makapangyarihang? kakayahan?
Winika nga ni Kits, panghabang buhay nakaligayahan ng anumang bagay na puno ng kagandahan. Subalit batid natin na batay sa panlasa ang kagandahan. Kung hindi natin malilinang ang wastong pagkilala sa mga kagandahan at kadakilaan, mananatiling payak at nakababagot ang ating kapaligiran.
Tanong bilang lima, ayon sa manunulat, Kailan walang kabuluhan ang edukasyon? Maaga tayong gumigising at lumalabas sa umaga, subalit winawalang bahala ng ating kaluluwa ang umasa ng katahimikan at ang katamisang hatid ng hamog sa madaling araw. Ating minamalas ang maraming bituin sa gabi, subalit para lamang silang makintab na bato, hindi binibigyan ng lunas ng kanilang maamong liwanag ang ating puso. At hindi natin nararanasan ang nakagugulat at nakaantig na kaluluwang may paghanga sa dakilang pagkakaisa ng San Sinucub. Tinatamaan tayo ng pinilakang liwanag ng buwan, subalit hindi natin nararamdaman ang katahimikan sa mga sandaling ito.
Minamasdan natin ang mga matataas na bundok, subalit hindi tayo naakit sa kanilang tahimik na kapangyarihan. Nakababasa tayo ng walang kamatayang tula, subalit hindi tayo maantig sa kanilang tinig at waring isang pangitaing madaling mawala ang kanilang malalim na kaisipan. Ating sinusuri ang isang estatwa na taglay ang walang lipas na kagandahan ng guhit at iba pang katangian, subalit para sa atin ay isa lamang itong kopyang walang halaga. Sabihin ninyo sa akin, Iyan ba ang uri ng buhay na dadayuhin ng kolehyo?
Subalit, ang labis na espesyalisasyon na hinahabol ng mga estudyante ng buong sigla ay itinakdang magbubungan ng ganitong uri ng buhay na walang damdamin at singtuyo ng alikabok. Tanong bilang anim, anong uri ng buhay ang ibubungan ng maling edukasyon na binabanggit ng manonulat sa bahaging ito ng akda? Maaari kong sabihin na mahusay ang edukasyon ng naunang salinlahi. Sinasabi ng mga nakatatanda sa atin at sila ay may katwiran, na hindi nalilinang ng bagong edukasyon ang puso, di tulad ng mga naunang edukasyon. Tanong bilang pito, ayon sa akda, ano ang pagkakaiba ng naunang edukasyon sa bagong edukasyon?
Panghuli, pinalalabo ng ganitong espesyalisasyon na nakapako sa tagumpay sa profesyon sa hinaharap, ang pananaw sa buhay. Nanganganib na maging makitid ang ating pilosopiya sa buhay sapagkat nasanay na tayong mag-isip ng tungkol sa maalawang buhay na laborato. Oo nga't kailangan nating maging praktikal.
Hindi natin lubusang masasagot ang katanungan kung hindi natin lilinangin ang wastong salo o bin at paniniwala at nang sagayon ay maihiwalay natin ang latak laborato, ang ipasapalay ng buhay. Dapat nating isagawa ito, hindi pagkaraan ng pagtatapos kung hindi bago magtapos sa universidad. Sapagkat kung tapos na ang lahat, ang suma at ang kakanyahang edukasyon ay ang formulasyon ng layunin ng buhay. Kalakas.
Keep ang tanging kasanayan sa isang aspekto ng karunungan upang magkaroon ng katuparan na ang layunin ng buhay sa isang mabisang paraan. Subalit paano natin maihahanay ang mga laborato ng ating filosopiya sa buhay kung lahat ng ating labora ay iniuukol sa paggawa ng takdang aralin, sa mga pag-eksperimento sa laboratory at kung walang tigil ang ating pagtanggap ng impormasyon. Tanong bilang walo, anong uri ng buhay ang iniisip ng mga mag-aaral na nakapako lamang sa tagumpay ng profesyon?
Muli, nararapat magsiupo ang mga estudyante sa paanan ni Juan de la Cruz, na kakaunti ang pinag-aralan upang matutuhan nila ang tunay na karunungan. Madalas siyang tawaging mangmang, subalit siya ang pinakamarunong sa mga pinakamarunong, sapagkat At natuklasan na niya ang kaligayahan ng taong nakababatid ng dahilan kung bakit nabubuhay. Hindi taglay ni Juan de la Cruz ang kanyang kababaang loob, ang adhika at ang ambisyon na labis ang taas.
Mapapahiya ang maarte at komplikadong alituntunin at gawin ng mga edukadong babae at lalaki kung itatabi sa payak at matibay na mga katangian ni Juan de la Cruz. Kulang ang anumang papuri para sa katatagan ng loob ni Juan de la Cruz sa gitna ng kahirapan. Matibay na batayan ng isang buhay na lipunan ang pagmamahal niya sa tahanan. Kalakip ang walang balat kayong katapatan. Napatunayan na rin ang kanyang pagmamahal sa bayan.
Maaari bang matuto ang ating edukasyon kay Juan de la Cruz? O baka naman hindi sila pinanigang karapat dapat? na maging estudyante ni Juan de la Cruz ng ating edukasyon. Tanong bilang si Yam, anong-anong mga katangian ni Juan de la Cruz na binanggit sa talata?
Sa pagwawakas, napansin ko sa mga estudyante natin ang nakagagambalang babala ng diwastong edukasyon. Ilan dito ang mga sumusunod? Kakulangan sa sariling pasya at pagmamahal sa walang lamang pilosopiya. Dahil na rin naman sa pagsamba sa pahina at nagmamadaling paghahanap ng mga impormasyon. Ang unti-unting pagkitil sa kakayahang maantig na kagandahan at kadakilaan dahil na rin sa espesyalisasyon at ang pagpapabaya sa tungkuling bigyang katuturan ang filosopiya sa buhay ng bunga ng labis na empasi sa pagsasanay tungo sa pagiging isang profesional.
Tanong bilang sampo, ano ang paksa ng teksto?