Alright, so good morning again. Today we'll discuss anthropological conceptualization of the self. Di ko pa pala na-present yung ano natin. Okay, so anthropological conceptualization of the self or the self as embedded in culture.
So obviously or kung di pa obvious, anthropology is all about the study of culture. So humans, actually sa psychology, malaking factor ang culture in describing a person's behavior and thoughts. So it makes sense na yung mismong anthropological field, meron din siyang perspective or meron din siyang masasabi sa kung ano ba talaga ang self, kung ano ba ang pagkataon ng isang tao. So yun yung pag-uusapan natin ngayon. What are the learning outcomes of this lesson?
Recognize what the field of anthropology can contribute to the understanding of the self. Understand how culture and self are complementary concepts. And discuss the cultural construction of the self and social identity. Explain the concept of identity struggles and develop insights on how to achieve a sense of self situated in multicultural and dynamic situations. So anthropology holds a holistic view of human nature.
It is concerned with how culture and biological processes interact to shape the self. So again, yung anthropology is all about culture and how culture develops, how culture maintains, kung baga paano na may maintain yan, paano nagbabago, paano nag-evolve yung culture. Depende yun sa mga processes, biological processes, and even the natural. processes in the world or in the place na kung saan nakatira ang isang mga tao.
So, anthropology considers human experience as an interplay of nature referring to genetic inheritance and individual's potential, which is nurture, which refers to the sociocultural environment. So, anthropology, it's all about nature and nurture. As you can see, yung culture natin is influenced by our biology.
And our biology is also influenced by nature. So I will not dig deeper dun sa genetic inheritance or sa genes. Let's just have an example or a situation na kung saan paano ba nagde-develop or paano ba nagkakaroon ng mga different na cultures ang isang lugar. First thing that we have to consider in culture is yung place or yung kung saan ba nakatira. yung mga taong pinag-aaralan natin.
Let's say, for example, ang mga taong pinag-aaralan natin is ano sila? Nasa dalampasigan. Ibig sabihin, dalampasigan, ano kasi, ano nung dalampasigan shore? Merong dagat or may isang body of water na nandyan sa kanila.
So, yung world nila or yung worldview nila is nag-revolve around sa shore. And as time progresses, yung mga taong ito, dahil lagi nga nilang nakikita yung paligid nila na maraming tubig, marami sa mga actions nila, marami sa mga thoughts nila, marami sa mga beliefs nila, ang nag-i-involve ang tubig. Dahil nga, dun nga sila nakatira. Let's say for example na lang, huwag nasa shore, yung mga badjao. So yung mga badjao, yung mga legit, di ba legit?
yung mga talagang original na badyaw na nasa mga sea ng Mindanao at Visaya. Ano sila? Yung kultura nila is nag-i-involve lagi ng dagat. Meron silang, if I'm not mistaken, meron silang paniniwala na lahat ng mga kailangan nila ay ibibigay ng mundo. And kung ikaw, kung tayo, kunyari ako, marinig ko yun na isang tagapatag tapos sasabihin nila na lahat ng kailangan nila is binibigay ng mundo.
I will find that weird. Why would I find that weird? Because I know in Patag, kung meron kang gusto, anong gagawin mo?
Magkatrabuhan mo. Maraming ways kung paano mo. Pero hindi bibigay sa'yo ng mundo. Pero sa kanila, dahil nakatira sila sa dagat, legit as in, literal na dagat, hindi man dalampasin yan, literal na dagat, nasa bangka lang sila.
Kung gusto nilang kumain, anong gagawin nila? Magdadive lang sila, kukuha sila ng isda, luluto nila. ang kainin nila.
So, para sa kanila, yung mga blessings, kumbaga, binibigay lang ng mundo sa kanila. Kaya may paniniwala silang ganun. So yung mga pagkataon nila is nag-revolve kung saan sila lumaki or kung saan sila nakatira.
And not only the psychology or the beliefs, but also the, minsan pati yung biological ano nila, biological makeup nila. Parang may research na meron silang... mas malaking spleen. Hindi ko alam kung spleen ba yun or what.
Basta yung nakakatulong sa pag-hold ng breath nila sa pagdadive nila. So mas malaki yung sa kanila than usual kumpara sa mga taong nasa patag. Kasi yung kanilang biology is nag-interact nga dun sa nature na kung nasan sila.
So therefore, yung kanilang development ng self in terms of physical, in terms of psychological, in terms of everything, even philosophy nila, nag-i-involve talaga yung kung saan sila nakatira. Okay? So that also applies not only to the Bajaus, but also to us. Okay? Dahil patag tayo, dahil patag yung lugar natin, iba yung paniniwala, iba yung behavior, iba yung konsepto natin sa sarili natin sa mga taong nasa dagat.
And to be more general, to be more broad, iba ang paniniwala ng mga Pilipino kumpara sa mga Chinese. Iba ang paniniwala or yung kultura ng mga Asian sa mga Western people, sa mga Amerikano at sa mga European. Kasi iba-iba yung mga naging places or iba-iba yung mga naging mundong kinalakihan natin.
Okay? So that is how anthropology works in a nutshell. Nagets nyo ba kung paano yung anthropology?
Yes po. Okay, so, ganoon lang naman yun. So, obviously, yung lugar nga, or yung kultura ang kinagagalawa natin, talagang malaki yung influence sa self natin. Kasi nga, dahil para-para tayo ng kultura, meron tayong mga certain rules, certain expectations sa bawat isa, depending nga sa kultura natin.
So, in anthropological perspective, there are two ways in which the concept of self is viewed in different societies. So the egocentric and the sociocentric. As I've mentioned, depende sa kulturang kinalakayan natin or sa lugar na kinalakayan natin, magkakaroon tayo ng ibang paniniwala or ibang perspective sa self natin.
And yung two major ways of how people see themselves in different cultures is yung egocentric and sociocentric. So sa egocentric, basically, the concept of self suggests that each person is defined as a replica of... all humanity but capable of acting independently. So we are all the same but at the same time we are different from each other. And we are independent from each other.
So walang pakailamanan sa egocentric. Sa sociocentric naman, the self is viewed as dependent on situation or social setting. So malaki ang emphasis ng mga sociocentric culture sa social setting, sa social situation na meron sila.
Okay? Palagay ko may idea na kaya kung bakit, kung ano itong gantong klaseng perspective. So for example, sa mga Japanese, they possess sociocentric view of self wherein the membership of a person is in particular, social group defines the boundaries of the self.
So sa China naman, prioritizes kin-ties and cooperation. Kaya nga communist sila. So they put importance to compliance and subordination of one's will to the authority figures in...
the family. So, sa mga nanligaw na ng mga Chinese dito, meron man nagligaw ng Chinese dito. Kapag Pilipino ka, hindi ko nila tatanggapin. Kasi, hindi ko alam, marami silang dahilan. Pero usually, yung main na dahilan eh, pag Pilipino kasi hindi mahilig mag-business or something like that.
They want kapwa nila Chinese or Chinoy din para ma-continue, kumbaga, yung legacy or yung business naman. pinuput up ng mga Chinese people dito sa Philippines. Kasi nga, they value the kin.
They value the cooperation. And they think siguro that Filipinos are not that compliant to them or something like that. Di ako sure. May mga nagpwento lang sa akin ng mga ibang tao na, actually meron ako nag-instance student na parang yung nanay niya Chinese in descent, yung tatay niya hindi.
Tapos nag-elope sila. Nag-tanan sila kasi hindi tanggap. ng magulang nung babae.
Kasi ganun nga sila ka sa mga kintais nila. Ganun sila ka... Di naman obsessed.
Ganun sila careful sa mga kintais nila. Sa Japan naman, very, ano sila, nagbibigay talaga sila ng importance sa kung saan ka galing. Kung anong social group ka. Kapag employee ka, employee ka. Actually, yung pinaka-ano nila yung trabaho.
Sa Japan, magandang magbakasin sa Japan pero hindi magandang magtrabaho sa Japan kasi overwork. pag hindi umaalis yung boss mo, hindi ka din dapat umaalis. Kasi yun yung boundary mo eh. Dapat makisama ka sa ganong klaseng kultura or sa ganong klaseng pinakamatanda. So both Japanese and Chinese and even Philippines, they have this reverence and respect to the elders.
Kung ano yung sinabi ng matatanda, kailangan natin sundan. Kasi nga, we have a very socio-centric view of self. Depende sa social situation na meron tayo, dun tayo, lal, kung gano'n natin, i-view yung sarili natin.
Okay? So kung sa social situation, eh, mas bata ka, so kailangan mag-submit sa mga mas matatanda sa'yo. Kung matanda ka, kailangan mong maging strong, kailangan mong maging very commanding dun sa social situation na meron ka. Kasi nga, yun yung sinasabi ng social... Ah...
ng society na gawin mo. Okay? So that is sociocentric view of the self. Your identity as a person is attached to the social situation or the social, even the social class na kung nasan ka. Okay?
Nagets ba yung sociocentric? Yes po. Okay.
So next. In egocentric view naman, the self is viewed as autonomous and distinct. Individual with inherent character. So the Americans are egocentric. They believe that they should be assertive and independent.
Alam naman natin, di ba, yung mga Amerikanong very independent sila to the point na mga five years ago, if nag-18 na sila, they must leave the house and they must feed themselves. Hindi naman feed themselves talaga literally pero... unti-unti parang hinahayaan na sila maging independent.
Although ngayon medyo hindi na ganun kasi mataas na masyadong inflation sa kanila. So marami sa mga kabataan ang hindi afford na maging independent kasi nga mahal na yung bilihin. But the sentiment is still there. Gusto nila maging independent.
Meanwhile, in the Philippines, minsan kahit 50 na yung tao, hindi pa rin umaalis sa bahay nila. May asawa, may anak na naghihingi pa rin sa nanay or tatay nila. May mga ganun eh.
Akala ko nung una, di totoo yun. Pero, kailangan pala mga gano'n. Sabi ko, lalaki pa man din. Joke lang.
Di ba kasi pag lalaki, ikaw yung provider. But, nag-hingi. Anyway, di ko alam kung nung nangyari sa kanya.
Legit siyang tao. Pero, para sa akin, parang ang tignan. Ang pangit tignan. Na, hindi pa na maalis yung kwenta na.
But, anyway. So, that is egocentric view. Very independent sila. Very assertive. Anong ibig sabihin ng assertive?
They will, di naman force themselves out, but they are very, if they want to do something, they will do it. Regardless kung anong sasabihin ng iba. As long as alam nila na yun yung tama para sa kanila. Kaya nga yung mga Amerikano, medyo ano sila, confrontative sila.
Ano yung confrontative? Yung parang, pag may mali silang nakikita, sabihin nila agad sa'yo or something like that. Favorite na siyempre sa mga kapwa nila, Amerikano yun. Yung mga Europeans din, ganyan. And pag, alam nyo ba sa Amerika, di ba, pag nagpapatalastas yan.
Sa Philippines, pag may patalastas tayo, brand X, brand Z. Di ba, yung kalaban ni Joy. Sa Amerika, pag nagpa-commercial si Windows, ang ilalagay niya na parang brand na inferior sa kanya, na mas mababa sa kanya, si Apple, si Mac. literal, nasasabi niya yung pangalan.
Ganon silang katindi. And sa kanila, wala lang yun. Parang that's just normal. Here in the Philippines, once you do that, anong mangyayari? Anong mangyayari palagay niya?
Kunyari si Joy, nilagay niya yung si Daz. Liable, di ba? Actually, may batas nga yata sa Philippines na bawal magganan.
Hindi yata, I mean, illegal siya. Hindi lang siya social norms. it's actually illegal. But I'm not sure. Hindi naman ako law student.
Pero as you can see, sa mga laws pa lang natin, sa mga laws, sa mga both official laws and sa mga social norms, sa mga... Expectation society, ibang-iba per culture. So even sa mga ano lang, even sa iba yung kultura ng Sindalan, iba yung kultura ng San Fernando, iba yung kultura ng Angeles. Ang kultura ng Angeles, very city, city-like.
Ang kultura ng San Fernando, very rural-like. Kasi mas nauna naging city si Angeles. Tapos si Sindalan, in between.
Dahil gitna, literal si Sindalan, between Angeles and San Fernando. Parang na-adopt nila yung konting Angeles, na-adopt nila yung konting San Fernando. Si Baliti and Telabastagan, I think they are considered as Angeles culture na kasi mas malapit sila doon kasi San Fernando.
So as you can see, mayroon talagang pagkakaiba. Pero this egocentric and sociocentric are the broad different ways of looking or perceiving oneself. Okay? So, once na hindi ka sumunod sa ganun klaseng view of yourself sa lugar na sinusundan mo, eh dun nagkakaroon ng malaking problema. Kasi imagine ninyo, if ikaw as a tao is assertive ka and independent sa Pilipinas, anong sasabihin ng mga matatanda sa'yo?
Anong sasabihin nila sa'yo? Nangyari, nag-assert ka ng independence mo, gusto mo lang umalis sa bahay, tapos buhayin mo yung sarili mo. Anong sasabihin nila?
Trya mo. Siguro sa angeles, di masyadong ganyan. Kasi may mga nagsasabi, makasarili. Pero here, di ko alam kung dito lang, pero may mga, yun, yun yung hinahanap ko na word.
Mapag-malaki. O kaya tinatakwil nga ng pamilya. Pero ano lang naman yan. Parang you just want to assert your independence. Kasi malaki ka na.
Kailangan mo na mabuhay sa'yo mag-isa. So, ayun. Yun yung sinasabi nila sa mga taong nagiging assertive and nagiging independent.
Kasi nga, iba yung rules. Dapat submissive ka kasi matanda sila sa'yo. Dapat dependent ka sa kanila. Kasi yun yung... Yun yung culture, yun yung worldview nila.
Dapat yung mga mas pata sa kanila, mas maging dependent sa kanila. Kapag nagiging, nag-acert na siya ng independence, ano na yan? Masamang gawain na yun para sa kanila.
Yung nagiging makasasabihin nila, makasarili, naging rebelde, mapagmalaki. Yun yung favorite ng mga, ng mga very traditional na mga boomers. Mapagmalaki ka na, kaya wala kang utang laloob.
Di ba nga nagiging independent yun? Tapos wala kang utang na loob. Baka may underlying pang ano.
Kasi baka in-expect nila na... Ito siguro, it's just my assertion. Kaya siguro yung mga ibang mga matatanda, ayaw nilang nagiging independent yung mga anak nila.
Kasi alam nila, pag naging independent sila, wala lang silang ibibigay dun sa pamilya. Kasi diba dito retirement plan ng mga marami sa mga matatanda yung mga anak nila. Bakit sila nag-anak?
Para may mag-alaga sa kanila. Yun yung mga reasoning ng mga iba. Hindi ko lang alam, ganun din ba sa Angeles?
May ganun bang thinking din sa Angeles? So ayun. Kaya parang pag nagiging egocentric yung view ng mga tao, parang nag-freak out yung mga traditional na tao. Lalo na yung mga walang exposure sa mga western ideas.
Masama kang tao. So, I guess you get the point, no? On what is the consequence once na nag-deviate ka from the cultural perspective or from the culture that you're living in. Medyo malaki yung penalty.
And I know that from experience because I am somehow an egocentric person. I'm very assertive and independent. Kung hindi halata. Siguro mahal na tanya sa way of teaching ko.
My way of teaching is very different from the traditional. Kasi I want to modify, depende sa needs ko, depende sa needs ng mga students. And some people are very skeptical about my style of teaching. But I don't care.
May mga nagsasabing iba na, bago ka lang na teacher, bakit di ka sumusunod sa mga ganyan. Wala eh, feeling ko mas effective yun sa akin. Dati nangaaway pa ako pero ngayon hindi na kasi walang nangyayaring maganda kong...
Kung sasagutin mo yung mga matatanda, ayaw nilang sinasagot sila. Kahit nagtatanong sila. Anyway, so tama na yung hugot.
Do you understand the egocentric and sociocentric and the consequences if you're not following the norms? Yes, po. Okay. From the similarities and differences in characteristics among individuals, people construct their social identities.
The identity toolbox refers to the features of a person's identity that he or she chooses to emphasize in constructing a social self. Self-identification may be attained by kinship, family, membership, gender, age, language, religion, ethnicity, personal appearance, and socioeconomic status. So, ang... identity natin as a person, as a member of the society, as a member of the culture we're living in, dinidetermine natin yan using the similarities and the differences.
Maraming mga, usually sa mga sociocentric, pinaprioritize nila yung similarities. Sa mga egocentric, pinaprioritize nila yung differences. Kasi kung makikita nyo naman sa definition, mga egocentric na tao, dependent sila sa social situation and dapat maging same sila sa social situation.
And then sa mga egocentric naman, they prioritize their difference, their uniqueness as a person. So doon nila ini-emphasize yung kanilang identity or social identity. Here in the Philippines, as I mentioned, it's similarity.
Pag hindi ka belong, pag iba yung ano mo, hindi ka nila tanggap. Iba yung self-identification mo. For example, sa kinship.
Family membership, gender, age, language, religion, ethnicity, personal appearance, and socioeconomic status. Mas, kung papansin niyo sa Pilipinas, family membership is a very big thing na identifier ng isang tao. Laging tinatanong sa mga bata, kanino ka anak? Parang yung wala ka ng identity, yung identity mo sa pamilya mo. Kaya yung gender, before, some 5 years, 10 years ago, Gender is a very big, malaking usapan yan.
Di nila masyadong tanggap ang LGBT community. Pero nowadays, medyo nagiging lax na yung mga tao kasi marami na nga silang members and all. So, naano na yung gender. So, nanormalize na siya kahit papano.
And then sa age din, sa Philippines, as I've mentioned, kapag bata ka, wala kang alam. Kapag matanda ka, alam mo lahat. Okay?
And then sa language naman, of course, sa language, so tayo mga kapumpangan, din may mga Tagalog, may mga Bisaya, Ilocano, and so on. So yung mga yan, part yan, ang identification natin. And most importantly, religion.
Okay? So sa Philippines, religion is a very big thing kasi religious nga yung country natin, di ba? Di mo kasalanan, pero dinala yan ng mga Espanyol. Tapos yung Spain ngayon, atheist country na, no?
So ang Pilipinas, walang divorce. Ang Spain may divorce. Kahit sila yung nagdala ng Christianity sa atin.
Anyway, religion is something na malaking factor sa Philippines. Kasi parang dito nila pinipig lahat. Kapag Catholic ka at meron silang certain expectations sa'yo, kapag Christian, born again, high in C, maraming ano yan, kung baga, part siya talaga ng identity mo. And kapag tatanggalin mo yung isang religion sa isang tao, parang malaking effect.
na magagawa nun sa tao na yan. And here in the Philippines, ang maganda naman sa Pilipinas, tolerant siya sa maraming religion. The thing is, hindi siya tolerant kung wala kang religion.
Nag-gets niya ba yun? Marami sa mga matatandaan na bibigla kapag nalalaman nila na yung mga tao or yung isang tao is walang religion. Yung parang, wow, ba't wala kang religion?
Parang gulong lang yung sasabihin, masama kang tao, no? Tapos sabi nila, ay wala ka religion? Ano yung sinasamba mo sa Satan? Wala kang religion tapos nasamba yung Satan.
May naman rin nga ganun mga stereotype. Hindi nila gets. Dahil sa kultura natin, religion is a major self-identifying trait.
And kapag wala kang kanon, parang weird. Parang wala kang ilong. Parang wala kang bunganga pag wala kang religion para sa maraming tao.
Kasi nga... isa siyang malaking self-identifier sa Philippines natin, sa Philippines natin, sa bansa natin, sa kultura natin. Okay?
So, ayun, wala na. Gusto ko lang i-share yun sa religion. Kasi nowadays marami ng mga tao, marami ng mga kabataan, na hindi na gano'n ka-religious. And some are even agnostics and atheists.
Siguro sila na yung susunod na LGBT. Sila na yung susunod na minority na kailangan paglaban yung mga, nag-exist po kami and hindi na po kami masamang tao. So anyway, that's religion. And then ethnicity naman. Ethnicity is yung pagiging pampangan, pagiging Tagalog, pagiging Ilocano.
Hindi lang yun sa language but yung ethnic group. May mga ethnic majority and then may mga ethnic minority din. Tayo, sagot nasa ethnic majority tayo.
And then yung mga ethnic minority is yung mga indigenous people na mga kapatid natin. And then personal appearance, of course, di ba? Personal appearance, siyempre ma-identify ka sa personal appearance mo.
And socioeconomic status. Sa personal appearance, di ba, we try to makiuso, di ba, sa pananamit. Yung mga babae, kung paano yung mga makeup, yung mga makeup-makeup look, o kaya yung drunk blush, yung ano ba yung mga makeup-makeup nya.
Marami yan. Kung aning uso, minsan din tayo pupunta. Kasi nga, uso siya. May mga ibang tao naman na gusto nila maging unique. Maging kakaiba.
So, medyo iibahin nila ng konti. Pero most of the time, nasa ano pa rin. Nasa linya pa rin.
Kasi pag sobrang nag-iba ka, especially sa social-centric na mga bansa, parang hindi magandang tingin nila sa'yo. And then, of course, last, the socioeconomic status. So, sa socioeconomic status, yung mga nagdaang mga telenovela. Kung papansin ninyo sila, laging mayaman versus mahirap. Tapos kapag mayaman, automatic masamang tao, di ba?
Tapos kapag mahirap, automatic mabait na tao, di ba? Accurate ba yun? Accurate ba yun?
Palagay nyo. Ganun ba talaga? GMAB like.
Actually, yung ABS-CV yan. Mas matindi sa ganyan eh. Tapos, nakakainis yung mga bida sa, yung mga bida sa mga alumang telenovela. Ang tatanga, ang babobo.
Yung sinasaktan na nga sila, tapos, ba't di sila lumaban? Alam mo yun, hindi lumaban sila in a smart way. Ngyari, inalipusta sila.
O di, gumawa sila ng paraan kung paano nila masusumbong yun. Pero yung sasabihin, hindi, okay lang ito. Dahil, ah, Darating din ng panahon at luluhod sila sa akin or something.
Para mag-glow up sa exciting part. And those teleserye are actually reflection of the culture that we have. Or the culture ng mga target audience ng mga telenovela na yun. Sino ba ang target audience ng mga telenovela na yun? Yung mga boomers, yung mga matatanda, yung mga traditional na tao.
And they have this kind of belief, no? Na kapag mahirap ka, ano ka. Parang yung sinabi ni Jesus, blessed are the poor. Or they are, they inherit that.
Or something like that. And then internalize ng mga tao yun. So, ayun.
Mas ano sila. Parang kine-cater nila yung ganong klaseng kultura. Kaya yung mga teleseryon na meron tayo, noon, at least noon, or di ko alam ngayon kasi di na ako nanonood ang TV. Eh, meron silang ano sa socioeconomic status. Parang dinidemonize yung mga mayaman.
Although syempre may mga mayaman talaga na masasama, pero marami din yung mabubuting tao. It's just that iba lang kasi ang socioeconomic status. Iba ang problema ng mahirap, iba ang problema ng mayaman, pero both sila, meron silang mga problema. And maraming klase ng mayaman.
May mga mayaman na mahirap, may mga mayaman na sobrang yaman. Hindi pinapakita yun sa mga teleserya. Kasi nga, wala sa alam. Kaya ano nangyayari sa Pilipinas?
Ayaw yung umaman ng mga tao sa Pilipinas. I mean, sinasabing lang gusto nilang umaman, pero the back of their mind, ayaw nilang umaman kasi feeling nila baka maging masamang tao. Or, ito pa, kapag yung kasama nila, kabaranggay nila, kapit-bahay nila, biglang umaman, siyempre pag iyaman ka, kailangan mong mag-limit naman kung ano, magbabago ka talaga ng lifestyle. Ano yung sasabihin ng mga tao nakapaligid sa kanya? Umaman lang siya.
Nagbago yung ugawi niya. Okay? This is also applicable in education.
Diba? Sa education, it's also a socioeconomic status. Nakapag-aral lang siya. Anong sasabihin ng mga iba?
Nakapag-aral lang siya. Mapagmalaki na. Diba? Pero, in the first place, sino ba nag-encourage na mag-aral siya? Sila.
Pero ngayon, may iba na yung socioeconomic status dahil iba na. Ibang tao na. iba na yung identification niya. Gusto nilang ihilain, gusto nilang pupukin, gusto nilang isama ulit sa kanila.
yung ganun mga tao na nag-iiba na ng identification. Crab mentality, siguro, siguro dyan ang galing yung crab mentality. But I guess it's not necessarily pulling them down. It's more like they want to be, they want that person to belong to them. Gusto nila, huwag kang magbago.
Gusto nila, di ba lagi sinasabi yung happy birthday to you, sana huwag kang magbago. Kasi, but... Tayo mong papagbaguhin yung tao. Dapat magbago yan.
Ang boring naman kung di magbago yung tao. Sa isip ko. Yung mga dibu-dibu.
Alam nyo naman yun. Pag may mga dibu tapos may mga message yung mga tao. Yung mga cheme-cheme nila. Tapos magka magbago. Weird.
Anyway. Iyan. Iba yung identification talaga na yan. It's very important. Especially to us Filipinos.
Kasi we value similarities. And kapag hindi na same yung mga... values natin sa mga tao nakapaligid sa atin, we tend to pull them back.
Ayaw naman natin na hindi sila maging successful, di naman sa ingit yung mga Pilipino. It's just that they want the camaraderie again. Parang namimiss nila in a slightly negative way.
Okay? So ganun yung importance ng self-identification. Ganoon na nag-advance ako na this. Nag-advance nga ako ng discussion. So, ayan.
Other characteristics such as ethnicity, personal appearance, and socioeconomic status are not always used in every society. But here in the Philippines, we use them. Especially if personal appearance, tsaka ethnicity, no?
Mayroon tayong tendency na maging eto, no? I don't wala kong scientific dito, pero may tendency tayong mga Filipinos or na maging... insensitive about sa race ng mga ibang mga tao. Meron tayong mga name-calling sa mga indigenous people.
Sa mga badjao, meron tayong stereotype sa kanila. Although ngayon, medyo nag-iiba na kasi nga nag-modernize na tayo. So, Philippine family membership could be the most significant feature to determine the person's social identity.
So sa Philippines nga, sabi ko, this is the most important one. Kasi laging nilang tinatanong, saan yung magulang mo? Sino yung magulang mo? Minsan kahit matanda na yun, saan yung magulang mo?
O kaya kapag yung isang tao hindi nagiging maganda yung behavior niya, laging sinisisa yung mga magulang ng yung family. Which is tama naman, pero malaking hindi parang binibigay responsibilidad dun sa tao. binibigay responsibilidad dun sa pamilya. Which is somewhat unfair din naman kasi two-way street yan.
But anyway, that's it. So, so far, nakuha nyo na ba kung ano yung identity toolbox or yung self-identification? How we construct our social identities? Yes po.
Okay. Sige. Another important identity determinant that is often...
and viewed as essential for the maintenance of a group identity is language. So, language yung, kagaga, di ba, pag nasa ibang bansa ka, maghanap ka ng mga katapwa mo, ang una mong hahanapin yung pananalta nila, anong language nila. And then, yun nga, religious affiliation, yung sinabi mo kanina.
And then, personal naming, of course, a universal practice with numerous cross-cultural variations. establishes a child's birthright and social identity. So a name is an important device to individualize a person and to have an identity.
So yung mga pangalan nyong yan, isa sila sa mga primary individual trait ninyo. Ako yung name ko napaka-common sa mga taong pinanganak ng 1995. Alam nyo bakit ganun? Bakit maraming John Paul ng 1995?
or 1996 and 1997. Alam nyo bakit? Hindi po. Pumunta si Pope John Paul dito sa Philippines noong 1995 or 1996. Di ako sure.
So, ayun. Maraming John Paul. And then, syempre, dahil mahal si Pope John Paul ng mga Filipino.
Kaya, ayun. Maraming nagpangalan ng mga anak nila ng John Paul. Kaya, Nakuhulaan ko na lahat sa inyo, maliban sa akin, meron kayong kilalang John Paul. Meron ba sa inyo na walang kilalang John Paul?
Or na-encounter man lang, naka-classy man lang na John Paul? Ako, ang dami. Siguro na elementary ko, anim. Anim na John Paul. O every grade, meron John Paul.
So, ayun. Naming is very... universal practice and a very important part of our identity.
So once identity is not inborn, it is something that people continuously develop. And sa pagde-develop na ito, may mga changes na nangyayari. So changes in one's identity usually involve rites of passage that prepares individuals for new roles from one stage of life to another. So changes in one's status and identity are marked by three-faced rites of passage.
The separation, liminality, and incorporation. So sa separation phase, people detach their former identity to another. These changes or changes in status is basically graduation.
Diba? Pag nag-graduate ka, it's may changes na nangyayari sa'yo. Mapa kinder mo niya, mapa elementary, high school, college. May mga changes na mangyayari sa'yo in your status and your identity. Kasi once na nag-graduate ka na sa senior high school, e college ka na.
Diba? So paano nangyayari yung graduation na yun? Or paano nangyayari yung changes na yun?
So first is separation. Separation, ito yung clearance. Mapapasign kayo ng clearance sa school ninyo. So it's the start of your separation stage. Sa mga wedding naman, parang ganun din sa wedding eh.
magsa-separate ka sa magulang, and then kakasal kayo, yun yung liminality, and then incorporate na kayo, so married na kayo. Pero masyadong advanced yan. Dun punta muna tayo sa graduation ninyo. So graduation ninyo, separation, clearance, and then of course, yung liminality phase is yung graduation, yung marot siya. Nag-marot siya ba kayo?
Nung senior high school kayo? Hindi po. Wala kayong liminality phase?
sorry anyway so that's the liminality phase isang issue yan eh kasi as you can see nun dun palang makikita na natin yung effect ng hindi kayo nagkaroon ng rite of passage diba parang na feel nyo ba na nag graduate kayo senior high school meron ba ganun feeling diba hindi no sir kasi hindi kayo nag undergo dun sa three phase rite of passage separation lang kayo tas agad agad incorporation Di ba? Parang hindi nyo mananamnam na natapos nyo yung senior high school. Yung two years kayong andaming subject tapos puro performance task na minsan hindi naman related sa subject ninyo.
Subject ninyo, science, pero mag-roleplay kayo or something like that. Hindi nyo na-feel. Walang liminality phase.
Walang kayong transition from senior high school to college. So, ang laking effect nun sa status nyo and identity nyo, at least man lang in your own self-perception. Siguro kasi yung mga iba, okay lang, nakita namin na nag-graduate ka na. Kung baga, unofficially, sige, graduate ka na, college ka na. Pero in yourself, in your mind, parang, yun na yun.
Hindi kasi nakapag-liminality phase. Okay? So, pampalubag loob daw sa free graduation photo.
Pero iba pa rin kasi, di ba? Pag nag-march ka, yung parang from the right side of the stage and then pag lumabas ka na dun sa left side of the stage, ibang tao ka na. Di ba?
Ganun yung effect niya. Parang naging ibang tao ka na. And then, para mas makatulong, so yung liminality phase, malaking tulong niya sa incorporation. Kasi parang dahil feeling mo, ibang tao ka na, ready ka nang pumunta sa next stage. So, Yung next stage niya is yung incorporation phase.
The change in one status is officially incorporated. So for example, sa wedding, yung wedding reception, di ba? Yung sasayo kayo, tapos bibigyan kayo ng mga pera, ng mga regalo. So sa mga studyante, yung pagmarcha, after nyo magmarcha, mag-a-hand, siguro mag-a-hand na kayo, kakain kayo sa labas.
And then yung mga congratulatory remarks ng mga tao nakapaligid sa iyo. So, Tapos, pwede ka na mag-enroll sa college. So, na-incorporate ka na sa college social identity mo. Okay?
So, and as you can see, first-hand experience ninyo, pag hindi kayo nag-undergo sa rites of passage, medyo may kulang sa identity ninyo or parang may kulang sa buhay ninyo. And that's one of the most tragic parts. At least sa mga students dito sa online class or sa pandemic. Pero sana sa college, walang World War III. Kasi mangyayari lang naman ulit yan pag mag World War III.
So online na naman lang. Pero sana huwag naman. So ayun. Yan yung changes in social identity. So to review, anthropology is all about culture.
And yung culture na yan is magiging part ng self-identity natin. And yung self-identity or yung ating identity as a person in an anthropological sense can be viewed in two ways, egocentric or sociocentric. And yung ating way of looking out or developing our self-identity will depend on the culture again.
Or kung saan tayo, ano yung pinapahalagahan ng culture natin, kung similarities ba, or differences. And then, yung mga key characteristics such as kinship, religion, family membership, gender, age, language, and ethnicity, personal appearance are one of, or these are the... dimensions na kung saan dinidefine natin yung mga sarili natin.
So, and then of course, meron din tayong yung pagiging tao is not a one-day deal. Nagbabago tayo, nagbabago yung status natin, nagbabago yung identity natin. Depende kung saang age na tayo or saang lugar tayo nakatira.
And yung pinaka way natin to change for our one's identity is yung transition phase or yung rite of passage. Okay? So, Once nakapag-right of passage, may smooth incorporation tayo sa mga iba't-ibang social groups na meron yung society natin or yung culture natin.
So once nag-graduate na kayo ng college, working people na kayo, iba na yung kultura ng work. Kapag nag-asawa na kayo, nagkaanak na kayo, iba na yung kultura ng family. And dahil matanda na kayo, meron na kayong konting authority over sa mga bata. So, meron mga ganyang ano yung sa culture. So, that is how culture can describe a person's personality or oneself.
Okay? So, and one consequence kung hindi ka sumunod sa culture is medyo mahihirapan ka na gumalaw sa lugar na kinagagalawan mo. Kasi nga, pag hindi ka sumunod, medyo meron silang comment, meron silang...
Meron ang tawag din sa mga penalties or mga nakalimutan ka in term. Basta same siya ng meaning ng penalties. Mayroon tayong penalties na kinakonquer pag hindi tayo sumusunod sa kulturang kinagagalawan natin.
Okay? So, so far do you have any questions or qualifications about our discussion sa anthropological perspective? Wala naman po.
Wala naman. Sige. So, simple lang siya, diba?
So, ang gagawin natin, i-end ko na yung recording.