📜

Nabycie własności w prawie rzymskim

Sep 4, 2025

Overview

Dzisiejszy wykład dotyczył sposobów nabywania własności w prawie rzymskim, ze szczególnym uwzględnieniem podziału na nabycie pierwotne i pochodne oraz instytucji zasiedzenia.

Klasyfikacja nabycia własności

  • Wyróżnia się nabycie pierwotne (gdy nabywca jako pierwszy uzyskuje prawo) i pochodne (prawo przechodzi od poprzednika).
  • Podział ten jest szkolny, nie wywodzi się bezpośrednio z prawa rzymskiego.
  • Rzymianie różnicowali raczej nabycie według ius civile i ius gentium.
  • W nabyciu pochodnym obowiązuje zasada nemo plus iuris transferre potest quam ipse habet.

Sposoby pochodnego nabycia własności

  • Mancypacja: formalny, abstrakcyjny akt wymagający obecności świadków; dotyczy res mancipi.
  • In iure cessio: formalny proces przed urzędnikiem, może obejmować również prawa niematerialne.
  • Tradycja: przeniesienie rzeczy przez wręczenie; wymaga istnienia justa causa oraz woli obu stron.
  • Tradycja może dokonać się także przez traditio brevi manu, longa manu lub symbolicznie (np. wręczenie kluczy).
  • Wyjątki od zasady nemo plus iuris: nabycie od zastawnika lub opiekuna.

Problem kauzalności i abstrakcyjności czynności

  • Tradycja w większości systemów jest czynnością kauzalną (wymaga podstawy prawnej).
  • W prawie niemieckim przyjmuje się model abstrakcyjny (zgoda stron wystarcza do przeniesienia własności).

Adiudicatio, legat windykacyjny, egzekucja

  • Adiudicatio: nabycie własności na mocy wyroku podziałowego sędziego.
  • Legat windykacyjny i zapłata wartości rzeczy po przegranym procesie jako inne formy nabycia pochodnego.

Zasiedzenie (usucapio)

  • Początkowo uznawane za sposób pochodny, obecnie raczej jako pierwotny.
  • Celem zasiedzenia jest usunięcie niezgodności między stanem prawnym a faktycznym.
  • Przesłanki zasiedzenia: zdolność rzeczy do zasiedzenia (res habilis), posiadanie (korpus i animus), upływ czasu, tytuł prawny (titulus), dobra wiara (bona fides).
  • Dobra wiara oceniana w momencie rozpoczęcia posiadania, zła wiara późniejsza nie szkodzi zasiedzeniu.
  • W polskim prawie możliwe zasiedzenie w złej wierze przy dłuższym terminie.

Przykładowe tytuły i problem titulus putativus

  • Tytułem może być sprzedaż, darowizna, posag, spełnienie zobowiązania.
  • W wyjątkowych okolicznościach uznaje się tytuł mniemany (putativus) przy usprawiedliwionym błędzie.

Szczególne postaci zasiedzenia

  • Usucapio pro herede: zasiedzenie rzeczy spadkowych przez dziedzica.
  • Uzucapio fiduciae causa: odzyskanie własności rzeczy przekazanej w fiducji.

Key Terms & Definitions

  • Nabycie pierwotne — uzyskanie własności nie od poprzednika, lecz jako pierwszy właściciel rzeczy.
  • Nabycie pochodne — przejście prawa własności od poprzedniego właściciela do nabywcy.
  • Mancypacja — formalny akt przeniesienia własności wymagający świadków.
  • In iure cessio — formalne przeniesienie prawa przed urzędnikiem.
  • Tradycja — przeniesienie własności przez wręczenie rzeczy.
  • Zasiedzenie (usucapio) — nabycie własności przez długotrwałe posiadanie.
  • Justa causa — prawna podstawa (powód) do przeniesienia własności.
  • Bona fides — dobra wiara, przekonanie o legalności nabycia.
  • Titulus putativus — tytuł mniemany, wyimaginowany powód nabycia.
  • Adiudicatio — nabycie własności przez wyrok podziałowy sądu.

Action Items / Next Steps

  • Przyswoić przesłanki zasiedzenia (res habilis, possessio, tempus, titulus, bona fides).
  • Przygotować się na kolejne zajęcia: zawłaszczenie, pożytki, połączenie, przetworzenie, nabycie skarbu.
  • Zapamiętać datę następnego wykładu: poniedziałek, godz. 15:00, sala D.