Teorie rozwoju człowieka

Wprowadzenie

Klasyczna teoria zadań rozwojowych.
Ważna dla analizy indywidualnych ścieżek rozwoju.
Zmiany jakościowe zadań rozwojowych przez całe życie:
- Nie kończy się w okresie dojrzewania czy wczesnej dorosłości.
- Każdy etap życia ma konkretne zadania do spełnienia (motoryczne, poznawcze, emocjonalne, społeczne).
Wpływ przemian wewnętrznych i zewnętrznych na rozwój jednostki.

Rozwija koncepcję rozwoju psychospołecznego.
Człowiek rozwija się przez całe życie, z określonymi etapami rozwoju.
Kryzysy rozwojowe na wcześniejszych etapach wpływają na rozwój tożsamości w adolescencji:
- Etap adolescencji kluczowy dla rozwoju ego.
- Rozwiązanie wcześniejszych kryzysów ma wpływ na późniejsze etapy życia.
Ośmiostopniowy model rozwoju:
- Każdy etap ma charakterystyczny konflikt wewnętrzny.
- Etapy nie są ściśle związane z wiekiem, ale są orientacyjne.
- Przykład: dojrzewanie może trwać poza wiekiem 18-25 lat.
Każde poprzednie stadium wpływa na kształtowanie następnego.

Różnice indywidualne w rozwoju:
- Wpływ czynników środowiskowych i indywidualnych na rozwój ego.
- Zróżnicowanie osiągnięć i dojrzałości.

Transformacja działań w kierunku współdziałania i większej samodzielności.
Nowe formy aktywności, takie jak nauka i pracowitość.
Wzrost refleksyjności, krytycyzmu, kompetencji interpersonalnych.
Zdolności do czytania, pisania i myślenia pojęciowego rozwijają się dzięki:
- Treningowi i interakcji z otoczeniem.
- Dojrzewaniu układu nerwowego.
- Odpowiedniej stymulacji rozwojowej.

Nauczyciel powinien:
- Rozumieć czynniki wpływające na rozwój dzieci.
- Umożliwiać rozwijanie pracowitości i samodzielności.
- Diagnozować gotowość dzieci do nauki nowych umiejętności (np. języków obcych).

Rozwój człowieka jest skomplikowany i zróżnicowany, co wpływa na nauczanie i wspieranie dzieci w ich ścieżkach rozwojowych.