Tornado to występująca w Ameryce Północnej trąba powietrzna. Powstaje kiedy gorące i wilgotne powietrze znad Zatoki Meksykańskiej spotyka się z zimnym i suchym powietrzem znad gór skalistych. Ciepłe powietrze ruchem spiralnym unosi się do góry tworząc prąd wstępujący, natomiast zimne opada tworząc w centrum prąd zstępujący. Gwałtowny spadek ciśnienia jest przyczyną powstawania leja.
W górnej części tornada znajduje się chmura burzowa. Zachodzą tu wyładowania atmosferyczne. Najwięcej tornad, ponad tysiąc rocznie, występuje w strefie zwanej Aleją Tornad. Znajduje się ona między Teksasem a Dakotą Południową. Skutki tornada zależą od jego siły, którą określa się w skali Fujita od EF0 do EF5.
Tornado o mocy EF0, czyli takie, w którym prędkość wiatru osiąga do 137 km na godzinę, może uszkodzić dach, czy połamać gałęzie drzew. Około 80% tornad występujących w USA to tornada EF-0 i EF-1. Najsilniejsze tornado klasyfikowane jako EF-5 o prędkości wiatru powyżej 322 km na godzinę jest w stanie wyrwać dom z fundamentów. Wielotonowe pojazdy są przenoszone wiele kilometrów dalej. W USA od 1950 roku tylko 59 tornad było sklasyfikowanych jako RF-5, ale pomimo swojej rzadkości, były one odpowiedzialne za 1300 ofiar i 14000 rannych.
Średnio każdego roku, w Stanach Zjednoczonych, tornada wywołują zniszczenia wyceniane na 400 milionów dolarów. W 2011 roku przez stan Mizuri przeszło najbardziej kosztowne tornado. 8 tysięcy budynków zostało zmiecionych z powierzchni ziemi, a poniesione straty wyceniono na 2,8 miliarda dolarów. Cyklon tropikalny jest potężnym układem niskiego ciśnienia, w którym tworzą się chmury burzowe.
Cyklony tworzą się nad silnie nagrzanymi wodami oceanów w strefie międzyzwrotnikowej. W chłodniejszym od wody powietrzu następuje kondensacja pary wodnej i tworzenie chmur burzowych. Na większych wysokościach powietrze ulega schłodzeniu i opada w dół, zamykając cykl.
Powstają silne wiatry. Siła Coriolisa, związana z ruchem obrotowym Ziemi, wprawia cały układ w ruch wirowy. Cyklon tropikalny przypomina olbrzymi wir. W jego centrum znajduje się oko cyklonu. Ma ono średnicę od 20 do 30 kilometrów.
Nie występują tam opady, a wiatr jest słaby. Wokół oka cyklonu znajduje się strefa potężnych chmur kłębiastych. W strefie tej występują burze, ulewy oraz bardzo silny wiatr, osiągający prędkość do 300 km na godzinę. Cyklony tropikalne występują w różnych częściach świata, są w nich jednak różnie nazywane.
Na zachodnim Atlantyku i wschodnim Pacyfiku są to huragany. Na północno-zachodnim Pacyfiku tajfuny. W rejonie Zatoki Bengalskiej, Morza Arabskiego i w południowej części Oceanu Indyjskiego cyklony. Natomiast u wybrzeży Australii, wili, wili.
Do skutków cyklonów zaliczamy. Miasta zrównane z ziemią, ulewy i po wodzie. Siła cyklonu określana jest w pięciostopniowej skali Safira Simpsona.