Hernieuwde oriëntatie op het erfgoed van de klassieke oudheid

Inleiding

• In de tijd van de ontdekkers en hervormers was er een hernieuwde oriëntatie op de klassieke oudheid.
• Dit hield in dat er al eerder aandacht was voor de oudheid, maar dat er nu iets vernieuwends gebeurde.
• Belangrijke aspecten zijn de filosofie, bouwkunst, en het ontstaan van het christendom tijdens de Romeinse periode.

De Renaissance

• De term Renaissance betekent letterlijk 'wedergeboorte' en vond plaats in de 15e eeuw.
• Deze periode markeerde een culturele verandering in Europa.
• Het was een tijd waarin men de oudheid beschouwde als een periode waarin alles nog goed was, in tegenstelling tot de Middeleeuwen.

Middeleeuwen

• De Middeleeuwen werden gezien als een periode van verval tussen de oudheid en de Renaissance.

Heroriëntatie

• Men richtte zich opnieuw op het bestuderen en verbeteren van de klassieke oudheid.
• Dit omvatte architectuur, schilderkunst, en beeldhouwkunst, maar ook geschriften.

Voorbeelden van studie

• Verhalen van Homerus over Griekse goden.
• Filosofische discussies van Plato.
• Alternatieve christelijke teksten uit de tijd van Jezus.
• Wetenschappelijke werken, zoals die van Pythagoras.

Conclusie

• Deze hernieuwde oriëntatie leidde tot het bestuderen, kopiëren en waar mogelijk verbeteren van het erfgoed van de klassieke oudheid.