บทเรียนภาษาอาหรับ: วิชานาฮู

ความสำคัญและเป้าหมายของวิชานาฮู

• วิชานาฮู (กว่าอิด): คือวิชาวัยกรภาษาอาหรับ
• เป้าหมายของวิชานาฮู: มี 2 อย่าง
  1. รู้สระตัวสุดท้ายของแต่ละคำ
  2. รู้ตำแหน่งของคำนั้นในประโยค

การเตรียมตัวในการเรียน

• อย่าพูดว่าวิชายาก เพราะมันจะยากจริง
• ต้องมีความมั่นใจว่าเราทำได้
• การเรียนนี้ใช้ระบบ Short Form เพื่อให้เข้าใจง่ายขึ้น

มาริฟา (คำนามที่เจาะจง)

• มาริฟามี 7 ชนิด
  1. อลิฟราม: คำนำหน้าคำนามเพื่อทำให้คำนามนั้นเฉพาะเจาะจง
  2. อิสมุนอาราม: ใช้กับชื่อคนและชื่อสถานที่
  3. อิสมุนอิชาระ: คำนามที่ใช้ชีแนะ
  4. อิสมุนมาซูล: คำนามที่ใช้เชื่อมระหว่างสองประโยค
  5. ดอมิร: สัพพนามที่ใช้เรียกแทนคน สัตว์ สิ่งของ
  6. มุตตอฝ ว่ามุตตอฝูอีไล: การแสดงการเป็นเจ้าของ
  7. อิสมุนมุนาดา: คำนามที่ใช้เรียกเป็นรายบุคคลหรือกลุ่มคณะ

วิธีการเรียนที่มีประสิทธิภาพ

• ไม่จดโดยไม่เข้าใจ
• ใช้สมุดส่วนตัวในการบันทึก
• เรียนไปพร้อมกับอาจารย์ ไม่ควรหลงประเด็น

ข้อห้ามในการเรียน

• ห้ามตั้งเสาเข็ม (เบื่อหน่าย)
• ห้ามทำตาสามมิติ (ไม่ตั้งใจ)
• ห้ามทำ Music Video ด้วยสายตา (ฟุ้งซ่าน)

เทคนิคการพูดภาษาที่สาม

• ฉับไว ใจกล้า หน้าด้าน: เพื่อให้สามารถพูดภาษาใหม่ได้คล่อง

สรุป

• มาริฟา: คือคำนามที่เจาะจง มี 7 ชนิด
• เป้าหมายวิชานาฮู: รู้สระตัวสุดท้ายและตำแหน่งของคําในประโยค