Wojna stuletnia i Joanna d’Arc

Wojna stuletnia (1337–1453) – szczegółowy przebieg i kluczowe wydarzenia

W 1337 roku eskalowała długoletnia rywalizacja między Anglią a Francją o hegemonię w Europie Zachodniej.
Konflikt przekształcił się w wojnę stuletnią, trwającą z przerwami od 1337 do 1453 roku (116 lat).
Edward III, król Anglii, poprowadził duże siły inwazyjne na terytorium Francji.
W 1346 roku odbyła się bitwa pod Crécy – jedna z największych bitew wojny stuletniej.
Mimo przewagi liczebnej i wsparcia sojuszników, Francuzi ponieśli upokarzającą klęskę.
Francuscy rycerze, będący elitą wojskową, zostali zdziesiątkowani.
W 1349 roku działania wojenne przerwała epidemia dżumy, która zdziesiątkowała populacje obu krajów.

Wojna wznowiona w 1356 roku.
Bitwa pod Mópertui (zw. też bitwą pod Poitiers) zakończyła się decydującym zwycięstwem Anglików.
Kluczową rolę odegrali angielscy piesi łucznicy uzbrojeni w długie łuki.
Długi łuk miał zasięg do 300 metrów, a na dystansie 50 metrów strzały przebijały zbroje.
Angielskie strzały dosłownie zasypywały pozycje Francuzów, którzy bezskutecznie próbowali szarżować.
Bitwy pod Crécy i Poitiers zwiastowały koniec dominacji rycerstwa na polach bitew średniowiecznej Europy.
Do 1360 roku Anglicy kontrolowali znaczne obszary Francji, zwłaszcza na zachodzie.

Francuzi zmienili taktykę – zamiast walnej bitwy stosowali wojnę zaczepną i podjazdową.
Systematycznie wykrwawiali Anglików i odzyskiwali utracone terytoria.
Do 1375 roku odzyskali część ziem utraconych w poprzednich latach.
W 1375 roku obie strony były wyczerpane i zawiesiły działania wojenne.
Nastąpił okres „zimnej wojny” między Anglią a Francją.

W 1415 roku Anglicy pod wodzą króla Henryka V Lancastera rozpoczęli nową inwazję.
Bitwa pod Azincourt (1415) była przełomowa i zakończyła się zwycięstwem Anglików.
Mimo obecności francuskich dział (jednych z pierwszych armat na polach bitew), Francuzi zostali pokonani.
Anglicy zajęli praktycznie całą północną Francję.
W latach 1428–1429 Anglicy oblegali Orlean, który opierał się ich władzy.
Wtedy pojawiła się Joanna d’Arc, zwana Dziewicą z Orleanu.
Była zwykłą chłopką, której miał objawić się archanioł Michał, nakazując walczyć za Francję.
Złożyła przysięgę wierności królowi Karolowi VII i poprowadziła wojska do obrony Orleanu.
Dzięki niej Francuzi odnieśli zwycięstwo i utrzymali miasto.
Bitwa o Orlean uznawana jest za punkt zwrotny wojny, przechylający szalę zwycięstwa na stronę Francji.
Joanna d’Arc została pojmana w 1430 roku, przekazana Anglikom i spalona na stosie w Londynie w 1431 roku.
Oskarżono ją o czary i pakt z diabłem.
W drugiej połowie XV wieku została pośmiertnie uniewinniona, a w 1456 roku kanonizowana przez Kościół katolicki.
Po zwycięstwie pod Orleanem Francuzi systematycznie odzyskiwali terytoria.
Wojna zakończyła się w 1453 roku, gdy Anglicy zostali całkowicie wyparci z Francji i wycofali się na Wyspy Brytyjskie.

Wojna stuletnia jest jednym z najdłuższych konfliktów zbrojnych w historii.
Zakończenie wojny uznaje się za symboliczny koniec średniowiecza i początek epoki nowożytnej w Europie.