W roku 1337 długoletnia rywalizacja między Anglią a Francją o hegemonię w Europie Zachodniej eskalowała ostatecznie i przeistoczyła się w pełnoprawną wojnę, która przeszła do historii jako wojna stuletnia, gdyż wojna ta z przerwami trwała w latach 1337-1453, czyli 116 lat, co czyni ją tym samym jednym z najdłuższych konfliktów zbrojnych w historii ludzkości. Już na samym początku tego konfliktu ówczesny król Anglii Edward III poprowadził duże siły inwazyjne wojsk angielskich na terytorium Francji. Ostatecznie staczając z siłami francuskimi walną bitwę pod Cressy z 1346 roku. Była to jedna z największych bitew wojny stuletniej, w której wojska francuskie mimo zdecydowanej przewagi liczebnej i obecności licznych sił sprzymierzonych z innych państw europejskich, poniosły upokarzającą klęskę, tracąc w tej bitwie najlepszy kwiat francuskiego rycerstwa. Wojna trwała jeszcze przez następne trzy lata i ostatecznie pierwszy etap wojny stuletniej został przerwany w roku 1349, kiedy przez Europę przetoczyła się epidemia dżumy, która zdziesiątkowała populację zarówno Francji jak i Anglii, zmuszając obydwie strony konfliktu do tymczasowego przerwania działań wojennych.
Wojna została wznowiona dopiero w roku 1356 i już na samym jej początku siły angielskie i francuskie stoczyły walną bitwę pod Mopertui, która zamiennie nazywana jest również bitwą pod Poitiers z 1356 roku. Podobnie jak w przypadku Cressy, bitwa ta zakończyła się decydującym zwycięstwem angielskiego oręża, który zdziesiątkował szeregi francuskich rycerzy. Zarówno w przypadku bitwy pod Cressy, jak i Poitiers decydującą rolę w zwycięstwie Anglików odegrały doborowe oddziały angielskich pieszych łuczników uzbrojonych w długie łuki, których maksymalny zasięg wynosił 300 metrów, a na dystansie 50 metrów Strzały wystrzeliwane z angielskich długich łuków mogły przebijać nawet zbroję, w efekcie czego Anglicy praktycznie mogli zasypywać pozycje Francuzów gradem swoich strzał, dziesiątkując szeregi francuskich rycerzy, którzy bezskutecznie próbowali szarżować na pozycję przeciwnika w nadziei, że w ten sposób zdziesiątkują jego szeregi.
Tym samym zarówno bitwa pod Kresy, jak i Poitiers, była jednymi z pierwszych bitew, które zwiastowały nieuchronny koniec rycerstwa królującego na polach bitew Europy w okresie średniowiecza. W roku 1360 drugi etap wojny stuletniej dobiegł końca i do tego czasu pod kontrolą Anglików znalazły się spore połacia francuskiego terytorium, w szczególności na zachodzie. Sami Francuzi nie zamierzali pozostawić tego stanu rzeczy bez zdecydowanej reakcji i już w roku 1365 rozpoczął się trzeci etap wojny stuletniej, który trwał przez następne 10 lat.
Tym razem jednak Francuzi zmienili taktykę i zamiast dążyć do walki z Anglikami w walnej bitwie, zaczęli stosować taktykę wojny zaczepnej i podjazdowej, powoli, acz systematycznie wykrwawiając szeregi Anglików, i odzyskując terytoria utracone przez nich w poprzednich latach. Taktyka ta okazała się skuteczna i do roku 1375 Francuzom udało się odzyskać przynajmniej część terytoriów, które utracili oni w milionnych latach na korzyść Anglii. Ostatecznie jednak obie strony przystąpiły do rukowań pokojowych w 1375 roku, gdy obydwie strony były zbyt wymęczone, aby kontynuować teatr działań wojennych. Po roku 1375 wojna stuletnia została zawieszona na następne kilka dekad, a pomiędzy obydwiema stronami utrzymywał się stan zimnej wojny. Zmieniło się to w roku 1415. kiedy wojska angielskie pod przywództwem ich ówczesnego króla Henryka V Lancastera ponownie przystąpiły do pełnoskalowej inwazji na terytorium Królestwa Francuskiego.
Ten czwarty, a zarazem ostatni etap wojny stuletniej rozpoczął się w momencie, kiedy obie strony stoczyły walną bitwę pod Azencourt w 1415 roku. Witwa ta jest uważana za jedną z najbardziej... decydujących i przełomowych bitew wojny stuletniej, która ponownie zakończyła się zwycięstwem Anglików, którzy zdziesiątkowali szeregi francuskiego rycerstwa. I to nawet pomimo faktu, że w tej bitwie Francuzi mieli po swojej stronie jedne z pierwszych armat, jakie pojawiły się na europejskich polach bitew. W kolejnych latach Anglicy zaczęli iść coraz głębiej w francuskie terytorium, zajmując się w tym, co jest teraz.
praktycznie całą północną Francję. Przełom nastąpił w latach 1428-1429, kiedy to Anglicy rozpoczęli oblężenie miasta Orlean, które odmawiało podporządkowania się koronie angielskiej. To właśnie podczas tego oblężenia pojawiła się jedna z najbardziej ikonicznych bohaterek wojny stuletniej.
Była nią Joanna Dark. zwana również przez współczesnych dziewicą z Orleanu. Według legend była ona zwykłą chłopką żyjącą na początku XV wieku, której miał objawić się sam archanioł Michał, który miał zachęcać ją do walki w obronie Francji przeciwko Anglikom. Wówczas to złożyła ona przysięgę wierności ówczesnemu królowi Francji, Karolowi VII I obiecała mu poprowadzić. w kierunku Orleanu, aby przyjść miastu z pomocą przeciwko oblegającym go siłom angielskim.
Ostatecznie z jej pomocą siły francuskie odniosły zwycięstwo podczas bitwy o Orlean, utrzymując miasto pod swoją kontrolą. Zwycięstwo Francji pod Orleanem uważane jest za punkt zwrotny wojny stuletniej, co przechyliło ostatecznie szalec zwycięstwa w tym konflikcie na korzyść Francji. Sama jednak Joanna Dark nie doczekała końca tego konfliktu.
W roku 1430 Ranna dostała się do niewoli i następnie została ona przekazana w ręce Anglików, którzy w 1431 roku spalili ją na stosie w Londynie, oskarżając ją o czary i pakty z diabłem. Dopiero w drugiej połowie XV wieku Joanna Dark została pośmiertnie uniewinniona z zarzutów herezji i czarów. a w roku 1456 została nawet kanonizowana przez kościół katolicki. Po dziś dzień jest ona uważana za jednego z najbardziej ikonicznych bohaterów w historii Francji. Po zwycięstwie pod Orlanem inicjatywa w wojnie stuletniej przeszła na korzyść Francji, która w kolejnych latach zaczęła powoli, a czy systematycznie odzyskiwać poszczególne terytoria swojego państwa spod angielskiej okupacji.
Wojna ostatecznie zakończyła się w roku 1453, kiedy to wojska angielskie zostały ostatecznie wyparte z całej Francji i zmuszone do wycofania się z powrotem na terytorium Wysp Brytyjskich. Tym samym rok 1453 jest uważany za datę, która ostatecznie zakończyła te 116 lat długich i krwawych walk, jakie toczyły się między Francuzami a Anglikami. Koniec wojny stuletniej jest przez wielu również uważany za jedno z tych wydarzeń, które ostatecznie zakończyło średniowiecze w historii Europy, a rozpoczęło okres nowożytny.
I to by było wszystko na dziś. Dziękuję serdecznie za uwagę i do usłyszenia.