It's a typical day naman. Walang something special. Parang feel ko mag-leave.
Pero ayun, nanghinayang ako kasi wala naman akong gagawin. So bakit ako mag-leave? Kaya tumuloy ako mag-work.
I decided na magpunta sa comfort room. Doon ko na narinig yung putok ng barel. Narinig ko yung sigaw ng mga tao nasa loob ng office. Nagpapanik na sila. Pati ako nagpanik na din ako that time.
Wala akong idea kung anong nangyayari. May suligaw na babae, ka-work ko. May nagpapaputok ng barel.
He killed a woman in the bank shortly after he entered the bank. I asked him, why are you doing this? What pushed you to take out of these people hostage? Knowing that you had people's lives in your hands and if you did it wrong, people would die.
The negotiation is a game of expectations. What's the value of a human being? I was then the chief of police of San Juan City Police Station. We were having our conference when I was told by my men that there was an ongoing hostage drama in a V-Mall, Green Hills Shopping Center.
We had an event in San Juan City Hall. I was with my wife for the launch of Women's Month. And I remember receiving a call from an informant who told me that there was a hostage-taking crisis happening.
So what I did was I called my contact from the shopping center and I asked him, is there really a hostage-taking crisis? And he said yes. In fact, the hostage-taker is in front of me and is pointing a gun at my head. He was able to go inside the mall because he was a former security guard. So he was able to get access to the admin office and as soon as he entered, he shot his former supervisor.
Simula nung narinig ko yung putok ng barel, nagpanik na din ako kasi nakita ko yung mga kasama ko nagpapanik na din. Nakita ko sila pumasok sa isang cubicle, sa malaking cubicle doon sa CR. Sila, medyo marami sila doon sa pinakadulong cubicle.
Pero ako, nag-iisa ako na nagtago doon sa pangalawang cubicle ng CR. Nag-lock ako, tapos mga ilang minutes lang tahimik na lahat. Wala na akong naririnig.
As soon as I arrived at the Green Hill Shopping Center, the police on the ground briefed me regarding the situation. Nandito sa loob ay either local government or BMP or management. The rest of the city yan...
Okay tayo. Ang chief ng police, may 2-3 na sila. Mag-guard ka lang yung mga gate. Sabihin mo hapang may crisis pa.
We were informed that at that time, there were 55 hostages inside the admin office of the shopping center. We came to know that Alchi Paray had three hand grenade and a firearm. We set up the chapel as a war room so that we can discuss. the present situation and the possible things to do on how to approach the problem practically and correctly. Pagkatapos, mayroon tayong mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga Ayun na, ang pangalaw nito.
R2-3, R2-3. The hostage taker was a former security guard of the shopping center. Basically, he was disgruntled because of something that happened while he was still working for that security agency.
Three, two, one. Nagkaroon ng trouble or problem yung negosyasyon kasi nung una, ang nakikipag-negosyate sa kanya yung mga kasamahan niya rin. Kaya medyo napikon siya, no?
Minsan nga, to the point na halos sigawan niya pa. Pinabibitawan niya yung... kasi ayokit ang kausap, malabo kang kausap. Siya mismo yung nagsasalita nung nalaman niya na puro yun na lang ang kausap niyang tao.
We have to assign regular negotiators. Kasi kung lahat tayo magsasagot sa demand niya, hindi tayo united. So in this incident, we only assigned one there.
Ang may experience sa atin, is he, Junior. Siya na yung lumahat, yung schooling, yung everything. I'm retired Police Brigadier General Orlando Obispo Yebra Jr.
Nasa office ako nun dahil ako nga ang Deputy District Director ng Eastern Police District during that time. Dumating na isang personnel namin from the Tactical Operations Center at sinabing may tawag daw from San Juan Police Station and there's an ongoing hostage staking inside the Vera Mall in Green Hills. Ang main concern ko dun is mahirap to dahil sa dami as reported. Marami yung hostages, more than 50, sabi pa nga. Immediately, tumakbo kami ron.
Pagdating namin doon, I was informed na kinakausap na siya ng isang officer ng mall, security officer yata yun. Buti na lang nandun si General Yebra. Siya yung nag-takeover ng negosyasyon. General Orlando Yebra used to be our Deputy District Director for Administration and he was one of the Philippine National Police's best negotiator because of his vast experiences in that field.
Ang talagang nahahawakan ko ay yung mga barricaded situation katulad nung nangyari sa Green Hills. Yan, tawag namin barricaded hostage situation. Pinaka-umpisa talaga dyan is introduce yourself. Kailangan malaman niya kung sino ka eh. Hindi pwedeng basta ka lang makikipag-usap without him knowing kung sino ka, anong purpose mo, bakit ka nandun.
Very important para makuha mo yung loob niya at maka-establish yung rapport, to talk to him honestly. At isa pa, na maaaring nasa akin yung solusyon ng kanyang problema. Unang-una, sabi ko sa kanya, Alchi, baka matulungan kita sa problema mo.
Yung salita ko palang na ganun, naglitanya na siya ng mga irregularities at mga abuses ng kanyang supervisor. Matagal siyang security guard, family man, pero hindi pa sila kasal. Nasabi lang niya sa akin yung buhay niya sa probinsya, parang ganun, bukid na surigaw. Parang nasa ano lang siya, nasa bukid daw siya, nagpa-farm, kaya nagbakasakali dito sa Metro Manila. Ito lang niyang maganda yung kanyang trabaho at hindi siya naargabiado.
Ang problema talaga nito ay yung kanyang trabaho. Dahil nililipat siya, natanggal na nga siya sa agency. Siguro wala siyang pagkukuna ng kabuhayan, kaya napilitan siyang gumanti dito sa mga officers ng agency. Pagdang nasisip ng umaga, merong isang dating security guard ng Admin Shopping Center na pupasok at man-hostage dito sa loob ng Admin Office ng Shopping Center. The command group decide na ako ay pang-brief ang media, pagkakasama ng mayroon ng bansa.
But what was really happening, no one had any real concrete information. I was anchoring our noontime newscast at that time. It was a normal day for us until a breaking news came in. Initially, it was a shooting incident.
And so I thought, okay, might just be another crime story for us. And then news came out that it's a hostage-taking incident. Ang pagtagal na naisip ko ay ang luneta na nababalik ng mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga He entered the bus.
He was intending to get attention from his superiors because he claims that he was unjustly fired from his job. Eight Hong Kong tourists were killed. And it created a diplomatic issue between the Philippines and Hong Kong. My first thought was it might end up tragically again, especially when I learned that one of the negotiators during the Manila hostage-taking incident was also there in Green Hills. It was August 23, 2010, when a former policeman, Captain Mendoza, held hostages, foreign nationals, inside a tourist bus in Luneta.
Mahaba ang naging negosyasyon doon. We were trying to persuade him to peacefully surrender. Pero despite of those efforts, wala pa rin nangyari. Until such time na may pinatay na siya dun sa loob ng bus. Kaya nag-decide yung aming commander during that time na i-assault na lang yung bus.
Which resulted, the death of the hostage taker. What went wrong? Ang daming interference na napatunayan naman talaga kung sino-sino ang gustong pong-appel, kung sino-sino ang gustong makipag-usap, na hindi na namin na-control.
Nine people died, including the hostage taker, and eight tourists from Hong Kong. Pero emotionally, naka-apekto rin sa akin. Dahil waloy na matay, including the hostage taker.
I was demoted because of that. Hindi lang ako nagbasa ng mga newspaper, Facebook, wala, wala akong binasa. Para hindi na makadagdag. Inisip ko na lang na ganito talaga siguro ang magiging outcome nito.
Wala akong control doon. If you can imagine the pressure, yung feeling nung nasa hot seat ka, yung parang kang ginigisa, na once sumablay ito, lahat ng blame nasa iyo. Honestly, kinakabahan ako noon dahil sa dami ng hostages eh. Kusibling, alam mo yun, mag-sample siya ng isa, dalawa, tatlo, ganyan.
Dahil sa dami naman ang hawak niya, pwede niyang gawin to pressure us and to give in to his demands. What if may lumaban sa mga hostages? May mga lalaki kasi. And then biglang bunutin yung pin ng hand grenade.
So lalong masama. Lahat yung iniisip ko. Nanginginig ako actually kasi first time ko makarinig ng putok ng barel.
Natatakot ako kung ano-ano yung pumapasok sa isip ko. Yung hirap ko na nakatong-tong ng tatlong oras doon sa CR. Kasi nahirap ako noon, nangangalay na yung paako. Tinitiis ko actually.
Bigla akong barelin, pag may nakita ang may tao. Kaya nagtatago talaga ako as in parang walang tao sa loob. Ang sinasabi niya, doon sa mga hostages, marami siyang granada.
Pero ang nakikita ng mga tao sa loob ay isang pistol at isang hand grenade. Pero hindi kami nag-rely doon kasi nga, sabi niya marami, may bag pa siya. So we assume na marami talagang hand grenade ito.
Pinaka-unang-unang demand niya sa akin ay yung mga security guards na nandun mag-gather sa labas ng mall dahil kakausapin niya through the handheld radio in front of the media. Pinalign up natin yung guards sa labas ng establishment. And then with the presence of the media, we gave one handheld radio to, siguro team leader yata yun ng mga security guards, nakausap niya.
He wanted the presence of the media dahil gusto niyang ipaalam yung mga diumano ng mga katiwalian na nangyayari dun mismo sa loob at labas ng opisina nila. Ito po ang GMA, si Rafi Tima. Kapit na, Rafi Tima, GMA.
Hindi po natin sigurado kung ano yun, pero pinuha na lang natin dahil ito ang hostage-taking situation. Pero this is very unusual, hindi kami brinit na ito yung demand ng hostage-taker at nakamonitor yung hostage-taker. Siya ay nasa radyo kanina at sinasabi niya na mag-hall-call siya ng mga media na nandito.
Doon, sinabi na naman ni Paray yung mga hinaing niya. Parang kinukonvince niya, niloloko kayo ng management or ng security agency. Huwag kayo maniwala, ganyan.
He wanted his colleagues, other security guards to join him in his cause because of the injustice that he experienced but no one heed to his call. No one agreed to join him during that time. Initially, there were 55 hostages. And every hour or so, one or two would be able to escape. So that was very important to us because it established what was going on inside.
It helped us plan because those who were able to escape explained to us the situation inside, where the others were hiding, where he was. Sa bari nga po, kato kami. Pero to sa siya, sir.
Siya, marami yan. Madami sa bari. So, madali pa tayo ng mga sobrang threat?
So, yung ba yung ngayon? Bubuksan natin yun. Tarimik lang.
Hindi pa laman sa loob. Yung kasing mga hostages, may mga nakapagtago sa pantry, may iba na pumasok sa CR, without paray knowing. Nalaman lang din nitong ating SWAT team na may mga tao doon.
Then na-evaluate nila, pwede natin gawin ng hindi nalalaman ng hostage taker. Plano namin yun eh. I'll continue to talk to paray habang sila ay gumagapang para ma-divert nga yung attention at we can successfully enter the premises ng second floor. Sinabi niya nga, ako to, pwede ko ba kayo makausap?
Izasabihin ako. And then sabi niya nga, antay lang tayo, nga ilang minutes, may pupuntang SWAT team dito para i-rescue tayo. Sabi niya, tanggalin niyo yung mga sapatos niyo para hindi magkaroon ng noise, ingay, tapos kapag dating nila, dahan-dahan tayong lalakad, tatakbo palabas. Pag-aaralan ng mga mga mga mga mga mga mga m Yung pagkakita ko sa SWAT team, may dalang barel, all black, and then tahimik lang sila. Nakaprotect sa amin.
Dali-dali kaming nagpaa, nakayoko, tumakbo kami ng mahihinhin, di kami nag-iingay palabas ng office. Pagka labas namin ang main door ng office, dami nakapaligad sa amin, nakaharang para i-protect kami palabas ng office. So pinapunta nila kami, pinadiretso nila kami sa chapel.
Nung pagbaba ako ng eskalator, doon na ako naiyak. Dahil sa kaba, tsaka sa takot na din. Wala sa isip ko na may tutulong sa amin.
Parang, ang nasa isip ko lang is, mag-aantay ng oras kung ano pa yung mangyayari. Requirement number one, nobody but text na nakalabas kayo. Baka may luncher gagawin doon sa kasama ninyo. Ang pinaka-basic talaga when you are doing the negotiation is to save lives. Lives.
And when I say lives, that is not only the life of the hostages, but also the hostage taker. Kailangan natin ma-isalbay ang mga yan eh. Yan ay ang primordial objective.
Yan yung paramount talaga. Pinag-usapan namin talaga yung extraction o sa quantum leader na hanggang dun lang ang gagawin. Kahit na sila ay makapasok, makaakyat, hindi sila mag-initiate ng assault dun sa hostage taker. Only to rescue yung mga pwedeng ma-rescue.
Siguro pag nalaman niya, magagalit talaga yun, lalo na sa akin. Kasi parang ako pa ang gumawa ng paraan para may divert yung attention niya at maka-extract ng hostage yung ating SWAT team. Risky talaga, pero ine-evaluate naman yan eh. Binabalans eh.
I knew he was tired, I knew he was hungry. His mind was really out of place. I knew he was agitated.
We didn't know what was gonna happen. Yung second demand ay mag-public apology sa kanya, kasama na ang pagre-resign sa trabaho. At pakainin ng 2,500 peso bills yung mga supervisors.
Kasi ang sinasabi niya, hinihingian siya ng pera eh. Parang lagay. Siguro para mabigyan ng favor or magandang assignment, hinihingian siya ng pera.
So ganti niya ngayon yung pera na yung kainin niyo. Hindi mo option ever na kumain talaga siya ng pera? Hindi po pwede eh.
Imagine, nandun yung media, nasa harap, nasa public place, maraming tao. O ano mangyayari naman doon sa mga tao ngayon pag pinag- pinagawa natin yun. Security guards are usually paid around $200 to $300 in the Philippines. It's really a very low wage, especially for a job that entails a lot of hard work.
Most security guard agencies are run and operated by former police or military officers. And so there's some kind of strict discipline being implemented in those kind of organizations. Most complaints I've heard are with their superiors. Initially, the only thing we knew about Paray was he was fired from his job. And that, of course, is close to a lot of people's heart, you know?
It's something that a lot of people can relate to. The initial reaction, I think, would be to sympathize with him. Of course, those are not reasons to take hostages.
There is a procedure to air grievances, but that's what he did. May mga nakukuha siyang sympathizer and can you imagine siya yung hostage taker pero sinasabi niya siya ang victim na may mga injustice, unfair labor. practice. Kaya siguro nakakakuha siya ng sympathy. Nagkinapitalize ko talaga yun.
Dahil sabi ko, maraming naniniwala sa iyo, kasama na ako. Hindi mo kailangan sirain yun. By inflicting injury, by doing something bad to these people inside. Pinaliwanag ko na yung pagpapakain ng pera, mukhang hindi naman na makatao. Mahirap yun kasi unang-una.
Imbis na makakuha mo simpatia ng tao, baka bumaliktad. Yun ang naging kondisyon sa akin ni Paray para hindi niya i-insist na pakainin ang pera. Ako mismo ang... parang makiusap sa kanya na huwag niyang gawin yun.
Dahil meron siyang request, or meron siyang demand, na yung dalawang tao nito na i-confirm niya ay pakakainin ng 2,500 pesos. Bawat isa, papakainin. Now, nirequest ko kay Archie na huwag nalang sanang gawin yun kasi alam niyo lang, medyo hindi naman natin ginagawa, normal na gawain, naman pakain tayo ng pera.
Kaya, telling the media, telling the the public na ako mismo ang nakikiusap na huwag niya nang ipagpatuloy. Kaya siya pumayag. So kapalit ng pagpayag niya na hindi na magpakainin ay yung pag-aanounce ko sa inyo na yun ay personal kong request sa kanya na huwag nang gawin yun. Yun na po. Maraming salamat.
Next, in-explain namin sa kanila yun eh, na susurrender si Paray provided mag-public apology kayo. Maglalagay tayo ng table, nandyan ang media, bibigyan kayo ng microphone at ihingi ng tawad kayo. Sinabi na in-explain namin, pumayag sila sa kanilang kusang loob na iyon.
Gusto ko po naman ina-tonahin si R.C. Panay sa lahat ng aming pagkakamali na maaaring mag-de-leave sa kanyang pagkatanggay sa Pasko. Sorry din po sa kumpanya na sa amin kumanghuling kurang.
Sana po ay maayos natin ang puso ko ito na wala nang kasaktan. Ngunit ako'y humihimil ng KRC, gulang patunay na ating sasuluban para po ay nalulisan sa ating kapatid. Lalong lumakas yung aming bargaining na susurrender ito dahil halos naibigay na yung mga hinihingi niya. Most of his demands, nabigay naman sa kanya. So, ano pa ang dapat natin patunayan dito?
The SWAT and the uniformed police officers, especially the SWAT, you can't see them, but I know that they were there. I think the police does not want the hostage taker to be alarmed that there was a huge police presence in the area. But an advantage that Alchi had was that he had radios with him, the radios of the mall security.
So he knew where the police were, he knew where his former colleagues, the security guards were. This is something that kept him on top of the game from the start because he knew the current deployment of police in the area. That's why he was very agitated when he was talking to General Liebra because he knew that the police were just all over.
There was one instance nga, medyo umiiwas na siya na makipag-usap sa polis, sa akin, at gusto niya yung mga polis palayuin dahil siguro nga... Iba pakiramdam niya. Takot siyang may malapit na pulis eh.
Ibig sabihin, nag-iisip siya na baka anong gawin sa akin ito. Bilang negosyator, hindi ka dapat magsawa eh. Nakausapin, huwag ka tumigil.
Keep on talking, keep on negotiating. Paliwanag sa kanya na maganda ang tinatakbo ng pag-uusap natin since mag-start tayo. General Yebra is a very experienced and seasoned negotiator. But the fact that he was part of the police force caused a lot of agitation in Alchi's psyche because he knew he was surrounded.
Alam namin na si May makakapagbigay yan ng matinding assurance dahil kilalang tao yan, siya ang mayor dun sa lugar, masasabi niyang, I can assure you, your safety and your grievances makakarating sa kinahukulan. That is when I spoke to General Sinas and told him, why don't you let me talk to him? I think I know what to say to him. Archie, andito si Mayor Rafa. Archie?
Archie, si Mayor Francis Zamora to? Archie, yung mga binanggit mo kanina, Ginawa naman natin ano, yung hiniling mo na makaharap yung media, yung mga hiniling mo na apology, pati yung pagbibitiw nila, ginawa naman lahat ano. Sir, kayo po paabalag na salitasyan na nakaharap kayo ng media? Ah, hindi, hindi. Saan nga pinapakita harap kayo ng media, sir?
Nasa ibang lugar kami ngayon eh, nasa ibang lugar kami ng RG. He knew for a fact that he was surrounded by a lot of police, probably several hundreds of police. So he probably felt that it was the dead end for him.
Pero maganda Archie, ako gusto ko lang malaman mo, sinasabi ko sa iyo ngayon, I will guarantee your safety. Sasiguraduhin ko na safe ka, tapusin na natin itong problema. And that's what I wanted to relieve from his mind. I wanted him to realize that. Napansin ko, sa halos lahat ng hinandil kong hostage taking, karamihan sa kanila nagre-request ng media.
Siguro isang dahilan dyan ay to protect themselves. Protection, dahil kung ano man ang gagawin sa kanila, nandun yung media para mabalita. Pangalawa, yung gusto ng publicity. Para yung kanilang cause, anuman yung gusto nilang mangyari, mas maraming makaalam. Archie, ganito nang Archie.
Pupunta ako ngayon dun sa mga media. Okay? Sa...
Sa harap nila, i-assure po ang safety mo. Okay, gagawin ko yun. Sige, pero Archie, gagawin ko yun.
Pero ang usapan natin kapag gawin ko yun, dalabas na kayo. Maasahan ko kayo, ha? Maasahan ko yung usapan natin kasi gagawin ko yung parte ko.
Pakigawa nyo yung parte mo, Archie. He was very fickle. Another conversation, he would get mad, in fact, even curse me and say, Hindi ako niniwala sa iyo.
Papatayin ko sila. Papasubukin ko silang lahat. He would change his mind every now and then.
Ang talagang gusto niya mangyari, makapaglabas pa siya ng hinain. Sa labas na, outside of the establishment na, in the presence of the media. Archie?
Okay, papayagan natin yung last... Iman niya na magsalita in front of the media pero nasa baba na siya. Ito, ito yung media na nanonood. Ito, Archie. Ito yung media nandito.
Live, naka-live pa. Naka-live. Gusto. Gusto nyo ng live?
Kailangan daw live. Nakalive, nakalive ko sa news. Ginagaranda ko ang kaligtasan mo. Basta lalabas ka dito.
Arjun, ang kahilingan ko, kailangan iiwan ko yung bareng mo at yung panggranada sapagkat hindi pwedeng bababa ka na may panggranada. Pero ginagaranda ko ang kaligtasan mo. Ang kondisyon namin for paray, iwanan niya yung barel at yung granada dun sa office, then bababa sila lahat.
Napaka-risky talaga kung yung granada na yun ay matatanggalan ng pin or aksidente yung malalaglag, tapos ay mapubunot yung pin. So, sinabi namin na kailangan iwanan mo yung granada na yan. O yung mga granada na sinasabi mo sa kwarto? Archie, kailangan natin...
What he told me was, okay, I will agree to release the hostages if you assure me that there will be no police around. and I said, yes, there will be no police. So just when he was about to go down with the hostages, he again changes his mind. So he calls me and tells me, ayoko na maniwala sa'yo, sinungaling ka. Sabi mo, walang pulis.
Alam ko, ang dahan mong pulis dyan. Mabalik na ako sa loob. Then I told him, no, no. Walang pulis. Ako lang.
So he told me, i-release ko lang itong mga hostage na ito kung mag-isa ka sa salubong sa akin. Pag makita ko na may pulis kang kasama, hindi ako lalabas. At baka may mangyari sa mga hostage na ito.
So, I decided to face him alone. With the assurance from the police that in case he would draw a firearm, they were ready to shoot him. At first, I didn't know how he looks like. But then, of course, when he came out, he was very distinct. He was a tall guy in black shirt.
And so, I immediately knew that was the hostage taker. And he has a stern look in his face. He was looking around, scanning the area. They were walking out, holding each other's shoulders.
But I could see his firearm bulging from his pants. So I knew he had a firearm, but I trusted our police that they would not allow him to draw it. When the hostages started walking away from him, He kind of glanced to the hostages and I thought that he would stop them from walking away from him. But he did not.
Ano naman, sa tingin ko talagang kalmado siya eh. Kalma yung mukha, hindi siya yung tipong nalilisik ang mata. Kasi lumapit pa nga ako sa kanya. Alchi, ako si Colonel Yebra, yung kausap mo.
So, tumingin ko. hindi lang isa sa akin, hindi na kami nag-usap doon. Nagpakilala lang ako para malaman niya na ito pala yung kausap ko. Kasi naka-uniform ako noon eh. Diba sabi niya ayaw niya naman yung naka-uniform?
Pero lumapit ako para magsabi sa kanya. May kasama naman kaming ano, mga EOD. Kaya nung pagbaba nila, they immediately searched for those hand grenades.
At nakita naman nila, and it turned out, isa lang yung tunay and the rest mga prutas lang. Ginamit lang niya pamblaf ng panakot doon sa mga hostages. Ang kinakatakot ko lang, dahil nung pagbaba niya, actually, nandoon na siya sa labas, baka gumawa siya ng another senaryo.
He might grab another person. Baka dumiretso siya kay mayor, di ba? He was probably...
I was shocked that he was still alive. He probably thought that in spite of my assurance, he would still be killed. Kahit saan, kahit saan sana na may mga magtatabaw, mahatap tayo dyan.
Ipupulangin tayo kaya tayo magdyan. We allowed him to talk, but I was wondering why the quote-unquote press con was taking longer than what we expected. Ang sinabi sa amin ni General Sinas, if you have the opportunity, take him down. Take down, ang ibig sabihin, subdue. At naisip ko na ito ay patay na ako.
Nandito na nga lang, sabi ko kanina kay Sir James, hindi na ako alam ito na. Basta, ganito. Nagbibigay niya ng 20 minuto at naisip ko na naisip ko na mga polis na mabuti sa mga mga mabuti sa mga mabuti. Pagkakita ko sa bagay, may mga swat ang naisip sa bagay ng media. I thought that okay, something's happening here.
It's actually very dangerous. That's why my instinct was just to stay back. I was actually telling the others to okay, let's not go nearer because something might happen.
During that time, nung binigyan na siya ng microphone, hindi na ako masyadong nakapokus sa kanya eh. Habang nandoon siya nagsasalita, ako concerned dito sa paligid eh. Pero nung may maganda pagkakataon, nagkatinginan na lang kami ng isang tao.
Ina, tuloy-tuloy na yung nangyari. ...punong lang, pinaliwala lang, gano'n. Kaya nang gabi rin pa.
Tapang! Pag-aaral na tayo! Pag-aaral na tayo! Pag-aaral na tayo! Pag-aaral na tayo!
Pag-aaral na tayo! Pag-aaral na tayo! Pag-aaral na tayo! Pag-aaral na tayo! Pag-aaral na tayo!
Pag-aaral na tayo! Pag-aaral na tayo! Pag-aaral na tayo!
Pag-aaral na tayo! Pag-aaral na tayo! Pag-aaral na tayo! Pag-aaral na tayo! Pag-aaral na tayo!
Pag-aaral na tayo! Pag-aaral na tayo! Pag-aaral na tayo! Pag-aaral na tayo!
When the first officer launched at Paray, I saw that he had a body grip of some kind. And so I knew at that point that he won't be able to draw his gun. They just jumped on him.
I think about three or four police officers started to hold him back. And then a police officer somehow was able to get hold of his gun. And he held it up so that the other police officers will know that he already has the gun.
And that it's safe for the other police officers to hold the hostage taker. Halos lahat yun, puro polis yun eh. May kanya-kanyang role.
And alam nila kung paano sila magbe-blend. At hindi sila mapapagkamal ang mga polis. Naging kampante si Paray na magsalita.
Dahil kala niya malayo ang pulis, wala doon. Pero yun nga, nagkaroon ng pagkakataon. Kaya yung mga officers na nandun, sila mismo ang nagsabdue na takedown siya.
Wala kaming pinag-usapan about shooting him, using the sniper, walang ganun. Talagang nasa plano namin na kailangan buhay ito, ma-arresto. Tingin ko sa kanya, talagang nadala lang nung sitwasyon na yun. Hindi nakapag-isip ng mabuti. Naging mapusok at bigla-bigla sa kanyang desisyon na mag-retaliate.
Marirealize niya later on. Pinuntaan ko pa siya nung dinala na siya sa kulungan. At in-explain ko sa kanya, kailangan naming gawin. Para mas ma-explain sa'yo na...
Ito ang naging resulta nung ginawa mo, nasa iyo ang simpatia ng tao, although meron kang haharaping kaso. Kahit na-arresto mo na yung tao, sumurrender mo na siya because of your insistence, pag-convince mo sa kanya, karugtong nun, maraming salamat at naging maayos yung ating pag-uusap. Actually, nung nalaman na rinig ko yung kwento about sa kanya is naawa kami sa kanya.
Niisip namin na may point siya na mapakinggan pero mali yung paraan niya. Lahat ng tao sa loob na trauma sa nangyari. This is the biggest test that I had to face in my career as mayor of San Juan. No one will ever really be prepared for something like this. This would always be the most significant incident in my life.
The police officers learned a lot from the Luneta hostage-taking incident, primarily because one of the negotiators was at the Luneta incident himself. And they were patient. They were patient with the media. They were patient with the crowd. And they were patient with the hostage taker himself.
Kaya kadalasan nga kasi, pag may mga ganyan, pag hindi naging maganda ang resulta, Yung blame na sa'yo eh. Pero pag ito naging successful, hindi mo alam kung kasali ka. Parang ganon.
So, ang feeling ko kailangan, ano to, huwag na ako mag-isip nung para sa'kin. Kailangan maging successful. Habi nga, everybody goes home ng masaya. Professionally, hindi ko pinagsisisihan na doon ako nag-focus.
Yun ang naging trabaho ko. Alam ko marami ako natulungan, marami ako nasave na buhay, at marami ako naturuan ng mga pulis. No regrets.
Diyan sa trabaho ko na yan, diyan ako sumimplang eh. Pero diyan din ako bumangon. So, no regrets sa akin. Music Music